Thanks, But No Thanks...

 

Tijdens een opruimsessie stootte ik onlangs op dit flesje Coco Mademoiselle de Chanel. Ik kocht het in de zomer van 2012 dus het is uiterst vreemd dat het nog altijd niet leeg is, als je weet dat ik een bijzonder kwistige parfumspuiter ben (ja, nog steeds, ondanks mijn voornemen voor dit jaar...). De reden hiervoor is poepsimpel: ik ruik het eigenlijk niet graag. Als notoir Acqua di Gioia-verslaafde (en occasioneel Daisy by Marc Jacobs, loooove the bottle) zwichtte ik op dat bewuste moment dan toch voor Chanel omdat er altijd zo lovend over gesproken en geschreven wordt. De Chanel n°5, dé classic bij uitstek, is so not my kinda scent wegens veel te zwaar en naar mijn mening wat te oud –die werd het dus niét. Coco Mademoiselle vind ik ook vrij zwaar maar een tikkeltje speelser, dus die ging met mij mee huiswaarts. Dat bleek een grote vergissing want telkens ik hem opdeed, voelde ik dat er iets niet klopte. Chanel parfum & Josie, just not a match made in heaven I guess... *

Ik wijt mijn miskoop trouwens aan het feit dat ik zwanger was op dat moment, en dat mijn geurvermogen door al die hormonen toen zwáár verstoord was. Nu, niet zwanger zijnde, kan ik het parfum echt niet meer rieken en fungeert de flacon louter als decoratiestuk tussen mijn andere geurtjes. Oh well, da’s ook best fijn J

Laat iedereen dus maar lyrisch zijn over Chanel parfums, mijn ding zijn ze alleszins niét. Zo zijn er nog wel een aantal dingen die ik, in navolging van deze blogpost, niet leuk vind terwijl andere mensen er massaal dol op lijken te zijn...

* Kan iémand mij eens uitleggen wat er in godsnaam zo leuk aan is Avicii? IEMAND, a.u.b? Want ik snap het écht niet. Somebody wake me up when it’s all over, please!

* Als ik op zondagavond zie hoe trending de hashtag #SYTYCD is op Twitter en hoe er de dagen nadien eindeloos over gepalaverd wordt in alle media, krijg ik het gevoel dat ik iets immens aan het missen ben. Of toch maar niet, want het tv-programma So You Think You Can Dance spreekt mij in de verste verten niet aan.

* Eveneens tv-gerelateerd, kan ik maar niet begrijpen wat iedereen zo “wow” vindt aan de serie Mad Men. Ik heb mij in een ver verleden de volledige box aangeschaft in de overtuiging dat ik direct addicted as hell zou zijn –ik werk zelf in een reclamebureau, dus dat zou die verslaving wel in de hand werken, redeneerde ik. Tarara dus. Verder dan aflevering 5 van het eerste seizoen ben ik nog niet geraakt. Maar het moet gezegd, ook die box is een leuk decoratiestuk J

* Wie heeft er ooit beslist dat een legging dragen onder een rok of kleedje hip & trendy is? Ofwel draag je een broek (een legging vind ik sowieso not done tenzij je benen hebt als een topmodel), ofwel een rok. Maar een combinatie van beide, da’s toch te zot voor woorden? Ik krijg het al op m’n heupen van broekkousen in de winter; ik draag ze louter uit noodzaak omdat ik zo’n vreselijke koukleum ben maar eens de lente in het land is worden ze onverbiddellijk verbannen naar de diepste uithoek van mijn kleerkast. Dus laat staan dat ik een soortement van ongemakkelijke broek onder mijn rokjes ga dragen...

* Alle mama’s lijken toppezot te worden als ze ergens het logo van Woody in een winkelstraat zien opduiken. I’m not one of them. Ik vind Woody pyjama’s helemaal niet zo mooi en ik vind ze ook nog eens veel te duur gewoon om mee in bed te liggen. Ze zijn kleurrijk, dat wel, maar dat is een schattig exemplaar uit pakweg de Hema toch evenzeer?

* Droog lust ik ze wel (zo uit een doosje gelijk vroeger op de speelplaats, oh nostalgie!), maar van ingebakken rozijnen in boterkoeken, suissen, cakes en noem maar begin ik spontaan te kokhalzen. Soms verwar ik ze met stukjes chocolade. En oh wat is mijn teleurstelling telkens groot als blijkt dat het van die moesjie zompige rozijnen zijn...

Eitje bah!

* Fact: drop mij op eender welk moment in eender welke winkelstraat and I’ll be the happiest girl on earth. Maar in godsnaam niét tijdens de solden! In de maanden januari en augustus vermijd ik angstvallig elk shopping walhalla. De menigte uitzinnige mensen waarvan het daar op die momenten krioelt, vind ik ronduit angstwekkend. Daarbij, ik vind toch nooit mijn goesting in de solden en word automatisch naar de rekken gezogen waarboven het bordje “nieuwe collectie” prijkt. Ik zie er ook het nut niet van in om in januari, wanneer ik stiekem al verlang naar de lente met bijhorende kleedjes en sandaaltjes, nog wintery stuff te gaan kopen. De redenering “ja maar dat is dan al voor volgend jaar hé” gaat voor mij niet op, sorry.

* Cava als aperitief? Thanks but no thanks, ik drink wel een waterke. Of een G&T, als dat in de aanbieding is tenminste. Cava kan mij, sinds mijn bevalling nu bijna een jaar geleden, echt niet meer bekoren. Don’t ask me why.

* Ik ga supergraag wellnessen maar met een massage kan je mij ab-so-luut niet plezieren. Ik krijg al de rietepetiet en schopneigingen als er tijdens een pedicure aan mijn tenen geprutst wordt. Dus ik waag me begrijpelijkerwijze liever niét aan een full-body massage...

* Kleffe romantiek is nog zoiets waaraan ik allergisch ben. Voor PJ was het misschien wennen in het begin, maar nu is hij het al gewoon en is hij denk ik ook wel blij dat ik niet zo’n vrouw ben die elke avond samen handje in handje in de zetel wil zitten, romantisch op restaurant wil gaan met tientallen kaarsjes erbij, strandwandelingen wil maken bij zonsondergang en ga zo maar verder. Ik heb een hekel aan dat soort morantisch gedoe. Wat uiteraard niet wil zeggen dat ik niet geniet van time for two met mijn vriend, integendeel. Maar een gezellig en ongedwongen etentje, samen iets gaan drinken of naar een concert gaan vind ik véél leuker dan als twee hopeless lovey-doveys rond te dartelen en elke luttele seconde van de dag samen te willen doorbrengen.

Ieder zijn meug, dat is in feite de essentie van deze post. Je hoeft het zeker niet met mij eens te zijn. En als er zo van die dingen zijn die jij niet leuk vindt en al de rest wel, laat het dan zeker weten!

Love, Josie xo

* Maar de absolutely to-die-for Chanel 2.55 bag, die mag zich altijd spontaan komen aanbieden hoor, I won’t say no-no... J