Twee jaar als zelfstandige #freelancelife

Time flies when you're having fun... Zo komt het dus dat ik op 1/9/2018 de tweede verjaardag van mijn 'zelfstandigenbestaan' ben vergeten te vieren. Ik was het trouwens vorig jaar ook al uit het oog verloren. Maar kijk, dat is een goed teken hé. Dat ik met vanalles bezig ben, er veel plezier en voldoening uit haal en na 2 jaar volledig mijn draai gevonden heb in het freelance life. Dat sméékt toch gewoon om een stand van zaken?

First things first: het werk. Dat blijft gewoon binnenkomen. Binnenstromen, bij momenten. Niet om pretentieus te doen, maar ik heb op die 2 jaar nog geen dag zonder werk gezeten. Integendeel, ik moet soms puzzelen om alles in mijn planning te krijgen (want ik kan moeilijk 'neen' zeggen, waarover verder meer). Maar ik had dat dus niet verwacht toen ik eraan begon. Ik dacht dat ik veel meer ging moeten 'leuren' met mezelf. Ik heb dat eigenlijk nog niet moeten doen - hout vasthouden! - want mijn netwerk en goeie mond-aan-mond reclame doen dat voor mij. Ik heb een aantal vaste klanten met wie ik graag samenwerk. Dankzij hen heb ik een soort 'zekerheid' (hoewel dat een groot woord is, als zelfstandige) dat er genoeg centjes gaan binnenkomen elke maand. Want daar gaan we niet flauw over doen, da's ook belangrijk hé. Ik merk dat veel (tevreden) klanten mijn naam doorgeven aan vrienden/kennissen. Dat heeft me al heel wat leuke samenwerkingen en nieuwe klanten opgeleverd. Bepaalde bedrijven waarvoor ik werk hebben ook verschillende vertakkingen. Dat schept veel boeiende mogelijkheden.

Maar ik moet dus meer 'neen' leren zeggen. Ik ben er nooit een krak in geweest en ik kan het nog steeds niet goed. Ik stel gewoon niet graag mensen teleur. Ik heb vaak schrik dat, als ik een opdracht weiger of het niet kan doen binnen de timing die de klant voor ogen heeft (die soms héél onrealistisch is, maar bon), die klant niet meer met mij gaat willen werken. Ergens wéét ik wel dat het niet zo is en dat ik op mijn strepen mag/moet staan. Dat, als ze écht met mij willen samenwerken, ze ook wel een paar weekjes langer kunnen wachten op die teksten. Maar 't is sterker dan mezelf. En dan squeeze ik het erbij in mijn planning, ook al zat die eigenlijk al overvol. Maar ik werk eraan want ik word gaandeweg selectiever. Ik ben vooral ook eerlijk naar prospects/nieuwe bedrijven toe. Soms krijg ik aanvragen voor schrijfwerk over thema's of in sectoren waar ik me écht niet in thuis voel. Dan doe ik het liever niet, in plaats van op teksten te zitten sjieken en er uiteindelijk weinig voldoening uit te halen en des te meer frustratie en nagelbijten. Dan steek ik mijn tijd, energie en inspiratie liever in projecten die wél 100% mijn ding zijn. Als ik een opdracht weiger, geef ik wel altijd de naam van één of meerdere andere writers door, die mogelijk wél interesse hebben in een samenwerking.

Het feit dat ik selectiever word, heeft vooral te maken met mijn zelfvertrouwen. Want als er iéts is wat 2 jaar zelfstandig zijn met mij heeft gedaan, dan is het dat wel: ik heb een pak meer zelfvertrouwen gekregen. Vroeger durfde ik wel eens twijfelen aan mezelf. Kan ik dit wel, doe ik het goed, wat gaan de mensen denken van mij? Ik doe dat nu eigenlijk niet meer. Opnieuw niet om pretentieus te klinken, maar ik twijfel nauwelijks nog aan mezelf. Ik heb ondervonden dat in mezelf geloven de beste manier is om goed werk te leveren en er een voldaan en gelukkig gevoel aan over te houden. Ik weet heel goed waar ik sterk in ben, net zoals ik weet wat ik ook niet of minder goed kan. In het prille begin van Text Fairy deed ik bijvoorbeeld vertalingen van en naar het Engels (ik ben Germaniste). Ik doe dat nu niet meer omdat ik ondervonden heb dat er veel tijd in kruipt voor mij en dat vertalen toch iets gans anders is dan schrijven. Voor vertalingen werk ik nu samen met een supergoeie vertaalpartner, zodat ik mijn klanten die een vertaling willen toch van dienst kan zijn. 

Ik heb  geleerd om met mijn pollen af te blijven van dingen die ik niet goed kan en waar anderen veel beter in zijn. Ik ben ook geëvolueerd in het soort werk dat ik doe. Ik doe nu bijvoorbeeld vaak journalistiek werk, wat in het begin niet het geval was. Dat bevalt me enorm. Het is een boeiende afwisseling en ik kom met leuke, interessante mensen in contact tijdens interviews en reportages. In het begin positoneerde ik me als 'copywriter & content creator'. Ik twijfel of die vlag nog steeds de lading volledig dekt dus ik denk aan een herpositionering... Heel leuk om daarmee bezig te zijn en te werken aan mijn eigen bedrijf(je). Stilstaan is achteruitgaan!

