Een beeld zegt zoveel meer dan woorden. Maar met wat woorden
erbij, zegt het nóg zoveel meer… Daarom maakte ik speciaal voor jullie een
update van mijn voorbije week. Dat was blijkbaar de warmste week van het jaar, met de heetste dagen sinds het begin van
de metingen. Dat ik dat nog mag meemaken zeg! :-)
Vorige week zondag ging ik een dagje naar de Zoo van Antwerpen met Emil en mijn zus
Katrien, zijn lieve “tante Katje” ofte “tatte katte”. We spoorden naar daar –
een vrij lange reis vanuit Torhout, met 3 keer overstappen, maar wel een heel
avontuur voor een 2-jarige. En je kan maar zo gemakkelijk zijn: als je uit de
trein stapt is het één minuutje wandelen en je bent in de zoo. Niks van file-
en parkeerstress dus. Het was een leuke dag en Emil keek zijn ogen uit naar
alle dieren. Mijn verbazing was wel groot toen bleek dat hij schrik had van de apen (“Miel nie aapie
kijke!” *jank jank jank*), omdat hij normaal altijd een grote mond heeft en van
weinig bang is. Maar achteraf bekeken denk ik dat het was omdat ik hem aan de
entrée gezegd had dat de apen zijn tutje zouden afpakken als hij het niet aan
mij gaf. Niet zo slim van mij ;-) In het aquarium was het lekker fris
en maakte ik deze mooie foto.
De treinrit naar huis
was een beetje vermoeiend. Logisch ook, want Emil was al wakker van 7u en hij
was heel moe na zo’n drukke dag. Zelf was ik ook vrij moe, al zal ik dat niet
snel toegeven. Daarbij kwam nog dat ik Emil zijn tutje verloren was – niet gestolen door de gorilla, maar
vermoedelijk ergens verloren in de vlindertuin, net voor we naar huis gingen. Ik
was even in paniek omdat het tutje hem veel troost biedt wanneer hij moe is. Ik
zag al taferelen voor me van een non-stop wenend kind van Antwerpen all the way tot Torhout. Maar niks van
dat: ik legde hem uit dat ik het kwijtgespeeld was (foei mama) en dat we
naar huis gingen alwaar een ander tutje op hem lag te wachten. Hij had nog zijn
2 konijntjes bij zich, dus hij kon zich verzoenen en we sloten een deal dat hij
flink zou zijn tot thuis :-) En zo geschiedde, al was hij wel wat “hyper” – zoals altijd wanneer hij heel
moe is, hij begint dat dan te compenseren met veel lawaai en show. In de trein was
er alleszins voldoende entertainment. Hij kon zichzelf ook uitgebreid bewonderen in het raampje en dat vond
hij superleuk.
Door de hitte vorige week paste ik mijn loopschema wat aan. Normaal ga ik ’s avonds na het werk, maar het
was gewoon te warm en niet echt gezond om zware inspanningen te doen. Daarom ging
ik ’s morgens sporten. Ik stond om
6u op – geen marteling voor mij want ik sta graag vroeg op. Het was ideaal qua
temperatuur dan, en ik genoot van mijn ochtendloopje.
Het is even doorbijten, zo op de nuchtere
maag (naar ’t schijnt is dat wel het efficiëntst om vetten te verbranden,
hoewel ik dat niet nodig heb). Maar na mijn douche voelde ik me superfit de rest van de dag! Ik liep
een kortere afstand dan gewoonlijk, omdat ik ’s morgens natuurlijk wat minder
tijd heb dan ’s avonds. Ik moet namelijk op tijd op mijn werk zien te geraken ;-)
Donderdag ging ik werken
in mijn slippers. Ik heb er lang
over getwijfeld, maar ik had de voorgaande dagen zo zitten zweten in mijn strappy sandals, dat ik toch besloot om
het gewoon te doen. Ik had een heel mooi kleedje aan en de combinatie met mijn dearly beloved Havaianas was best wel OK. Ik had geen klantenmeetings die dag, dus
het kon wel. Het is zeker niet iets waar ik een gewoonte van ga maken, maar ik
ben wel blij dat zoiets kan bij mij op het werk, en dat ik er geen afkeurende
blikken voor krijg van mijn bazen.
Warm weer, dat betekent ook weinig zin in warm eten, en al zeker niet om lang in de keuken te
staan. Ik at dus massa’s slaatjes en
fruit vorige week, en ook deze lekkere pastasalade
die ik maakte voor mijn vriend (rechts, met vleesjes en mayo) en voor mezelf
(links, met vis en een beetje meer groentjes). ’t Zal wel zijn dat het gesmaakt
heeft!
Toen Emil vrijdag bij mijn mama was, whatsappte ze mij deze
foto van hem samen met mijn stiefpapa,
zijn pepe. Ze zien elkaar zo graag, die twee. Als ik nog niet aan het
smelten was vrijdag, dan was ik na die whatsapp-foto wel volledig gesmolten
door zoveel liefde en schattigheid :-)
Zaterdag startte de Tour
de France. Ik zit met een enorme wielerliefhebber in huis, en zelf hou ik
ook van de koers en zeker van Le Tour. Emil kijkt ook graag naar al die
fietsen, bij voorkeur samen met zijn pa :-) Het was opnieuw een drukkend warme dag en buiten zitten was in de namiddag niet
echt aan te raden. Binnen in huis was het relatief fris dankzij onze zonwering.
De mannen des huizes konden dus rustig
genieten van de eerste tijdrit. Binnenkort gaan we op vakantie naar de Franse
Alpen, net in de periode dat de TDF daar een aantal keer passeert. Dat worden
dus hoogdagen!
Zondag gingen we aperitieven bij Achilles, de beste maat van Emil uit de crèche. In september gaat
Emil naar school en zal hij Achilles dus niet meer elke dag zien. Maar ik ga er
zeker voor zorgen dat ze elkaar blijven zien door af en toe eens een playdate
te organiseren in het weekend. Het zijn echt 2 handen op 1 buik. Wat de één
doet, doet de ander na. Het zijn 2 echte
mannekes (lees: veel gebulder en geroep) maar ze zijn ook superlief voor elkaar. Echt schattig om
te zien.
Na het aperitief gingen we eten bij mijn schoonouders voor
de verjaardag van mijn schoonmama. Ik lag er vrij laat in zaterdag, en was
zondag vroeg wakker omdat het in huis nog altijd zeer warm was om te slapen. In
de namiddag kreeg ik een ferm klopke
toen ik in de zetel naar de koers zat te kijken. Emil was duidelijk niet moe,
aan zijn kermistoot te zien :-)
Ten slotte nog een foto die ik eigenlijk per toeval maakte zaterdag. Emil zijn
oma was jarig en ik wilde een foto whatsappen van hem die een zoentje geeft. Maar
hij wilde niet echt meewerken en begon te rollen op de grond… Het is meestal op die onverwachte momenten dat de
mooiste foto’s komen. Deze is sindsdien de achtergrondfoto op mijn
smartphone:
Het was dus weer een mooie week. Ondertussen is de
nieuwe week al bijna halfweg, en ben ik volop aan het aftellen naar de
vakantie. Nog een goeie week werken en dan is het tijd voor congé!
Love, Josie xo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten