Me Time

Ik ben sinds maandagavond terug van een 5-daagse in Lissabon samen met mijn vriendin. Op mijn Facebookpagina liet ik jullie al een beetje meegenieten van deze schitterende stad, maar het échte verslag met al mijn hotspots volgt later deze week. 

Wat ik wél graag al wil laten weten, is hoezeer ik genoten heb daar in het zonnige, warme, mooie en gezellige zuiden. Weg van huis, op stap met mijn beste vriendin. Ik ga niet zeggen dat dat hoogdringend was, maar ik heb er toch vree veel deugd van gehad.

Ten eerste betekende het tripje us time voor Evy en mezelf. We gingen in 2012 al samen naar Madrid (toen beiden nog ontzettend kinder- en ook wel zorgeloos) en in 2013 maakten we Budapest onveilig (ik was toen 7 maand mama). Vorig jaar sloegen we - logischerwijze - een jaartje over omdat Evy hoogzwanger was van een tweeling. Maar dit jaar waren the girls back on track. Ik keek er al een hele tijd naar uit om nog eens 5 dagen tijd te hebben om te babbelen en onnozel te doen (dat is een beetje een rode draad in onze vriendschap, dat laatste). Wij zien elkaar regelmatig, maar we hebben het allebei druk met onze job, gezin en andere bezigheden. Bovendien zijn de kinderen (en de mannen) er vaak bij, en dat is toch anders dan gewoon met ons twee. Begrijp me niet verkeerd: het is fijn als die er allemaal bij zijn. Maar ge snapt het wel: dat is gewoon anders. Evy en ik komen prima overeen qua dagindeling en interesses: we zijn graag actief bezig, stappen graag veel rond en houden zowel van cultuur met grote C én die met een iets kleinere c (hihi). We hebben 5 dagen lang supermooie dingen gezien, veel gelachen en lekker gegeten en gedronken. Kortom: het was een fantastisch leuk reisje, waar in 2016 zeker een vervolg aan gebreid wordt! 

Anderzijds betekende Lissabon voor mij  een gelegenheid om eens weg van huis te zijn. Begrijp mij wederom niet verkeerd: ik zie mijn vriend en zoon doodgraag en ik hou van alles wat ik hier thuis doe. Maar het is de afgelopen maanden zeer druk geweest, zowel privé als professioneel. Altijd veel te veel willen doen - ge kent dat allemaal wel, denk ik. Ik had er eerlijk gezegd wat moeite mee om in het holst van de nacht weg te sluipen vorige donderdag om 2:45u, omdat ik het gevoel had dat ik mijn mannen in in de steek liet. Ik ben namelijk iemand die het liefst van al alles zelf doet en weinig uit handen kan geven. Ik denk soms dat ik hier onmisbaar ben, maar dat is niet zo natuurlijk... Feit is dat parallel met de drukte van de voorbije maanden mijn "ik kan dat allemaal zelf wel" levensfilosofie ongekende hoogten bereikt had. En dat zorgde soms voor wat spanningen hier ten huize (en daarbuiten). Vandaar dat ik vertrok met een heel klein beetje schuldgevoel. Maar van zodra ik in het zonnige Lissabon rondliep samen met mijn vriendin, wist ik: ik zou hier ook doodgraag met Pieterjan willen rondslenteren, dwalen en dolen. Ik heb mij enorm geamuseerd die 5 dagen met Evy, en tegelijkertijd heb ik mijn mannen gemist. Allebei. Heel veel. En dat voelde eerlijk gezegd heel goed. Van mijn schuldgevoel van donderdagnacht was op slag niks meer te bespeuren.

Toen ik maandag op het vliegtuig stapte, kon ik terugblikken op een leuke reis en met een blij gevoel naar huis gaan. Thuis was alles vlot verlopen (duh, what did I expect?). Pieterjan en Emil waren samen naar het feest van Thomas De Trein geweest, waarover ik later nog wat meer zal vertellen. Dat was blijkbaar superleuk, en er stond ook een heerlijk geurende versgebakken cake op het aanrecht. Ik besloot dat het tijd was om het begin in te luiden van het tijdperk "ik kan alles zelf maar een ander kan het minstens even goed".

Ik denk dus dat mijn Lisboaanse "me time"-missie 100% geslaagd is. En dat kan tellen, zo net bij de aftrap van de nieuwe boostyourpositivity campagne van Danone deze herfst. Daarover lees je de komende weken zeker meer hier op de blog, op Facebook en op Instagram. Hopelijk doen jullie ook allemaal mee!

Pieterjan zei mij gisterenmorgen toen hij wakker werd: ik was zo blij dat je weer naast mij lag vannacht. En ik, hoe graag ik ook in Lissabon lag/zat/liep/hing/slenterde/dwaalde, ik was ook blij dat ik daar opnieuw kon liggen. Naast hem, en met op het einde van de gang Emil in zijn warme bedje. En maar dromen van al die mooie reisherinneringen...

De zomer is nu echt wel bijna voorbij. En dankzij mijn boost in het zonnige zuiden ben ik echt volledig klaar voor de herfst!

Love, Josie xo