If you can dream it...

Ik ben meer een doener dan een denker. Als ik iets in mijne kop gestoken heb, is het heel moeilijk om het er nog uit te krijgen. Ik ben iemand die uitdagingen, doelen en plannen nodig heeft om voldoening te halen en gelukkig te zijn. Als ik iets wil bereiken, dan ga ik er vollen bak voor. Omdat ik in mijzelf geloof en omdat ik ondertussen al geleerd heb dat succes en mooie resultaten niet vanzelf komen. Waarom ik dat nu allemaal schrijf, want het klinkt zo serieus? Wel, het heeft allemaal te maken met een zot plan dat ik 'gesmeed' heb...

Op 3 juni liep ik de Great Breweries. En dat was de max. Ik was in topform en had mezelf als doel gesteld om rond de 2 uur te finishen. Sowieso wilde ik sneller zijn dan mijn 2u10 van in 2017 (wat ook al niet slecht was). Ik had er een behoorlijk sportieve meimaand op zitten. Ik nam deel aan Dwars Door Brugge (13 mei), de Stadsloop Gent (20 mei) en de 20km van Brussel (27 mei). En elke keer verbaasde ik mezelf dat ik zo snel aan de finish was zonder echt af te zien. Een duidelijk teken dat ik goed in form was. Ik voelde me ook zo, ik had weer massa's energie na een lange en donkere winter. 

In oktober 2017, na de Brussels Half Marathon, mijmerde ik dat ik nog niet toe was aan een marathon. Ooit wel, maar toen nog niet. En die 'ooit', dat werd eind mei, net voor de Great Breweries. Ik voelde me sterk en zelfzeker. Als ik mijn beoogde doel van rond de 2 uur zou halen op 3 juni, dan 'mocht' ik van mezelf ik beginnen denken aan een marathon. Maar alleen maar dan hé.

Je moet weten, ik ben een vreselijke perfectionist. Als ik iets doe, wil ik het heel goed doen. Anders begin ik er liever niet aan. Mijn visie is: ik wil eerst één iets zo goed mogelijk kunnen (lees: 25K) om dan aan het volgende te beginnen (as in: nog zomaar eens 17K erbij). Amper een paar seconden na de finish van de Great Breweries, waar ik mijn horloge afklokte op 2u02, dacht ik in mijn bezwete, doodcontente en ronduit euforische zelve: 'en dan ga ik nu voor de marathon hé'. Time for a new challenge! 

Ik begon de maandag al een beetje na te denken. Welke marathon zou ik kiezen? Ik volg niet graag een schema in de zomer. Ik loop dan liever een paar maand 'schemaloos' omdat dat ook makkelijker is op reis en zo. Zo kwam ik al snel uit bij de lente van 2019, bv. Parijs, Rotterdam of Barcelona. Ik had nog tijd om te beslissen, ik zou eerst nog eens teruggaan naar Energy Lab voor een nieuwe lactaattest en een trainingsschema op maat. Want ik wil wel eens weten of mijn trainingszones nog steeds dezelfde zijn als in november 2016, toen ik me liet testen. Mijn plan was om dat te doen eind juni/begin juli. En het is nog steeds zo.

Eerst staat nog de Nacht van West-Vlaanderen in mijn agenda. Dat is hier in Torhout, waar ik woon dus, op vrijdagavond 22 juni. Ik loop elk jaar mee (behalve vorig jaar, toen fietste ik mee met Pieterjan tijdens zijn marathon) en ook dit jaar had ik me ingeschreven voor de halve marathon. Die maandagavond zat ik aan tafel met Pieterjan. Het ging over de Nacht en ik zei dat die halve marathon in principe heel vlot zou moeten gaan, gezien mijn prestatie op de Great Breweries....

