Zonder deze vrouwen zou Josie een klein beetje verloren zijn

Vorige week was het internationale vrouwendag. Ik zag die dag op mijn Instagram massa's posts passeren over sterke vrouwen die hun mannetje kunnen staan en zo. Het inspireerde mij om een blogje te schrijven over een aantal vrouwen in mijn omgeving naar wie ik opkijk en die mij inspireren. Vrouwen die mij op één of andere manier helpen, die mij blij maken en die ik niet zou willen missen. Ik heb dit bewust niét gepost op vrouwendag omdat ik niet zo'n fan ben van die dag op zich. Ik voel mij als vrouw eigenlijk totaal niet onderdrukt door mannen of enigszins minderwaardig, integendeel. Ik heb echt geen "last" van mannen op eender welke manier en ik zou zeker niet zonder "de mannen" kunnen eerlijk gezegd... Maar bon, da's mijn mening hé, ik hoop dat de feministenbond mij nu niet gaat komen vermoorden in mijn slaap vannacht. En trouwens, ik had dit nooit kunnen publiceren op 8 maart want ik heb meestal een week nodig tegen dat ik een ideetje omgezet heb in een concrete blog ;) Ik zag enkele dagen geleden op Tiny's blog dat zij een soortgelijk idee had. Ik heb dit niet "afgekeken" van haar, maar klik zeker eens door naar haar blog, 't is daar wijs! Om toch een beetje in de vrouwendag-sfeer te blijven van 8 maart, heb ik 8 vrouwen uitgekozen die veel betekenen voor mij!

Mama

De belangrijkste vrouw in mijn leven, mijn rots in de branding, mijn oppergodin, mijn heilig orakel van Destelbergen, mijn lieve schouder om op te huilen, mijn stevige boomstronk om tegen te zagen, de beste kokkin van de hele wereld (haar lasagne is legendarisch!), de allerliefste meme, de vrouw met het grootste hart op aarde, zij bij wie ik op 37-jarige leeftijd nog altijd terecht kan met gaten in mijn kleren of vlekken die ik er niet uit krijg, mijn kringloop-partner-in-crime, een superknappe madam met wie ik veel plezier maak... Mama is het gewoon allemaal. En nog zoveel meer!!!! Ik ben superblij dat ik zo'n goeie band met haar heb. Door mijn scheiding vorig jaar heeft zij ook veel verdriet gehad (een mama ziet mee af met haar kind hé) maar alles wat er gebeurd is en de ellende waar ik door moeten spartelen ben, heeft ons nóg dichter bij elkaar gebracht. Ik weet echt niet wat ik zonder mama zou doen. Mama, als je dit leest: ik zie u graag ❤

Katrien

Mijn zus. Mijn zusje. Ze is anderhalf jaar ouder dan mij, en toch noem ik haar "mijn zusje". Omdat ze zo lief is. Katrien is heel zacht, begripvol, een luisterend oor. In onze kindertijd waren we onafscheidelijk, de beste vriendinnekes. Een beetje gelijk Annemie en Rozemieke :) We deelden lang een kamer, we speelden bijna altijd samen (uuuuuuren aan een stuk met de barbies of met "ons plastieken mannekes"), we zaten samen in de scouts... In one tiener- en adolescentiejaren was het wat minder koekenbak, maar dat is bij iedereen wel zo denk ik - met mijn broer was het nog veel erger ;) We hebben elkaar "opnieuw gevonden" door de jaren heen. We zijn verschillend op zeer veel vlakken, maar ook wel heel gelijkend. En ja, we zijn zusjes hé, we go waaaaaay back en we share the same history. Een band voor het leven hé. We wonen niet zo dicht bij elkaar (zij in Gent, ik in Torhout) maar ik weet dat ik altijd bij haar terecht kan, no matter what. Zeker het voorbije jaar heeft ons nog dichter bij elkaar gebracht, ondanks de afstand en die hele coronashizzle. We zien elkaar nu minstens één keer per maand om een volledige dag op stap te gaan met Emil en mama (met onze railpass). Dat deden we vroeger niet en onze treindagtripjes zijn altijd de max. Intussen zelfs legendarisch, zou ik durven zeggen ;) Ik denk (ik hoop!) dat we dat post-corona ook gaan blijven doen. Ook ons jaarlijkse citytripje met ons mama (2019 Lyon, 2020 Nantes) is zeker een blijvertje. 

