De Man Van Je Leven

Ik zou het hier kunnen hebben over mijn lieve vriend, de superdeluxe papa van mijn kind, de man die mij begrijpt zelfs zonder woorden (maar met des te meer veelbetekenende blikken, I'm a woman after all) en die dus wel degelijk de titel van deze blogpost verdient. Maar uit gevaar om in enorme cheesiness te vervallen wil ik het liever hebben over een boek dat ik net uit heb en dat ook deze titel draagt.

Het betreft dit boek van de Nederlandse schrijver Arthur Japin:

Het verhaal:

Tilly is ongeneeslijk ziek. Ze gaat op zoek naar een vervangster voor zichzelf, een vrouw die na haar dood haar plaats kan innemen naast haar nogal onbeholpen en klunzige man Marcus. De vrouw die ze vindt, Iris, past zo perfect bij haar echtgenoot. En wat blijkt? Marcus had haar eigenlijk zelf al gevonden en had een geheime relatie met haar. Wanneer Tilly de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de nakende tragedie stilaan in een klucht. Maar wie heeft eigenlijk de regie in handen? Want niks is wat het lijkt...
"De Man Van Je Leven" is een verhaal over één man en twee vrouwen in een afgelegen huis op een zonnig, paradijselijk vakantie-eiland. Een wrange tragikomedie over liefde, trouw, overspel en wraak.
Deze plot sprak me enorm aan, dus schafte ik me onmiddellijk het boek en en begon ik lustig te lezen...

Wat ik ervan vond...

Ik ben een grote fan van Arthur Japin. "De Overgave" en "Een Schitterend Gebrek" vond ik absolute meesterwerken. De stijl en tone of voice van dit boek zijn echter totaal verschillend van wat ik al van de auteur gelezen had, en dat was even wennen. Ik geraakte maar traag op gang, maar eens ik volledig in het verhaal zat, telde ik elke dag af naar het moment dat ik in bed mocht kruipen. Dat is namelijk mijn vast dagelijks leesmomentje.
Het feit dat ik het boek uitgelezen heb is op zich al een teken dat ik het top vond, want als ik niet vooruit geraak in een boek leg ik het aan de kant, dan ga ik me er niet maandenlang doorheen worstelen. Lezen moet vooral ontspannend zijn, en op dat vlak krijgt "De Man Van Je Leven" van mij een dikke 10/10. I'll tell you why.
Het is een boek dat mij niet zelden een dubbel gevoel gaf. Vaak moest ik lachen omdat er nogal wat grappige, soms zelfs hilarische taferelen in voorkomen die de auteur heel trefzeker onder woorden brengt. Ook de exotische locatie zorgt voor een fijn leesgevoel. Dat begon voor mij al met de cover, die er toch behoorlijk paradijselijk uitziet, niet? Maar in sé is het een heel triestig en tragisch verhaal, want het gaat over een vrouw die stervende is en over bedrog. Het boek bewijst dat een lach en een traan vaak heel dicht bij elkaar liggen.
De personages zijn bijzonder levensecht. Ik kon me bij elk van de drie protagonisten direct een concrete persoon/acteur voor de geest halen. En dat is voor mij een criterium van een goed boek: dat ik de personages zo voor me kan zien. Zo zag ik Peter van den Eede alks Marcus, Mieke De Groote als Tilly en Alice Reijs als Iris. Vraag me niet waarom, dat waren associaties die spontaan in me op kwamen en die het hele boek lang bleven voortbestaan.
Symboliek speelt ook een belangrijke rol in deze roman, maar niet op een té gekunstelde, té intellectuele manier. Het boek is vooral heel toegankelijk en leest, eens je op gang geraakt bent, als een trein.
Verschillende thema's komen aan bod maar bovenal is het een roman over het leven en de liefde. Japin schrijft in een eenvoudige taal zeer rake en scherpzinnige dingen die niemand onberoerd kunnen laten. Of toch alleszins mij niet. Of wat dacht je van deze passage, wat mij betreft de allermooiste uit het boek...

"De betovering is verbroken," zeggen mensen wanneer hun grote liefde voorbij is. "Het sprookje is uit," als was het een illusie waarmee hun gevoel hen al die jaren had bedrogen. Alsof het een verblinding is geweest, en ze nu verdriet hebben omdat ze beter zijn gaan zien. "Ik ben droeviger maar wijzer," verklaren ze, alsof liefhebben een vorm van domheid was en hun ontgoocheling een dure, maar noodzakelijke levensles.
Het tegendeel is waar.
Liefhebben is de illusie niet, maar leven.

Nieuwsgierig naar meer? Ga dan als de bliksem naar de boekhandel en koop deze precious literary gem. Je zal het je écht niet beklagen: het is een parel. Zeg dat ik het gezegd heb.

Veel leesplezier!
Lots of love, Josie

P.S. Er ligt uiteraard al een nieuw boek klaar op m'n nachtkastje, eentje dat me al heel lang op de stapel still-to-read smekend ligt aan te kijken: De Geschiedenis Van De Liefde van Nicola Krauss. Ook hiervan volgt uiteraard een review, ik begin eraan op skireis!