Wat ik leerde uit de Brussels Half Marathon

Afgelopen zondag liep ik de Brussels Half Marathon. Het was mijn 10de halve marathon en ik liep hem in 1u40, een toptijd waartoe ik mezelf eigenlijk niet in staat achtte! Het was voor mij de bevestiging dat hard werken en geloven in jezelf tot grootse, mooie resultaten leidt. Naast die mooie 'levensles' heb ik nog een aantal andere zaken geleerd zondag tijdens het lopen. Ik deel ze graag, wie weet kunnen het nuttige tips zijn voor jou. Zelfs als je geen loper bent!

1. Een vuilzak is niét fashionable, wél warm

Vorig jaar had ik het erg koud aan de start. Geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om in oktober al mijn korte broek en t-shirt in te wisselen voor een winterse looptenue. Hell to the no! Helaas ben ik een enorme koukleum en doordat ik mijn sporttas een uur voor de start had ingeleverd, stond ik te bibberen van de kou tot het startschot... Ik genoot zowaar van mijn plaspauze in een ruftige Dixi omdat het er best wel warm was! 

Dit jaar besloot ik me niet te laten vangen. Op andere loopblogs (ik denk dat het o.a. bij Annelyse was) had ik de tip gelezen om een oude trui/vest aan te trekken tot net voor het startsein, zodat je die kan achterlaten langs de kant van het parcours van zodra je goed aan het lopen bent. Zo gezegd, zo gedaan: ik bleef lekker warm tot aan de start met een looptruitje en -jas die ik toch niet meer gebruik. Het lijkt misschien wat 'decadent' om gewoon kledij weg te smijten maar ik was duidelijk niet de enige die dit deed... Ik veronderstel dat de organisatie wel iets doet met die kleren, bv. schenken aan een goed doel? 

Wat ik ook nog voorzag naast die extra kleren, was een vuilzak met een gat erin geknipt. Er werd regen voorspeld en dan kon ik die over mijn hoofd trekken om niet doorweekt te geraken. Trendy is dat uiteraard niet, zeker omdat de vuilzakken hier bij ons nogal een rare vorm hebben, met slierten om dicht te knopen. Het leek wel alsof ik een heel goedkoop zwierig jurkje aan had... Maar het ding gaf extra warmte en ik was er zooooo blij mee toen het een half uur voor de start begon te druppelen. Niet hip, wel hot! Letterlijk dan toch.

2. Lopers zijn toffe mensen

De vorige jaren werd ik telkens vergezeld door Pieterjan maar deze keer was ik alleen. Er was een planningsissue inzake een belangrijke voetbalmatch van zijn favoriete voetbalploeg, waarvoor hij een abonnement heeft. Dus neen, ik ging hem natuurlijk niet ontzeggen om die match bij te wonen. I'm not that kind of girl. Ik zag het goed zitten om alleen te gaan naar Brussel: op m'n gemakje met de trein. Het was vroeg vertrekken vanuit Torhout (ik was om 6u30 al de deur uit) maar zo hoefde ik niet te stressen voor een goeie parkeerplaats en zo. Bovendien vind ik met de trein reizen altijd wel geestig want zo'n treinstel wordt vaak bevolkt door fascinerende individuen. Zeker om 7u 's morgens, als ze van een vette tranceparty komen in een discotheek :-)

Ik had een hele resem boekjes mee voor op de trein en verheugde me op wat me time. Maar al snel had ik een gesprekspartner, een student uit Roeselare die ook ging meelopen (en die een beetje nerveus was, had ik de indruk). Bij elke halte stapten er nieuwe lopers op de trein... Je kan daar natuurlijk niet naast kijken hé. Brussel-Centraal werd volledig ingepalmd door lopers en ook in de metro richting Jubelpark hing er een leuke 'runners unite' sfeer. Het viel me op hoe iedereen tegen elkaar begon te praten en hielp om de juiste metrolijn te vinden en zo. Ik ben zelf niet de allersociaalste; ik ben graag alleen en op mezelf. Maar ik merkte dat ik toch snel 'wildvreemden' begon aan te spreken om een klapke te doen over het lopen, de tijd die ze voor ogen hadden etc. Blijkbaar maakt lopen mij een socialer mens... en dat is heus geen slechte zaak!

Na de aankomst wilde ik verse kleren aantrekken omdat ik nog een lange treinrit naar huis voor de boeg had. Ik had geen zin om naar de kleedkamers te gaan (dat was nog een eindje stappen) dus ik bond mijn handdoek rond mijn middel en begon zo mijn loopshort voor trainingsbroek in te wisselen. Het changeren liep niet van een leien dakje en een lieve loopster die vlak bij me stond, stelde voor om me te helpen. Ik bedankte haar vriendelijk maar ik vond dat heel lief van haar. Plantrekker als ik ben, heb ik dan maar gewoon 'open en bloot' mijn short uitgespeeld en snel mijn lange broek over mijn billen getrokken. Sorry aan al wie een glimp heeft opgevangen van mijn bezwete loperspoep daar op de Anspachlaan. Hopelijk heb je er intussen geen nachtmerries meer van ;-)

3. Havermout is da bomb

Voor ik ergens ga lopen, haal ik geen zotte toeren uit qua voeding. Voor mij geen pasta als ontbijt of pannenkoeken die gegarandeerd tot na de aankomst op mijn maag liggen. Ik eet gewoon wat ik anders eet. Ze zeggen dat je 3 uur voor de start je laatste maaltijd moet eten dus dat kwam goed uit. Om 7u30 zat ik namelijk op de trein en kon ik in alle rust mijn havermout opsmikkelen. Ik eet sowieso elke ochtend havermout (voor de geïnteresseerden: 70 gr havervlokken + 250 ml plantaardige melk + 40 gr zaden/noten/pindakaas/... ik weeg dit af op aanraden van mijn diëtist). Ik ben verslaafd aan mijn haverontbijt, zo lekker vind ik het! Omdat er een lange loop zou volgen, verving ik de vetten (nl. de noten en zaden) door extra koolhydraten in de vorm van een banaan die ik eronder mengde. Zo kreeg ik een smeuïg papje dat mij enorm smaakte! Ik weet dat havermout bij mij heel goed verteert en dat het me veel energie geeft. Ik eet dat eigenlijk altijd voor ik ergens ga lopen, ook als het 's middags of 's avonds is. Voor mij is havermout onvervalst krachtvoer!

Een uurtje voor de start at ik ook nog een banaan, dat doe ik ook altijd voor nog wat extra energie. En water drinken, véél water drinken van bij het opstaan tot ongeveer drie kwartier voor de start. Voor mij geen sportdrank voor de start, ik heb er geen behoefte aan... Maar iedereen is daar natuurlijk anders in hé.

Tijdens het lopen nam ik bij elke bevoorrading een bekertje water. Ik heb intussen geleerd dat je echt nooit een bevoorrading mag overslaan, zelfs als je geen dorst hebt. Want eens je dorst krijgt, is het eigenlijk te laat. Je kan ook altijd sportdrank nemen maar dat doe ik niet. Ik hou niet van dat mierzoete spul en ik heb het ooit één keer gedaan met maagkrampen als gevolg... Wat ik wél bij me had waren 2 gellekes. Eentje 'nam' ik op 14 km, net voor de steile Tervurenlaan. Het andere rond de 19 kilometer, voor de laatste loodjes. Vroeger geloofde ik niet in dat kleverige veel-te-zoete spul maar ik heb intussen al moeten toegeven dat het echt wel werkt en instant power geeft. Een van de weinige momenten dat ik mijn vriend openlijk gelijk durf te geven ;-)

Als iemand mij dus vraagt wat hij/zij moet ik eten voor een halve marathon, antwoord ik sowieso havermout . Maar wat voor mij werkt, is natuurlijk niet noodzakelijk ideaal voor een ander... Altijd eens vooraf proberen tijdens training is de boodschap! En verder: doe zo normaal mogelijk. Zaterdagavond at ik 'gewoon' zoete aardappelen met erwtjes en tempeh (vleesvervanger). Niks speciaals, gewoon lekker en gezond at ik op andere dagen ook zou eten. Works best for me.

