Note To Self

Hey Jos,

Ik ben bijna dubbel zo oud als gij. Ik word dus ook verondersteld een pak meer levenservaring te hebben. Ergens is dat wel zo, denk ik. Al voel ik mij vaak nog even oud als gij nu zijt en denk ik met veel plezier en nostalgie terug aan die tijd. Want ik vond dat echt een vree wijze periode. Ik zeg nu vaak nog tegen mijn vriendinnen: waren we maar efkes terug 16. Because those really were the days…

Gij leidt een onbezorgd leven, dat mag ik wel zeggen hé. Ge zit op een strenge maar leuke school waar ge schitterende resultaten haalt zonder er heel hard voor te moeten werken. Ge zit in de klas met uw allerbeste vriendinnen, met wie ge ook in uw vrije tijd heel vaak afspreekt. Ge gaat naar de scouts in het weekend, en ook daar zijt ge omringd door een vaste kliek vriendinnen. Ge hebt een warme thuis, ook niet onbelangrijk. Na een tijdje niet zo goed in uw vel gezeten te hebben rond uw 14^de, voelt ge u nu weer prima. Ge vindt uzelf nog altijd geen topschoonheid, en ge worstelt nog met redelijk wat complexen over dat veranderende lichaam van u. Maar neem het van mij aan: ge moogt er best zijn hoor meiske, ge moet u daar zo geen zorgen over maken. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, want ik lig daar ook soms nog wakker van op mijn 31-jarige leeftijd. Ik denk dat wij gewoon allebei mega ijdeltuitjes zijn. We zouden nog goed overeenkomen, denk ik.

Zestienjarig Joske, ge zijt een onnozele trien. En ik bedoel dat niet als belediging, maar als compliment (ter vergelijking: mijn beste vriendinnen en ik noemen elkaar liefkozend "trutten"). Samen met uw vriendinnenkliek organiseert ge zotte logeerpartijtjes, gaat ge op weekend, maakt ge absurde video’s met hilarische scenario’s eraan voorafgaand, playbackt en verkleedt ge u erop los, zingt ge kerkliedjes die ge geleerd hebt in uw nonnenschool, en gaat ge zelfs naar de opnames Tien Om Te Zien, gewapend met een zak pluchen beertjes om naar de goddelijke lijven van Sam Gooris, Willy Sommers en co te zwieren. Andere mensen vinden dat misschien dwaas en kinderachtig, maar ik niet. Omdat ik weet dat ge zo’n dingen binnen 16 jaar nog altijd gaat doen. Nog altijd met diezelfde groep onafscheidelijke vriendinnen. En dat ge dan samen met hen nog altijd even plat gaat liggen van het lachen met jullie onnozele fratsen. De band die gij met uw vriendinnen hebt, ik heb die vandaag ook met die van mij, dus het is voor mij zeer herkenbaar wat gulder doet. Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar ik kan mijn vriendinnen echt niet meer missen. Ze zijn mijn BFFs, al hebt gij wellicht nog flauw benul wat dat wil zeggen. Maar met de “levenservaring” die ik heb, wil ik u een advies geven: koester ze, en blijf ze koesteren. Ge zult ze na uw middelbareschooltijd niet zo vaak meer zien als nu, hoe jammer dat ook is maar dat is nu eenmaal het leven. Maar die meiskes gaan er altijd voor u zijn, en gij ook voor hen als zij u nodig hebben.

Hetzelfde geldt voor uw familie. Met uw mama hebt ge altijd al een supergoeie band gehad. Herinnert ge u nog vroeger, toen ge 10 waart of zo en uw mama de maandagavond naar de turnles was. Ge waart dan alleen thuis met uw broer en uw zus, en ge waart altijd zo blij als ge de garagepoort hoorde opengaan en ge uw mama hoorde binnenrijden. Ge waart echt zo bang dat uw mama op een dag niet meer zou terugkeren naar huis. Nu ge 16 zijt, komt ge nog altijd heel goed overeen met uw mama, los van wat verwaarloosbare puberstreken. Vergeet alleen niet, Joske, om uw papa even hard te koesteren als die lieve mama van u. Ik weet het, het is niet altijd een gemakkelijke situatie, ik heb dat ook meegemaakt toen ik zo oud was als gij. Ge ziet uw papa niet zo vaak, en ik weet wel dat ge hem doodgraag ziet en u zorgen maakt om hem. Als ik u één raad mag geven: probeer hem gewoon een beetje vaker te zien, al is het maar heel efkes tussen al uw leuke activiteiten in. Ge weet namelijk nooit wat er gebeurt, en ik denk dat ge er anders later veel spijt van gaat hebben. Ik weet dat ge een superleuke stiefpapa hebt, waarvoor ge uw beide pollekes moogt kussen, maar ge hebt maar één papa en die kunt ge echt niet vervangen.

