Marathondroom

You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one… Dromen, we hebben ze allemaal. De één al wat meer dan de andere, en ik behoor definitely tot de eerste categorie.

Zo droom ik niet zelden van een schoenencollectie à la Imelda Marcos, of dat ik alles kan eten zonder werkelijk maar een grammetje bij te komen. Dat ik genoeg geld heb om elk jaar meerdere verre reizen te maken, dat een dag 48 uur telt zodat ik geen tijdsgebrek meer zou hebben, en ook wel dat de zon elke dag schijnt. Ik droom ook vaak dat Emil later als hij groot is een groot sportkampioen wordt of een megacoole rockster, en ik zijn allergrootste fan. En bovenal droom ik dat hij het gelukkigste kind ter wereld wordt.

Een mooi eigen huis, da’s ook vaak het onderwerp van mijn dromen. Maar hé, wacht, die droom is intussen werkelijkheid aan het worden... Want als alles volgens schema blijft verlopen, woon ik rond de zomer in mijn eigen nestje in Torhout samen met mijn twee venten (en als ik flink mijn best doe, een mooi katje, nog een steeds terugkerende droom). Heerlijk toch, als dromen werkelijkheid worden?

Nog zo’n droom van me die ik hoop binnenkort te verwezenlijken: een marathon lopen. Ik wéét het, een crazy idee. Maar ik begin er steeds meer van overtuigd te raken dat ik dit moet proberen. Dat ik er gewoon regelrecht voor moet gaan. Ik ben nog op zoek naar het ultieme voornemen voor 2014, en dit lijkt me wel een waardige optie... Ik moet het trouwens niet te ver van huis zoeken om mijn droom te realiseren, want eind juni vindt elk jaar de “Nacht van West-Vlaanderen” (ja inderdaad, dat bestaat écht J) plaats in Torhout-City, en daar kan je o.a. deelnemen aan een marathon door het mooie Houtland – a.k.a. my future hometown.

Voor 2013 had ik me voorgenomen om, naast een supercoole mama te worden, een halve marathon uit te lopen zonder in het ziekenhuis te belanden. Of ik in het eerste opzet geslaagd ben, daar ga ik zelf geen uitspraken over doen. Maar het laatste, dat lukte wonderwel op 6 oktober in Brussel (check deze blogpost), en dat vond ik – al zeg ik het zelf – een ferme prestatie na slechts 6 maanden training met een lichaam dat nog moest recupereren van een zwangerschap en bevalling. Ik had het niet verwacht, maar het ging supervlot en ik had nooit het gevoel dat ik de finish niet zou halen. Ik heb zowaar genόten van het afzien, zoals je hieronder (hopelijk een beetje) kan zien:

Nu ben ik niét zwanger, ik ben –al zeg ik het opnieuw zelf – in topvorm en, most importantly, ik heb er enorm veel goesting in. Zin in een grote uitdaging, zin om nog eens goed zot te doen. Voor een uitgebreid, uitgebalanceerd trainingsschema heb ik niet voldoende tijd, vrees ik. Drie keer per week gaan lopen is voorlopig het absolute maximum – met een peuter in huis, een fulltime job en nog veel hobby’s lukt het echt niet vaker. Maar ik heb een supergoeie conditie en ik moet voor zo’n uitdaging niet veel opofferingen maken à la een maand geen alcohol meer drinken of gezond eten, want ik drink sowieso nauwelijks (mede doordat ik na één glas meestal al op mijn hoofd sta, maar dit geheel terzijde) en als gezondheidsfreak eet ik altijd heel gezond.

Bovendien heb ik altijd geleerd dat "wie niet doet, niet kan misdoen. Dus als ik het niet probeer, ga ik nooit weten of ik het kan. Al betekent dat dat ik misschien keihard op mijn bek ga. Maar dan nog, ik heb dan wel aan de start gestaan, en da’s nog altijd veel beter dan daar niét gestaan te hebben. Right? Right!

Oh, en dan is er eigenlijk nog één allerlaatste, zeg maar ultieme reden: als alles volgens plan blijft verlopen, verhuizen we rond de zomer. En zeg nu zelf, zou het niet absolutely fabulous zijn om direct een 42 kilometer lange glorieuze entrée te maken in mijn nieuwe woonplaats? Een beetje zoals hier aan de finish na een halve marathon, maar dan waarschijnlijk nog een tikkeltje roder en met een ietsiepietsie minder big smile op m’n gezicht:

 

Ik dacht het wel! En ik denk dat ik dus ga blijven dromen, blijven lopen en blijven hopen dat mijn marathondroom ooit uitkomt... En de volgende wijheid steeds indachtig houden:

 

Love, Josie xo

P.S. Als iemand zich geroepen voelt om mijn running mate te worden, do give a shout please! :-)