Iets wat Emil vaak doet de laatste tijd, is woorden die hij ziet overschrijven. Hij is daarmee begonnen op reis. Ik had toen in mijn handtas altijd een notaboekje en wat schrijf- en tekengerief bij voor hem, zodat hij als we op restaurant zaten (lees: vrijwel elke dag op reis) wat kon tekenen en kleuren (een van mijn slimme mommy hacks!). Hij schreef vaak letters en woorden over uit de menukaart, van flessen etc. Daarna moest ik zeggen welk woord hij geschreven had en wat het precies betekende. Als liefhebber van 'het geschreven woord' ga ik niet onder stoelen of banken steken dat ik het wel leuk vind dat mijn 5-jarige zoveel interesse heeft in schrijven en lezen :)
Sindsdien doet hij dat wel vaker. Vorige week aan mijn bureau had hij zijn zinnen gezet op het kleurrijke kaartje met als opschrift Live Fast & Stay Young. Hij kwam met zijn papierke bij mij en dan moest ik uitleggen wat dat precies wilde zeggen. Niet zo simpel om dat te expliceren aan een kind van 5... Ik vertelde hem dat het betekent dat je veel leuke dingen doet in je leven en dat je daardoor blij wordt. Zoals mama, want ik ben ook graag druk bezig en ik vind dat superleuk. Hij vond dit OK qua uitleg. Oef, want ik was al aan het vrezen voor een hele resem 'en waarom dan toch????' vragen ;)
Het deed mij wel efkes stilstaan bij die quote. Eigenlijk is het een 'verbastering' van Live Fast & Die Young, een gegeven waar al veel songs aan gewijd zijn in de muziekgeschiedenis. Maar ik verkies de alternatieve versie met Stay Young. Gewoon omdat ik vind dat het 100% klopt, voor mezelf dan toch.
Live Fast, dat ben ik ten voeten uit. Ik ben iemand die enorm snel leeft in de zin dat ik altijd met 1001 dingen tegelijk bezig ben en het dan ook nog eens snel moet gaan...
Ik werk keihard omdat ik het gewoon dood-en doodgraag doe.
Ik sta graag supervroeg op 's morgens omdat ik dat het mooiste moment van de dag vind en ik dan zoveel meer gedaan krijg op een dag.
Ik ga 4 keer per week lopen en dat is totaal geen opgave. Integendeel, ik word zot en mottig als ik niet kan gaan lopen...
Op vrije momenten, zoals in het weekend, ga ik het liefst van al op stap. Een stad bezoeken, tentoonstelling bezichtigen, uitwaaien aan zee, gaan wandelen of fietsen... Ik zit niet graag thuis. Ik wil dingen doen, zien, ontdekken en bijleren. Anders heb ik het gevoel dat ik niet volop 'leef'. Ik kan daar niks aan doen...
Thuis moet alles altijd proper liggen. Ik heb wel een poetsvrouw die af en toe komt maar tussendoor hou ik alles netjes. Ik kan niet tegen rommel of vuiligheid en ik vind het eigenlijk maar normaal dat mijn huis er een beetje netjes bij ligt. Niet 'afgelekt', maar ook niet alsof er een bom ontploft is.
In de zetel zitten en niks doen vind ik heel moeilijk. Om niet te zeggen onmogelijk. Tenzij ik echt ziek of mottig ben of er een héél goed tv-progamma op de buis is.
Slapen/rusten/een dutje doen overdag is een ware marteling voor mij. Ik.Kan.Dat.Niet. Zelfs toen ik pas bevallen was van Emil en iedereen mij aanraadde om mee te slapen als hij sliep, lukte het me niet. Ik had altijd wel iets beters te doen...