Als ik een afspraak heb met een mogelijke nieuwe klant, heb ik nooit zenuwen voor dat gesprek. Tenzij dan positieve zenuwen, zo van: joepie, misschien weer een nieuwe uitdaging! Ik ben gewoon wie ik ben en ik doe wat ik doe, met mijn eigen werkwijze die misschien niet dezelfde is als van anderen. Ik merk toch dat mijn aanpak in de smaak valt. En wie er geen fan van is, hoeft niet met mij samen te werken hé... It's a free world. Door die mindset heb ik meer rust in mijn hoofd.

Dat wil uiteraard niet zeggen dat ik me nérgens zorgen over maak. Ik lig er zeker niet wakker 's nachts maar soms overvalt me toch nog eens dat beangstigende gevoel dat ik helemaal op eigen benen sta en dus ook 100% zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen inkomsten en 'het brood dat op de plank komt'. Ik heb veel werk en een mooi inkomen. Maar er komen als freelancer toch veel extra kosten bij kijken. En meestal komen die toevallig allemaal in dezelfde week of maand, alsof god (of satan) ermee gemoeid is ;) Maar zoals ik al zei, ik laat er mijn slaap niet voor. Ik ga ervan uit dat, als ik hard werk (check!) en niet te kwistig omspring met mijn centen (check!), het allemaal wel goed komt.

Ik ben trouwens ook niet zelfstandig geworden om dikke vette poen te scheppen en miljonair te worden. Ik wou gewoon van mijn passie mijn beroep maken. En dat is echt wel gelukt. Ik ben zo blij met wat ik doe. Mijn werk, dat maakt mij echt gelukkig en het geeft mij superveel energie. Ik ben vaak moe na een werkdag, maar niet 'uitgeput' moe zoals toen ik nog in loondienst werkte. Echt een wereld van verschil. Voor mij persoonlijk zijn er veel meer voordelen dan nadelen aan zelfstandig zijn. Vrij zijn, mijn eigen ding doen, mijn plan trekken: dat heeft altijd al in mij gezeten en als zelfstandige komt het me heel goed van pas. Als ik sommige mensen hoor praten/klagen over hun baas en collega's, dan denk ik: o jee, ik zou echt nooit meer terug in een bedrijf willen of kunnen werken. Ik moet wel opletten dat ik niet té eigenzinnig en plantrekkerig word. Ik ben zodanig gewend om mijn eigen ding te kunnen doen, dat ik soms vergeet om mij soms eens aan te passen aan anderen hun visie... Een werkpuntje. Of zeg maar werkpunt ;)

Ik werk meestal van thuis uit. Ik werk in mijn home office, waar ik me goed kan concentreren en weinig afleiding heb. Ik ben van nature zeer gediciplineerd en plichtsbewust, dat helpt ook wel. Het voordeel van thuis werken is dat ik overdag eens de was kan doen, stofzuigen, koken voor 's avonds... Dat is een gemak. En als ik stop met werken - meestal om 17u30 - sta ik 5 miniuten later zonder files aan de naschoolse opvang om Emil op te halen. Dat is een luxe, dat besef ik goed. Ik kan ook overdag gaan sporten, boodschappen doen (in het gezelschap van alle gepensioneerden uit de buurt, feest!) etc. Ik ga vaak lopen of wandelen als ik eens zonder inspiratie zit of wil nadenken over een bepaalde tekst of thema. Of gewoon als ik mijn hoofd eens leeg wil maken. Als je in een bedrijf werkt, is dat allemaal zo simpel niet hé.

Thuis werken is leuk maar soms wil ik ook wel eens weg zijn van huis. Het is hier echt wel heel rustig, ik woon op het platteland. Veel meer dan wat tractoren en gepensioneerden met een hond passeert er hier niet op een dag. En uiteraard ook de postbode die hier geregeld eens een pakketje moet komen droppen ;) Ik heb geregeld nood aan wat 'city vibes'. Ik ga daarom vaak werken in een koffiebar in de stad, wat ik dan probeer te combineren met een klantenafspraak. Ik heb in feite enkel mijn laptop en mijn brein nodig om te kunnen werken, dus ik kan me praktisch overal zetten :) Sinds kort zit ik ook in een leuke coworking in Gent. Daar ga ik gemiddeld 1 dag om de 2 weken naartoe. Een aangename, rustige omgeving om te werken, in het gezelschap van allemaal creatieve en inspirerende mensen. Ik ben heel blij met de keuze die ik gemaakt heb om daar af en toe te gaan werken!

