Holiday memories

't Is weer voorbij, die mooie skireis... Wie mij volgt op Instagram en Facebook, heeft vorige week al kunnen meegenieten van de gezellige Alpensfeer en mijn leuke avonturen in de bergen. Zoals beloofd geef ik hier nog een kort verslagje, vergezeld van de tofste foto’s. Zijn jullie klaar voor een retourtje naar de sneeuw?

De autorit naar de Alpen kennen we uit onze broekzak want we zijn er al zo vaak geweest. Pieterjan kan ondertussen met zijn ogen dicht naar Vaujany rijden, denk ik ;-) Ook voor Emil was het al de vijfde keer dat hij meereisde naar daar en de 9 uur durende rit verliep zonder slag of stoot. We hielden 2 korte tussentops om de beentjes te strekken en een plaspauze te houden (voor de geïnteresseerden: Emil is pampervrij sinds september maar ik had hem tijdens de autorit voor de zekerheid een pamperbroekje aangedaan, hij plaste er echter niet in maar je weet nooit dat de nood hoog is en er op dat moment natuurlijk in de verste verten geen aire te bespeuren is) en het was een rustige en vlotte autorit met een braaf kind op de achterbank. We hadden natuurlijk gezorgd voor het nodige entertainment daar vanachter, met in de hoofdrol mijn ipad met tal van filmpjes erop (toppers van het moment: Cars, Peppa Pig, Minions, Plop) waarnaar hij lekker kon zitten staren. Soms betwijfel ik of hij echt kijkt, volgens mij zit hij gewoon lekker te slapen met zijn ogen open ;-) 

Ik mocht de beschermende ipad case van Logitech uittesten. Dit is een stevige, mooi vormgegeven hoes met rechte hoeken en dempende functie die de ipad beschermt tegen een val van 1,80 meter, zelfs op beton. Ideaal om te gebruiken in familieverband, want ik weet niet hoe dat bij jullie zit maar als Emil mijn ipad in zijn pollen krijgt dan valt of botst dat spel af en toe eens. Het moet dus tegen een stootje kunnen in die kleine kinderhanden :-) Ik vind deze hoes zeer nuttig. Het enige “minpunt” is dat er voor de ipad mini (zoals de mijne) geen voetsteun is (voor de ipad air wel). In de auto is dat niet nodig, maar als hij aan tafel zit is het toch gemakkelijker. Maar ik kan het product zeker aanraden voor wie af en toe zijn kind met de ipad laat "spelen", zijn tablet meeneemt onderweg om foto’s mee te maken of hem gebruikt in de keuken om een recept uit te proberen.

We hadden de hele week enorm veel chance met het weer. Vrijwel elke dag werden we wakker onder een staalblauwe hemel. En wie al in de bergen geweest is, weet dat een blauwe hemel daar nog pakken mooier en adembenemender is dan een blue sky in ons Belgenlandje. Het was frisjes, maar door het zonnetje kregen we snel warm. En daarbij, het moét een beetje koud zijn tijdens het skiën want anders plakken die warme skikleren aan je lijf en dat is niet echt aangenaam ;-)

Nu ja, als eersteklas koukleum heb ik het zelden te warm hoor. Ik ben altijd ingeduffeld als een rasechte eskimo met mijn lekker warme Millet-jas, een buffke rond mijn hals, mijn helm (een absolute must op de piste en bovendien lekker warm!), mijn handschoenen en mijn sneeuwbril. Ik draag die liever dan mijn zonnebril tijdens het skiën omdat daar geen condens op komt en mijn gezicht is er ook beter door beschermd tegen de zon. Dat ik er dan een beetje uitzie als een alien en geen egaal kleurtje heb, daar lig ik echt niet van wakker. Ik ga niet op skireis om er als een fotomodel bij te lopen en om bruin te worden ;-) Ik was erg tevreden van mijn nieuwe skibroek. Die kreeg ik van Decathlon en niet alleen zat ze supercomfortabel en was ze lekker warm, ik kreeg er ook nog eens heel veel complimenten over. Het is een getailleerde broek met vrij smalle pijpen, een groot verschil met mijn vorige skibroek. Ik had een beetje schrik dat ze te strak zou zitten en mijn bewegingsvrijheid zou belemmeren (en zou scheuren als ik eens te diep door mijn benen ging, you never know) maar niks was minder waar. Echt een hele goeie broek, merci Decathlon! Ik vind trouwens al hun skispullen van goeie kwaliteit. Voor alle duidelijkheid: de broek en een aantal truitjes kreeg ik cadeau van hen, maar Emil heeft ook een Decathlon-outfit en die kochten we wél zelf. Bloggers krijgen heus niet alles zomaar in hun schoot geworpen ;-)

