Lookalike

Mijn zoon van bijna tweeënhalf is een goede slaper. Altijd al geweest sinds hij 2 maand oud was, niks op aan te merken. Hij gaat op een vast tijdstip naar bed (19u à 19u30 in de week, in de weekends mag het al eens wat later zijn) en hij heeft ook een vast uur waarop hij wakker wordt, tussen 6u30 en 7u. Vaak ligt hij ’s avonds wel nog een tijdje wakker in bed voor hij naar dromenland gaat. Hij ligt dan niet te jengelen en te janken, gelukkig maar. Meestal hoor ik hem dan spelen en praten met zijn knuffels, superschattig vind ik dat. Een beetje zijn dag overlopen, vertellen wat hij allemaal uitgespookt heeft met zijn maten in de crèche. Hij is ook af en toe eens boos op zijn beesten, als ze niet doen wat hij vraagt veronderstel ik. 

De voorbije weken heb ik echter iets nieuws gemerkt. Als ik ’s avonds ga lopen, dan vertrek ik meestal net voor hij naar bed gaat. Ik zeg hem dan altijd dat ik na het lopen nog een zoen zal komen geven wanneer hij slaapt. En wat merk ik nu de laatste tijd? Dat hij dat zoentje maar al te goed in zijn oren knoopt, en dus braaf in bed ligt te wachten tot mommy dear terug is van het lopen om die kus persoonlijk in ontvangst te nemen. Als ik dan zijn kamer binnenkom in mijn bezwete loopoutfit en met mijn rode kop, dan zie ik zijn grote ogen fonkelen, vergezeld van een dolenthousiaste “mama terug!”. Dan krijgt hij van mij die beloofde zoen, vervolgens ga ik douchen en tegen dat ik eruit kom, ligt meneer diep te slapen.

Waarom ik dit allemaal vertel? Omdat het mij zo hard aan mezelf doet denken. Toen ik klein was, en mijn mama was ’s avonds weg, dan vertikte ik het ook om mijn ogen definitief te sluiten voor ik hoorde dat mama haar auto binnenreed in de garage. Ik was toen wel al wat ouder dan Emil, een jaar of 7, maar toch. It’s quite the same. Daarom vind ik het zo leuk dat mijn zoon dat nu ook heeft met mij. Er zijn nog wel van die gewoontes en gedragingen die hij van mij mee heeft...

Ik ben een gigantische ijdeltuit, en ik had al heel snel in de smiezen dat mijn zoon een even grote voorliefde heeft voor spiegels, ruiten waarin hij zichzelf kan bewonderen of andere objecten die daarvoor dienst kunnen doen, zoals de stop van het bad. Hij vindt het ook belangrijk dat hij toffe kleren kan dragen, en heeft welbepaalde voorkeuren voor kledingstukken met voertuigen erop, in tropische prints of felle kleurtjes. Behalve die voertuigen is dat ook volledig mijn stijl want ik ben allergisch aan saaie, donkere kledij. Emil geeft vaak te kennen dat hij “mama mooi” vindt als ik weer eens een kleurrijke outfit draag. We hebben trouwens dezelfde “rebel” trui van Six Hugs & Rock ’n Roll, waarmee we op tijd en stond eens twinnen. Voor mijn part mag er nog veel meer getwind worden, maar de kindercollectie van de H&M bestaat vooralsnog niet in mijn maat. Bummer... But I keep my hopes up!

Emil is net als mij een vroege vogel: uitslapen doet hij zelden. Hij is altijd wakker rond hetzelfde uur, zelfs al lag hij er de avond voordien laat in. Een bioritme om "u" tegen te zeggen. En het belangrijkste: hij is in 98% van de gevallen goed gezind van zodra hij zijn ogen open doet. In de overige 2% van de gevallen heeft hij een half uurtje nodig om zijn draai te vinden. Een ochtendkind dat graag van carpe diem doet, daar kan ik als ochtendmens pur sang alleen maar zeer blij om zijn.

