Wat ik leerde uit de Great Breweries Marathon 2018

Afgelopen zondag, op 3 juni, liep ik de Great Breweries Marathon. Allee 't is te zeggen, de 25K want de échte marathon, daar was ik nog niet aan toe. Aangezien ik 12 weken lang flink getraind had voor dit toch wel mooie loopdoel, is een verslagje hier wel op zijn plaats denk ik. In plaats van een droog verslag doe ik het onder de vorm van 4 wijze lessen die ik geleerd heb.

RUNNING IS CHEAPER THAN THERAPY

Ik wist dat eigenlijk al hoor. Maar het is nog maar eens bevestigd: ik kan niet zonder lopen. Pak mij mijn loopschoenen af en ik word completely insane. Ik heb mijn loopjes nodig om mijn hoofd leeg te maken en om efkes alle zorgen te vergeten. Niet dat ik er zoveel heb of dat ik met zware problemen zit, but you get my point. Zondag was ik al vroeg uit de veren omdat ik van het verre Torhout all the way naar Breendonk moest rijden (en ik maak mij graag op mijn gemak klaar, ik ben zo'n vrouw die haar haarkes proper wast én droogt én mascara opdoet om te gaan lopen, don't judge me for that) en tegen dat ik terug thuis was, was het na 16u. Een ander zou denken: allee jong, heel uwe zondag noar de wuppe! Maar ik vind zo'n dagen echt de max. De sfeer die op running events hangt, het mooie parcours, de vele supporters, het nagenieten achteraf... I Looooove It! Ik had erg uitgekeken naar 3 juni en de energie en het gelukzalige gevoel dat ik er opdeed: daarop kan ik nog wel efkes teren. Ik word daar zelfs gelukkiger van dan tien paar nieuwe schoenen, om maar iets te noemen. En dat wil al veel zeggen!

PAIN IS INEVITABLE? SUFFERING IS OPTIONAL

Het lopen ging enorm goed. Wie mij volgt op social media, weet al dat ik mijn PR volledig aan diggelen gelopen heb. Vorig jaar deed ik er 2u10min over (het was toen bloedheet), dit jaar bereikte ik de eindmeet na 2u2min. Ik denk dat dat toch wel een mooie prestatie is. Het was niet zo heet als vorig jaar maar toch ook wel warm en vaak was het lopen in de vlakke zon. Dus ja, ik heb best wel afgezien hoor. Het is niet omdat de overall loopervaring supergoed was dat ik op bepaalde momenten niet serieus op mijn tanden moeten bijten heb en gedacht heb: waar ben ik nu toch weer mee bezig, dwaze trien dat ik ben? Ik had een paar dipjes:
* De eerste kilometers had ik het moeilijk om een goed tempo te vinden. Ik was redelijk vooraan gestart dus ik zat tussen de 'snelle lopers'. Toch was het in het begin nog druk op het parcours (wat normaal is bij zo'n massa-event, ik ga daar niet over janken) en ik vond het lastig om mijn pace te vinden. Maar na een 5-tal kilometers had ik een mooi tempo vast en vanaf dan was het volle gas gaan! Run bitch, run!!! was het enige wat ik toen nog kon denken :)
* Na 7 km was het tijd voor een eerste gelleke en het viel een beetje zwaar op mijn tere maag. Dat veroorzaakte efkes kortsluiting in mijne kop maar het was van rap voorbijgaande aard, phieuw. Want ik kreeg al visioenen van mezelf ergens in ne struik voor een redelijk vervelende sanitaire stop ;)
* Een tweede dipje kreeg ik rond 14 km. Ik was heel vlotjes aan het lopen en had de fout gemaakt om mij 'vast te hangen' aan 2 snelle mannelijke lopers. Maar plots begonnen die sloebers precies te versnellen en ik kon moeilijk mee... Ik wilde ze natuurlijk niet lossen, koppig wijf als ik ben. Een moeilijk moment. Net dan stond Pieterjan aan de kant van de weg enthousiast te zwaaien en terwijl ik normaal altijd even enthousiast lach en mijn duimen opsteek naar hem, heb ik redelijk sip gekeken. Maar ik heb die venten dan laten lopen, een gelleke in mijn mond leeggeknepen (overheerlijk... not) en dan ging het weer een pak beter. Ik had de knop 'genieten van het lopen' weer gevonden!
* Ik verwachtte dan nog een inzinkingske rond de 22 km. Want vorig jaar had ik dat, die laatste kilometers ben ik bijna doodgegaan. Ik vond het toen bijna zwaarder dan mijn bevalling! Maar niet deze keer dus. Ik kon zelfs nog wat versnellen (én nog een vrouw inhalen #sorrynotorry). De laatste kilometer, door de Duvel-brouwerij, had ik zelfs het gevoel dat ik aan het vliegen was (op de foto lijkt het ook een beetje zo). Ik was de pijn die ik af en toe gevoeld had al volledig vergeten. En aan de finish kon ik alleen maar lachen, lachen en nog eens lachen. Het is normaal dat het soms lastig is hé, maar als je doorbijt en je kop niet laat hangen daardoor, dan komt het altijd wel in orde. Dat geldt trouwens voor alles in het leven! 

