Alle ballen in de lucht

Op de blog van Fiekefatjerietjes, waar ik vaak ga lezen om kookinspiratie op te doen, kwam ik de "alle ballen in de lucht" tag tegen. Aangezien ik, net als iedereen wellicht, voortdurend op zoek ben naar balans en evenwicht in mijn leven, vond ik het een goed idee om de vraagjes ook eens te beantwoorden. Ik ga niemand "taggen" maar als je zin hebt, mag je dit zeker ook eens op je eigen blog doen!

Wat is bij jou thuis de taakverdeling als het gaat om kinderen, huishouden etc?

• Pieterjan en ik werken allebei voltijds en ik vind dat de taken tussen ons evenredig verdeeld zijn. We hebben een poetsvrouw die elke 2 weken een halve dag komt bijspringen en we zijn heel tevreden over haar werk. De rest van de huishoudelijke taken zoals tussentijds eens stofzuigen, wassen en strijken, neem ik met plezier op mij. Ik doe dat eigenlijk wel graag: ik ben een bezige bij die niet kan stilzitten én ik ben een netheidsfreak.
• De grotere werken, zoals de ramen lappen, neemt Pieterjan voor zijn rekening. Ook voor de tuin staat hij in en zoals wellicht elke man zet hij ook de vuilzakken buiten op zondagavond.
• Boodschappen doe ik meestal maar dat varieert een beetje, we hebben daar geen vaste regeling voor. Qua koken is het ongeveer 50-50 verdeeld. Een weekmenu op voorhand opstellen, doen we niet. We zijn daar allebei geen voorstander van omdat we in het weekend vaak nog niet weten wat we gaan willen eten de komend dagen. Maar we redden het best zonder vooraf opgesteld weekmenu, er komt hier elke dag lekker en vers eten op tafel!
• Ook de zorg voor Emil is zeer evenredig verdeeld. Meestal brengt PJ Emil 's morgens naar de voorschoolse opvang rond 7u45 en rijdt hij daarna door naar zijn werk. Zo kan ik vroeg beginnen werken (ik ben een ochtenddier). Ik ga Emil meestal halen in de naschoolse opvang of bij mijn schoonouders (op maandag en donderdag) tussen 17u30 en 18u. Zo kan ik werken tot 17u15 à 17u30.  
• Meestal bespreken Pieterjan en ik op zondagavond de planning voor de komende week: wie gaat wanneer sporten, wie moet 's avonds weg, wie moet 's morgens vroeg de deur uit voor het werk of is pas laat terug thuis... Dat werkt volgens mij goed voor iedereen, of je nu geen, één, twee, drie of meer kinderen hebt. 
• Ik denk dat je als mama gewoon meer "zorgende taken" op je neemt dan als papa. Volgens mij is dat ergens wel normaal en ik vind dat er hoegenaamd niks mis mee is. Emil weet zelf ook heel goed waarvoor hij bij mij dan wel bij zijn papa moet zijn...

Hoe zorg je dat werk en privé gescheiden blijven?

• Dit vind ik een hele moeilijke. Ik werk 90% van de tijd thuis dus ik zie mijn werk altijd "liggen". Doordat ik mijn job met zoveel passie en overgave doe, kom ik snel in de verleiding om 's avonds of in het weekend achter mijn bureau te kruipen. Toen ik begon als voltijds zelfstandige, had ik me nochtans voorgenomen om niet meer 's avonds en in het weekend te werken... Op dit vlak moet ik dus echt keihard zoeken naar evenwicht en het is absoluut niet evident - dat durf ik toegeven. 
• Ik werk niét wanneer ik samen thuis ben met Pieterjan, tenzij ik echt een megadringende deadline heb of zo, dat begrijpt hij dan wel. Maar op avonden dat hij niet thuis is, ben ik meestal wel even met mijn werk bezig. Soms gewoon wat mailtjes beantwoorden, andere keren een iets groter werk... Ik doe dat nooit tegen mijn goesting, het geeft me echt veel voldoening. Daarom vind ik het niet zo erg dat ik het doe.
• En toch, eigenlijk is het niet de bedoeling dat ik 's avonds werk want ik werk overdag al keihard en ontspanning is ook noodzakelijk. Dus dit blijft voor mij echt een werkpunt. Wie tips heeft: let me know!

