Fabulous Four

Als het over kinderen gaat, hebben veel ouders het over de 'terrible two' ik-ben-twee-en-ik-zeg-nee-fase. Ik kan me niet meteen herinneren dat Emil een annoying two-year-old was. Wat ik wél weet, is dat ik zijn huidige leeftijd de max vind. Hij is vier (en 7 maanden, om precies te zijn) en ik vind de alliteratie 'fabulous four' hier meer dan op zijn plaats. Ik geef je tien redenen waarom ik vier zo'n heerlijke leeftijd vind!

Voor de duidelijkheid: ik spreek enkel uit mijn eigen ervaring als mama van één vierjarige. Ik heb hier geen grootschalig onderzoek naar gedaan bij andere ouders of zo. Maar misschien zijn dit wel kenmerkende eigenschappen voor alle kinderen rond die leeftijd? Ik ben alleszins benieuwd of het bij jouw kind ook zo is/was! 

1. Mijn vierjarige is in alles geïnteresseerd

Waarom klopt mijn hart en wat zit erin? Waarom kan ik de wind niet zien maar wel voelen? Hoe werkt de echo? Het zijn maar een paar van de honderden vragen die Emil dagelijks op mijn afvuurt. Hij is enorm nieuwsgierig en geïnteresseerd. Hij wil echt alles weten. Soms zucht ik daardoor wel eens, bijvoorbeeld als hij mij voor de zoveelste keer in de auto vraagt hoe snel we mogen rijden, vervolgens een blik op mijn dashboard werpt en fijntjes opmerkt dat ik eigenlijk wel te snel aan het rijden ben. Emils leergierigheid uit zich soms in betweterigheid maar ik vind het vooral positief en leuk. 

Vrijdag vertrek ik naar Rome. De tijd dat ik gewoon kon zeggen 'ik stap op een vliegtuig naar een groooooote stad, je zal me wel zien vliegen hoog in de lucht en ik zal dan wel eens zwaaien naar jou' is voorgoed voorbij. We hebben samen op de kaart gekeken waar Rome ligt, hoever het vliegen is vanuit Brussel en wat er zoal te zien is. Hij was alvast onder de indruk van de Sint-Pietersbasiliek en heeft gevraagd om veel foto's te whatsappen naar meme. Liefst niet enkel van mama en papa maar ook van Rome want 'ik wil dat ook wel zien hé mama'... Een gewaarschuwd moeder is er twee waard!

2. Mijn vierjarige is een echte gesprekspartner

Dat vind ik een enorme zaligheid aan deze leeftijd. Zoals je misschien weet, ben ik niet zo'n 'babymens'. Ik vind baby's wel schattig maar ik heb er voor de rest niet veel mee. Geef mij maar een kind dat kan praten en dat begrijpt wat je zegt. Ik praat 'normaal' tegen Emil, ik gebruik geen verkleinwoorden of kindertaal. Als hij ergens naar vraagt, dan leg ik het hem uit op een begrijpelijke manier. Ik ben altijd eerlijk, ook in moeilijkere situaties. Vraagt hij mij waar mijn papa is, dan vertel ik hem dat mijn papa gestorven is doordat er een auto tegen die van hem gereden is. Dat is niet wreed of gruwelijk en Emil houdt daar geen trauma's of nachtmerries aan over. Ik vind het belangrijk dat hij dat weet en hij begrijpt het heel goed. 

Ik ga Emil vaak te voet halen in de opvang zodat we samen naar huis kunnen wandelen. Dat kwartiertje gebruik ik dan om met hem te praten over zijn voorbije dag, want eens we thuis zijn begint hij te spelen of tv te kijken en komt er van babbelen niet veel meer in huis. Ik geniet echt van die gesprekken. Het gaat vaak over onnozele dingen of futiliteiten (zoals wie er wie nu weer van de bank geduwd heeft op school vandaag, en andere spannende kleuterdrama's) maar dat doet er niet toe. Ik koester die momenten samen.

