Hé, het is oké... #2

Omdat het goed is om af en toe eens flink met mezelf te lachen.

Omdat ik sommige dingen, die door anderen doorgaans met een scheef oog bekeken worden, nu eenmaal dik oké vind.

Gewoon, omdat het kàn.

Om al deze redenen is het nu hoog tijd voor een rondje "Hé het is oké hashtag twee". En just for the record: allemaal écht gebeurd deze week hé!

Het is dus dubbel en dik oké...

... dat ik een superspannend en megacreepy boek alleen maar durf te lezen als mijn vriend thuis is. Op avonden dat ik home alone ben, neem ik genoegen met een modeblaadje. Ja, ik ben een bangschijter. Maar wel eentje die gelukkig graag modeblaadjes leest.

... dat ik maar al te graag een ommetoertje maak in de wagen als er een zalig liedje op de radio is dat ik tot de aller-allerlaatste noot wil horen. Zelfs al betekent dat dat ik misschien wel een beetje te laat op mijn bestemming zal arriveren, dan is dat maar zo.

... dat ik, als ik 's morgens vroeg in de auto deze cd opleg, mijn dag nog zoveel schoner kan starten dan anders: 

Onnozel kieken, moi? Ma baneent gij, da's toch gewoon ons Vlaams cultureel erfgoed!

... dat ik geen frisdrank drink vanwege al die suikers en kleurstoffen en andere vuiligheid, maar in de plaats daarvan slurp ik gretig en met veel smaak grote glazen light orangeade (spreek uit: oranzjaat) die meer oranje schreeuwen dan een hele bus Holland-supporters tesamen.

... dat mijn vriendinnen en ik tijdens ons kerstfeestje de cadeautjes nog altijd openen aan de hand van een muzikaal pak. Dat is niet kinderachtig, maar gewoon een traditie. En tradities zijn er om in ere gehouden te worden, punt.

... dat ik mijn auto, die vreselijk vuil is, niet kuis omdat hij met zo'n weer toch direct weer smerig wordt. Dat is geen luiheid, maar wel efficiënt time-management.

... dat ik mijn vriend een keiharde stamp van jewelste geef als hij ligt te snurken in bed. En dat ik vervolgens, als hij wakker wordt daarvan, keihard doe alsof ik diep slaap en ik hem die stamp niet gegeven heb.

... dat ik liever twintig minuten rondrij als een halve bezetene op zoek naar een ruime parkeerplaats in plaats van me in een klein gat te wurmen en zo in schaamte te vallen bij alle voorbijgangers ("parkeerstress" is my middle name). Zelfs al betekent dat, again, dat ik wellicht te laat op mijn bestemming zal aankomen.

... dat ik, tijdens het uitmesten van Emils garderobe, toch wel vrij veel kledingstukken aantref die het ventje nooit gedragen heeft en die hem nu helaas niet meer passen. Maar ja, we krijgen altijd zoveel kleertjes cadeau van iedereen... Het is dus zeker niet omdat ik te veel winkel voor hem, neeneenee ;-)

... dat ik, nadat ik het appartement een flinke kuisbeurt gegeven heb (deed ik vandaag), vind dat ik mezelf wel mag belonen met een nieuw kleedje (ga ik morgen doen, yay). Want girls will always be girls.

... dat ik in naam van mijn zoontje een plaat aanvraag voor Music For Life ten voordele van het Kinderkankerfonds en dit deel via alle mogelijke social media - niet om daarmee te stoefen, maar gewoon omdat het zo'n klein gebaar is en er met een kleine gift al zoveel goeds kan gedaan worden.

Vandaag om 17u30 werd Emils keuzeplaatje, Mr Brightside van The Killers, gedraaid tijdens Music For Life. Blij dat we ons steentje kunnen bijdragen hebben voor alle kinderen die het minder goed getroffen hebben dan hem.

Love, Josie xo

P.S. Weet je wat er ook OK is? Negen little black dresses in je kast hangen hebben, en toch vinden dat er nog wel eentje bij mag voor de feestdagen. Dus coming up tomorrow: shopping spree for a new LBD! Verslag volgt ongetwijfeld...