De Bavotrutten

Mijn bendeke van 8 van in 't middelbaar: Eef, Dot, Betty, Vlien, Veerle, Tiny, Borg en Jos (ikzelf). We hebben legendarische avonturen beleefd in onze tijd bij de nonnekes op Sint-Bavohumaniora in Gent. Those were the days... We zijn elkaar na het middelbaar niet uit het oog verloren, ondanks het feit dat we allemaal onze eigen weg gingen met onze studies, sommigen verhuisden weg van Gent etc. Pre-corona spraken we ongeveer één keer per maand af voor een dinner date. Altijd vree gezellig en vooral ook luidruchtig ;) Het is geleden van in juli dat we nog eens samen op restaurant geweest zijn. Maar we zijn in de lockdown wel altijd blijven afspreken (met max. 4 of course) om te gaan wandelen. Op die manier heb ik elke maand toch wel een paar Bavotrutten gezien. We horen elkaar ook geregeld in onze "chatroulette" op whatsapp - thé place to be voor diepzinnige conversaties ;) Elke trut heeft haar eigen leven, we wonen niet allemaal dicht bij elkaar en niet iedereen slaagt erin om op elke date van de partij te zijn. Maar we zijn er altijd voor elkaar. So far apart, but so close together. Ik ben er zeker van dat wij nog samen op restaurant gaan gaan op ons tachtigste! We gaan normaal ook elk jaar op Bavotruttenweekend. In 2020 kon het niet doorgaan, hopelijk wel in het najaar van 2021...

De Wandelbitches

Ik heb door mijn blog al veel leuke mensen leren kennen, met wie ik af en toe afspreek om te ontbijten, koffie/thee te drinken of (in deze tijden) te wandelen. Er zijn er drie met wie ik een zeer hechte band heb opgebouwd door de jaren heen, en vooral dan het voorbije jaar - dit wordt precies een beetje een rode draad in deze post ;) Kelly, Liese, Martine en ik hebben onszelf for obvious reasons omgedoopt tot "De Wandelbitches". We spreken geregeld af met ons vieren, soms ook in kleinere compagnie met wie er tijd en zin heeft op dat moment. Door weer en wind because that's what bitches do! 't Is altijd gezellig tijdens onze wandelingen, al kijk ik er ook wel enorm naar uit dat we binnenkort eens kunnen afspreken om iets te eten of drinken in elkaars tuin of samen de horeca te gaan steunen :) Ik heb Kelly, Lieselotte en Martine door "mijn onnozel blogske" leren kennen maar zij hebben mij al zo hard geholpen in het (vaak moeilijke) proces dat ik de laatste maanden doormaak. Ik zou dit echt niet zonder hen kunnen. Ze weten dat wel (want ik zeg het hen heel vaak) en anders weten ze het nu want ze gaan dit zeker lezen :) Eigenlijk mogen we nu met 10 gaan wandelen maar eerlijk gezegd vind ik het met ons 4 goed genoeg. We weten bijna alles van elkaar en er is weinig (of niks) dat we niet tegen elkaar (durven) zeggen. Als daar nu mensen bij komen, gaan die misschien een beetje geshockeerd of gegeneerd zijn door wat wij allemaal tegen elkaar uitkramen :p

Pilatels

Sinds september volg ik wekelijks pilates personal training (ik deed het een tijdje online door de zoveelste lockdown). Ik doe dit bij Els, ofte "Pilatels" voor de vrienden :) Een supertoffe madam, vol energie en power. Haar sessies zijn zwaar maar zéér doeltreffend. Sinds ik wekelijks pilates doe, voel ik dat mijn lichaam stabieler en sterker word. Ik ben heel blij dat ik dit nu doe als aanvulling op mijn looptoertjes, ik besef nu echt hoe belangrijk het is om ook bijkomende kracht en stabiliteitsoefeningen te doen (ik heb dat jaaaaaren niet gedaan omdat ik ervan overtuigd was dat ik dat niet nodig had). Ik kan dat natuurlijk ook zelf doen thuis, op eigen houtje. Maar dat werkt niet bij mij, ik doe het liever onder begeleiding (volledig corona-proof voor de duidelijkheid, kwestie dat ik hier de coronapolitie niet op mijn dak krijg). Zo ben ik zeker dat ik alle oefeningen correct uitvoer. Want anders heeft het niet veel resultaat hé... Bovendien zijn de sessies bij Els gewoon ook heel leuk. We kunnen goed babbelen over vanalles en nog wat - het is sport, ontspanning en sociaal contact in één uur :) Ik bewonder Els echt om alles wat ze doet en hoe ze het aanpakt, want als personal trainer heeft zij echt geen makkelijk jaar achter de rug. Maar ze geeft de moed niet op, daarom verdient ze een plekje in dit overzicht. Elke week kijk ik echt uit naar mijn uurke Pilatels. Ik ga dit zeker blijven doen. Het kost een beetje geld, maar het is het zo waard, 't is een investering in een gezond, sterk en blij lichaam. Once a Pilatelser, always a Pilatelser! :) Merci trouwens aan vriendin Barbara die mij in contact bracht met Els!