Op vlak van werk-gezin evenwicht zit het wel goed, denk ik. Ik kies bewust om in de week fulltime te werken, zodat ik in het weekend volledig vrij ben. Ik werk niet in het weekend en ik geniet dan echt van die 2 dagen. Ik vind die 2 volle dagen leuker dan in de week misschien een uurtje vroeger te stoppen... Die keuze is persoonlijk hé. Soms werk ik wel 's avonds, bijvoorbeeld als ik een hele dag bij klanten geweest ben of als ik een dagje verlof heb genomen. Of als ik alleen thuis ben, of wanneer het heel druk is natuurlijk. Maar ik merk dat ik 's avonds niet zo productief meer ben voor het echte schrijfwerk. Dat is normaal hé, mijn hoofd is dan moe. Wat ik vaak doe, is mijn mails en administratie uitstellen tot 's avonds. Zo'n dingen zijn ideaal om nog na 21u te doen. 

Ik heb het wel moeilijk om mijn werk volledig van mij af te zetten. Maar ik denk dat dat eigen is aan iedereen die gepassioneerd met iets bezig is. Ik heb er geen problemen mee om af en toe een dag verlof te nemen, of 3 tot 4 weken in de grote vakantie. Dat moet ook wel, met een kind dat naar school gaat. En ik doe dat ook met plezier, mij hoor je daar zeker niet over klagen. Maar ik heb het dan wel heel moeilijk om mijn mails niet te bekijken, telefoons niet te beantwoorden etc. Emil weet intussen goed wat ik doe en begrijpt wel dat hij efkes zijn kwebbel moet houden als er iemand belt, maar toch zou ik graag over de gave beschikken om op verlofdagen 'de knop' volledig uit te zetten. Iemand die weet hoe dat moet? :) Nog zo'n voorbeeld: ik stel elke week een planning op van de opdrachten die klaar moeten zijn tegen het weekend. Als ik dan de vrijdag om 14u klaar ben met alles, kan ik écht niet zeggen: allright, nu stop ik, 't is weekend! Het zit in mij 'geprogrammeerd' om toch minstens tot 16u te werken. Anders voel ik me zo schuldig... En dan begin ik dus al aan iets voor de week erna ;) 

Ik besef dat ik soms te veel bezig ben met mijn werk en er hard in opga. Mijn oprechte excuses aan al wie daar al eens de dupe van is ;) Ik heb geregeld eens last van 'stress' en uiteraard heb ik ook eens een mindere dag of een een opdracht die minder leuk is of niet zo vlot gaat als ik had verwacht. Het is echt niet altijd rozengeur en manenschijn als zelfstandige. Het is en blijft keihard werken. Sommige mensen staren zich blind op de voordelen (bv. flexibiliteit, vakantie kunnen nemen als het weer eens pedagogische studiedag is, thuis blijven als je kind ziek is, gaan sporten overdag,...) maar voor die dingen alleen moet je niet zelfstandig worden. Dan maak je volgens mij de verkeerde keuze. 

Mensen verschieten soms als ik zeg dat ik niét om 16u (of is 't 15u45?) aan de schoolpoort sta, dat Emil in de naschoolse opvang zit tot 17u45. Precies of ze dat raar vinden, dat je zelfstandig bent en je kind ocharme naar de opvang stuurt. Dat je dan een slechte moeder bent. Maar ik ben daarvoor niet zelfstandig geworden en eerlijk gezegd voel ik me er niet schuldig over dat ik geen 'schoolpoortmama' ben (maar voor alle duidelijkheid: alle respect voor wie dat wel doet!). Opvang is niet gratis hé, wij betalen daarvoor en met veel plezier. Emil gaat supergraag, hij voelt zich daar enorm thuis (weinig plekken waar hij zich niét thuis voelt, if I come to think of it) en soms is hij een beetje boos als ik hem wat vroeger kom halen dan gewoonlijk, het kind is nogal aan regelmaat en structuur gehecht zoals mij ;) Ik heb ook wel veel geluk dat ik kan rekenen op mijn partner, schoonouders en eigen ouders (al wonen die een beetje verder maar toch). Dat geeft me heel veel ruimte.

Als je zelfstandig bent/wil worden, moet je gewoon kiezen voor je passie. Er volop voor gaan, je smijten, durven springen. Soms eens in ijskoud water, soms eens tegen een mottige muur of in een donker hol vol schimmel. En dan val je of glij je uit, en doe je je eventjes pijn. Maar als je zoals mij doet wat je graag doet, vergeet je dat snel. Dan ga je met opgeheven hoofd en vol goeie moed en enthousiasme weer door, omdat je weet dat het je gelukkig maakt. En omdat je weet dat er ook héél veel baden vol glitter, unicorns, pink flamingo's, perfect rijpe avocado's en fluffy alpaca's zijn waar je lekker in kan springen :)

Know your passion. Follow it. Dream it. Live it.
Dat is een mooie conclusie na 2 jaar freelancer zijn, denk ik :)

Ben je ook zelfstandig of denk je eraan om de sprong te wagen? 

Love, Josie xo