Welke klusjes in het huishouden heb je opgegeven of laat je als eerste vallen?

• Zoals gezegd hebben we een poetsvrouw die heel goed werk levert. Het was voor mij een hele stap om een poetsvrouw "in dienst" te nemen toen we hier 2,5 jaar geleden kwamen wonen. Ik ben een echte controlefreak en het liefst van al doe ik alles zelf, op mijn eigen manier. Maar ik zou "mijn Annelies" echt niet meer kunnen missen nu!
• Ik ben zeer perfectionistisch ingesteld en hou ervan dat mijn huis altijd netjes ligt. Niet "gelekt" tot in de puntjes, gewoon proper en rommelvrij. Ik besef dat ik mezelf hiermee een grote druk opleg en dat ik het beter wat meer zou loslaten. Maar dat is voor mij makkelijker dan het klinkt. Still a loooong way to go...
• Als ik weinig tijd heb voor het huishouden, laat ik de strijk eerst vallen. Sowieso hebben wij niet zoveel strijk met ons 3. Ik doe dat meestal maar om de 2 weken op zondagavond. Ik installeer mij dan voor de tv of voor mijn laptop zodat ik intussen kan Netflixen. Dan is strijken heus niet zo'n marteling.
• Wat ik niet meer zelf doe, is mijn auto wassen. De binnenkant wel, maar voor de rest ga ik naar de carwash. Hiermee spaar ik heel wat tijd uit. Carwash kost geld maar ik heb dat er wel voor over!

Wanneer was de laatste keer me-time en wat heb je toen gedaan?

• Afgelopen weekend ging ik een dagje winkelen en kuieren in Gent met mijn mama en mijn zus. Het was superleuk, echt genieten. Ik doe dat regelmatig, eens een (halve) dag erop uit trekken - zonder vriend en kind, al dan niet met een vriendin/mama/zus - naar een stad en daar wat winkelen, koffie drinken, expo bezoeken,... Volgende zaterdag ga ik bijvoorbeeld naar Mechelen, ik heb er afgesproken met een blogvriendin en kijk er zo naar uit! Ik heb dat nodig, die me-time. Pieterjan weet dat heel goed en gunt me met veel plezier die momenten. Hij krijgt ook zelf veel me-time in ruil van mij, wij gunnen elkaar onze vrijheid.
• Ik ga 4 keer per week lopen en ook dat beschouw ik als pure me-time. Na een uurtje lopen heb ik echt bakken verse energie. Neem me mijn lopen af en ik word knettergek.
• Ik ben iemand die graag alleen is, dat is altijd al zo geweest... Ik vind het dus helemaal niet erg dat Pieterjan vaak eens niet thuis is. Maar we letten er uiteraard op om ook voldoende met ons 2 (zie volgende vraag) en met ons 3 te doen. Op zondag ga ik bijvoorbeeld graag op stap met mijn mannen. We gaan vaak naar de zee en daar geniet ik altijd enorm van. In december gingen we een weekendje naar Brussel, dat was zalig. Ook zo'n dingen beschouw ik als me-time hoor. 

Heb je wel eens een date night en wat doen jullie dan?