Ik gun mezelf weinig rust en ik wéét dat van mezelf. Relax & take it easy staat niet in mijn woordenboek en soms vervloek ik mezelf daar wel om... Dan vraag ik me af waarom ik in godsnaam weer eens een ellenlange to do list heb opgesteld op een dag of zoveel deadlines heb gezet in één week. Maar dat duurt nooit lang want ik besef altijd rap dat dit mij gewoon gelukkig maakt. Veel doen, veel zien, van hier naar daar tsjoolen, en ondertussen soms eens vallen (figuurlijk én letterlijk, ik ben nu eenmaal niet van de elegantste) maar telkens weer opstaan... Als ik niks of weinig om handen heb, word ik 'moe' en loom. En daar word ik niet bepaald gelukkiger van.
Dat is persoonlijk hé, want ik ken mensen die wel graag 'traag' leven en er goed in zijn. En dat is prima, ik veroordeel hen absoluut niet. Soms zou ik wel eens een dagje zoals hen willen zijn. Eén dagje maar... want ik weet dat het me snel zou vervelen. Ik ken mezelf :)
Ik ben gewoon iemand die die snelheid nodig heeft in het leven. Ik word daar gelukkig van, het houdt me jong en fris. Ik weet dat ik moet opletten dat ik er niet over ga en dat 'mijn type mensen' een risicogroep zijn voor burnouts en tegen de muur knallen. Dus soms roep ik mijn innerlijk duracellkonijn eens een halt toe en verplicht ik mezelf om een hele avond te Netflixen of vroeg in bed te kruipen met een boek. Of zoals komende zaterdag: dan ga ik een hele dag luieren in de sauna! Het is trouwens ook de reden waarom ik iets minder blog dan vroeger. Ik blog namelijk vaak 's avonds en mijn 'rustmomentjes' vinden meestal dan plaats. Overdag valt er gewoon veel te veel te doen en te beleven ;)
Mensen vragen me vaak 'hoe ik dat toch allemaal doe'. Ze volgen mij op Instagram en dan kan je inderdaad de indruk krijgen dat ik bijna nooit thuis ben en zelden slaap. Nu, dat valt mee hoor ;) Maar het klopt wel dat ik bijna altijd met iets bezig ben. Ik heb daar geen magische toverformule voor en kan niet echt uitleggen hoe ik dat allemaal klaarspeel. Ik doe het gewoon. Want het is hoe ik ben. Ik ben ook totaal niet bewust bezig met 'ik moet dit en dat doen en liefst zoveel mogelijk tegelijk zodat mensen zien hoeveel ik wel doe'. Het is niet 'van moeten' en alles wat ik doe, doe ik graag. En anders besteed ik het uit, zoals de vuilbakken buitenzetten, het gras afrijden en het papier en glas naar het containerpak brengen ;)
Een simpel voorbeeld: vorige week, de laatste week van augustus, had ik nog 3 verlofdagjes om met Emil te genieten van de laatste vakantiedagen. Ik had ze propvol gepland: maandag de hele dag naar Technopolis in Mechelen met een vriendinnetje erbij, dinsdag de hele dag naar Kortrijk met een vriendin en haar zoon, en woensdag de hele dag op zwier met mijn zus en mijn neefje. Ik weet nog dat ik zondagavond dacht: oei, het gaat precies wat druk worden zeker? Heb ik misschien wat overdreven? ;) Ik was effectief wel moe woensdagavond na mijn 'driedaagse'. Maar ik had er vooral keihard van genoten. Ik heb weer veel mooie nieuwe herinneringen, leuke dingen gezien en gedaan en Emil vond het ook de max. Dat geeft mij een boost en dan voel ik de vermoeidheid niet. Dat is trouwens een ander soort 'moe zijn' dan van niks te doen.
Ik ben me er goed van bewust dat ik mezelf soms 'den duvel aandoe' door zoveel te willen en te doen. Maar ik kan me ook niet voorstellen dat ik het anders zou aanpakken. If it makes you happy it can't be that bad zong Sheryl Crow ergens in de jaren '90. Ze heeft overschot van gelijk. En dat kaartje, dat mag nog héél lang aan mijn rommelige bureaumuur blijven hangen. Zelfs wanneer ik weer eens een impulsieve ingeving heb en ik heel die muur zo rap mogelijk wil strippen en refreshen, zal het nog steeds zijn plekje behouden. Daar kan zelfs mijn grootste opstoot van kuiswoede niet tegenop!