Wat uw broer en uw zus betreft, met hen hebt ge soms wat strubbelingen. Dat is normaal, zij zitten net als gij in volle puberteit. Maar weet ge wat? Het komt goed, jawel. Ik weet dat zij enorm veel om u geven, ook al hebt gij vaak de indruk dat ze u een rottige kleine zus vinden, een tsjiepmuile die altijd alles gedaan krijgt van mama. Later gaan jullie weer vree goe overeenkomen. Meer nog: ge gaat hen niet meer kunnen missen. Ik had in mijn tienerjaren ook niet zo’n noemenswaardige band met mijn broer en zus, omdat zij vooral met hun eigen leven bezig waren. Vandaag zien we elkaar niet zo vaak omdat we niet dicht bij elkaar wonen en onze eigen weg gegaan zijn. Maar ik weet dat ze er altijd zijn voor mij als ik ze nodig heb. En als we samenkomen met de familie, is het altijd plezant. Ik denk dat het ook voor een stuk mijn zoontje is die ons wat dichter bij elkaar heeft gebracht. Om maar te zeggen, Joske, ge moet u geen zorgen maken als ge weer eens in een ruzie verzeild geraakt met hen. Hakuna Matata…

In uw onbezorgd leventje is er voorlopig geen plaats voor jongens. Waarom zoudt ge, ge hebt uw vriendinnen en dat is meer dan genoeg. Groot gelijk hoor meiske, de tijd van de liefkes komt nog wel. Geniet maar van uw jeugd en van uw vrijheid. Liefde moet ge niet opzoeken, de ware zal uw pad wel kruisen. Meestal gebeurt dat toch op een moment dat ge het totaal niet verwacht. Ik kan ervan meespreken. Ik heb mijn vent leren kennen op een moment dat ik had gezworen dat ik nooit nog ne vent moest hebben, na een zeer slechte relatie die op de klippen gelopen was. Maar de gast die mijn pad toen kruiste was een top exemplaar, en het was direct koekenbak tussen ons. En kijk, 8 jaar later zijn we nog altijd samen, hebben we een megacool zoontje en onlangs zijn we verhuisd naar ons eigen huis. Het komt dus allemaal wel goed.

Mag ik iets verklappen? Het is de mama van uw eerste lief die u een bijnaam zal geven die ge uw verdere leven zult gebruiken. En onder welk "pseudoniem" ge ooit een blog zult beginnen schrijven. Een blog, for god’s sake – hoor ik u nu denken. Maar dat is allemaal voor later, denk daar nu maar nog niet aan…

Laat het maar allemaal gaan zoals het nu gaat. Probeer vooral die onbezonnenheid en spontaniteit die ge nu hebt voor altijd te bewaren. Ik ben die voor een stuk verloren en ik heb er een beetje spijt van. Maar misschien is dat wel eigen aan de levensfase waarin ik mij bevind. Ik heb een drukke job, een klein kindje (een keitof manneke, gij zoudt er zot van zijn!), ik ga graag weg, ik wil veel sporten… Allemaal zaken waar gij nog niet of in mindere mate mee bezig zijt. Maar ik vind echt dat ge goed bezig zijt. Ik heb toch alleszins de indruk dat ge vree gelukkig zijt. Laat mij over 16 jaar (of vroeger, dat mag ook) zeker eens weten hoe het met u gaat, ik ben wel benieuwd hoe het dan met u gaat zijn...

Mag ik u nog een paar tips geven, Joske?

* Al die onnozele briefkes die ge met uw vriendinnen uitwisselt tijdens de lessen, die rijmkes, rebussen, liedjes en wat is het nog allemaal: smijt ze niet weg! Ik ben nogal een kuisfreak en ik heb al vaak in een bui van schoonmaakwoede zaken in de vuilbak gesmeten waar ik later enorm veel spijt van had…

* Probeer wat minder perfectionistisch te zijn. “Goed” is meer dan goed genoeg, neem dat van mij aan. Ge moet niet altijd in alles de beste willen zijn, want dat betekent niet automatisch dat ge ook gelukkig zijt.

* Geniet van uw studententijd die er binnenkort aankomt. Ik heb dat zelf veel te weinig gedaan. Ik had wel altijd mooie resultaten, maar ik heb ondertussen al ondervonden dat er weinig verschil is tussen “grote onderscheiding” of “onderscheiding” op uw diploma als ge naar werk zoekt. Als ge binnen een paar jaar gaat studeren, zet dan maar af en toe de bloemekes buiten en geniet ervan met volle teugen. Mijne vent heeft dat ook gedaan, en als ik zijn wilde verhalen hoor dan ben ik toch een klein beetje jaloers op wat hij gehad heeft.

* Als ge na uw studentenperiode op zoek gaat naar werk, kies dan vooral iets dat ge graag doet. Geld is belangrijk om rond te komen en deels ook om gelukkig te zijn, maar het is niet het allerbelangrijkste. Doe wat ge graag doet en wat u voldoening geeft. Ge moet nog veel te lang werken om iets te doen tegen uw goesting.
* Als ge later een lief hebt waarbij ge het gevoel hebt dat ge uzelf niet kunt zijn, maak het dan uit. Het heeft echt geen zin om bij iemand te blijven die liever heeft dat ge uzelf verandert. Want daar wordt ge op termijn alleen maar doodongelukkig van.
* Luister af en toe eens naar dit liedje. Het zit boordevol wijsheid.
* Verlies nooit die supermooie glimlach van u.

Maak maar dat ge gelukkig wordt, meiske. Ge verdient het.

Veel liefs,

Josie xo

P.S. Deze brief kadert in het #boostyourpositivity project van Activia.