Waar ik naar luisterde (& wat ik dacht) tijdens de Brussels Half Marathon

Gisteren liep ik de Brussels Half Marathon en daar hoort natuurlijk een verslagje bij. In plaats van een volledig relaas neer te schrijven van start tot finish neem ik jullie liever mee doorheen mijn running playlist. Die had ik zoals altijd zorgvuldig samengesteld. Er stond muziek op voor zeker 3 uur - je weet immers maar nooit wat er gebeurt onderweg - maar ik wist dat ik een groot deel van de nummers niet zou horen als alles goed ging. Ik zet mijn muziek altijd op shuffle dus ik weet nooit precies wat er gaat komen. Maar zeer toevallig pasten alle liedjes perfect bij het moment of de toestand waarin ik me op dat moment bevond. Ik heb maar één nummer weggeklikt... Lezen/luisteren jullie even mee?

The summer is crazy (Alexia)

Rustig starten in het Jubelpark met een zomers liedje uit mijn jeugdjaren. Het duurt een paar honderd meter tegen dat we effectief kunnen beginnen doorlopen maar dat is niet erg want de officiële tijdsregistratie van de 21,0975K begint pas bij het begin van de Belliardstraat. Ik zet mijn muziek op van zodra het startsein gegeven wordt want ik heb het zeer koud (het is tenslotte geen zomer meer...) en ik verlang om te kunnen beginnen lopen zodat ik lekker warm krijg! :-)

Sofia (Alvaro Soler)

Op gang komen en het juiste tempo vinden gaat het best met een happy nummertje zoals dit. Ik moet gniffelen om den Alvaro zijn sappig lispelende Spaande "s" in preocupación en el corazón. Ja sorry hé mannekes... Wanneer ik loop staat mijn verstand op nul en vind ik al snel iets grappig :-)

Afterlife (Arcade Fire)

Arcade Fire is voor mij een van de beste bands ter wereld en dit nummer hoor ik ongelofelijk graag... Ik ben niet iemand die veel nadenkt over de dood en haar eigen begrafenis maar ik weet wel dit: als ik sterf, dan moet dit keiluid gespeeld worden tijdens mijn begrafenis. Op de tonen van dit nummer draaien we af naar de Louizalaan, de donkere Brusselse tunnels in...

Drop dead gorgeous (Republica)

Lopen door de tunnels is een speciale ervaring maar ik ben toch altijd blij wanneer ik eruit ben want het is er erg warm en er is weinig zuurstof. Gelukkig is er goeie muziek! Ik was in mijn tienerjaren (lees: de MTV-periode) megafan van Republica en ik wou er doodgraag uitzien zoals de zangeres met haar rode carré - om van haar blinkende zilveren minijurk nog maar te zwijgen :-D Daaraan terugdenken doet mij op slag dat beklemmende tunnelgevoel vergeten...

Teenager (Mona)

Tijdens het lopen luister ik al eens graag naar bakvissenmuziek à la The Script, Imagine Dragons en ook deze Mona. Meestal zijn dat nummers waar er geregeld geschreeuwd of ge-oeh-oeh-oeht wordt en dat werkt behoorlijk aanstekelijk (zeker eens proberen!). Zo ook vandaag: Looooooove looooove you can't find the looooooove...

No money (Galantis)

Ik ben fan van het Zweedse duo Galantis. Hun nummers zijn poppy, dansbaar, happy en met een goeie beat. No money is hun nieuwe single en heb ik van zodra hij uitkwam gebombardeerd tot mijn nieuwe running favorite. Al wie graag loopt met muziek: zet dit op je playlist, you won't regret it!

Higher (Jauz & Netsky)

Na de tunnels zie ik op mijn GPS-horloge dat we aan een pace zitten van rond de 5:30 min/km (ik hou het zelf niet zo in de gaten want Pieterjan loopt met mij mee en hij is een beetje mijn haas/sprekende klok) en dat is voor mij echt supergoed... Op training loop ik bijna nooit zo snel (tenzij bij intervallen). Maar ik voel me echt supergoed en heb het gevoel dat ik nog veel sneller kan. The higher that we climb will be the brighter we shine hoor ik door mijn oortjes. 't Zal wel zijn dadde, ik ga ervoor!  