De dag plukken, dat wil ook zeggen dat hij niet zo graag slaapt overdag. Om de simpele reden dat er zoveel andere leuke dingen te doen zijn! Ik kan dat zelf ook niet, liggen pitten of lui zijn op klaarlichte dag. Zelfs als ik moe ben vind ik dat such a waste of time! Tijdens mijn zwangerschapsverlof probeerde ik de eerste dagen dat ik thuis was “mee te slapen” met Emil overdag, omdat iedereen mij gezegd had dat ik dat zeker moest doen. Maar ik lag altijd een uur te draaien in de zetel en kon maar niet in slaap vallen, waardoor ik dat plan na één week moederschap al had afgevoerd. Ik denk gewoon dat ik een hoog energiepeil heb, en dat ik dat doorgegeven heb aan mijn zoon. Hij doet voorlopig wel nog een middagdut, maar meestal duurt die niet zo lang. Het is veeleer een powernap om opnieuw op krachten te komen voor het tweede deel van de dag. In september gaat hij naar school, waar hij niet meer zal kunnen slapen over de middag. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat het goedkomt.

You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one. Zeer zeker niet. Want Emil kan het misschien wel nog beter dan mij, in gedachten verzonken zijn en een hele tijd onverstoorbaar voor zich uit zitten staren. Een kleine compensatie voor zijn onuitputtelijke energievoorraad?

It's all in the details! Ik ben een pietje precies, erg gefixeerd op kleine details, puntjes en komma’s. Emil is dat ook. Uren (nee, ik overdrijf, maar toch wel een volledig half uur, daarna beginnen zijn benen te kriebelen) kan hij zich bezighouden met een emmertje water, een potje zand, grassprietjes, bloemblaadjes, een stukje papier. Net als mij heeft hij ook graag dat alles netjes ligt en op een vaste plaats. Als we ’s morgens vertrekken moet hij zijn tutje en knuffels in zijn bed leggen. Hij doet dat altijd zeer zorgvuldig en vindt het belangrijk dat zijn 2 konijnen comfortabel liggen, liefst met de tut tussen hen in. Als ik hem in bed steek, vraagt hij ook altijd om zijn laken goed vast te steken onder zijn matras. Het is wellicht geen verrassing als ik je zeg dat ik dat vroeger ook altijd aan mijn ouders vroeg :-) 

Ik eet massa's fruit, noten, rozijnen en andere healthy stuff. Doordat Emil mij dat allemaal ziet eten, wil hij dat ook graag proeven (omdat hij mij zo'n toffe vindt, duh). En hij lust het ook graag! Kiwi's, peren, goji-bessen, cashewnoten, agavesiroop en natuuryoghurt staan hoog op zijn favorietenlijst. Allemaal gezonde dingen, die ik hem dus moeilijk kan ontzeggen. Ik drink massa's water, iets wat hij inmiddels ook heeft overgenomen (en wat alleen nog maar toegenomen is sinds ik hem in de Zeeman een drinkfles van Cars kocht). Ook ons lievelingsgerecht is gemeenschappelijk: spaghetti. Als Emil het woord nog maar hoort vallen (zelfs de "-etti" is al voldoende) dan wordt hij wild. En ik eigenlijk ook. Als ik er nu aan denk, begin ik al te watertanden...

Nog een treffende gelijkenis: hij leest graag. Ik hoop dat hij later mijn bibliotheek (die nu bijna 1000 boeken bevat) van A tot Z zal verslinden. Zijn favoriete boeken van 't moment zijn voorlopig nog die van Hopla (eerste woordjes, al volledig beduimeld en hij kent het boek vanbuiten, het is mij een mysterie waarom hij dat leuk blijft vinden) en de cataloog van Playmobil die hij 2 maand geleden meegriste uit de speelgoedwinkel. En die hij maar niet beu geraakt. Want er staan brandweerwagens, vuilniswagens, motto's, tractors en nog zoveel andere gemotoriseerde voertuigen in... Een ander lievelingsboek is zijn verhalenboek voor het slapengaan. Dat is sinds een paar maand een vaste gewoonte hier ten huize. De laatste tijd vraagt hij echter soms uitdrukkelijk om alleen te mogen lezen ("nie mama!!!"). Waarop moederlief een beetje ontgoocheld afdruipt (met net geen tranen in haar ogen), om hem even te laten doen en vertederd toe te kijken van op afstand...

En dan denk ik: mijn kind, enorm schoon kind. Ja, hij lijkt op mij. Maar hij is toch vooral zichzelf. Een kleine vent die ik enorm graag zie. Een sterk karakter dat voor zoveel animo en hilariteit zorgt hier thuis.

Vandaag ligt hij te waken tot ik terug thuis ben. Over een 15-tal jaar zullen de rollen omgekeerd zijn en zal ik degene zijn die geen oog dicht doet tot ik hem met zijn fiets (of met zijn mobilette) hoor thuiskomen van een fuif of café... Ik vraag mij af of hij dat dan ook zo schattig zal vinden van mij? :-)

Love, Josie xo