3. Mijn vierjarige heeft gevoel voor humor

Emil is vaak onbedoeld grappig. Als we bezig zijn over Tinkerbell uit Peter Pan en hij begint spontaan te zingen 'Tinkerbell, Tinkerbell, Tinkerbell all the way', of als hij het heeft over een 'pokkenboot' terwijl hij een 'bokkenpoot' bedoelt, of als hij mij vertelt dat het niet zijn schuld was maar wel 'hun schulden'... Dan moet ik natuurlijk lachen. 

We hebben geregeld samen de slappe lach, vaak om onnozele dingen. Ook met zijn totentrekkerij bezorgt Emil mij veel lachbuien. En uiteraard ook met zijn moppen over Jantje. Die zijn zodanig flauw dat ze hilarisch worden, zeker omdat hij zelf altijd strijk ligt. Voor de liefhebbers, de mop van Jantje op de wc gaat als volgt: Jantje zat eens op de wc en hij moest kaka doen maar het wc-papier was op. (en ge moogt dus beginnen lachen nu)

4. Mijn vierjarige is pienter

Zoals ik al schreef, is Emil mijn persoonlijke snelheidsmeter in de auto. Ik erger mij soms aan zijn 'flikkenmanieren' maar ik vind het toch vooral knap dat hij daar zo mee bezig is. Hetzelfde geldt voor de vele keren dat hij mij vraagt hoeveel 16 + 16 is, en hoeveel is dan 32 + 32? En is een vijf en een negen eigenlijk negenenvijftig of vijfennegentig? Weet er trouwens iemand wat er na een triljoen komt? 

Het zalige aan de leeftijd vind ik ook dat ik hem niks meer wijs kan maken. Als hij vroeger aan het zagen was omdat hij worst wilde eten in plaats van vis, zei ik dat hij eens in een grote worst ging veranderen, zonder ogen en mond, en dus niet meer zou kunnen babbelen en rondkijken. Dat pakt niet meer vandaag, hij lacht er eens mee en denkt er voor de rest het zijne van... en leest rustig verder in zijn boek.

5. Mijn vierjarige is down-to-earth

Emil heeft veel fantasie, die hij gebruikt tijdens het spelen, maar hij komt niet vaak af met regelrechte verzinsels. Ik vind hem vooral nuchter en down-to-earth. Ik vroeg hem onlangs of hij weet wat een eenhoorn is. Zijn antwoord: 'tuurlijk mama, dat is gewoon zo'n paard met een stok op zijn kop'. Ik denk dat hij die nuchtere, 'doodgewone' visie van mij heeft geërfd.

6. Mijn vierjarige heeft uitstekende muzieksmaak

Bij ons thuis of in de auto wordt er niet naar kindermuziek geluisterd à la K3, Plop... Dat is niet van 'niet willen' maar Emil vraagt er niet naar dus dan doen we het ook niet. Van bij zijn geboorte heb ik hem 'opgevoed' met veel muziek: pop, rock, techno, dance... Emil luistert heel graag mee naar Studio Brussel en heeft zo zijn favorieten: 'I feel it coming' (Daft Punk), 'Thunder' (Imagine Dragons), 'Put my head in the ground' (Equal Idiots), 'Everything now' (Arcade Fire), 'Runaway' (Galantis), 'All Stars' (Martin Solveig), 'Captain Jack'... Ik kan zo nog wel even doorgaan. Hij begint vaak spontaan mee te zingen en te dansen of te headbangen als hij een liedje hoort op de radio. 

Muziek speelt een belangrijke rol in mijn leven: aan veel nummers heb ik bepaalde herinneringen en muziek helpt me vaak om moeilijke of intense gebeurtenissen een plaats te geven. Ik ben blij te zien dat het bij Emil een gelijkaardige weg op gaat.

7. Mijn vierjarige is een ontdekker

Emil gaat heel graag op stap. Dat komt voor een groot deel door mij natuurlijk, omdat ik zelf niet graag thuis zit en niks liever doe dan eropuit te trekken. Het is zalig om te merken dat hij ook van die tripjes geniet, of het nu gaat om een fietstochtje, een uitstap naar zee of een weekendje Brussel. Ik ben van mening dat je een kind mee op sleeptouw mag/moet nemen, het hoeven niet altijd speeltuinen of kinderboerderijen te zijn. Integendeel. Ik ga met Emil vaak naar culturele voorstellingen en af en toe pikken we een tentoonstelling mee. Door het goed te kaderen en er iets leuks van te maken, wordt het telkens weer een uitstap die hij niet vergeet. Hij spreekt nu nog altijd over 'die keer dat we in Brussel waren en het zo donker was' (= een weekendje Brussel in de kerstperiode vorig jaar). Zo leuk dat hem dat bijgebleven is! 

