Running // 5 redenen om een conditietest af te nemen bij Energy Lab

Vandaag ging ik langs bij Energy Lab in Gent voor een conditietest. Ik sport heel veel en ik weet dat ik over een zeer goeie conditie beschik - als je een halve marathon loopt in 1:48 mag je dat wel zeggen denk ik. Maar ik wilde graag weten wat mijn zwaktes zijn en hoe ik mijn trainingen nog efficiënter kan aanpakken om mijn grenzen te verleggen. Ik weet niet of het aan mezelf ligt of het eigen is aan lopers - of allebei - maar ik ben iemand die niet terugdeinst voor een uitdaging meer of minder. Omdat ik jullie geen droog verslag wil voorschotelen van hoe het in z'n werk ging - dat kunnen jullie online ook vinden - geef ik 5 goeie redenen om zelf een conditietest af te nemen. Waarschuwing: ik ben een loopster dus ik heb het hier specifiek over lopen en niet over andere sporten. En o ja, ik vroeg aan trainer Thijs om enkele foto's te nemen maar die zijn begrijpelijkerwijs wat blurry...

1. INZICHT
Ik loop al lang, ik loop veel, ik heb al aan veel running events deelgenomen en heb er best mooie tijden neergezet. Ik weet dus waar ik mee bezig ben en ik ken mijn eigen lichaam en beperkingen ondertussen goed. As in: ik heb een zeer lage hartslag (een zogenaamd "sporthart), ik ben goed in lange en rustige duurlopen maar mijn weerstand laat het soms afweten wanneer ik bv. moet versnellen of een helling op loop. De inspanningstest geeft me een helder inzicht in diverse trainingsparameters:

• Mijn aërobe drempel ligt op 10km/uur, hartslag 144. Dat wil zeggen dat ik aan dat tempo in feite uren kan blijven lopen. Zolang ik niet sneller ren dan 10km/uur, loop ik op mijn vetten. Loop ik rapper, dan spreek ik mijn koolhydraten aan.
• Mijn anaërobe drempel ligt op 13km/uur, hartslag 166. Dat is mijn zogenaamd omslagpunt. Loop ik sneller, dan zit ik in mijn weerstandzone en dan hou ik het max. nog 5 à 10 minuten uit voor ik verzuurd raak en in het rood ga. In mijn anaerobe zone loop ik op mijn koolhydraten. 
• Mijn ideale hartslagzone voor lange duurlooptrainingen, die ik toch het frequentst én het liefst doe aangezien ik me focus op halve marathons (en ietsje meer), is tussen 125 en 144. Dat lijkt zeer laag maar zoals gezegd heb ik van nature een lage hartslag. 
• Mijn sterkste punten zijn zoals verwacht mijn uithouding en ik heb een mooie maximale loopsnelheid (zeker als vrouw). Een werkpunt is mijn weerstandvermogen. Eigenlijk moet ik proberen om mijn aërobe en anaërobe drempels te verhogen zodat ik het nog langer kan uithouden én sneller kan lopen.
• Conclusie: ik ben heel goed bezig en met mijn conditie is het uitstekend gesteld :-) 

Voor een niet-loper klinkt dit wellicht megasaai, maar ik vind dit verhelderend. Het bevestigt wat ik eigenlijk al wist maar het is altijd goed om dat zwart op wit te zien staan. Want inderdaad, ik krijg een proper rapportje mee naar huis :-)

2. MOTIVATIE

De inzichten die ik krijg, scherpen mijn loopmotivatie aan en vermijden de door lopers zo gevreesde loopdip. Ik kan niet zonder lopen; pak mij mijn loopschoenen af en ik word een wreed ambetant vrouwmens. Ik heb doorgaans geen enkele moeite om mezelf te motiveren. Toch ben ik na de Brussels Half Marathon, waar ik een supermooi persoonlijk recordje neerzette, in een klein loopdipje terechtgekomen. Ik had geen concreet doel meer voor ogen en ik had het gevoel dat ik "zomaar een beetje aan het lopen" was... Ik heb de voorbije weken veel gelopen, daar niet van, maar het is pas sinds ik me vorige week inschreef voor de Great Breweries Marathon (25km) dat ik weer mijn volledige running drive terug heb. Dankzij de conditietest van Energy Lab weet ik nu hoe ik zo efficiënt mogelijk kan trainen om mijn doel te bereiken in juni 2017 (2:15 over 25km). Ik zie het volledig zitten en ik ga er echt voor. Volle gas vooruit! :-) 

