#boostyourpositivity: Me & My Body

Deze week werd er een kakelvers thema in de #boostyourpositivity arena gegooid: me & my body. Ik vind dat iets minder evident dan “my morning routines” en “my job”, maar ik ben wellicht de enige niet... Toch doe ik een poging om jullie een beeld te geven van de relatie die ik met mijn lichaam heb.

Ik worstel niet bepaald met complexen over dat lijf van mij. Het past moeiteloos in een maatje 36/38. Sommige mensen vinden mij te mager, ik vind van niet. Ik vind mijn lichaam echt wel OK. Er zijn bepaalde lichaamsdelen waar ik zelfs heel tevreden mee ben. Mijn benen zijn slank en mooi gespierd, maar ook niet té gespierd. Dat heb ik te danken aan het vele lopen (en andere sporten). Om maar te zeggen: ik moet wel wat moeite doen voor dat mooi stel benen, ik krijg dat heus niet zomaar gratis en voor niks in mijn schoot geworpen van Moeder Natuur. Maar ik heb geluk, want sporten en de bezige bij uithangen zijn twee van mijn favoriete bezigheden…

Nog iets waar ik met veel plezier wat moeite voor doe, en met een mooi resultaat, is mijn buik. Ik had voor mijn zwangerschap al heel stevige buikspieren, en ik ben wellicht een van de weinige vrouwen die kunnen zeggen dat hun buik na een zwangerschap strakker en mooier is dan ervoor. Striemen heb ik er niet aan overgehouden (veel smeren does the trick) en de buikspieroefeningen die ik in de postnatale kine geleerd heb vond ik zo doeltreffend en eenvoudig dat ik ze tot op vandaag nog altijd doe. Thuis, op mijn yogamatje in de slaapkamer, tijdens avonden dat ik alleen thuis ben. Dat duurt maar een kwartiertje, maar het werpt heel veel vruchten af. En ik doe die oefeningen ook gewoon graag. Het is voor mij een soort rustmoment: gewoon ik op mijn matje met de focus op die buikspieren. Voor een hyperactief geval als mezelf is zoiets al voldoende om a total zen state of mind te bereiken :-)

Zeer blij met buik, billen en benen dus. Of er ook minpuntjes zijn aan mijn lichaam? Well of course my dear! Mijn voeten zien er echt niet uit – Pieterjan noemt ze altijd “varkenspoten” en dan drukt hij zich nog zacht uit. Ik heb een brede “bol” aan de zijkant van mijn voet, een familietrekje. Voorlopig heb ik er geen last van en kan ik alle schoenen dragen die ik wil, zonder pijn te lijden. In de zomer draag ik liefst van al slippers, lelijke voeten of niet. Ik kies dan voor felle kleurtjes op mijn teennagels en flipflops met een leuke print zodat de aandacht van mijn voeten wordt afgeleid naar mijn schoeisel. Conclusie: echt veel last heb ik niet van mijn ugly feet. Hetzelfde geldt voor mijn borsten: die zijn klein – ze waren al niet van de grootste voor mijn zwangerschap en daarna ben ik nog een cupmaat verloren. Ik zou daar een complex kunnen over hebben, want een weelderige boezem is natuurlijk heel vrouwelijk en zo. Maar eigenlijk vind ik het niet erg. Het is gemakkelijk om te sporten, ze zitten nooit in de weg en gaan niet hangen. Uiteraard kan ik geen gedécolleteerde kleedjes of topjes dragen en een passende bikini vinden is altijd een queeste van jewelste, maar er zijn genoeg modellen die me wél flatteren. Alweer een probleem van de baan dus!

Moest ik écht iets kunnen veranderen aan mijn lichaam, dan zou ik misschien gaan voor een minder gevoelige en egalere gezichtshuid. Ik heb al jaren te kampen met rode vlekjes op mijn kaken. Ik heb al veel verschillende crèmes geprobeerd maar voorlopig nog geen wondermiddel ontdekt. Ik kan dus niet zomaar eender welke fancy gezichtscrème gaan smeren. Enfin, ik kan dat wel, maar dan moet ik rekening houden met uitslag of irritatie achteraf. Ik heb me al verzoend met mijn ultragevoelige gezichtshuid. Een goede BB/CC crème doet wonderen en ik denk dat ik er toch wel goed uitzie :-) Gelukkig is de rest van mijn huid wel OK en heb ik nergens anders last van die gevoeligheden. Integendeel, ik heb een zachte, gladde huid en daar ben ik heel blij mee.

Je hebt dus wel al door dat ik iemand ben die erg bezig is met haar lichaam. Je mag/kan dat oppervlakkig noemen, maar voor mij bepaalt hoe mijn lichaam eruitziet (lees: hoe breed en hoe stevig het is) voor een groot deel hoe ik me voel. Ik wil niet graatmager zijn want dat is niet mooi en verre van gezond, maar ik ga ook niet onder stoelen of banken steken dat ik hou van mijn slanke lijn en dat ik mijn lichaam van nu veel liever zie dan pakweg 10 jaar geleden. Want toen was ik ook een 10-tal kilo zwaarder. Ik was heel gelukkig, daar niet van, maar ik voelde me beduidend minder goed in mijn vel en een confrontatie met een spiegel was een pak minder fijn dan vandaag.