Ik genoot ervan om er eens helemaal uit te zijn. Ik heb nauwelijks aan thuis en aan het werk gedacht. Dat was niet zo moeilijk, want er zijn zoveel leuke dingen te doen in de bergen. Skiën uiteraard, maar zoals elk jaar ging ik ook een dagje met Emil op stap. We gingen zwemmen (het zwembad voor ons alleen, de max!) en picknickten daarna in de zon, met uitzicht op de grote téléphérique die alle skiërs van 1250m naar 2800m hoogte brengt in een paar minuten. Voor Emil is die gigantische “skibak” (in den volksmond "den bak" genoemd) enorm fascinerend, we hebben er wel een uur naar zitten kijken met onze snoet in het zonnetje en onze stuutjes in de hand. Zalig! Op reis gaan met de familie is heel leuk, maar het doet ook altijd deugd om eens een dagje voor ons 2 te hebben. We genieten dan allebei van de rust. Emil zei die avond voor het slapengaan dat hij het een zeer leuke dag vond en het gevoel was wederzijds :-)

De bergen, de sneeuw en het hele gebeuren daarrond zijn enorm fascinerend voor een kind van 3. Ik vind dat zelf al zo magnifiek schoon, dus wat moet dat voor hem dan wel zijn? Die blik van verwondering/bewondering zoals in de foto hierboven (toen stond hij al een kwartier naar "den bak" te kijken en alle skiërs uit te wuiven die vertrokken naar boven) heb ik vorige week héél vaak op zijn snoet zien verschijnen. Zien jullie trouwens dat Emil een nieuwe muts heeft? Zijn vorige muts had ik in maart 2014 gekocht in Vaujany, en eigenlijk wou ik vorig jaar al een nieuwe kopen maar meneer weigerde toen elke vorm van medewerking omdat hij zijn oude, versleten muts koste wat het kost wilde blijven dragen... Dit jaar is het mij toch gelukt om hem op het juiste moment mee te pakken naar de winkel, vergezeld van mijn schoonzus om hem wat af te leiden, en hem daar een nieuwe muts aan te smeren. En met succes, want hij heeft ze van de hele week bijna niet willen uitdoen :-)

Emil had de tijd van zijn leven daar in Vaujany. Het was al zijn derde skireis maar de allereerste wintervakantie die hij zo bewust en intens beleefde. Van zodra hij uit de auto stapte na de lange reis begon hij in de sneeuw te springen, te spelen en sneeuw te ruimen met zijn "sneeuwtractor" (een cadeautje van Pieterjan van op shortski in Oostenrijk) die hij de hele tijd met zich meedroeg als vast attribuut. Elke ochtend van zodra hij wakker werd begon hij te vragen/zagen om naar boven te gaan met de eitjeslift om in de sneeuw te gaan spelen. Wij vinden het natuurlijk super dat ons kind zo van de sneeuw en de bergen houdt, want voor hetzelfde geld vindt hij het maar niks en zaagt hij over de kou. Maar Emil, die heeft nooit koud en hij heeft ook nergens schrik van (dat wisten we al langer dan vandaag, het is een kleine durfal). We gaan daar nog wat mee meemaken denk ik ;-)

We lieten Emil zijn allereerste skiles volgen. Hij heeft de "wettelijk toegestaande leeftijd" bereikt, zijnde 3 jaar, en hij had er zin in. Hij zag ons immers elke dag vertrekken naar boven met onze ski's, dus dan is het niet verwonderlijk dat hij het zelf ook wilde proberen. We lieten hem een initiatieles volgen in de Ecole de Ski, d.w.z. enkel hijzelf en de skileraar. We wilden vooral weten of hij het graag doet, want een kind dat geen goesting heeft om te skiën kan/mag je natuurlijk niet dwingen. Maar bij Emil is de goesting er voor de volle 100%. Hij was superenthousiast voor, tijdens én na de les. Het hielp natuurlijk wel dat hij een sociaal kind is dat zelden verlegen is en het dus niet erg vond om bij een wildvreemde achtergelaten te worden. Wij bleven van op afstand toekijken hoor, maar er was ons gevraagd om niet de hele tijd in zicht te blijven zodat Emil zijn focus kon richten op de les. Dat is begrijpelijk natuurlijk, dus we installeerden ons op een heuveltje waar we papparazzo-gewijs de skischool konden gadeslaan :-)

Uiteraard heeft Emil heel vaak van dichtbij kennis gemaakt met de grond, maar dat vond hij uitermate hilarisch en zijn geschater weergalmde tussen de bergflanken :-) We hadden gedacht dat hij na die les stikkapot zou zijn en hadden voorzien om daarna snel met hem naar ons appartement terug te keren om te gaan rusten, maar Emil had andere plannen. Hij weigerde zijn helm uit te doen en wilde alleen maar verder skiën :-) Vanaf volgend jaar is hij dus klaar om groepslessen te volgen. Het zal nu dus écht niet lang meer duren voordat ik de minst goeie skiër ben van mijn gezin :-)

