Life Is A Mountain

Met deze wijze woorden knijp ik er een weekje tussenuit, lieve lezer. In het holst van de komende nacht stappen we onze zwaarbeladen auto in en rijden we weg voor wat hoogstwaarschijnlijk een vree wijze memorabele week gaat worden...

Een week heerlijke vakantie! Dat kon voor mij persoonlijk niet beter uitkomen want ik heb net mijn allerlaatste dag op m'n vorig werk achter de rug en ik begin na een welverdiende vakantie met héél veel goesting en vol energie aan mijn nieuwe uitdagingen. Ready for a new start!

Een week weg met alleen maar mensen die ik graag zie. Met mijn twee mannen natuurlijk, en met mijn lieve schoonfamilie bestaande uit de schoonouders, de schoonbroer en -zus en dan nog een nonkel en tante die achter komen. Lees: voldoende babysits voor Emil, ja zo slim zijn wij wel hoor hier in de West-Vlaanders! De verhalen die ik vaak lees in de boekskes of hoor van vrienden over verschrikkelijke schoonmoeders and the likes, ik begrijp dat niet want ik heb echt een fantastische schoonfamilie, waar ik mijn beide pollekes voor kus. Een week met hen op zwier zijn is dus iets waar ik altijd erg naar uitkijk.

Een hele week veel tijd hebben voor mijn zoon, ideaal ter compensatie van het schuldgevoel dat af en toe de kop op steekt omdat ik anders tijdens de week nauwelijks met hem kan bezig zijn. Hij gaat uiteraard nog niet mee op de piste, maar zoals gezegd zijn er voldoende "babysits" van de partij en ik plan zelf ook een aantal dagjes in het dorp te blijven voor wat mommy & son quality time. Het is een doods hol, maar er is wél een speeltuin en een zwembad, dus iets zegt mij dat Zijne Majesteit Emilio het daar best wel naar zijn zin zal hebben. En zijn papa en peter, de roadrunners van de allersteilste pistes, zullen het zeker niet kunnen laten om hem al mee op sleeptouw te nemen op de groene pistes. Boys will be boys, gotta love them.

Een week in Vaujany, een gezellig bergdorpje vlak bij Alpe d'Huez waar ik intussen redelijk verliefd op geworden ben. Er valt daar bijster weinig te beleven (zeggen "geen hol" zou overdreven zijn, maar het scheelt niet veel) maar dat hoeft ook niet want we hebben een prachtig appartement waar meer sfeer en ambiance heerst dan in eender welke café. Olé! Er is trouwens wel een café in het dorpje (de enige, welteverstaan) waar de mannen na het skiën het nodige vocht kunnen gaan bijtanken in hun naar eigen zeggen immens gedehydrateerde lijven. Dus de mannetjes blij, en de vrouwtjes ook want dan is er tijd om lekker lang te douchen, te keuvelen, roddelboekskes te lezen en te ontspannen. Er zou nu zelfs ook een sauna zijn... Life as it should be.

Vaujany, love at first sight...

Een week genieten van lekker eten en drinken. Ik weet nu al dat ik op 30 maart ga thuiskomen met een enorme cheese overload en dat al wie mij dan nog de vraag "gaan we misschien eens een kaasschotelke eten?" durft te stellen gegarandeerd een vernietigende blik toegeworpen zal krijgen. Maar er is echt niks dat beter smaakt op de skipiste dan een dampend bord tartiflette met een gigantische kaaskorst. Of 's avonds een geslaagd skidagje afsluiten met raclette: zalig! Gezond eten staat de komende week niet zo hoog op mijn agenda als anders, en zo hoort het!