• Sinds Emils geboorte (4 jaar geleden dus) hebben Pieterjan en ik de afspraak om minstens één keer per maand op date night te gaan. We hebben ons daar altijd goed aan kunnen houden, behalve de voorbije maanden. Het is gewoon zo vreselijk druk en daardoor hebben we onze maandelijkse afspraak al een paar keer laten vallen. Niet goed want zo'n avondjes geven echt wel een boost aan onze relatie... Een relatie is echt een werkwoord, hoe cliché dat ook klinkt. Het is niet omdat je al lang samen bent (in ons geval bijna 12 jaar) dat je geen moeite meer moet doen voor elkaar. We zijn er ons van bewust en hebben ons een paar weken geleden opnieuw voorgenomen om onze traditie in ere verder te zetten want we genieten er altijd zo van! Later deze maand verjaart Pieterjan en dat zullen we vieren met een etentje in Gent, gevolgd door een overnachting en brunch in een superleuke B&B (komt zeker op de blog!). Ik kijk er zo naar uit en hij ook wel denk ik!
• Tijdens date night gaan we eigenlijk altijd samen op restaurant, dan kunnen we de hele avond met elkaar babbelen. We gaan zelden naar de cinéma omdat we dan niks tegen elkaar kunnen zeggen en laat dat nu net de bedoeling zijn van een avondje samen...
• Aan babysits hebben we geen gebrek en Emil gaat heel graag ergens logeren, dus dat houdt ons alvast niet tegen om met ons tweetjes op stap te gaan. We voelen ons daar ook totaal niet schuldig over; waarom zouden we? We zijn immers meer dan enkel papa en mama... Wij zijn gewoon ook een tof en cool koppel, vind ik persoonlijk :-)

Hoe vaak zie je je vriend(inn)en en wat doen jullie dan?

• Ik heb verschillende vriendengroepen maar de vriendinnen die me het nauwst aan het hart liggen, zijn mijn humanioravriendinnen, mijn "Bavotrutten". Zij betekenen echt heel veel voor mij. We proberen één keer per maand af te spreken, al is het niet altijd eenvoudig om iedereen erbij te hebben maar dan doen we het met degene die kunnen. Anders verwatert de traditie en dat willen we niet! We gaan dan meestal iets gaan eten op restaurant of spreken af bij iemand thuis om zelf te koken. We gaan ook één keer per jaar op "Bavotruttenweekend", telkens zeer memorabele weekendjes!
• Ik heb nog veel andere vrienden en vriendinnen die ik meer "ad hoc" zie. Ook door te bloggen zijn er al leuke vriendschappen ontstaan, bijvoorbeeld met Kelly. Zij gaat heel graag op stap, net als ik, dus we spreken geregeld af om te gaan ontbijten, brunchen, lunchen en te citytrippen. Ik ben heel blij dat ik Kelly leren kennen heb en bovendien woont ze op amper 5 minuutjes van mij!

Heb je veel contact met je familie?

• Ja, ik vind van wel. Mijn mama, broer, zus en ik wonen niet dicht bij elkaar (Destelbergen, Gent, Lokeren en Torhout) dus we zien elkaar niet zo vaak. Onze bijeenkomsten met z'n allen zijn beperkt tot een aantal vaste sleutelmomenten in het jaar (nieuwjaar, moederdag, verjaardagen, pasen, zomerbarbecue, kerst). Mijn mama en stiefpapa zie ik wel vaker en met mama heb ik vrijwel dagelijks contact via Whatsapp. Als we elkaar met z'n allen zien, is het altijd superplezant. Ik heb een hele goede band met mijn familie en dat vind ik veel belangrijker dan elkaar dagelijks of wekelijks te zien. Ik weet dat als er iets is, ik sowieso bij hen terecht kan. Zonder uitzondering. Ik schreef trouwens een paar jaar geleden al een ode aan mijn "modern family".
• Mijn schoonfamilie zie ik vaker, wat logisch is want ze wonen veel dichter bij ons. Mijn schoonouders wonen in Torhout en gaan Emil op maandag en donderdag halen op school. Dus ik zie hen sowieso op die dagen en vaak gaan we ook in het weekend eens langs. Dat zijn dan wel kortere bezoekjes dan bij mijn eigen familie, wat ook wel normaal is omdat we hen gewoon vaker zien. Ook met mijn schoonfamilie heb ik een goeie band. Je hoort vaak verhalen van vrouwen die het absoluut niet kunnen vinden met de mama van hun partner. Ik kan me dat niet voorstellen, ik heb een leuke en lieve schoonmama. Ze doet enorm veel voor Pieterjan, Emil en mezelf en ik heb veel respect en bewondering voor haar. Elk jaar gaan we trouwens ook op skireis met Pieterjans ouders, broer en schoonzus en dat is altijd heel gezellig.

