Perks

Leraars hebben zo'n 14 weken per jaar vakantie. Schoenenverkopers komen massaal veel blije vrouwen onder ogen in hun schoenenparadijs. Tuinmannen, die werken elke dag buiten in de vrije natuur. Een boekhandelaar zit dan weer constant met zijn neus in die overheerlijke boekengeur. En een setmedewerker van Grey’s Anatomy is een gelukzak omdat hij zich dagelijks kan vergapen aan de McDreamy's & McSteamy's van deze wereld. En zo zijn er nog wel een aantal beroepen met heel leuke “extralegale” voordelen.

Ook het moederschap, dat veel meer is dan een full-time job, brengt verschillende perks met zich mee. Tot dat besef kwam ik toen ik het afgelopen weekend met PJ en Emil op het speelpleintje in de buurt was. Emil is nu nog wat klein en we beperken ons voorlopig tot hobbelpaardjes en zo, dat is voor hem al een groot feest. Maar als hij wat groter is en op de schommel en de glijbaan kan, reken dan maar dat ík er als de eerste zal bij zijn om hem te vergezellen. Da’s zo een van die vele voordelen van mama zijn, dat je opnieuw sans gêne alles kan doen wat je zelf deed als kind. Zo van die dingen die je ook wel kan doen zόnder kind, daar niet van, maar dan word je toch altijd een beetje scheef en meewarig bekeken.



Achter de camera - someone's gotta take that picture after all - zat ik lustig mee te wippen. Als het kleinste kind in heel het park, jawel.



Met de Duplo-blokken een kasteel bouwen, is ook een van die dingen die ik nu met recht en reden kan doen, zijnde ter animatie van mijn kind. En ik kan niet wachten tot de Lego’s en Playmobils, zorgvuldig bewaard door onze mama’s, van de zolder mogen komen. Leute dat mijn broer, zus en ik daar vroeger mee gehad hebben! Ik kijk ernaar uit om al die kindertijdnostalgie nog eens opnieuw te beleven. Om dezelfde reden vond ik Emils eerste sinterklaasfeest een aantal weken geleden ook superleuk. Oké, ik was vroeger niet zo’n grote held als het op de Sint aankwam (mijn mama kan er hele boeken vol over schrijven) en ik stond vrijwel altijd met een rooie kop en betraande ogen op de foto’s, maar toch had die periode iets magisch voor mij. Bij de intrede van de Sint dit jaar, met mijn kleine prot in mijn armen, beleefde ik de magie van weleer opnieuw. En zoals je kan zien aan mijn gezicht heb ik mijn angsten vol-le-dig overwonnen:

 

Yet another perk: gekke bekken trekken. Ik deed het vroeger al heel vaak; ik denk dat PJ en ik intussen al over een uitgebreid arsenaal aan foto’s beschikken die kunnen geklasseerd worden als “onnozele totentrekkerij”. Sinds ik mama ben, doe ik het nόg meer, om de simpele reden dat ik mijn zoon met een dwaze toot altijd kan doen schaterlachen, zelfs als hij het eventjes héél moeilijk heeft. Ik hang dus de onnozele taart uit gewoon omdat het mijn dekselse plicht is als mama. Of wat dacht je?

 

Babyfood, nog zoiets leuks. En daarmee bedoel ik niet die stinkende poedermelk, maar wel de lekkere papjes die ik maak voor mijn zoon en waarover ik het eerder al had in deze blogpost. Betterfood, fruitpapjes, wortel- en andere overheerlijke zelfgedraaide pureetjes... Mama zijn vind ik behoorlijk lekker! Als ik alleen thuis ben durf ik zelfs mijn eten al eens te blenden in de Babycook. Crazy me? Maybe, but it's oh-so-yummie!

Jaja moeder, 't is al goe... Ge krijgt er dan ook eentje!

Profiteren van de dutjes die je baby overdag doet om zelf ook een verkwikkend tukkie te doen, dat is wellicht ook een van de voordelen van het moederschap. Maar niet voor mij, want ik ben niet gemaakt om overdag stil te zitten (al zou ik het soms beter wél eens doen hoor). Wat ik dan wél weer als een awesome perk of motherhood beschouw is dat het je een extra excuus geeft om te gaan winkelen. Manlief mag dan wel zijn wenkbrauwen fronsen als jij voor de tiende keer in één maand zegt dat je gaat shoppen omdat je godbetert niks hebt om aan te doen. Maar als je zegt dat het voor de kleine is, dan zal hij geen verweer geven. Dat arm schaapje moet er toch warmpjes bij zitten voor de winter, zeker? Trouwens, voor wie zich zorgen begint te maken dat ik op de rand van een faillissement zou staan omdat ik het wel héél erg vaak over winkelen en mijn visakaart heb: wees gerust, ik koop geen dure baby stuff. Hema en H&M, afgewisseld met af en toe eens een wat duurder kwaliteitsstuk, is goed genoeg voor mijn coole boy. De streepjestrui van de Hema vind ik bijvoorbeeld een echte topper, in alle maten!

Heil Hema! Omdat leuke babykleertjes helemaal niet duur hoeven te zijn!

Oh en voor ik het vergeet: als je met een baby op stap bent, is iedereen op slag een stuk vriendelijker. Waar ik in mijn pre-mama-bestaan nog mijn mooiste glimlach moest bovenhalen om overgelaten te worden op een drukke baan, volstaat het om daar nu gewoon met mijn buggy te gaan staan (en OK, ik zal het maar toe geven, af en toe een beetje te staan pruilen). In de supermarkt heb ik altijd enorm veel aantrok van ouwe wijvekes die eens koetchie-koetchiegewijs dat lekkere brokje vlees in mijn winkelkar willen bewonderen (ik vind dat niet altijd even leuk maar voor de lieve vrede blijf ik toch lachen). Een jengelende, hyperactieve baby die het zitje van de kar beu is en dat overuidelijk laat merken doet trouwens wonderen om voorrang te krijgen aan de kassa. Je ziet, een rustige baby is niet altijd voordelig!

Je zou dus kunnen concluderen dat ik zelf nog een klein kind ben, een shopverslaafd klein kind dan nog. Dat ik een beetje van een profiteur ben, dat ook. En, most importantly, dat ik van al die zaken enorm geniet.

Al die voordelen van het moederschap bieden compensatie voor als het eens wat minder gaat. Bijvoorbeeld als ik overdag een beetje moe rondloop omdat mijn zoon ’s nachts wakker geworden is van zijn eigen gehoest en daarna ocharme de slaap niet meer kon vatten. Of als ik ’s avonds/’s nachts te laat in bed kruip en Emil 's morgens al héél vroeg zin heeft om te beginnen vertellen. Of als ik mij rustig in de zetel wil nestelen met een boekje nét op het moment dat onze kleine meneer geen zin meer heeft om alleen te spelen en beslist heeft dat mama mee op het tapijt moet komen liggen. En wel nu! Meteen!!

Maar dat is allemaal klein bier vergeleken met wat ik ervoor terugkrijg in de hierboven beschreven zogenaamde "extralegale" voordelen. En vooral ook in natura, zijnde honderdduust big smiles en bakken liefde van dat kleine mormel. En dat het verdorie wederzijds is.

Ik ben absoluut niet van plan om ooit huismama te worden... Maar als ik het zo bekijk, dan denk ik wel dat het moederschap de beste job ter wereld is :-)

 

Love, Josie xo