My week in pictures

Het was een bewogen week, daar kunnen we niet omheen. Maar het leven ging uiteraard verder en er gebeurden ook heel wat fijne dingen, die eens te meer aantoonden dat geluk in de kleine dingen zit. Kijken jullie even mee?

Het voorbije weekend ging ik naar de boekvoorstelling van Life on sneakers, dat lazen jullie al in een eerdere post. Pieterjan was op ventenweekend (een traditie die ik alleen maar kan toejuichen, die venten hebben er deugd van om eens een heel weekend het zwijn uit te hangen) en Emil ging logeren bij zijn meme. Dat betekende me-time op zaterdagavond en zondagvoormiddag, waar ik gretig gebruik van maakte om te relaxen (zaterdagavond) en eens goed door te werken (zondagvoormiddag). Zoals jullie weten ben ik freelance copywriter in bijberoep. De zaken gaan zeer goed de laatste tijd - dat klinkt een beetje pretentieus maar het is echt wel zo, ik krijg superveel opdrachten binnen. Aangezien ik fulltime werk en voldoende tijd wil besteden aan mijn gezin, sociaal leven en hobby's, vergt het heel wat planning om mijn freelance projecten rond te krijgen. Maar het lukt (zo moeilijk is dat nu ook weer niet hoor) en zo van die vrije halve dagen zijn godsgeschenken om een hele boel werk rond te krijgen. Zondagochtend was ik vroeg uit de veren, installeerde ik me in de keuken op onze supercomfortabele barkrukken van Normann (onze nieuwste aanwinsten, I love them!) en schreef ik erop los voor mijn klanten. Het was lekker rustig (sowieso in onze straat) en ik was zeer productief. Of ik niet liever iets anders gedaan had op een vrije zondagochtend? Niet echt neen, ik doe dit heel graag en dan voelt zoiets niet aan als werken. If you do what you love, it really doesn't feel like working at all.

Vorig weekend maakte ik ook deze hele mooie foto van Emil. Het was eerder een toevalstreffer. Hij zat neer op de trap, geduldig wachtend tot zijn slavin zijn schoenen en jas zou aandragen om naar zijn meme te vertrekken ;-) Aangezien Pieterjan op weekend was, vond ik dit het ideale moment om hem een foto van zijn zoon te whatsappen om hem een goeiemorgen te wensen. Ik vroeg Emil om eens mooi te lachen en dit was het resultaat. Kleine oogjes, want hij was die ochtend vrij vroeg wakker geworden (vond ik niet erg nota bene, dan kon hij nog een beetje bij mij in bed soezen). Maar wél met zijn eternal smile en sparkly eyes. Ik bombardeerde de foto meteen tot nieuwe home screen picture op mijn smartphone. Wat een schoon en wijs kind heb ik toch :-)

En mijn gezin mag er ook best wezen, denk ik wanneer ik deze foto bekijk. Het is eigenlijk eentje van 2 weken geleden al, toen we op skireis waren. Pieterjan maakte deze selfie toen we na een skidag aan het relaxen waren in de zetel. Dat zie je aan onze rode kaakjes, de wallen onder onze ogen en de ontspannen glimlachen. We staan erop zoals we zijn, en daarom vind ik het een supermooie foto. Ik krijg heimwee naar de bergen wanneer ik ernaar kijk!

Zondagmiddag mocht ik vanuit mijn keuken dit pittoreske tafereel aanschouwen. Mijn onkruid wiedende overburen deden mij een beetje denken aan het bekende schilderij "De Arenleessters" van de 19de-eeuwse realistische schilder Millet. Een voordeel van op de boerenbuiten te wonen: je hoeft maar uit je raam te kijken en je ziet pure kunst :-)

Woensdag maakte ik deze lekkere pastaschotel. Het is een eigen creatie, gebaseerd op improvisatie en creatief zijn met frigorestjes. Ik gebruikte (volkoren) spirelli, kippenblokjes en een groentesaus met paprika, courgette, aubergine, tomaat en spinazie. Dit alles uiteraard met een laagje kaas erover en dan de oven in onder de grill. Ik ben verre van een keukenprinses en ik heb totaal geen ambities om er eentje te worden. Maar ik kan wél goed mijn plan trekken en lekkere, gezonde maaltijden op tafel toveren in een sneltempo (dit duurde slechts een half uurtje en dan een kwartiertje de oven is). Dat is voor mij meer dan genoeg, om gastronomisch te genieten ga ik wel op restaurant :-)

Afsluiten doe ik graag met goed nieuws: DE AARDBEIEN ZIJN WEER IN HET LAND! Gisteren passeerde ik langs een boerenhof op weg naar een klant, en daar zag ik een bordje hangen dat er heerlijke verse aardbeien te koop waren. An offer I couldn't refuse, dus ik stopte en een minuutje later werd ik in mijn auto vergezeld door deze mooie rode fraisekes. Ze waren superlekker! De start van het aardbeiseizoen, dat betekent dat de lente nu echt wel in het land is, al zou je dat vandaag niet zeggen met al die regen... Maar ze komt, ik voel het in de toppen van mijn tenen! :-)

En nu is het bijna tijd voor het weekend. Vanavond staat er een sortie met een bende vrienden op het programma, dus dat wordt leuk. Emil gaat logeren bij mijn broer en zijn vriendin, dus morgen hebben we tijd om te bekomen van een vermoedelijk korte nacht. Ik weet dat omdat wij in onze vriendengroep meestal de laatste zijn om naar huis te gaan... Er zijn zo van die zekerheden die nooit zullen veranderen, en dat wij de boel vaak afsluiten is daar eentje van ;-)

En zondag is het Pasen! Dat betekent traditioneel een gezellige brunch bij mijn mama thuis. Gezellig samen met de familie, dat is altijd leuk!

Maak er allemaal een fijn weekend van!

Love, Josie xo