Do it again (Royksopp & Robyn)

Mensen die niet lopen zullen dit wellicht niet begrijpen maar ik geniet echt met volle teugen. Ik heb lang uitgekeken naar vandaag, ik heb er ook veel voor getraind. Will I do this again? Zeker en vast wel! Again, again, again and again... Met lopen stop ik nooit!

Bericht aan mijn lieve lezers: de layout van mijn blog werkt tegen en ik krijg deze lelijke grijze markering hieronder dus niet weg :-(

Nu start een lang recht stuk van een 10-tal kilometer richting Terkamerenbos en Watermaal-Bosvoorde. Het is vlak en vaak bergaf dus ik vind dit natuurlijk een heel leuk stuk ;-) Het is gewoon ook een supermooie kant van Brussel met veel groen en we passeren langs gebouwen van grote bedrijven. Echt een magnifiek schoon parcours! De poppy liedjes op mijn playlist zijn perfect!

• Lush Life (Zara Larsson)
• Final Song (Mo): moest ik alleen lopen, dan zou ik de oeh-oeh-oehs luid meekwelen. Maar vandaag hou ik me een beetje in, er lopen immers een kleine 7000 andere mensen mee ;-)
• When love takes over (David Guetta & Kelly Rowland): idem dito voor de ie-yeah-yeahs hier :-)
• Say you do (Sigala & Imani): ik vind Sigala de max! Altijd megahappy en aanstekelijke deuntjes. De perfecte loopmuziek dus.
• Don't need you (Sweet coffee): een blijvertje dat al sinds het prille begin op mijn running playlist prijkt.
• Ooh aah just a little bit (Gina G): een beetje eurosong-kitsch op tijd en stond, daar wordt een mens toch gewoon gelukkig van? En ik zal maar meteen toegeven dat ik behalve de zangeres van Republica vroeger graag ook Gina G wilde zijn :-p Intussen zitten we al op een pace van rond de 5:25 min/km dus ons Gina haar woorden zetten me aan om alleen nog maar beter te doen :-)
• Woman (Wolfmother & MSTRKRFT): megavette schrijf!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Keep the fire burning (Future breeze)

We passeren het halfway point en het gaat nog steeds supergoed. Ik heb trouwens een paar minuten eerder mijn 10K-record gebroken, namelijk 53:46. Mijn dag kan nu al niet meer stuk! Maar ik mag nu niet gaan slabakken, keep the fire burning! Gelukkig heb ik mijne PJ mee die mij ook een beetje tempert. Hij kent mij al langer dan vandaag (11 jaar volgende week, om precies te zijn) en weet dat ik in al mijn euforie wel eens zou durven om te beginnen vertragen. Maar dat ga ik dus vandaag niet laten gebeuren :-)

Kinky (Pat Krimson)

Behalve eurosongnummers is er ook aan dikke vette marinaschijven geen gebrek op mijn ipod. De weinige lyrics die het nummer bevat, zijn er toch wel boenk op: Welcome in this kinky atmosphere, écoutez-moi and follow me... :-D

Alright (Red Carpet)

De Brusselse tunnels doe ik niet zo graag maar die zijn niks in vergelijking met de steile klim van de Tervurenlaan van 15 tot 16 kilometer. Vorig jaar heb ik daar enorm afgezien (ik was toen ook veel minder getraind én het was een pak warmer dan nu) dus ik heb een beetje schrik. Maar ik ben positief, it's gonna be allright. Efkes doorbijten en dan ben ik boven...

Runaway (Galantis)

Ik begin aan de klim met Bang Bang van Green Day maar ik heb daar precies geen zin in op dit moment... Ik klik op het volgende nummer en dat is Runaway, mijn ultiem loopnummer. ZALIG! Bovendien hoort Emil dit liedje ook enorm graag (we luisteren altijd samen naar in de auto naar "dat liedje van mama haar lopen") dus het geeft me nog meer vleugels dan anders. I think I can fly when I'm with you... "Niet nadenken, gewoon blijven lopen zoals nu want je bent supergoed bezig," zegt PJ. Ik doe wat hij mij opdraagt en denk aan niks, behalve aan mijn lieve Emilio terwijl ik naar mijn muziek luister. En ook wel aan die ongeëvenaarde rots in de branding die naast me loopt :-) Runaway is een luid nummer maar desondanks hoor ik mijn eigen gehijg en gepuf... Het is een loodzware helling maar iedereen ziet af dus dat verzacht de pijn. Na 15K (of 36K voor de marathonlopers) is zo'n klim niet van de poes... Maar we vertragen niet, ik kan dit echt wel aan!

