Nostalpia

I'm back! Mijn vakantie zit erop: ik ben sinds maandagavond thuis van 10 dagen in de Franse Alpen. Ik ga niet beweren dat ik een soort 21ste-eeuwse Nostradamus ben, maar ik had 2 weken geleden voorspeld hoe de reis er min of meer zou uitzien. En weet je wat? Ik zat er boenk op! Ik zal het jullie bewijzen aan de hand van een fotoreportage...

In de auto op weg naar de Alpen geef ik na een lang gevecht tegen de slaap de strijd op...
Tijdens de heenreis ben ik in slaap gevallen, maar slaagde Pieterjan er niet in om dit voor het nageslacht te vereeuwigen. Op de terugreis lukte het hem wél... En ja, mijn nek deed enorm veel pijn achteraf :-)

De autorit verloopt vlot. Uiteraard zijn er lastige momenten wanneer Emil moe is en niet in slaap geraakt, maar die kleine crisissen geraken we wel te boven...

Van de crisissen heb ik geen foto's (die hoef ik me niet per sé te herinneren, het is trouwens niet meer dan normaal dat een kind het lastig krijgt als hij 8 uur moet stilzitten), van een happy kid op weg naar de zonnige bergen wél:

In Vaujany denk ik elke dag minstens één keer: het is hier zo lekker rustig en zo leuk. Ik zou hier wel héél lang kunnen blijven, misschien zelfs wonen...

Het was er opnieuw heel erg rustig (in vergelijking met tijdens het skiseizoen), al was het in de week dat wij er waren een tikkeltje drukker wegens de Tour de France die 3 keer in de streek passeerde. Ik genoot van de rust en de mooie natuur. De boerenbuiten waar ik woon is echt niks in vergelijking met the mighty Alps! Het was bovendien de hele week stralend weer, op een paar avondlijke onweders na (maar die zijn de max om naar de kijken in de bergen!). Voor mij hoeft het zeker geen 30 graden te zijn (dat was het bijna elke dag wél), maar ik ga er niet over klagen want alles is beter dan regen en kou :-)

Nog een gedachte die minstens één keer per dag de revue passeert in mijn zich leegmakende hoofd: het is hier zo mooooooooi in de bergen...

Vanuit ons mini-appartementje (officieel voor 4 personen maar met 3 was het al krap) hadden we een prachtig zicht op de bergflank met waterval én op de vallei. We hadden een klein balkonnetje, waar we konden genieten van het zonnetje en de rust. Het geluid van de waterval op de achtergrond is echt rustgevend! In Vaujany zelf viel weinig te beleven (dat wisten we op voorhand, we waren er immers al veel geweest) maar het is een goeie uitvalsbasis voor allerlei uitstappen en wandelingen. We hadden dus alles wat we nodig hadden!

Ik sleur sowieso te veel kleren mee, ook al was ik vastberaden om deze keer wat lichter te reizen.
Tja... What can I say? Ik had mijn best gedaan bij het inpakken, maar onze auto zat toch weer barstensvol, met dakkoffer en al. Omdat het vorig jaar af en toe geregend had en het niet zo warm was, had ik voldoende truien en andere warme kleren in de valies gestoken. Maar dat bleek dus niet nodig. Enkel de 2 laatste nachten, toen we op een camping sliepen op 1600 meter hoogte, heb ik mijn dikke trui nodig gehad en heb ik kousen aangedaan (een mega fashionable combinatie met mijn leopard sneakers!). Een lange broek zag ik dan weer niet zitten, vraag me niet waarom maar ik had gewoon geen zin om ze aan te trekken na een week non-stop shortjes. Ik hoop dat het een les kan zijn voor wanneer ik de volgende keer aan het inpakken sla... Maar ik vrees er nu al voor ;-)

Ik denk héél af en toe: wat een gemak was dat toch vroeger, op reis gaan met ons 2 zonder kind, en zonder al dat gesleur. Maar ik zou deze reis ook niet zonder Emil erbij willen maken! Wij met ons drie, dat is de max.
Ik ben niet van het melige type, maar op vakantie beleef je toch de mooiste gezinsmomenten. Ik genoot ervan om 10 dagen non-stop met Pieterjan en Emil samen te zijn - en zij hopelijk ook. Er waren soms moeilijkere momenten, omdat Emil volop in zijn neen-fase zit en zijn sterke eigen wil af en toe eens botste met wat moeder en vader wilden ;-) Maar dat is blijkbaar bij alle leeftijdsgenootjes het geval, dus we hebben er onze slaap niet voor gelaten. We had joy, we had fun, we had seasons in the sun...

We maken veel gezinsfoto’s, maar het lukt ons moeilijk om een "normale” foto te maken, want er is altijd wel iemand die met iets anders bezig is.
We hebben veel nieuwe family-selfies gemaakt. En er is meestal wel "een hoek af": iemand die niet lacht, die met eten in zijn mond zit, die zijn sunnies nog recht moet zetten... Maar dat is niet erg, want ik heb liever gekke foto's dan van die saaie foto's waar iedereen keurig op een rijtje staat :-)

Ik eet 10 dagen lichtjes anders dan wat ik thuis eet. Ik ben een zeer gezonde eter, maar op vakantie staan er andere dingen op het menu en dat is OK. 

