Geluk is...

Het is hier een beetje stil de laatste tijd. Ik ben namelijk bezig met de laatste loodjes voor ik aan mijn verlof begin en zoals bij de meeste mensen betekent dat: drukke tijden ten huize Text Fairy. Maar ik heb toch tijd gevonden om enkele leuke foto's te verzamelen van de voorbije 2 weken, die je nog niet op Instagram zag verschijnen (tenzij in m'n Stories). Als ik ze terugzie, word ik er op slag blij van. Hopelijk jij ook!

... de crèmekar die net op het juiste moment passeert
Sinds dit jaar rijdt er in ons dorp een crèmekar. Altijd als het goed weer is, mag je ervan uitgaan dat je binnen de kortste keren dat vrolijke, totaal-niet-irritante deuntje gaat beginnen horen. Vaak passeert ze na 20u 's avonds, wat ik niet goed begrijp want de meeste pagadders liggen dan toch al in bed? Maar soms hebben we geluk, zoals vorige week. Emil was een beetje ziek en we gingen naar de apotheek om zijn medicamenten. Net op het moment dat ik mijn auto parkeerde, zagen we de crèmekar deus-ex-machina-gewijs verschijnen aan het begin van de straat. Emil doodcontent natuurlijk. Hij was wel ziek maar dat raketijsje ging er vlotjes in. En terecht ook, zo deed hij wat krachten op en zieke kindjes mogen verwend worden hé! Hij was trouwens snel beter en tegen het weekend was hij weer zijn eigen stralende en kerngezonde zelve :-)

... Lexie die zich steeds meer thuis voelt
Ik heb het er hier op de blog nog niet echt over gehad maar wie me een beetje volgt, weet dat we sinds eind juni een katje in huis hebben. Lexie was in het begin zeer schuw, ze was verloren gezet door de eigenaars en amper 4 weken oud. Het is leuk om te zien hoe ze geleidelijk openbloeit en ze voelt haar hier al volledig op haar gemak. Emil is haar grote vriend. Overdag slaapt ze veel in kleine hoekjes (bv. achter de boeken in het rek of tussen Emil zijn speelgoed) maar als ze 'het groot lawijt' hoort thuiskomen, is ze daar. Ze wordt dan vaak heel zot en speels. Emil moet daar nog wat aan wennen want hij kan niet altijd het onderscheid maken tussen 'met hem willen spelen' en 'hem aanvallen'. Maar dat is normaal. Ik ben alleszins blij dat Lexie nu bij ons woont, een beestje in huis zorgt toch voor wat extra animo :-)

... mijn tomatenstruik in bloei
Ik heb totaal geen groene vingers maar mijn minikruidentuin is mijn heiligdom. Die verzorg ik heel goed. Ik kan daar ook minder mee verkeerd doen dan met andere planten, die bij mij meestal binnen de kortste keren een stille dood sterven. Mijn kerstomaatjes staan momenteel volop in bloei en daar word ik zo blij van! Elke dag kan ik er wel een paar plukken en ze zijn zo lekker! Het gedacht dat dat 'uit mijnen eigen grond' komt, vind ik echt wijs :-) 

... als je favoriete Rode Duivel scoort
Ik moet toegeven dat ik de hele WK-gekte er een klein beetje over vond. Maar soit, ik begrijp wel dat mensen erin opgaan hoor, ik ga daar niet over janken. Emil vond het ook allemaal heel leuk en dan doe ik met plezier mee met hem. Vorige week keken we samen naar Brazilië-België. Kevin De Bruyne, zijn favoriete Rode Duivel, scoorde en hij was daar zooooooo blij mee. Check da totje :-) Voor de match had hij zijn voetbalkostuum aangetrokken en hij had ook mij stijlvol uitgedost in het thema. Ik had het geluk dat ik 90 minuten lang een te kleine pet mocht dragen die mega jeukte aan mijn hoofd... Maar we hebben wel veel leute gehad, dus dat telt! 

... volop genieten van de zomer
Ik ben een echte zomermens. Van mij mag het gerust een heel jaar lang zomer zijn. Vorig weekend was het heerlijk weer. Ik trok met Emil naar het Visartpark in Brugge. Terwijl hij met de fiets reed op het fietsparcours (een aanrader!) en voetbal speelde met andere kinderen, installeerde ik mijn lui gat op een ligzetel van de pop-up bar die er deze zomer is (eveneens een aanrader!!). Ik genoot van mijn boekske, de zon, de sfeer en het uitzicht op mijn spelend kind dat zich rot amuseerde. En dat efkes vree boos was op mij toen we naar huis gingen, maar dat gebeurt wel vaker ;-) Zo van die zalige namiddagen, ik krijg daar zoveel energie van hé! 

... een foetuske naast mij in bed
Vorig weekend was Pieterjan 4 dagen naar Werchter. De traditie is dan dat Emil ("ik ben nu de man in huis hé!" zegt hij dan altijd) 1 nachtje bij mij mag slapen, in 'het grote bed'. Vrijdagavond, na de voetbalmatch, was het zover. Hij kon weer zijn geluk niet op. Toen ik kwam slapen, lag hij megaschattig gelijk ne foetus op zijn kussen. Dat zijn van die momenten die je voor altijd wil vasthouden hé... Ik herinner me dat ik als kind soms ook bij mijn mama mocht slapen, en hoe ik daar altijd zo van genoot. Hij had trouwens zijn beerke klaargelegd aan mijn kussen, voor als ik kwam slapen (zie eerste foto). Zo schattig! 

Vanaf volgende week ben ik in verlof. Ik ben eerst nog een week thuis, samen met Emil, voor we op vakantie vertrekken naar Zuid-Spanje. Volgende week staan er - uiteraard - een aantal wijze tripjes op de agenda bv. naar de Gentse Feesten (heel leuk met kinderen overdag!), misschien eens naar de zee,... Ik kijk ernaar uit! En dan daarna eindelijk op vakantie, daar heb ik ook echt zin in... Laat maar komen! :-) 

Heb je ook vakantie? Ga je op reis of blijf je lekker thuis?

Loce, Josie xo