Terwijl ik vandaag (vrij) complexloos door het leven ga, was dat vroeger echt wel anders. Ik ben als puber een tijdje heel erg skinny geweest, dan weer “normaal”, dan weer veel te mager toen ik op ’t unief zat, daarna weer normaal en zelfs wat molliger met een jojo-periode. Ik zag er op mijn 23^ste, toen ik afstudeerde, heel wat ronder uit, vooral in mijn gezicht en rond mijn kont. Slanke armen en benen heb ik gelukkig altijd al gehad – dat zit een beetje in mijn genen denk ik. Het is pas door een 8-tal jaar geleden frequent en intensief te beginnen lopen en op mijn voeding te beginnen letten dat ik gaandeweg met mijn lichaam in het reine gekomen ben – dat ik mijn kont niet meer te dik vind en dat mijn babyvet in mijn gezicht stilaan verdwenen is.

Voor ik zwanger werd in 2012 vond ik mijn lichaam prima. Tijdens mijn zwangerschap heb ik zeer bewust gezond gegeten (voor de baby) en ik ben blijven sporten omdat ik mij supergoed voelde en nergens last van had. Het gevolg was dat ik na mijn bevalling onmiddellijk minder woog dan ervoor, en er zijn dan nog een paar kilo’s afgegaan door borstvoeding te geven en door de “stress” en het geloop van de eerste weken met een baby. Die verloren kilo’s zijn er nooit meer bijgekomen – ik eet graag gezond, ik sport veel en ben een zeer bezige bij – waardoor ik vandaag een 5-tal kilo minder weeg dan in 2012 (het exacte aantal weet ik niet want eerlijk gezegd weeg ik mij nooit, ik vind het al dan niet spannen van mijn broeken een betere graadmeter). Sommige mensen vinden mij te mager, maar ik voel me juist heel goed. Ik heb massa’s energie, mijn lichaam is in topconditie en ik vind dat ik er best goed uitzie :-) Het enige “kwaaltje” waarmee ik te kampen heb is ijzertekort, wat deels te wijten is aan mijn niet-al-te-hoge gewicht, maar vooral ook aan mijn veggie levensstijl. Maar ik ben me daarvan bewust en neem een supplement en zorg voor ijzerrijke voeding op mijn menu.

Ik weet dat slank zijn zeker niet de norm is, en ik vind vrouwen met mooie ronde vormen echt heel mooi. Siska Schoeters, om maar iemand te noemen, vind ik bijvoorbeeld een hele knappe vrouw. Maar zelf voel ik me gelukkig in het lichaam dat ik nu heb, en ik doe er bewust veel voor om het zo te houden. Nu ja, “veel” is veel gezegd. Want gezond eten is voor mij echt een plezier. Wie mijn blog volgt en mij een beetje kent, die weet dat wel. En sporten is mijn uitlaatklep, ik kan niet zonder. Mijn lichaam ontspannen, dat doe ik het liefst door het eens goed in te spannen tijdens een looptoertje. De laatste tijd ga ik ook vaak zwemmen – heel leuk als afwisseling met lopen. Op die manier kost het mij echt bitter weinig moeite om het lichaam te behouden dat ik graag heb. Bovendien heb ik een zeer actieve zoon waarmee ik veel in de weer ben – dat is soms ook een beetje topsport :-)

Ik moet alleen opletten dat ik er niet te ver in ga en ook nog eens kan zondigen en genieten. Maar dat lukt me wel :-) Waar ik echter niet tegen kan, is dat mensen met een slank lichaam soms verdacht gemaakt worden. Ik herinner me nog goed de “rel” die Goedele Liekens vorig jaar veroorzaakte toen ze op social media Hanne Decoutere “beschuldigde” van anorexia. Ik vond dat zo van de pot gerukt. Ik respecteer anderen om hun keuzes. Wil je ongezond en vettig eten: doe maar, ik heb er geen last van als het jou gelukkig maakt. Ik verwacht dan ook een beetje respect in ruil voor de manier waarop ik met mijn lichaam omga. Gezond eten en sporten is vandaag de dag al goed “ingeburgerd”, maar toch merk ik dat ik soms scheef bekeken word wanneer ik pakweg een stuk fruit verkies boven een candy bar. Dat vind ik verkeerd.

Ik heb jaren geworsteld met mijn lichaam met een op-en-neer gaand gewicht als resultaat. Nu ben ik heel tevreden. Ik ben slank tot vrij mager en heb zeker geen overschot, maar ik ben gezond. Anders zou ik heus niet het actieve en always on the run leven kunnen leiden dat ik heb. Ik voel me echt goed zoals ik eruitzie. Een van mijn lievelingsnummers aller tijden is “Wear Sunscreen” van Baz Luhrmann (gebaseerd op een wereldberoemde column van Mary Schmich in The Chicago Tribune). Het nummer zit boordevol wijsheid en ik beschouw het zo’n beetje als mijn levensfilosofie. Het bevat ook een passage over het lichaam, en dat vind ik hier echt wel van toepassing:

Enjoy your body, use it every way you can

 Don’t be afraid of it, or what other people think of it

 It’s the greatest instrument you’ll ever own

Mooiere en positievere woorden om deze blogpost af te sluiten had ik zelf niet kunnen bedenken!

Love, Josie xo