Om uit te leggen waarin ik uitblink als mama, moet ik eerst een 'bekentenis' afleggen over iets anders waar ik erg goed in ben. Ik heb een enorme vrijheidsdrang en heb af en toe tijd voor mezelf nodig. Zeg maar gerust 'veel tijd voor mezelf nodig'. Ik kan ook gewoon heel goed alleen zijn - volgens mij is dat genetisch bepaald. Op tijd en stond 'me time' inlassen, ik ben daar zeer bedreven in. Je kan dat egoïstisch vinden maar ik zie het niet zo. Ja, ik ga vaak op stap, Emil gaat geregeld uit logeren en hij gaat naar de naschoolse opvang omdat ik voltijds wil werken. Waarom zou ik me daar slecht over voelen? Hij heeft er nog nooit een seconde over geklaagd, integendeel. Hij staat te springen voor logeerpartijtjes en is altijd blij wanneer er een babysit over de vloer komt. Hij amuseert zich supergoed op school en in de opvang, hij heeft er veel vrienden.
Het feit dat ik veel tijd neem om 'mijn ding' te doen, geeft me massa's energie en ik ben zeker dat het mij een betere mama maakt voor Emil. Want ik geniet intens van de momenten dat we wél samen zijn - en die zijn er meer dan genoeg in het weekend en de vakanties, wees gerust. Ik ben er op die momenten 100% voor hem, dan doen we leuke dingen en hebben we veel leute samen. Ik heb respect voor vrouwen die bewust parttime werken of thuisblijfmama zijn, ieder kiest dat voor zichzelf. Maar voor mij zou het niet werken. Ik zou knettergek worden. En mijn omgeving wellicht ook...
Dit gezegd zijnde, kan ik tot 'de kern van de zaak' komen. Waarin blink ik uit als mama? Wel, ik vind mezelf een supergoeie mama omdat ik veel moeite doe om mijn zoon de wereld te laten ontdekken. Ik ga zelf graag op stap en op ontdekking en ik vind het belangrijk om dit aan hem door te geven. Ik probeer hem zoveel mogelijk 'uit zijn kot te lokken' en uit zijn comfort zone te halen. Natuurlijk is een speeltuin, een pretpark of een Nick Junior-marathon eens plezant en 'onder de kerktoren' (wij wonen daar dus letterlijk bijna onder) is het veilig en goed. Maar ik geniet ervan om Emil overal mee naartoe te nemen: steden, tentoonstellingen, het theater, de natuur in, op pad met de fiets, de cinéma, allerlei events...
Ik wil Emil 'prikkelen' zodat hij nieuwe dingen leert kennen. Onbewust volg ik hierbij het voorbeeld van mijn eigen mama. Ik weet nog goed dat zij ons vroeger op vakantie vaak 'meenam' naar kerken, musea etc. Ik vond dat niet altijd even leuk maar ik heb het gaandeweg leren appreciëren. Het resultaat is dat ik vandaag gefascineerd ben door kerken (als ik er één passeer, probeer ik altijd eens binnen te gaan) en heel erg hou van musea en cultuur. Ik ben mijn mama daar zo dankbaar voor. Zij heeft mij die open blik en nieuwsgierigheid meegegeven. Ik wil graag hetzelfde betekenen voor Emil. En ik denk dat ik wel goed bezig ben.
Natuurlijk is Emil niet altijd dolenthousiast en ik moet soms eens wat meer moeite doen om hem mee te krijgen in 'het verhaal'. Maar gelukkig ben ik creatief en weet ik waar zijn 'gevoelige snaren' zich bevinden zodat ik hem vrij snel kan ompraten en overtuigen. Vindt hij iets niet leuk of oninteressant? Geen probleem maar dan heb ik hem toch tenminste de kans gegeven om ervan te 'proeven'. Ik heb wel geluk want hij is een nieuwsgierig en enthousiast kind en vindt bijna alles leuk. Hem weken, maanden of zelfs jaren nadien nog horen praten over een expo, een uitstapje of een reis, daar word ik echt supergelukkig van. Dan weet ik dat ik het goed doe, als mama.