4. Ik moet beter leren mikken

Ik vond het bij de start een beetje vervelend dat ik mijn oude kleren daar zomaar achterliet langs de kant van het parcours. Dat wilde ik compenseren door bij de bevoorrading mijn lege bekertje steeds netjes in de vuilnisbak te smijten. Helaas miste ik op één gelukzalige keer na telkens mijn doel... Ik kan echt niet mikken, lomp geval dat ik ben, hoog tijd dat ik het leer! Niet alleen om de opkuisploeg achteraf werk te besparen maar ook voor mijn medelopers... Nogmaals mijn excuses aan de loper die een halve beker water over zich heen kreeg door mijn clumsiness... Hopelijk was het verfrissend voor jou! 

5. De marathon? Neen, dank u (voorlopig)

Ik heb mijn tiende halve marathon gelopen in een toptijd waar ik vandaag nog steeds versteld van sta. Ik ben enorm trots op mijn prestatie en uiteraard denk ik al na over my next running challenge. Veel mensen vinden het de logica zelve dat ik nu voor de marathon ga. Maar ik ben er nog niet aan toe. Lichamelijk/conditioneel kan ik een marathon aan. Daar ben ik zeker van, dat is het probleem niet. Ik heb gewoon nog geen zin, ik ben er mentaal niet klaar voor. Een marathon is namelijk, naast een enorme fysieke inspanning, ook een krachttoer voor het koppeke. En dat zie ik nog niet zitten. Ik heb bovendien schrik dat de lange, zware trainingen mijn loopgoesting gaan wegnemen. Of erger nog, dat ik geblesseerd geraak. THE HORROR.

De halve marathon daarentegen, daar haal ik zoveel plezier en voldoening uit. Ik vind het een schitterende afstand. Voor mij persoonlijk is het net lang genoeg om tot het uiterste te gaan en niet té ver om volledig kapot te zijn. 

Velen zeggen mij: je ziet er nog zo fris en fruitig uit na een halve marathon. Loop dan toch een volledige! Jaaaa mannekes, ooit loop ik een marathon, geen twijfel mogelijk. Maar op dit moment liggen mijn sportieve ambities elders. Ik wil proberen te gaan voor een betere tijd, al lijkt me dat heel moeilijk. Maar hé, waar een wil is, is een weg! Ik kan me ook inschrijven voor een HM in het buitenland. Uitdagende mogelijkheden genoeg! Ik ben sowieso ook van plan om opnieuw de Great Breweries (25K) te doen in juni 2018. Daar kan ik zeker 10 minuten afpietsen van mijn 2u10 van vorige keer. 

Dus neen, stilzitten zal ik niet en ik ben zeker dat ik nog megaveel plezier en voldoening ga halen uit 'mijn lopen'! De volgende run in mijn agenda is trouwens de halve marathon Deinze-Bellem op 11/11. Dat wordt mijn 11de HM, hoe schoon kan het in feite zijn? :-)

Mensen hebben mij ook al aangeraden om eens een trail run te doen maar eigenlijk spreekt mij dat totaal niet aan... Geef mij maar city runs. Wie mij toch kan overtuigen om me eens aan trail te wagen, please go ahead! 

Nog iets totaal anders om af te sluiten: hebben jullie de nieuwe single van School Is Cool al gehoord? Run run run run run is een zalig nummer, zo herkenbaar voor een loper! Zeker eens beluisteren...

Welke lessen hebben jullie al getrokken uit het lopen? Nog mensen die meegelopen hebben zondag in Brussel en het even fantastisch vonden als ik?

Love, Josie xo