Ik vind samen op stap gaan met Emil gewoon superleuk. Zo gingen we in de zomer de toerist uithangen in Gent. We gingen varen met de bootjes, bezochten het Belfort... Een zalige dag was dat!

8. Mijn vierjarige is gemakkelijk

Ik vind het een enorm gemak dat ik met Emil op stap kan gaan zonder een zak vol eten, pampers en dergelijke met me mee te sleuren. OK, meestal heb ik wel iets bij me om te eten en een reserveslip voor hem, maar dat is omdat ik zelf nogal van het georganiseerde type ben... Het is ook makkelijk dat hij al zelfstandiger is en zelf zijn kleren kan aandoen (al wordt hij nog steeds graag geholpen door zijn mamaatje, zie verder) en zo van die dingen. 

Ook leuk: hij neemt heel graag foto's en hij is er goed in. Ik durf met een gerust hart mijn telefoon aan hem toe te vertrouwen om een paar foto's te maken, bijvoorbeeld als ik aan het lopen ben zoals op de foto hieronder. Da's trouwens nog een voordeel: bij korte looptoertjes laat ik hem gewoon mee fietsen. Vroeger kon dat niet, nu is het handig als ik bijvoorbeeld wil gaan lopen en alleen thuis ben. Want hem alleen thuis laten tijdens het lopen, dat doe ik uiteraard niet. Hij blijft 'maar' een vierjarige hé ;-)

9. Mijn vierjarige is enorm lief

Emil is altijd heel 'aanwezig' en kan zeer onstuimig zijn. Hij heeft een klok van een stem en als hij ergens arriveert, heeft iedereen het meestal wel geweten. Maar diep vanbinnen heeft hij een heel klein hartje. Hij is een 'groot lawijt' en zwijgt geen seconde, waardoor hij vaak stoer en wild overkomt. Maar hij is echt enorm lief. Ik krijg veel spontane knuffels en kussen van hem en hij zegt me vaak hoe mooi ik wel ben (en neen, dat wordt hem niét ingefluisterd). Als ik in al mijn lompigheid weer eens ergens mijn voet gestoten heb, komt hij er een zoen op geven. En bij de Vitaminis-actie van de Delhaize koos hij als tweede knuffel de broccoli uit voor mij, omdat ik dat zo graag eet. 

Hij voelt ook heel goed aan wanneer ik het wat moeilijker heb. Ik herinner me nog goed dat hij, toen ik net een miskraam gehad had, mij een dikke knuffel kwam geven omdat ik stilletjes zat te wenen. 

10. Mijn vierjarige is nog altijd mijn kleintje

He's still my baby. Emil is een echte mom's boy en hoe stoer hij vaak ook is in het bijzijn van anderen, ik merk dat hij nog steeds zijn mama keihard nodig heeft. Hij hangt enorm aan mij, soms voel ik mij echt zijn 'godin'. Ik vind dat niet erg, er is daar toch niks mis mee zeker? Of dat het 'Oedipus-complex' is, daar lig ik hoegenaamd niet wakker van. Doordat ik maar één kind heb, zal hij altijd 'mijn kleintje' blijven. Dat besef ik goed en daarom koester ik de intense band die ik vandaag met hem, op zijn vierjarige leeftijd, heb. Hij is mijn little big boy, mijn beste vriend...

En dat, liever lezer, is misschien wel het allermooiste aan die 'fabulous four' periode.

Dus ja, ik vind de vierjarige leeftijd echt super bij mijn zoon. Er zijn veel mensen die zeggen 'aaaaah stop de tijd, mijn kind wordt te snel groot!' Ik heb dat eigenlijk niet. Want ik denk eerlijk gezegd dat het alleen nog maar leuker zal worden... Volgens mij komen na die 'fab four' de 'fun five', 'super six', 'splendid seven'... Mooie vooruitzichten vind ik dat, als mama.

Love, Josie xo