Een week van misschien wel afzien in de kou, want ze geven veel verse sneeuw en ik ben een koukleum. But then again, verse sneeuw kan ik alleen maar toejuichen want papsneeuw werkt voor mij bevorderend om allerlei ledematen te bezeren of koudweg op mijn muil te gaan. Vive la poudreuse! Ik kleed mij dan wel in tien lagen om me te wapenen tegen de koude; de skipiste is bij mijn weten nog altijd geen catwalk, en gelukkig maar! En als dat niet helpt, is er nog altijd Génépi: één glas en je hele lijf verandert in een brandend knisperend gezellig kacheltje. Voor heel even dan toch, maar best wel fijn. Zeker als je Josefien De Bock heet en op de tafels begint te dansen na één drup alcohol... Trouwens, kouder dan op onze vorige skireis kan het niet worden denk ik. Toen schommelde de temperatuur de hele week rond de -20° en ben ik eens te midden van de piste in tranen uitgebarsten omdat ik mijn vingers en tenen gewoon niet meer voelde, én omdat PJ mij on top of that nog eens doodleuk meedeelde dat mijn neus volledig wit zag en dus wellicht ook aan 't bevriezen was. Desalniettemin was het een zalige vakantie... Dus berekoud of minder koud, I can handle it!

Een week heerlijk buiten zijn. Met of zonder zon, daar lig ik eerlijk gezegd niet echt wakker van. Ik ben supergraag buiten en het klinkt heel geitenwollensok-achtig, maar als ik een berg afdaal voel ik mij ongelofelijk één met de natuur and I love love love it. Beeld je vooral geen blitse afdalingsscènes in want ik behoor zeker niet tot de allerbeste skiërs. Het zal pas mijn vijfde keer zijn dat ik op de latten sta. Ik heb vroeger nooit geskied, maar PJ is een fervent wintersportfanaat en toen we elkaar leerden kennen stelde hij mij voor een soort "ultimatum": of je leert skiën of ik ga elk jaar alleen op skireis. Klinkt misschien cru maar dat was het helemaal niet hoor, want PJ wist maar al te goed dat ik zonder een seconde te twijfelen voor optie A zou kiezen. Ik ben een buitenmens en een heel sportief beestje, dus ik leerde met alle plezier skiën. Wat een mens al niet doet voor de liefde! Maar ik doe het supergraag, al gaat het met vallen en opstaan. Dat zal de komende week niet anders zijn denk ik, want het is intussen twee jaar geleden dat ik nog op de latten gestaan heb (vorig jaar zat ik met mijn hoofd in de pampers en paste het niet zo goed in de agenda). Maar ik doe mijn best, ik vind van mezef dat ik heel goed mijn plan trek en ik heb een enorm lieve (enorm gratis op de koop toe!) privé-leraar die ervan geniet om zijn kennis aan mij door te geven. Hij heeft bovendien heel veel geduld (alleen in zijn hoedanigheid als leraar, daarbuiten niet, ik geef dit even mee voor de volledigheid) en dat is wel goed als je een leerlinge hebt die vrij koppig is en vaak denkt dat ze het beter weet. Can't get better than this.

Een weekje digitale detox, want in de Alpen kennen ze wel wi-fi hoor, maar 't is dan wel "op z'n Alpens". Mijn blog krijgt dus een weekje welverdiende rust! Ik zal de komende week niks posten maar ben er daarna natuurlijk in full force terug met bakken verse inspiratie straight from the mountains! Misschien dat ik wel occasioneel eens zal snowspammen op instagram om jullie jaloers te maken. Sorry bij voorbaat! Please don't hate me for that.

Een weekje weg zijn van huis en niet moeten denken aan wassen, kuisen, strijken, boodschappen doen. Ik ga er superhard van genieten, temeer omdat het wellicht onze enige reis zal zijn dit jaar. We verhuizen namelijk deze zomer, dus een zomerreis zal er begrijpelijkerwijze niet in zitten. Maar hey, duust keer van Brugge naar Torhout op en af rijden met een auto vol gerief is ook een beetje reizen, right? Dus mij zal je niet horen klagen!

My sweet Vaujany, be prepared want wij komen eraan en we hebben er potverdorie zin in, jong! Hoe graag ik ook op het strand zit met mijn haar in de wind, mijn snoet in de zon en mijn voetjes in het zand, volgende week is er maar één plek waar ik wil en zal zijn en dat zijn de bergen...

Tot binnenkort, lieve lezer!
Love, Josie xo