Running // De nadelen van lopen?

Ik heb het hier al meermaals gehad over de vele voordelen en positieve aspecten van hardlopen. Lopen is gewoon een superleuke, flexibele en uitdagende sport. Toen ik vorige week mijn gouden sandalen met hakken van 9 cm uit de kast tevoorschijn toverde om ze nog snel eens te passen voor ik ermee op een trouwfeest ging gaan staan shaken tot in de vroege uurtjes, moest ik vaststellen dat mijn voeten er écht niet uitzagen/uitzien door al mijn geloop. Ik besefte dat er misschien toch ook enkele nadelen verbonden zijn aan lopen. Tijdens een lange duurloop van anderhalf uur had ik voldoende tijd om erover na te denken, en om mijn poezelige voetjes nog wat meer te doen afzien…  

Door zoveel te lopen heb ik archilelijke voeten

Nu moet je weten dat mijn voeten sowieso al niet van de fraaiste zijn: breed, kleine tenen en met een knobbel aan de zijkant (een familietrekje). Door te lopen heb ik te kampen met redelijk wat eelt en “mijn voeten deftig verzorgen” of “naar de pedicure gaan” staan verre van prioritair op mijn to do lijstje. Ik ga er dus niet over klagen of zagen, maar feit is wel dat je niet bij mij moet zijn als je op zoek bent naar een aantrekkelijk voetmodel ;-) Ik trek mij daar echter bitter weinig van aan: in de zomer draag ik bijna non-stop teenslippers en sandaaltjes, lelijke voeten of niet. Zolang ze niet pijn beginnen doen van lelijkheid, ga ik er mijn slaap niet voor laten. Ik denk dat het al bij al nog meevalt bij mij want ik hoor van sommige lopers dat zij hun teennagels verliezen, brrr. Ik ben trouwens een meesteres in het camoufleren van mijn minpunten. Een leuk nagellakje of een kleurige slipper kunnen wonderen doen. En eerlijk gezegd heb ik liever lelijke voeten en mooie benen dan omgekeerd ;-)

Help, mijn borsten zijn weggelopen!

Laat mij net als bij mijn voeten maar onmiddellijk eerlijk zijn: ik was nooit gezegend met een weelderige boezem, zelfs niet voor ik begon te lopen 10 jaar geleden. Verder dan een B-cup ben ik nooit geraakt, na mijn zwangerschap is dat zelfs een A geworden. Dat had niks met lopen te maken maar wel met een redelijk mislukt borstvoedingsavontuur. Ik merk dat hoe intensiever ik loop, hoe platter ik word bovenaan. Echt erg vind ik dat niet omdat ik denk dat ik wel andere troeven heb, zoals mooie lopersbenen en een platte buik (lopen is keigoed voor de buikspieren, voor het geval je dat nog niet wist). Bovendien is een kleine cupmaat heel handig om te lopen want volgens mij zitten grote borsten alleen maar in de weg… Maar feit is wel dat ik me niet moet wagen aan gedecolleteerde jurkjes of topjes en dat een gepaste bikini vinden ook telkens een queeste van jewelste betekent. En ja, misschien val ik niet echt in de smaak bij zogenaamde borstenmannen… Maar daar laat ik mijn slaap niet voor: ik voel me goed en de billenmannen stel ik hopelijk niét teleur ;-)

Niet kunnen lopen maakt van mij een vervelend kreng

Lopen is pure ontspanning voor mij en het maakt mij gelukkig. Ik stel wekelijks een loopplanning op. Ik vind dat een noodzaak als je een gezin hebt, een drukke job, veel hobby’s én een partner die ook veel sport want anders komt het er volgens mij gewoon niet van om effectief te gaan sporten. Ik vind al dat plannen en regelen niet erg want ik doe dat graag :-) Het nadeel is wel dat ik lastig word als mijn planning verstoord wordt. Dat gebeurt gelukkig niet vaak maar het komt wel eens voor. Ik kan op zo’n momenten vreselijk zagen, janken en mekkeren. Dan voel ik mijn benen kriebelen om te gaan lopen EN IK KAN NIET AAAAARGH. Vreselijk! Om nog maar te zwijgen van een blessure die roet in het eten strooit maar daar heb ik gelukkig geen last van (hout vasthouden!). Maar bon, het feit dat ik hier zo chagrijnig van word is een teken dat lopen mij superveel deugd doet, dus al bij al is dit opnieuw niet echt een negatief te noemen :-)