3. UITDAGING
De uitdaging die ik ervaarde, situeert zich op 2 vlakken. Enerzijds moet ik tijdens de conditietest tot het uiterste gaan. Ik loop blokken van 5 minuten, waarbij mijn snelheid telkens opgedreven wordt (en na elk blok wordt er lactaat geprikt uit mijn oorlel, klinkt pijnlijk maar is het niet). Ik start op 7km/u en eindig na 26:50 op 13,7km/u, wat best pittig is voor een frêle meisje als mezelf ;-) Ik ben een gedreven maar ook een beetje een "luie loopster", in die zin dat ik graag rustige duurlopen doe aan een comfortabel tempo. Tot het uiterste gaan, ik doe dat niet vaak en ik vind het ook niet echt nodig... Tijdens de test word ik gedwongen om het wél te doen en mijn grenzen te verleggen. Naast een uitdaging op zich, creëert de conditietest ook een uitdaging. Doordat ik nu weet waar ik goed in ben en wat mijn werkpunten zijn op loopvlak, kan ik mezelf challengen. Conreet: ik wil de Great Breweries Marathon in 2017 een kwartier sneller finishen dan vorig jaar. Uit de testresultaten weet ik dat het mogelijk is. Het zal zwaar en uitdagend zijn, maar dat is toch net leuk? Af en toe moet je je grenzen verleggen, dat geldt niet enkel op sportief vlak maar eigenlijk voor alles in het leven. Don't limit your challenges but challenge your limits!

4. TOEKOMST
Het rapport dat ik meekrijg naar huis, bevat een aantal "predicties" voor mijn (loop)toekomst. Uit mijn snelheid op mijn anaërobe drempel concludeert Thijs dat ik mijn 10km kan lopen in 47 minuten (mijn record is nu 53 minuten, toch een groot verschil en teken dat ik nog veel marge heb!), een halve marathon in 1:45 (dus nog 3 minuten sneller dan Brussel!) en de Great Breweries in 2:06 (en mijn doel is "maar" 2:15 dus zo ambitieus is dat niet hé). Ik weet dat dit amper richttijden zijn en dat een prestatie afhankelijk is van diverse factoren: hoe je je voelt op een dag, het weer, de hellingsgraad van het parcours,... Maar toch, het rapport laat me toch een beetje dromen over de toekomst. Ik vraag aan Thijs of ik, met mijn conditie, ook een marathon zou kunnen lopen. Volgens hem kan ik dat zeker - waarom niet? - en dan kan ik net onder de 4 uur finishen. De marathon staat nog steeds op mijn bucket list en ooit zal ik hem zeker lopen. Maar nu nog niet, ik heb nog veel tijd en ik wil eerst mijn 25km nog een beetje "perfectioneren". Ik krijg hiervoor een trainingsschema mee naar huis, waarmee ik van start zal gaan op 27 maart 2017. Eerst zal ik de hele winter door flink blijven lopen en vooral focussen op extensieve duurlopen, afgewisseld met één intensievere duurloop per week. Dat is wat Thijs me aanraadt en dat lijkt me een zeer goed plan! :-)

Wat die marathon betreft: ik heb daar momenteel nog geen zin in. Een marathontraining is toch nog een stuk zwaarder dan die voor de 25km. Het kriebelt hoor, maar nog niet hard genoeg :-p De droom blijft en ook mijn motto If you can dream it, you can do it :-)

5. FUN
Een laatste, niet onbelangrijke reden om een conditietest af te nemen: het is gewoon leuk. Als je houdt van sport en je grenzen een beetje wil verleggen, dan is zo'n test behalve inspannend en zwaar vooral plezant. Thijs was een aangename trainer die me prima begeleidde en alles goed uitlegde. Stel je dus zeker geen droge, saaie sportcoach voor die met zijn vingertje staat te zwaaien want zo gaat het dus niét. De foto hierboven maakte ik na afloop van de test in de kleedkamer; aan mijn big smile te zien had ik net een toffe ervaring achter de rug :-)

Nu vraag je je misschien af: allemaal goed en wel maar wat mag dat kosten? Je betaalt 175€ voor een sessie van 2 uur. Voor iemand die heel graag loopt en graag nog beter wil worden en houdt van een uitdaging, is dit de investering zeker en vast waard. Je hoeft hiervoor heus geen (halve) marathonloper te zijn, het volstaat dat je serieus gebeten bent door de loopmicrobe zoals ik :-)

Deden jullie al eens een conditietest? Na het lezen van mijn verhaal geprikkeld om er eentje af te nemen? Dan kan ik Energy Lab ten zeerste aanraden!

En sowieso... Keep on running!!! :-)

Love, Josie xo