Mijn therapeutes

Sinds december volg ik therapie bij diëtiste L. en psychologe C. Zij werken met elkaar in tandem, ze zijn verbonden aan dezelfde organisatie. Ze houden elkaar op de hoogte en dat geeft mij een zeer aangenaam gevoel. Ik heb dankzij hen al enorme stappen gezet op vlak van mijn persoonlijke ontwikkeling en het omgaan met enkele issues waarmee ik al een tijd aan het strugglen ben en die mij sinds 2020 heel erg parten spelen (corona + scheiding etc). De stap om begeleiding in te schakelen was niet makkelijk voor mij. Toegeven dat ik het niet alleen kan en hulp nodig heb, is heel zwaar voor een perfectionistische plantrekker die altijd denkt dat ze alles zelf wel kan... Maar dat is dus niet zo: ik kan het niet alleen en dat is Echt Niet Erg. Ik ben blij dat ik dit beseft heb (mede door toedoen van mijn mama en een aantal hierboven genoemde vriendinnen) en dat ik mij nu zo goed laat begeleiden door L. en C. Ze doen het super en ik maakt echt vooruitgang. Ik ga wekelijks bij één van hen langs en ik kijk er altijd naar uit. Ik vind het helemaal geen "opgave" op zo, integendeel. Ik beschouw het heel positief: ik werk samen met hen aan mezelf om nog gelukkiger en evenwichtiger in het leven te staan. Ook dit kost wat geld, maar ik zie dit als een mooi cadeau aan mezelf want mijn leven wordt hier alleen maar beter door!

De Vicky's

Er zijn 2 Vicky's in mijn leven die ik bewonder. De eerste is "Vicky van de coworking". Ik ben sinds 2018 lid van de suuuuuuuperleuke coworking community LikeBirds in Gent - een van mijn beste beslissingen ooit als zelfstandig onderneemster. Ik ga elke week één dag naar daar om te werken en ik kan dit echt niet meer missen. Over de vele voordelen van coworken als zelfstandige kan ik een hele blogpost schrijven, denk ik :) In 2020 kreeg Vicky het zwaar te verduren: door de lockdowns moest LikeBirds 2 keer sluiten. Bovendien is Vicky event planner dus dat was een dubbele klap voor haar. Maar ze liet het niet aan haar hart komen en kwam met nieuwe ideeën. Zo heeft ze een volledig nieuw concept ontwikkeld voor LikeBirds dat echt super is. Ik vind Vicky een straffe vrouw, dus ze mocht niet ontbreken in deze lijst. De tweede Vicky is een vriendin die ik nu een 12-tal jaar ken, via mijn ex. Ze is de vrouw van een van zijn beste vrienden. We hebben door de jaren heen een toffe band opgebouwd en we zien elkaar nu nog geregeld eens. 't Is niet omdat ik niet meer samen ben met mijn ex, dat al onze "gemeenschappelijke vrienden" wegvallen hé. Ik ben heel blij dat ik haar nog zie en hoor want we hebben redelijk wat gelijkenissen, ze is bijvoorbeeld net als mij veel bezig met zelfontwikkeling. Ik weet dat ze het niet zo makkelijk heeft op persoonlijk vlak (zonder in detail te treden uit respect voor haar) maar ze pakt het heel mooi en moedig aan. Ze heeft een prachtig gezin met 3 kinderen en heeft nog veel dromen en ambities naast haar mama-zijn. Ik sta er vaak van te kijken, hoe ze het allemaal voor elkaar krijgt op haar eigen manier.

The Birdies! (foto: LikeBirds)

De juffrouwen van Emil

Deze dames zijn geen "persoonlijke vriendinnen" zoals enkele van de ladies hierboven. Maar ik heb massa's respect en bewondering voor hen allemaal. Emil is een flinke leerling, hij gaat ontzettend graag naar school en is super leergierig (a.k.a. nen dikke vette strever). Maar ik kan mij voorstellen dat zijn grote mond en zijn betweterigheid niet altijd een even groot cadeau zijn voor de juffen ;) Bovendien was het voor leerkrachten een zeer moeilijk jaar, met corona. Ik vind het knap hoe ze dat aangepakt hebben, met het thuisonderwijs en online lees- en gespreksmomentjes en zo. Dat is toch allemaal niet evident. Emil gaat al sinds de peuterklas suuuuupergraag naar school, dat is daar echt zijn warm nest. En dat is zeker ook dankzij al zijn juffen. En ja, dat zijn nu toevallig allemaal vrouwen hé, Emil heeft alleen een sportmeester enkele uurtjes per week. Die is natuurlijk ook de max hé :) Ik kan echt niks negatiefs zeggen over die leerkrachten. Ik zou het nog half zo goed niet kunnen als zij! Dus als ze dit zouden lezen: keiveel hartjes voor jullie allemaal!!! ❤❤❤❤❤❤

Er zijn nog veel andere vrouwen die ik op een of andere manier bewonderenswaardig vind hoor, maar deze steken er echt wel bovenuit. Voel je zeker niet beledigd als je er niet tussen staat hé! :) En zoals ik al aangaf in mijn intro, ik bewonder veel vrouwen maar ik zou zeker ook niet zonder mannen kunnen. Ik zal binnenkort eens een blogje schrijven over "de venten" in mijn leven! Heren die zich aangesproken voelen en die willen sponsoren in ruil voor een eervolle vermelding, mogen zich vanaf nu aanmelden ;)

Naar welke vrouwen in jullie leven kijken jullie op?

Liefs, Josie xo