I ❤ Bryan & Other Stuff

Gisteravond ging ik lopen in het donker, door de regen – just me, my ipod & my lovely running shoes. En genoten dat ik daarvan heb! Terwijl de meeste mensen liefst van al sporten in groep, op klaarlichte dag en bij mooi weer, maakt mij dat hoegenaamd niet uit. Het mag sneeuwen of stormen, het mag ’s morgens voor dag en dauw (en voor het ontbijt) zijn: nόg zal ik het leuk vinden om te kunnen gaan sporten. Ook al begrijpen veel mensen dat niet en word ik occasioneel eens voor zottin versleten.

Maar ik ben dat gewend, want er zijn zo nog wel van die dingen die ik leuk vind en anderen niet.

* Ik luister graag naar Bryan Adams en dat is iets waarvoor ik niet zelden word uitgelachen. Maar weet je wat? I don’t give a damn! Den Bryan maakt heerlijk meezingbare liedjes en zijn “Run To You” zou verplicht op de playlist van elke zichzelf respecterende loper moeten staan. Zonder schaamte kan ik zeggen dat “18 Til I Die” samen met “Jagged Little Pill” van Alanis Morrissette mijn allereerste cd’tje ever was. En dat ik in een ver verleden met PJ naar een concert van de Canadese nachtegaal ging (ons eerste concert samen was dat, maar lach aub die jongen niet uit want hij was wel degelijk meegesleurd naar het Sportpaleis door ondergetekende), en dat ik (zoals het een echte fan betaamt!) al stond te koekeloeren aan de gesloten deuren van de concertzaal in de namiddag, en dat ik het echt een ge-wel-dig geestige avond vond. Yeah baby, there’s definitely something about Bryan!

* De geur van mijn kersenpitkussentje, door PJ misprijzend “de stinkzak” genoemd, vind ik een van de heerlijkste geuren die er bestaan. OK, het ruikt misschien een heel klein beetje muf (mijn vriend heeft dus érgens wel gelijk), maar dat doet er niet toe want voor mij is dat de geur van warmte, gezelligheid en lekker slapen. In de winter kan ik dat rode zakje en zijn overheerlijke geur écht niet missen in bed!

 

* In tegenstelling tot de meeste mensen heb ik géén hekel aan in de file staan. Wellicht komt het doordat ik een filevrij woon-werktraject heb en dus niet vaak in het verkeer kom vast te zitten. Maar áls het gebeurt, dan ga je mij niet horen klagen. Ik geniet er dan van om keiluid naar mijn lievelingsmuziek te luisteren en mee te zingen J Ik zorg ook altijd dat ik een overlevingspakket met (gezonde!) snacks en een flesje water bij me heb. Meestal betekent file dat ik te laat op een afspraak zal opdraven en dat is niet fijn, maar als ik erin sta kan ik er toch niks aan doen, dus vind ik het zinloos om erover te klagen. Ik maak er dan liever het allerbeste van! Pas op, dit geldt enkel als ik alleen in de auto zit. Want als er iemand bij me zit die een hekel heeft aan file en dus begint te zagen en te klagen, dan ben ik er liever niét bij hoor...

* Ik beken: ik kijk al eens graag naar de winterbeelden op televisie. Boring as hell? Mabaneentgij! Dat is gewoon zoooooo rustgevend. Tijdens mijn zwangerschapsverlof zette ik vaak de winterbeelden op tijdens het troosten van een huilerige en/of kramperige Emil. Works a miracle. Allee, niet tegen baby-ongemakjes hé, wél om zelf rustig & zen te blijven.

 

* Ik ben altijd blij als de reclamegazetjes in de bus vallen. Veel mensen hebben er een gloeiende hekel aan en hangen een “durft hier godverdomme geen gazetten in de bus te smijten hé!”-sticker aan hun brievenbus. Ik niet want I ❤ de gazetjes! In dezelfde sfeer erger ik mij ook niet aan reclame-onderbrekingen op tv. Ik kijk daar graag naar, zelfs al is het een belachelijke spot voor Dash-witter-dan-wit of Colgate-voor-een-oogverblindende-surrealistisch-witte-tandpastasmile. Misschien een beetje beroepsmisvorming omdat ik zelf in een reclamebureau werk?

* Veel mensen haten het om af te dalen in de onderaardse krochten en gangen van een stad om de metro te nemen. I love the subway (niét de broodjesketen voor alle duidelijkheid, die vind ik zum Kotzen). OK, het is er smerig, er hangt een indringend aroma van zweet en slechte adem en je voelt je er als een sardine in een blik. Maar dat weegt niet op tegen het gevoel van leven, grootstad en vrijheid dat een metroritje mij geeft. Afdalen van de trap, moeten spurten om er nog in te geraken voor de deur genadeloos dichtklapt, een plek zoeken en zorgen dat je niet valt wanneer er bruusk geremd wordt... Ja, dat vind ik leuk! Ik moet er volledigheidshalve bij zeggen dat ik niet vaak de metro neem, want als ik op citytrip ben of in Brussel bijvoorbeeld, dan doe ik alles liever te voet omdat ik dan meer kan zien. Dus misschien is mijn niet-frequente gebruik wel de reden waarom ik de metro zo graag eens neem, dat kan wel zijn...

* Elk nummer van Sam Gooris vind ik ook goed. Serieus, ’s mans repertoire is pure poëzie. Of wat anders te zeggen van lyrics als “We geven gas in As / We slaan tilt in Tielt / We komen zot in Lot / En tuureluurs in Puurs”. Dat geeft me meteen ook een mooi plaatje om deze post mee af te ronden:

Ziezo, genoeg bekentenissen gemaakt denk ik J Laat gerust weten wat jullie likes zijn die niemand anders lijkt te delen!

Love, Josie xo