Voor de geïnteresseerden: meester Anthony is een Franstalige leraar. Emil is 3 en spreekt uiteraard nog geen Frans, maar dat was niet echt een probleem hoor. Ze begrepen elkaar en beholpen zich aan de hand van gebarentaal. Ik keek toe van op afstand en zag hoe Emil toch af en toe eens den Anthony van wederwoord diende met zijn grote kwebbel, dus de communicatie lukte wel :-) Zo'n les is niet goedkoop (42€ voor een uur) maar ik vind het die prijs wel dubbel en dik waard. OK, we hadden dit ook zelf kunnen doen maar er is een reden waarom er zoiets bestaat als een skischool met gediplomeerde leraars. En als je dan ziet hoe Emil ervan geniet en hoe enthousiast hij er nadien over babbelt... Daar doe je het toch voor :-)

Ik heb zelf ook les gevolgd, een privéles van 2 uur om mijn ski-skills te verbeteren. Enfin, het was de bedoeling om 2 uur les te volgen maar het zijn uiteindelijk 2 sessies van 1 uur geworden vermits ik na het eerste uur ben flauwgevallen op de piste... Ik weet niet goed hoe het kwam want ik had voor de les gegeten en gedronken. Plots werd het allemaal zwart voor mijn ogen en ik kon nog net op tijd naar de kant van de piste skiën en mezelf elegant laten vallen. Het was even schrikken, maar ik denk dat het een beetje te maken had met de grote hoogte (het was op mijn eerste dag en ik moet daar soms wat aan wennen) en misschien ook wat vermoeidheid of zo... De leraar was alleszins superlief en stelde voor om het tweede uur les de dag erna te geven. Dus zo geschiedde en op dag twee slaagde ik erin de les te beëindigen op twee benen :-) Verder kreeg ik ook nog een voormiddag privéles van de leukste leraar van de hele wereld, zijnde Pieterjan. We gingen met ons tweetjes op pad naar Alpe d'Huez en Pieterjan gaf mij af en toe nuttige tips. Normaal kan ik niet zo goed kritiek verdragen van hem (lees: ik word dan mega pissed, haha), behalve op een skipiste. Het was superleuk om even met ons tweetjes te kunnen skiën! De perfecte teambuilding :-)

Wat ook superleuk was, was die keer dat ik mijn dagje met Emil had en hij aan het genieten was van een middagdut. Ik was alleen in het appartement en profiteerde ervan om mij te installeren op het terras in de zon met een boek. Da's het goeie leven hé! Supergoed boek trouwens, dat ik in 5 dagen uitlas (voor mij een absoluut record). Ik was niet zo overdonderd als ik had verwacht, maar ik kan het boek wel ten stelligste aanraden!

Wie denkt dat je op skivakantie niks kan gaan doen als je niet skiet, heeft ongelijk. Er zijn zoveel mogelijkheden: in de sneeuw spelen, wandelen, zwemmen, gezelschapsspelletjes spelen, naar de winkel gaan,... Op de laatste dag nam ik Emil mee naar 2800m in "den bak". Veel konden we daar niet doen want alle pistes komen er samen dus het is er vrij druk en opletten geblazen dat je niet omver geskied wordt. Maar voor Emil is het feit dat hij in die gigantische téléphérique kan zitten al een avontuur op zich. Zijn gezicht sprak boekdelen :-) Het was niet de eerste keer dat hij erin zat, want in de zomer zijn we ook al twee keer in Vaujany geweest en toen namen we "den bak" om te gaan wandelen in de bergen. Maar het was voor hem de eerste keer in de sneeuw en dat maakte veel indruk. Ik hoop dat dat een ervaring was waarover hij nog lang gaat praten!

Op skireis doet een badje 's avonds altijd heel veel deugd aan de stramme spieren. Emil vond elke avond wel een ander gewillig slachtoffer om hem te vergezellen in het water. Hij was trouwens erg gehecht aan zijn beautyrituelen want ik ontving net voor de reis een pakketje zonnecrème van Nivea, waaronder een kids roller. Daarmee heeft hij lustig gesmeerd op zijn gezicht. "Ik ga mij een beetje mooi maken," zei hij dan telkens. Los van zijn vettig gezicht en pollekes vond ik dat zeer positief, want smeren is een must en zeker op jonge leeftijd!

Ten slotte nog even vermelden dat ik toch ook één keer gebleit heb. Dat was toen Emil en Pieterjan terug in het appartement toekwamen nadat ze Emils skimateriaal gaan halen waren in de winkel. Emil was fier als een gieter met zijn oranje ski's, zijn helm en zijn skibotten en daar werd mijn moederhart eventjes heel erg week van. Ik herinnerde me nog heel goed de eerste keer dat we kwamen skiën met hem, hij kon toen nog niet eens stappen... En plots stond hij daar voor mijn neus, trots met zijn ski's en vastberaden om binnen de kortste keren de steilste helling naar beneden te skiën... Ik kan dus alleen maar zeggen dat ik al enorm uitkijk naar onze skireis van volgend jaar! 

Maar nu eerst tijd voor de lente in eigen land. Want terugkeren van skireis staat voor mij altijd een beetje gelijk aan het begin van de lente. En aftellen naar onze zomerreis, want in juli keren we terug naar Frankrijk, zij het nog een klein beetje verder want we trekken met vrienden naar de zonnige Provence!

Love, Josie xo