Waaraan kan je als eerste zien dat er eigenlijk veel meer uren in een dag moeten zitten? Of: hoe zien je prioriteiten eruit?

• Ik heb me er al vaak voor geëxcuseerd aan Pieterjan, maar mijn prioriteit gaat uit naar Emil. Ergens wel logisch zeker? Hij wordt nu wel groter en zelfstandiger en dat is wel leuk want zo heb ik meer tijd voor andere dingen. Maar doordat ik maar één kindje heb, kan ik hem heel veel aandacht geven en dat doe ik ook wel graag (zonder er een rotverwend joch van te maken).
• Ik geef toe dat mijn werk me ook helemaal opslorpt, maar in de goede zin. Ik ben zelfstandig en ik doe het met hart en ziel. Text Fairy is een droom die uitgekomen is dus ik ga er volledig voor. Maar zoals ik al schreef, moet ik goed mijn grenzen bewaken want anders werk ik veel te veel en dat is ook niet de bedoeling.
• Uiteraard zou ik graag nog veel meer uren in een dag hebben om tijd te kunnen doorbrengen met Pieterjan, familie en vrienden. Ik heb alleszins het "geluk" dat ik niet veel slaap nodig heb: ik ga doorgaans pas rond 23u of later slapen en ik sta op om 6u15. Dat ritme is perfect voor mij dus op die manier kan ik wel al heel veel halen uit een dag.

Doe je je soms eens beter voor dan in werkelijkheid?

• Ik ben een opkropper en zal niet snel hulp inroepen; ik heb altijd de neiging om te denken dat ik al mijn problemen zelf wel kan oplossen. Maar ik ben ook wel zeer optimistisch ingesteld, waardoor ik als het even wat minder gaat toch positief blijf denken en me niet depri voel. Dus ik denk dat ik me voordoe zoals ik me voel, ik denk niet dat ik een façade zou kunnen voorhouden. Moest ik me echt rotslecht voelen, dan zou iedereen dat wel merken aan mij. Maar zo voel ik me gelukkig niet!
• Pieterjan kent me door en door en ik denk dat hij de enige persoon is die aan mijn lichaamstaal kan zien dat er iets niet pluis is met mij. Als ik dan iets aan het opkroppen ben, slaagt hij erin om het eruit te krijgen. Dat is de definitie van een soulmate zeker? 

Heb je tips voor andere moeders?

• Goh niet zoveel eigenlijk... Ik probeer een lieve, zorgzame en coole mama te zijn voor Emil. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat dat goed lukt, ook al maak ik veel fouten en denk ik vaak achteraf dat ik iets toch beter anders had aangepakt. Ik vergelijk mezelf niet met andere mama's want elk gezin en elk kind is anders. Al die "competitie" tussen moeders is echt niet aan mij besteed. Ik ben heel trots op wat Emil kan en doet maar so what als een ander kind nog niet kan wat hij wel al kan. Of omgekeerd: Emil is nog lang niet klaar om zonder pamper te slapen maar ik lig daar hoegenaamd niet wakker van, ook al zijn er al veel kinderen van zijn leeftijd die geen pamper meer nodig hebben... De dag zal ook wel komen dat hij pampervrij is hoor, daar maak ik me echt geen zorgen over.
• Dus mijn tip: do whatever makes your kiddo happy. Daar word je als mama zelf ook gelukkig van!

Wat vraag jij je wel eens af hoe andere moeders dat aanpakken?

• Soms vraag ik me af hoe mama's van een groot gezin het allemaal bolwerken...
• Anderzijds voel ik me absoluut niet minder "mama" dan een moeder van twee, drie, vier of meer. Ik krijg vaak de indruk dat mensen denken dat ik gemakkelijk praten heb, ik heb "maar" één kindje, een zeer flink en sociaal kind dan nog, dus mijn leven is een makkie en ik kan alles doen wat ik wil... Ergens is dat wel zo, ik moet met minder rekening houden, maar ik ben een even toegewijde mama als andere moeders. 

Hoe houden jullie alle ballen in de lucht? Vinden jullie het ook soms moeilijk om evenwicht te vinden?

Love, Josie xo