Zijn er nog mensen zoals mij? Of ben jij net totaal het tegenovergestelde?
Love, Josie xo
Heel herkenbaar! Ben nu vier weken bevallen en vind het ook heel moeilijk om te rusten ook al zijn de nachten zo goed als onbestaand. Al ben ik wel eerder een creatieve rommelmie, dat vind ik van mezelf kei ambetant want ik word daar onrustig van. Sinds ik mama ben merk ik wel dat rommel me veel sneller stoort en ik het niet meer zo snel rommelig maak omdat ik liever rust wil in mijn huis.
BeantwoordenVerwijderenUitstapjes maken, daar kan ik echt van genieten. En mijn dochter ook denk ik want ze is dan altijd super rustig.
Jammer genoeg heb ik al wel ervaring met tegen de muur lopen... maar ik ben ervan overtuigd dat die burn-out me nu alleen maar sterker heeft gemaakt.
En om af te sluiten: Blijf maar heel veel posten op Instagram,want Emil is echt een schattig kereltje en zo leer ik toffe plekjes kennen!
Groetjes,
Sanne
Ik weet het dus eigenlijk niet. Ik zou denken ja dat ben ik helemaal. Nu als je dat dan aan ons mama zou vragen, dan zou die zeggen: "amaai ons Marliese die kan echt luieren." Als tiener was ik met geen stokken uit de zetel te krijgen. En de term bingewatchen die was toen echt voor mij uitgevonden. Ik kan dat nu nog en ik kan zeker wel eens een dutje in de zetel doen als ik erg moe ben (vooral in de winter heb ik daar last van).
BeantwoordenVerwijderenMaar anderzijds heb ik ook 'geen zittend gat' meer. Ik ben constant van huis. Ik leef ook snel en veel en kan daar kei hard van genieten. Als ik eens een weekend thuis zit, loop ik al op eieren, ik vind het veel leuker toffe dingen te doen te hebben. En zoals je weet sport ik ook veel. Ik ben dus denk ik wel geëvolueerd naar zo iemand als jij bent. En ik vind dat allemaal best :-). Ik beleef zoveel dingen, die nemen ze me alvast niet meer af. Ik zou het niet anders meer willen.
Ja, dat ben ik. Alhoewel ik er nu ook wel in slaag om toch eens te genieten van een dagje thuis: wat opruimen, wat koken,... Luieren: dat is heel moeilijk. Ik verplicht mezelf nu wel om het even rustiger aan te doen want ik voel dat mijn hoofd maar geen rust krijgt. Dat is niet altijd ok. Maar ook hier: meedutten met Emma indertijd? Are you crazy?! Ik heb dat nooit gedaan, hoor. Toen ik thuis kwam van de materniteit stond ik al achter de kookpotten, maar dat was mijn eigen keuze, hoor! Wat ik ook vaak heb: ik wil zo veel mogelijk doen, maar dan blijf ik toch thuis en dan word ik kregelig. Een soort hangry maar dan een honger naar uitstapjes. Vorig weekend zag ik er ook wat tegenop want zowel zaterdag als zondag een goedgevuld programma, maar 't was lang geleden dat ik nog zo intens genoten heb van een gans week, zaterdagmorgen tot zondagavond inclusief!
BeantwoordenVerwijderenHier schommelt het wat: er zijn heel veel dagen dat ik gigantisch veel plan en gedaan wil krijgen en niet kan stilzitten in de zetel. Maar daardoor ga ik ook wel eens over mijn grenzen heen. En dat merk ik en dan heb ik een paar dagen nodig dat er niet veel gebeurt. Maar een hele dag luieren, dat kan ik dus niet :-)
BeantwoordenVerwijderen