We genoten van lekker eten en drinken op zonnige terrasjes. Ook overheerlijke afhaalpizza van bij het restaurant recht tegenover ons appartement stond op het menu - yum! Het leuke van op appartement te zitten is dat we meestal zelf ons potje kookten 's avonds, waardoor we bijvoorbeeld verse groene boontjes konden eten. Overheerlijk! De mannen aten ook veel frietjes. Want op reis mag alles, dus ook dat :-)

Ik draag 10 dagen lang geen make-up: op reis ga ik voor de all natural look. Ik draag toch vrijwel de hele dag mijn zonnebril...
Op sommige dagen gebruikte ik een vleugje mascara, maar niet meer dan dat. Mijn bruine kleurtje verving mijn BB crème! En ik denk dat ik er wel nog redelijk OK uitzag ;-)

Ik geniet. Elke dag. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat... 

Want daar dient vakantie voor: genieten van de rust, leuke uitstappen maken, mooie dingen zien, quality time met mijn mannen, de kleine dingen die deze reis zo groots en onvergetelijk maken. Ik zou hier nog bij willen schrijven "genieten van niks doen", maar dat kan ik op reis even min als thuis. Er mag best wel wat actie zijn voor mij, anders kan ik even goed thuis mijn vakantie doorbrengen hé :-)

We doen in sé hetzelfde als vorige zomer toen we in Vaujany waren: we bezoeken dezelfde dorpjes, maken min of meer dezelfde wandelingen, gaan aperitieven in hetzelfde café en eten in hetzelfde restaurant, gaan opnieuw kijken naar de renners van de Tour de France die passeren. We doen eigenlijk weinig nieuwe dingen.
We maakten minder verre wandelingen dan vorig jaar, omdat Emil nog in de rugzak zit maar intussen wel een beetje zwaar geworden is (om en bij de 15 kg). Ik kan hem niet langer dan een half uur dragen (op een vlak stuk!). Pieterjan kan wat meer aan, maar ook voor hem werd het lastig. We besloten dus om onze wandelingen wat in te korten en andere dingen te doen in de plaats. Zo gingen we veel zwemmen en bezochten we tal van dorpjes, waar we kleine wandelingen maakten. Ook leuk! Emil kan uiteraard al goed stappen, maar van een 2,5-jarige moet je natuurlijk niet verwachten dat hij vlotjes mee gaat klimmen op bergpaden. We zullen nog een paar jaartjes geduld moeten hebben voor we hem kunnen meenemen op trektocht :-) Naast wandelen zagen we ook 2 keer de Tour de France van zeer dichtbij passeren (dat hadden we zo gepland, want we zijn daar nogal fan van). We gingen ook naar Alpe d'Huez om te gaan aperitieven met blogster Kelly Steenlandt en haar man, die daar toen ook op vakantie waren. Het was een zeer aangename kennismaking! Het is grappig: Kelly woont op een paar kilometers van mij en toch hebben we elkaar nog nooit tegengekomen, enkel op elkaars blog :-) Er is wel één iets dat we voor de allereerste keer deden (enfin, toch samen met ons 3): we gingen na ons weekje op appartement nog een weekendje kamperen. We trokken daarvoor van Vaujany naar het hoger gelegen Saint-Sorlin d'Arvès (1600m), aan de voet van de bekende Col de la Croix de Fer. Het was een leuke belevenis met ons 3 in ons tentje en het ging allemaal heel vlot. Dus misschien wel voor herhaling vatbaar...

Wanneer ik naar huis terugkeer, ben ik verre van uitgeslapen. Maar ik ben wél tot rust gekomen. En voor iemand als ik, die het heel moeilijk heeft om stil te zitten en rust te vinden, is dat het voornaamste aspect van vakantie...
Uitslapen zat er niet in - als je op reis gaat met een kindje, moet je dat ook niet verwachten. Maar dat vond ik niet erg, zo hadden we telkens heel veel aan onze dagen. Ik voel me niet "uitgeslapener" dan voor ik vertrok, maar dat was ook niet echt mijn doelstelling... Wat ik wilde, was 100% genieten van de vakantie. En daar ben ik in geslaagd!

Het gevolg is dat ik hier thuis nu te kampen heb met zware "nostalpia". Je zal dat woord niet vinden in de Dikke Van Dale, maar ik zal het uitleggen: het is het gevoel dat je heel erg graag terug wil naar de bergen, een soort gemis, een terugblikken op supermooie momenten in de prachtige Franse Alpen. Het is een zeer positief gevoel, voor alle duidelijkheid - geen gemoedstoestand waarbij je de hele tijd zit te bleiten van heimwee.

Dat hoeft ook niet, want binnen 7 maand ga ik terug naar daar. En als je dat van de juiste kant bekijkt (zoals ik het doe), dan is dat écht niet zo lang meer :-)

Hopelijk hebben jullie ook al kunnen genieten van een mooie vakantie, of komt er nog iets aan!

Lots of love, Josie xo