Door Emil vanalles te laten ontdekken, geef ik hem bepaalde waarden mee. Uiteraard vind ik het belangrijk dat hij beleefd, vriendelijk, eerlijk enzovoort is. Maar ik hecht vooral veel belang aan openheid en verdraagzaamheid. Ik wil dat hij opgroeit tot een jongen/man die respect heeft voor andere mensen, andere culturen, gewoon voor mensen die op welke manier dan ook 'anders' zijn. Dat is een van mijn 'stokpaardjes' want ik kan echt niet tegen onverdraagzaamheid, racisme, azijnpisserij en verzuring. Misschien ben ik naïef but I don't care. Ik vind het belangrijk om deze waarde door te geven aan Emil. Ik kan alleen maar hopen dat hij later een even open-minded positivo wordt als ik.
Ik besef goed dat niet alle mama's (of papa's) zijn zoals ik. Sommige ouders zijn gewoon graag thuis, gaan niet zo graag op stap. Voor de duidelijkheid: daar is niks mis mee hé. Iedere ouder doet het immers op zijn/haar manier. Ik ga niet altijd akkoord met de aanpak van anderen maar ik veroordeel niemand. Ik vergelijk mezelf niet met andere ouders. Ik ga met mijn kind om zoals ik het wil, zoals ik aanvoel dat het goed is. En ik durf zonder blikken of blozen te stellen dat ik erin uitblink. Dat mijn vrijheidsdrang, mijn nood om mijn zoon mee op ontdekkingstocht te nemen hetgeen is wat van mij een supergoeie mama maakt.
Heb ik een dikke nek of ben ik arrogant omdat ik durf te zeggen dat ik een goede mama ben? Ik vind van niet; ik beweer ook niet dat ik perfect ben hé. Ik geniet van alles wat ik doe met mijn zoon en het is wederzijds. Daar twijfel ik niet aan. Natuurlijk is er altijd ruimte voor verbetering. Soms wil ik wat meer relaxed zijn, wat minder zagen tegen Emil dat hij zich moet haasten of dat hij de wc-bril naar beneden moet doen... Maar dat zijn allemaal kleine dingen.
Ik ben de best mogelijke mama voor mijn zoon. En ik ben daar verdorie trots op. Ik voel me trouwens niet minder 'mama' omdat ik 'maar' één kind heb. Ik ben even veel mama als iemand met pakweg vijf kinderen. Het moederschap is voor mij een even groot avontuur, een even intense ontdekkingstocht met geregeld eens vallen en opstaan. Maar ik heb geluk. Want ontdekken en mijn plan trekken, daar blink ik nu eenmaal in uit...
Ook zin om mee te doen met de #ouderzonden? Volgende week komt er een nieuw item aan bod dus hou de blog maar in de gaten!
Waarom vind jij jezelf een goeie ouder? Wat zijn jouw sterke kanten?
Love, Josie xo
Die waarden en normen komen verbazend vaak terug. Ik geloof heel hard dat opvoeding en onderwijs de key is tot verdraagzaamheid. Goed bezig dus!
BeantwoordenVerwijderenThanks :-)
VerwijderenDie waarden heb ik zelf ook meegekregen van thuis, dus ergens is het heel logisch dat ik ze doorgeef aan Emil.
Ik herken die nood aan vrijheid heel erg, hier net zo. Me-time is voor mij cruciaal om mij ook als mama beter te voelen. Dat lukt niet altijd even goed, helaas (vaak een gevolg van mijn eigen keuzes hoor...). En ik wil mijn kinderen ook de wereld doen ontdekken. Hen leren kijken en proeven en leren dat "anders" niet beter of slechter is. Ik wil dat ze met een brede en open blik in de wereld staan en dus idd verdraagzaamheid hoog in het vaandel dragen. Ik word soms ziek van de onverdraagzaamheid in onze huidige maatschappij...