She's got me dancing (Tommy Sparks)

Wanneer ik op het einde van de klim de triomfboog van het Jubelpark zie opduiken, kan ik wel dansen van vreugde :-) Het zwaarste is gepasseerd en als ik zo verder loop, kan ik naast mijn PR op de 10K ook nog eens dat op de halve marathon (1:54 in Torhout in juni 2016, 1:55 in Brussel in oktober 2015) scherper stellen. 

Dare you (Hardwell)

Op de beats van dit nummer, dat ik vond op de marathon playlist van Annemerel, loop ik het Jubelpark opnieuw binnen. Nog een 3-tal kilometer te gaan, vanaf nu ga ik nog een extra tandje bijsteken en kan het geen kwaad om in het rood te gaan. Ik ben meestal nogal een "luie loopster" die liever op haar gemak loopt dan tot het uiterste te gaan. Dat is plezant, maar ik heb 12 weken hard getraind voor deze wedstrijd dus laat me nu maar eens goed sjette geven :-)

No sleep (Twin atlantic)

Veel power en ruige gitaren. Ideaal als voorbereiding op het laatste klimmeke richting finish, namelijk de Belliardstraat voor de tweede keer naar omhoog.

Turn back time (Sub Focus)

Opzwepende beats want het is nodig... Ik voel dat ik mijn grenzen aan het verleggen ben. Lastig, maar wel een heel leuk gevoel hoor. Always run with a big smile!

Take good care (Astroline)

Right on time: marinamuziek to the rescue! :-)

Flashback (2 Fabiola)

Intussen dalen we af van het Koninklijk Paleis richting Brussel-Centraal. Het is nu enkel nog maar dalen tot aan de finish op de Anspachlaan. De gele pacer-ballon van de 1:50 (voor de leken: je kan altijd iemand van Sportoase volgen die een bepaald tempo loopt, die lopen met een vlag/ballon op hun rug in een bepaalde kleur) is in zicht. Mijn ambitie was te arriveren onder de 1:54 maar ik achtte een tijd onder de 1:50 echt niet mogelijk. Nu ik de gele pacer zie lopen, ga ik hem toch niet voor mij laten eindigen hoor. Ik moet zelfs geen blik wisselen met mijn vent om te weten dat hij netzelfde denkt en we zetten gelijktijdig een eindspurtje in :-) Bij het verlaten van de Grote Markt, net voor de finish, halen we het pacerteam in!

Stupify (Disturbed)

Op de Anspachlaan, met de eindmeet in zicht, loop ik er echt nog alles uit wat ik kan. Ik zie 1:55 op de timer aan de aankomstboog. Dat is niet mijn eindtijd aangezien ik pas "officieel" beginnen lopen ben na 7 minuten. Ik klok af op 1:48:24. Wat een topprestatie! Ik heb maar liefst 7 minuten sneller gelopen dan vorig jaar. I'm totally stupified! 

Na de aankomst val ik mijn vent in de armen. Het Rode Kruis team kijkt even bedenkelijk omdat ze denken dat ik ga flauwvallen, maar het is van pure vreugde hoor... Ik ben zo blij en trots dat dit ons gelukt is na een vrij bewogen jaar met veel veranderingen. Snel een thermisch deken over ons heen slaan (hé, zo lijk ik toch een klein beetje op miss Republica, haha) want we koelen snel af... En dan een megablije selfie natuurlijk :-)

Niet-lopers zullen dit misschien opnieuw niet begrijpen, maar op het gelukzalige gevoel dat ik gisteren over mij heen kreeg aan de finish line kan ik nog een hele tijd teren. Gisteren was voor mij nogmaals de bevestiging dat je alles kan, zolang je er maar in gelooft en er hard genoeg voor werkt.

Wat de volgende uitdaging wordt, weet ik eerlijk gezegd nog niet goed... Maar ik blijf natuurlijk wel lopen (ik kan niet zonder) en ik heb me alvast ingeschreven voor de eerste en enige editie van de Havenrun in Zeebrugge (14K) op 20 november. En daarna zien we wel... Halve marathons blijf ik alleszins lopen hoor :-) En op 1/10/2017 ben ik in Brussel zeker opnieuw van de partij!!

Love, Josie xo