Ik word soms stikjaloers op andere lopers

Met de hand op het hart kan ik zeggen dat ik absoluut niet van het jaloerse type ben. Er is echter één uitzondering: zit ik in de auto en zie ik mensen lopen buiten, dan sla ik soms groen uit van jaloezie omdat ik ook zo graag wil gaan lopen in plaats van in de wagen te zitten. Jaloers op mensen die sneller of verder lopen dan ik ben ik dan weer niét, want ik heb geleerd om tevreden te zijn met mezelf en mijn verwezenlijkingen. En ik denk dat ik van mezelf toch wel kan zeggen dat ik een hele goeie loopster ben, een sterke vrouw die al mooie loopprestaties heeft neergezet.

Ik juich soms omdat het minder mooi weer is

Superwarm en zonnig weer: op zich vind ik dat wel leuk (ik ben een echt zomermeisje) maar dat is verre van ideaal loopweer. Om goed te kunnen lopen heb ik liefst licht bewolkt weer bij een temperatuur van rond de 15 graden. Regen deert mij eigenlijk niet en als ik moet kiezen tussen de vrieskou of de zomerse warmte om te gaan lopen, dan kies ik voor het eerste. Een voorbeeld: elk jaar loop ik op Moederdag mee in Dwars Door Brugge. Terwijl de meeste mensen op die dag graag mooi en warm weer hebben omdat het een typische dag is voor zonnige familiebarbecues, bid ik doorgaans voor niet-zo-supermooi-weer op Moederdag. Ik mag dat nooit te luid zeggen want mensen vinden dat raar en niet zo leuk. Dan kijken ze mij aan alsof ik van Pluto kom. Ik begrijp dat wel hoor, ik heb ook liever stralend weer. Behalve dus wanneer ik ga lopen ;-)

Met mijn loopvertellementen werk ik geregeld op de mensen hun zenuwen

Ik ben verslaafd aan lopen, met als gevolg dat ik er heel graag over praat en schrijf. Hier op de blog, op Instagram, in doordeweekse conversaties heb ik het vaak over lopen. Da’s logisch want het is een belangrijk deel van mijn leven. Sommige mensen vinden dat misschien saai of eentonig en ergeren zich wellicht aan al mijn loopverhalen en -ambities. Dat is hun goed recht, al denk ik dat het al bij al nog meevalt want ik praat ook wel over andere dingen en ben in veel meer geïnteresseerd dan enkel mijn sport. En mocht ik op mensen hun systeem werken, dan trek ik mij daar eerlijk gezegd niet veel van aan… Ik bedoel het immers niet slecht en ik kan me zelf ook aan anderen ergeren om wat ze zeggen hoor. We’re only human, aren't we? :-)

Conclusie: lopers zijn heel misschien niet altijd de makkelijkste mensen om mee samen te leven omdat ze ambetante, jaloerse en eentonige wezens kunnen zijn. Ook aan hun lichaam schort er wel eens wat… Maar deze “nadelen” wegen toch niet op tegen de vele voordelen die ik al eerder beschreef. Ik zie op andere blogs en op Instagram trouwens dat veel mensen aan het lopen slaan en dat ze het superleuk vinden. Een reden te meer om te focussen op de positieve aspecten van lopen en hiermee te besluiten:

Lopers zijn gewoon hele toffe mensen en lopen is de leukste sport die er bestaat!

Wat vind jij de grootste voordelen van lopen? Zijn er voor jou ook nadelen aan verbonden?

Love, Josie xo