Dubbel

Gisterenvoormiddag liep ik in de Brugse winkelstraat met behoorlijk wat jinglestress. Met nog amper tien dagen te gaan tot kerstavond en nog ongeveer evenveel awesome x-mas gifts te scoren, begon ik zo stilaan het hele kerstgedoe te vervloeken en te wensen dat ik al twee weken fastforward in de tijd kon gaan. Maar dan, alsof er een deus ex-machina in het spel was, klonk ineens dit nummer door de boxen in de winkelstraat:

Op slag kreeg ik weer enorm veel zin in de feestdagen en de bijhorende gezelligheid. Met veel toeters en bellen, en met nog véél meer glitter, blingbling & sparkle. Blijkbaar heb ik dus een beetje een dubbel gevoel over de feestdagen. Een soort van gespleten persoonlijkheid als het op de ho-ho-holidays aankomt.

Enerzijds kan ik me mateloos ergeren aan het opgeklopte kerstgedoe, dat elk jaar vroeger lijkt te beginnen. Ik heb serieus op het punt gestaan me deze sweater aan te schaffen toen ik half november al de eerste kerstversiering in het straatbeeld zag opduiken. Half november, dat is maar liefst anderhalve maand voor de geboorte van het Kindeken Jesu, en zelfs nog voor de passage van de goedheilige kindervriend. Inderdaad, schandalig. Gun de Sint toch ook eens zijn momentje aub!

Als ik dan die veel-te-vroege bollen zie hangen en die lichtjes zie flikkeren, krijg ik spontaan cadeautjesstress en begin ik me af te vragen hoe ik het dit jaar opnieuw ga fiksen om de leukste, de origineelste, de mooiste en dus ook de onvindbaarste cadeautjes te vinden. Tot vorig jaar had ik nog tijd om eens een hele zaterdag op pakjesqueeste te gaan, maar nu spendeer ik mijn weekends liever met mijn mannen en met ontspanning. En ontspanning, dat is nu wel de allerlaatste term waar ik kerstshopping mee associeer. Ik word daar namelijk altijd een beetje kregelig en chagrijnig van, net niet gek. Gék, dat is wel wat veel mensen lijken te worden eens de kerstperiode aanbreekt. Het is dan één chaos van ongeduldige, bloeddorstige, onverdraagzame kippen zonder kop in de supermarkt en in het stadscentrum.

Drop mij op eender welk ander moment (behalve de solden, not my kinda thing as well) in de winkelstraat en ik ben het gelukkigste meisje ter wereld. Maar in de feestperiode haal ik er mijn neus voor op en A. ga ik zo vroeg mogelijk winkelen, B. kies ik bewust cadeaus die ik niét in het drukke centrum moet gaan scoren (ik heb er weer een paar gevonden dit jaar, smart me), of C. ik koop ze gewoon online, wat dan weer minder goed is voor mijn portemonnee, maar o zoveel beter voor mijn algemeen welzijn en stressniveau. En dan is de keuze snel gemaakt natuurlijk.

Dus die christmas shopping, ik zie er altijd enorm tegenop, maar ik doé het wel. Gewoon omdat ik er naar uitkijk om een glimlach op het gezicht van de ontvanger te zien verschijnen. En dat brengt me naadloos bij het tweede deel van mij gespleten persoonlijkheid.  

Kerst en feestdagen betekenen voor mij steevast family time, gezellig samen zijn met de mensen die ik het liefst zie. Cadeautjes geven aan mijn loved ones, en er dan natuurlijk ook terugkrijgen (ah oui bien sur!), da's gewoon de max. Daarvoor kijk ik elk jaar toch wel een beetje uit naar die periode. En eigenlijk vind ik kerstversiering, op voorwaarde dat ze niet te vroeg van de zolder wordt gehaald natuurlijk, ook leuk. Meer nog, ik vind het eigenlijk spijtig dat we dit jaar geen boom op ons appartementje kunnen zetten. Maar ja, er was al geen plaats, en nu heeft Emil er van zijn meetje nog een superdeluxe garage bij gekregen, en die krijgt voorrang op een fake plastic tree. Ik heb me gisteren suf gezocht naar een stijlvol klein kerstornament voor in onze living, maar zonder resultaat. Bijna had ik uit de Hema een kitscherig glitterhert mee, maar ik heb het toch maar niet gedaan want ik denk niet dat het beest met open armen verwelkomd zou zijn door PJ... Gevolg is dat de kerstcadeaus (ik heb er al 3, nog véél werk voor de boeg...) nu een plaatsje hebben gekregen in onze schouw. Inclusief kerstige eland én jezuskaars, toch ook gezellig, neen?

De gezondheidsfreak in mij stuur ik tijdens de kerstperiode even op vakantie. Want het eindejaar staat gelijk aan lekker eten (én drinken, al ben ik niet de grote drinker, handig voor mijn vriend die altijd zijn BOB bij zicht heeft) en dat vind ik ook een vree wijs aspect ervan. Een kazeke, een toastje met gerookte zalm, een kerstbûche (mét marsepeinen jezuske erop aub!): I won't say no during the holidays! Vorig jaar kon ik er niet echt van genieten, om de simpele reden dat ik toen redelijk hoogzwanger was en ik bij elke hap die ik at het gevoel had dat er gewoon geen plaats meer was in mijn lijf voor dat eten. Dit jaar plan ik dat compenseren!

En toch weet ik nu al dat ik op 2 januari zal vinden dat het welletjes geweest is. Blij zal zijn dat het weer allemaal gepasseerd is. Dat het weer tijd is voor het gewone leven, het ritme van alledag met normaal eten erbij. Maar dan zijn er natuurlijk nog tal van post-nieuwjaarsetentjes bij nonkel alhier en tanteke aldaar. Elk januariweekend worden we steevast wel ergens te lande verwacht om onze beste wensen te gaan overmaken, inclusief eet- en drinkfestijn. Vooral in de West-Vlaanders zijn ze daar enorm fan van.

Stiekem kijk ik dus al uit naar eind januari. Met de vurige hoop dat de lente in 2014 een beetje vroeger zal komen dan in 2013. Wat denk je van 1 februari bijvoorbeeld, oh sweet springtime? Dan heb ik na de feesten, waar ik eigenlijk wel zin in heb, alweer iets nieuws om naar uit te kijken! :-)

Fijne feesten iedereen!
Love, Josie xo

P.S. Veel kerstsfeer hangt er hier bij ons in Bruhhe dus nog niet in huis. Maar zeg nu zelf, who needs kerstballen anyway als je vanuit je keuken zicht hebt op dit mooie, vredevolle zondagavondtafereel?