Home, Sweet Home

“En, ben je het al een beetje gewoon in de nieuwe woonst?” is de vraag die mij zowat het meest werd gesteld de afgelopen maanden. Ik antwoord daar altijd vrij beknopt op, gewoon omdat ik nogal straightforward en to-the-point ben. En ook omdat ik die vraag nu eenmaal zeer eenduidig kán beantwoorden:

Ja hoor, alles super. Het went rap hé. Ik voel me daar al vanaf dag één echt thuis.

Deze "ussie" nam ik op dag één. Ik weet het, we zien er moe uit, maar toch ook wel blij hé?

Ik had het eigenlijk ook niet anders verwacht. We kochten onze lap grond een 4-tal jaar geleden, dus ik wist al geruime tijd dat ik ooit van Brugge naar Torhout zou verkassen samen met Pieterjan (van Emil was toen nog geen sprake). En ik was er ook echt klaar voor, anno 2014. In de stad wonen – wij woonden op 2 minuutjes stappen van het centrum van Brugge – is heel leuk. Er moet bijvoorbeeld nooit iemand BOB zijn bij het uitgaan, en je kan een “wandeling” maken door de winkelstraat als je even niet weet wat gedaan. Veel mensen gingen ervan uit dat ik, een shopaholic die graag veel leven rond zich heeft, niet zou kunnen aarden op het platteland en dat ik zou vergaan door het gemis van de stad…

Niets is minder waar. Ik mis Brugge niet, écht niet. Ik ga nog steeds héél graag winkelen en mijn kleerkast wordt regelmatig aangevuld, maar ik ga nu veel efficiënter te werk in het plannen van shopping sprees. Trouwens, als ik voor mezelf shop ga ik toch meestal naar Gent (naar Het Paleis en Alternatief). Wat uitgaan betreft, gaan Pieterjan en ik nog steeds even veel weg als vroeger – ik heb zelfs de indruk dat we nóg minder thuis zijn want we snakken naar een weekend waarin we niks te doen hebben. Het feit dat er een BOB moet gezocht worden als we weggaan is eigenlijk geen enkel probleem, omdat ik sowieso zeer weinig drink (ik kan niet zo goed tegen alcohol).

Eigenlijk is er niet zo veel veranderd. We kenden Torhout en de omgeving al, want onze (schoon)familie en vrienden wonen er. Dus we hebben heus niet zo lang moeten wennen hoor.

Zelfs temidden van de verhuisdozen voelde den dezen zich al onmiddellijk thuis.

Akkoord, als we echt iets willen “doen” (zoals uit eten gaan, om maar iets te noemen) dan moeten we auto nemen. In onze buurt valt weinig spectaculairs te beleven – maar laat dát nu net de charme zijn. We hebben een dorpskern met een bakker, een slager, een bancontact en een volkscafé. Er is een kleuter- en lagere school en een leuke speeltuin. Vlakbij is een groot bos waar ik kan gaan lopen en waar Emil zich kan uitleven. En met de fiets rij ik in een kwartiertje naar Torhout-City via een mooi en rustig pad. Veel meer moet dat toch eigenlijk niet zijn? Pas op, ik heb het nog altijd nodig om geregeld eens in een stad te zijn, anders kwijn ik weg. Maar terwijl ik vroeger bijna elke zaterdagnamiddag eens met de buggy “een toerke” – lees: (window)shopping – ging doen door de winkelstraat (Emil kon toen nog niet stappen dus hij rolde gedwee mee met mommy dear), geniet ik er nu enorm van om wat te wandelen op den buiten, naar het bos te gaan, te fietsen. Of gewoon thuis wat te spelen met hem. Of te lezen, want hij zit in een enorme leesfase en daar kan ik als boekenwurm alleen maar blij om zijn. Ik geniet nu veel bewuster van de (schaarse) momenten dat ik echt met hem kan bezig zijn (de weekends dus). Dankzij ons nieuwe huis ga ik een klein beetje minder gejaagd door het leven, zo kan je het ook bekijken. En dat is een goede zaak want het was hoognodig, zoals je al kon lezen in mijn voornemens voor 2015.

Dát dus, en ook het feit dat ik nu mijn boodschappen in een andere supermarkt doe, dat Emil naar een andere crèche gaat (de beste van de hele wereld, trouwens) en dat ik een andere looproute heb. Voor de rest is er bitter weinig veranderd. Verveling nu ik niet meer in de stad woon? No way. Geen sprake van.

We hebben nu superveel ruimte in vergelijking met ons appartement, Emil amuseert zich, we kunnen makkelijker buiten… Alleen maar verbeteringen! Dus ja, alles gaat goed in ons nieuwe huis.



Openheid, veel licht, heerlijke rust... I really love this place!

Dat ik me niet verveel, wil niet zeggen dat ik niet nog boordevol plannen kan zitten. Want het is een feit: nu we volledig gesetteld zijn en ons huis perfect bewoonbaar is, is het tijd voor alle “kleinere” werken: terras en tuin aanleggen, allerhande schilderwerken, verdere decoratieve inrichting. Voor mezelf heb ik nog een aantal “projectjes” op til staan. Beginnen wil ik met Emils kamer en een “home office” voor mezelf, omdat ik als zelfstandige in bijberoep vaak thuis werk en ik graag mijn eigen plekje heb. Op Pinterest deed ik al veel inspiratie op voor creatieve, originele inrichtingen die zelfs voor iemand ik, een dikke nul in knutselen en DIY, haalbaar lijken:

Voor onze inkomhall en woonkamer zoek ik een mooie, originele muurdecoratie. En mijn ultieme droom is een book wall in onze woonkamer voor mijn dierbare boekencollectie. Ook hier doet Pinterest mijn hartje vaak sneller slaan...

We hebben nog veel werk hoor, vooral veel van die kleine dingen. Maar we hebben tijd, en voor mij is het nu al supergoed. Ik voel me perfect thuis. Maar alles kan beter hé!

Dat ik doodcontent ben ik mijn nieuwe huis, wil niet zeggen dat ik niet gebleit heb bij het afscheid van ons appartement. Aan de vooravond van de verhuis, na een laatste dag kuisen in het nieuwe huis, zat ik alleen in mijn auto van Torhout naar Brugge, voor de laatste nacht in onze oude stek. Ik heb toen stilletjes zitten wenen achter mijn stuur omdat ik echt besefte wat voor een mooie thuis, met heel veel herinneringen eraan verbonden, ik zou achterlaten… Ik schreef diezelfde avond nog deze blog daarover.

Tegelijk wist ik ook dat ik het appartement zou inruilen voor iets veel beters. Op de radio speelde toen het nummer “Sovereign Light Café” van Keane – I'm going back to a time when we owned this town... Een van nostalgie doordrenkt nummer dat mij voor altijd zal bijblijven. Dat café waarvan sprake in het refrein kan je een beetje beschouwen als ons metaforische huis. En dat huis, en die buurt, daar is mijn hart anno 2015. Daar kijk ik vooruit naar al het leuke dat ons ongetwijfeld nog te wachten staat...

Home sweet home. Thanks for asking.

Lots of love, Josie xo