HARD WORK LEADS TO GREAT RESULTS

Ik ben iemand die houdt van doelen en uitdagingen, op alle vlakken in mijn leven. Don't limit your challenges, challenge your limits is een levenswijsheid die ze voor mensen als mij hebben uitgevonden. Ik ben enorm gedreven en perfectionistisch. Als ik ergens voor ga, wil ik het alleen maar supergoed doen. Dat heeft nadelen (bv. dat ik vaak te veel opga in bepaalde doelen en dat ik een mottig wijf word als het niet perfect volgens plan verloopt) maar ik focus liever op de voordelen. Als ik mezelf een loopdoel stel, zoals deze Great Breweries, dan ga ik er volledig voor. Ik heb 12 weken lang een persoonlijk trainingsschema gevolgd en ik leef ook heel gezond. Sommigen zien dat als 'opofferingen' maar voor mij is dat zeker niet zo. Gezond eten en veel sporten, da's gewoon mijn levensstijl. Alcohol drink ik niet en ongezonde, vettige troep naar binnen werken is voor mij een vreselijke straf in plaats van een zalige zonde. Dus ja, ik werk hard voor een bepaald resultaat maar eigenlijk voelt het ab-so-luut niet zo aan. Integendeel, het maakt mij gelukkig en blij! Ik wou zondag graag finishen rond de 2 uur omdat ik wist dat dat mogelijk was. Ik ben dan ook doodcontent met mijn 2u2min. Ik vind dat ik best mag stoefen met mezelf, want ik heb dit enkel en alleen aan mezelf te danken. Een dag als zondag motiveert mij om op alle vlakken hard te blijven werken. En dat er niks mis mee is om een beetje te streven naar het allerbeste. 

A DREAM WITHOUT A PLAN IS JUST A WISH

Toen ik ongeveer 12 jaar geleden begon met lopen, zat ik er totaal niet mee in mijn hoofd om ooit een halve marathon of 25 km te lopen, laat staan een nog verdere afstand. Lopen was voor mij gewoon een sport als een ander, ideaal om fit en gezond te blijven (en om wat te vermageren want ik was tijdens mijn studies heel wat bijgekomen, I blame de nachtelijke belegde broodjes van 't Hoekske op de Nederkouter for that). Het is door de jaren heen, en vooral na de geboorte van Emil, dat ik steeds intensiever beginnen lopen ben en begon te dromen over lange afstanden. Intussen heb ik al een 12-tal halve marathons op mijn palmares staan en 3 keer de 25 km gelopen. Geen haar op mijn hoofd dat er 12 jaar geleden aan dacht om dat ooit te doen. Wat een verschil met nu: na elk running event denk ik al aan the next one en droom ik van een volgende topprestatie. Dromen mag, het moét zelfs, maar ik ben iemand die het niet bij dromen laat. Als ik iets wil, dan ga ik ervoor. Dan begin ik - soms als een halve bezetene, sorry aan al wie ik daar soms mee op de zenuwen werk - te streven om die droom werkelijkheid te maken. Ik heb dat gedaan met Text Fairy en met lopen is het ook zo. Ik wou op 3/6 finishen rond de 2 uur. Ik wou dat zoooooo graag! Awel ja, dan ben ik intensief beginnen trainen en plannen om dat doel zeker te halen. Zonder die dedication lukt het volgens mij niet. Sommige mensen beschouwen het als opoffering en dus als iets negatiefs of raar. Voor mij is het de normaalste zaak van de wereld. Ik lééf voor dedication. Ja, ik ben een raar wicht, I am well aware of that. Maar ik ben er trots op, en nu gij! Nu ik mijn PR op de 25 km heb scherp gesteld en ook de halve marathon al in 1u40min loop en niet weet of ik daar nog veel beter in kan worden, mag ik van mezelf beginnen dromen van een verdere afstand... Dus hoogstwaarschijnlijk een marathon aangezien er geen wedstrijden bestaan van in de 30 km. Het zal zeker niet bij dromen blijven, mij kennende. Ik moet nog eens denken waar en wanneer precies maar het wordt ongetwijfeld vervolgd. Mijn #roadto25k zal binnenkort plaats ruimen voor #josierunsamarathon! 

Heb je zelf ook de Great Breweries gelopen? Wat vond je ervan?
Zijn er lopers die mijn 'levenslessen' herkennen, die dit ook leren uit het lopen?

Love, Josie xo