Josie's grote ski-alfabet

Volgende week zal het hier eventjes wat stiller zijn, want ik zit dan in de Alpen op skivakantie. Gelukkig is er wifi in ons appartement dus ik zal jullie wel op de hoogte houden via Instagram en Facebook! Om jullie een idee te geven van wat ik daar in de bergen zoal ga uitspoken, heb ik er een ski-alfabet van gemaakt. Because to ski, it’s easy as a, b, c…

Ajuinsoep met kaas en croûtons op de piste ’s middags: iets wat ik anders eigenlijk nooit eet, maar op skireis dus wel. Enerzijds omdat de menukaarten in de Alpen vrij beperkt zijn voor iemand die geen vlees eet, en anderzijds omdat dat gewoon zo smaakt na een voormiddagje skiën!

Bevroren tenen en vingers: story of my life van zodra de temperatuur onder het vriespunt duikt. En als het echt berekoud is, durft mijn neus ook al eens te bevriezen (been there, done that).

Catwalk – voor alle duidelijkheid: de skipiste is voor mij géén catwalk. Mijn ski-outfit is in de eerste plaats functioneel en lekker warm. Hij is gelukkig ook wel mooi, maar ik hoef er echt niet als een fotomodel uit te zien.

D staat uiteraard voor Vitamine D… Een hele week in de gezonde buitenlucht met hopelijk af en toe eens wat zon: dat doet altijd immens veel deugd. Een regelrechte boost voor het immuunsysteem!

Elixirkes drinken om op te warmen (en achteraf een beetje wankel op mijn ski’s staan): als het écht koud is, moet ik dit doen uit pure noodzaak. Ook al vind ik die troep (in Vaujany is dat een brouwsel genaamd “Génépi”) totaal niet lekker (precies hoestsiroop!), het helpt wel om de lichaamstemperatuur op te drijven...

Family time want al sinds ik beginnen skiën ben, doe ik dit in (schoon)familieverband. Ik hoop dat we dit nog heel lang kunnen doen want het zijn altijd toffe weken met veel leuke herinneringen.

Gezelligheid troef! Need I say more? 

 
Het moment dat ik na een lange dag op de latten eindelijk die zware, lompe skibotten kan losgespen en uittrekken, en ik mijn voeten voel herademen… Zalig!

“Ik kan de komende 6 maanden geen kaas meer rieken of zien,” zeg ik altijd als we na de skivakantie in de auto zitten op weg naar huis.

Jaloers zijn op Pieterjan omdat hij zo goed kan skiën en ik me een loser voel in vergelijking met hem… Maar ook blij zijn dat hij er is om mij te helpen en mij een figuurlijke schop in mijn achterste te geven als ik weer eens onzeker ben over mijn ski-skills.

Kaas. Véél kaas, de hele week. Bij de lunch, het aperitief, het avondeten. Raclette, tartiflette, ajuinsoep met kaas,… Een regelrecht overdosis!

Lekker lang lunchen ’s middags op ons vast terras langs de piste. Of binnen aan ’t stoofke, afhankelijk van de weersomstandigheden.

Met Emil naar het zwembad: intussen is dat een vaste waarde geworden tijdens de skireis. Ik blijf sowieso een paar dagen bij hem, en één dag ga ik op stap met hem alleen. Een beetje one-on-one time, dat is plezant. We gaan dan steevast naar het zwembad beneden in het dorp (een fikse wandeling) en daarna picknicken we op het dorpspleintje in de zon. De max!

No make-up all week long! Dat is niet nodig om te skiën, en het bespaart mij ettelijke minuten ’s morgens bij het opstaan.

Opstaan, de gordijnen opentrekken en zicht hebben op de bergen, met een beetje geluk met een stralende zon erop… Heerlijk!

Privé-les volgen met een skileraar zodat hij zich kan focussen op mijn minpunten (nl. ik moet meer vertrouwen krijgen en mijn linkerbocht moet beter). Best vermoeiend omdat die leraar me de hele tijd in het oog houdt en ik dus écht wel gefocust moet zijn. Maar veel doeltreffender dan les te volgen in groep, dat wel. Ik deed vorig jaar een sessie van 2 uur, dit jaar ga ik dat opnieuw doen.

Quality time met mijn gezin en met de familie, ver weg van het werk, het huishouden en de dagelijkse beslommeringen.

Relaxen in een lange zetellift met mijn snoet in de zon en de beentjes even laten rusten. Als de zon schijnt en het niet te koud is natuurlijk, want anders is zo’n lange lift een pure marteling voor mij.

Stramme spieren na een dag skiën. Voor wie zich afvraagt waarom het “wintersport” heet: ik ben na het skiën véél stijver dan na het lopen, dus het is echt wel een stevige workout!

Tot rust komen. Voor iemand als ik die nooit stilzit en altijd bezig is, is zo’n vakantie ideaal. Niet dat ik de hele week op mijn gat lig, want ik ben natuurlijk wel actief bezig… Maar in de bergen kom ik echt tot rust.

Uitkijken op de piste, een beetje te veel zelfs… Ik ben vooral enorm op mijn hoede voor snowboarders omdat ik (ten onrechte, wellicht) het gevoel heb dat dat een soort van “ongeleide projectielen” zijn. Het gevolg van mijn “uitkijken” is dat ik bang word en het is vaak daardoor dat ik dan mijn focus verlies en val…

Vallen en weer opstaan. Want alleen als je blijft proberen, zal je ooit iets bereiken!

Weekje niet aan het werk denken. Of toch zo weinig mogelijk. Ik probeer wel af en toe mijn mailtjes te bekijken want ik ben zelfstandige in bijberoep en ik wil op de hoogte blijven van wat er binnenkomt. Maar veel meer dan een tiental minuutjes per dag is dat niet.

X is altijd een moeilijke, hoewel… Ik val regelmatig eens en dan liggen mijn ski’s vaak in een mooie X-vorm op de piste.

“You can do it, Bokkie” is iets wat ik mezelf vaak moet inprenten wanneer ik bovenaan een afdaling sta.

Zodanig moe zijn ’s avonds dat ik om 22u als een blok in slaap val, na amper 2 zinnen gelezen te hebben in mijn boek. Van de berglucht word je moe, maar da’s een leuke vorm van moe zijn. Je voelt je dan echt voldaan en je slaapt ook als een roos!

Nog 5 keer slapen en het is zover… Of beter, nog vierenhalf keer want zondag vertrekken we al heel vroeg. We rijden altijd nog een stukje ’s nachts omdat het dan rustig is en we des te vroeger arriveren op onze eindbestemming. The mountains are calling, I can hear them already! 

Love, Josie xo