My Week Of Little Things #19

Zondagavond, fijn weekend achter de rug. Nog een ontspannende avond voor de boeg (starring mijn zetel, mijn tv (Eurosong Preselecties: gotta love it!) en mijn dekentje) en dan gaan we alweer een nieuwe week in. Maar niet zonder eerst een overzicht te geven van mijn kleine geluksmomentjes van de voorbije week:

Zondag: vrienden op bezoek en dus flanste ik deze overheerlijke abrikozenconfituurtaart in elkaar. Supergemakkelijk te maken (ik zou er anders niet aan beginnen, geloof me vrij) en altijd lekker! Zeg nu zelf, dit ziet er toch overheerlijk uit?

Maandag: een geboortecadeautje krijgen van een klant op het werk, ook al is het bijna een jaar na datum, is altijd leuk. Punt. Emil vindt zijn nieuwe konijn ook meer dan de max!

Dinsdag: na een zware en bewogen dag naar de poster kijken die bij ons op toilet hangt, en beseffen: over twee maand zitten wij daar in de bergen te genieten in Vaujany/Alpe d'Huez. Enter big smile :-)

Woensdag: mijn Deauty-box is gearriveerd (verslag volgt binnenkort!), er zit deze maand opnieuw een nagellakje bij en het mijne is - toeval of niet? - knalroze. Inderdaad, mijn lievelingskleur... Me so happy!

Donderdag: mijn Garmin Forerunner loophorloge is geleverd, en ik neem rustig de tijd om kennis te maken met mijn nieuwe running mate. Ik kijk uit naar de vele mooie loopmomenten die we samen zullen beleven...

Vrijdag: Emil is ziek vandaag (koorts, snot, slijm à volonté); gelukkig is het vandaag zijn tweewekelijkse verwendagje bij zijn meme, die hem dan ook stevig in de watten legt. Dit doet mij eens te meer beseffen wat voor een geweldige mama ik heb en hoe ik haar niet zou willen missen.

Zaterdag: PJ is opnieuw aan 't werk in ons huis, en tijdens Emil zijn middagdutje gun ik mezelf even de tijd voor wat ontspannende lectuur... Zeer verantwoorde lectuur eigenlijk, want ik moet toch weten wat ik komend seizoen in mijn kast moet hangen?

 

 

Zondag: toen ik vanmorgen met de auto vertrok, bezorgden de heldere hemel en de stralende zon mij instant lentekriebels. Noem mij een overdreven positivo, maar kijk nu zelf eens...

Dat, lieve lezer, dat noemen ze geluk.

Met Emil gaat het trouwens al véél beter. Geen koorts meer, en het hoopje miserie dat hij gisteren en eergisteren was, is weer opgekalefaterd en getransformeerd in de sloeberige lachebek die hij gewoonlijk is. Vanmiddag (terwijl PJ naar het WK veldrijden aan 't kijken was, dan maak ik me liever uit de voeten) ging ik met hem naar de speeltuin in het Astridpark in Brugge (een aanrader voor al wie met kids Brugge bezoekt!) en de deugnieterij droop er alweer vanaf. That's how I like my boy best!

Ziezo, wij zijn er klaar voor... Laat die nieuwe week maar komen! Hopelijk jullie ook?

Love, Josie xo