BeantwoordenVerwijderenEnergie heb ik helaas niet op dit moment (elk jaar in januari en februari is het gewoon keihard tanden bijten en afzien bij mij. Ik weet dat al en dat passeert terug).
En ik lees de blogs over superbia en ik kan bijgod niet bedenken wat mij een goeie mama maakt. Geen idee, ik doe maar wat en vaak nog met veel moeite ook. Het is geen rol die mij op het lijf is geschreven en die vanzelf gaat. Maar mijn kinderen lijken blij met mij en dat is wat telt zeker ;-)
Ja, al dat gezaag en geklaag, racisme en bekrompen geesten... Ik begrijp dat echt niet. Daar wil ik Emil echt voor behoeden!
VerwijderenGoh die energie... hopelijk vind je ze gauw terug hé! Ik merk dat dagelijks sporten/bewegen/buiten komen voor mij de sleutel is om me goed in mijn vel te voelen. Ik ben vaak wel 'moe' omdat ik heel veel doe op een dag maar ik voel me zelden stikkapot of futloos. Het moet kak zijn voor jou dat je je zo voelt... Keep your head up miss! X
Merci! Vroeger had ik tonnen energie. Sinds ik kindjes heb lijkt dat voltooid verleden tijd. Het is met ups en downs. Ik hoop nog altijd dat dat binnen een paar jaar terug betert als mijn slaap gedurende langere tijd wat beter is. Maar het blijft een feit dat het moederschap erg veel vergt van mij en ik er momenteel onvoldoende in slaag mijn batterijen op te laden. Dat is een gevolg van een aantal keuzes die ik maakte dus is gewoon even tanden bijten maar maakt het er niet makkelijker op natuurlijk 😉 Ik weet wel dat er ooit een tijd komt dat het terug beter zal gaan. En de mooie momenten met mijn gezin doen ook deugd natuurlijk!
VerwijderenNatuurlijk ben je evenveel mama met één kind als met vijf, en je doet dat goed :-).
BeantwoordenVerwijderenEn openheid en verdraagzaamheid, zo belangrijk!
Dankjewel :-)
VerwijderenJa, er zijn al genoeg bekrompen en onverdraagzame mensen in de wereld hé...
xxx
Preach, Woman!!!!!! ;)
BeantwoordenVerwijderenIk ben niet echt het type dat keiveel op stap gaat, maar ik vind me vol-le-dig in je me-time verhaal (en in de rest ;) ). En is dat egoïstisch? Nope, not at all ;) Dat is zelfzorg. Een kind heeft geen reet aan een overspannen moeder die geen 5 minuten voor zichzelf heeft.
Ik voel me eigenlijk ook zelden tot nooit schuldig als ik tijd voor mezelf neem. Emil is dat gewend en ik heb de indruk dat hij het heel goed begrijpt. Hij vindt het prima zo :-)
VerwijderenHij weet ook heel goed dat, wanneer we samen zijn, we toffe dingen doen. En dat daar ook vaak verwennerij aan te pas komt, dat zal ik ook maar toegeven... Misschien wel logisch omdat ik 'maar eentje' heb?
Anyway, blij te lezen dat je jezelf in mij herkent, we hebben echt wel veel raakpunten :-)
Die waarden, dat vinden wij ook zo belangrijk. En die proberen we dag in dag uit Tuur bij te brengen. Ook wij vinden het hier erg belangrijk dat Tuur verschillende dingen leert kennen en ervan proeft. Op alle gebieden. Is het nadien zijn ding niet, geen probleem. Maar hij heeft er tenminste wel al eens van geproeft. En dat kan al heel veel doen :-)
BeantwoordenVerwijderenMooi, en herkenbaar! Ik ben een betere mama geworden door terug aan het werk te gaan. En als ik genoeg tijd voor mezelf kan nemen heb ik ook meer energie voor J. Goed bezig, mama!
BeantwoordenVerwijderen