Toen sprak mijne vent de gevleugelde woorden: "Waaromdoededanniegewoondemarathonmee?" Ik lachte zijn bedenking eerst wat weg - zoals ik wel vaker doe wanneer hij iets zegt ;) Maar het duurde niet lang of ik begon mee te gaan in zijn zotte gedachtegang. Want ja, waarom ook niet? Ik ben nu in topconditie dus ik kan dan even goed nog 2 weekskes goed doortrainen en dan zien wat het geeft op 22/6. Ik heb niks te verliezen. Het is een goeie test om te zien of een marathon mij echt bevalt. Want iedereen zegt wel: jij kan dat. En ik geloof dat ook wel, maar misschien vind ik dat gewoon niet zo leuk, 42 km lopen voor de fun. Wie weet...

Voor de duidelijkheid: ik ga niet voor een toptijd. Ik ga überhaupt niet voor 'een tijd'. Ik wil die marathon gewoon uitlopen. Kan ik niet meer, dan stop ik. Ik heb het 'thuisvoordeel' dus ik weet de weg naar mijn kot. Of ik ken alleszins veel mensen in de buurt die mij uit de nood kunnen helpen :)

Ook niet onbelangrijk: ik ga de beste mental support krijgen die er bestaat. Pieterjan gaat met mij mee fietsen, net zoals ik vorig jaar met hem. Allez, wellicht pas na de halve marathon want dan wordt het wat rustiger op het parcours. En ik moet hem ook geen 42 km ahter mijn gat hebben, dan word ik zot peis ik ;) Ik heb hem al gewaarschuwd dat hij gaat moeten zwijgen. Ik zal hem trouwens toch niet horen want mijn muziek staat vollen bak. Hij zal ook moeten maken dat hij niet voor mijn poezelige voeten rijdt. En hij zal geregeld een lelijke verwensing naar zijn kop geslingerd krijgen, zeker vanaf 30 km. Maar hij gaat dat perfect begrijpen want hij heeft dat bij mij vorig jaar ook gedaan, toen ik zijn marathon meefietste (en constant dwaze filmkes aan 't maken was, dat ook wel). 

Ik ben vooral heel blij dat hij in de buurt gaat zijn. Want ik ga het moeilijk krijgen, sowieso. Ook al denk ik altijd dat ik alles wel alleen kan, een marathon is mentaal heel zwaar dus ik zal zeker iemand kunnen gebruiken om mij te motiveren. En om mij te bevoorraden met sportdrank, gellekes en stukskes banaan want ik zal wat extra brandstof kunnen gebruiken. Van mij mag hij trouwens gerust luid roepen LOPEN TRUT! Ik ga dat zelfs wijs vinden :)

Dus ja, dit is een zot plan. Toch alleszins voor mijn doen want ik ben een enorme planner en regelaar. Deze marathon is niet 100% voorbereid dus een beetje atypisch 'ik'. Ik ben wel goed getraind en ik zie het volledig zitten. But you get my point. Is dat dom van mij? Neen, want ik ga echt geen dwaze dingen doen...

Het is zot en niet tot in de puntjes voorbereid, maar zeker niet ondoordacht. Als ik pijn krijg, ga ik me zeker niet kapot lopen. Zo slim ben ik wel. Lopen is mij te veel waard om mijzelf kapot te maken en daarna een tijd niet meer te kunnen sporten. Het moet ook nog altijd leuk zijn hé. Want daar gaat dit voor mij om: ik ga deze marathon lopen om mijn grenzen te verleggen en mezelf uit te dagen. Omdat dat nu eenmaal mijn aard is. Ik doe het vooral ook omdat ik het superleuk vind. Omdat ik me wil amuseren en zin heb om mij te 'smijten'.

Dus niet 100% gepland, wel met duust procent goesting en gedrevenheid. Zo is er toch een evenwicht! Haal ik de finish niet, dan nog ga ik verschrikkelijk trots zijn op mezelf want ik heb dan op z'n minst geprobeerd. Ik droom al zo lang van een marathon, het werd potverdorie tijd dat ik er eens werk van maakte. If you can dream it, you can do it. 

So let's do this. Go go go myself, run bitch ruuuuuun! :-)

Wie volgende week vrijdag nog niks te doen heeft, check zeker eens www.nvv.be, je kan nog altijd zelf inschrijven voor de 10 km, 21 km of de marathon. Je kan ook wandelen. Een heel tof sportevent met veel sfeer!

Love, Josie xo