Christmas Spirit

Alléhoppa, vooruit met de geit: Sinterklaas is voorbij dus tijd om in de kerstsfeer te geraken zeker? Nu niet dat ik zo zot ben van dat hele kerstgedoe – kerstversiering komt er bij mij niet in voor half december – maar ik doe er wel gezwind aan mee want ’t is toch zo gezellig, al die flikkerende vreugdevolle how-how-how vredelievendheid. Maar het moet natuurlijk wel stijlvol blijven hé, dus voor een aan de gevel bengelende kerstman of op de ruit gespoten sneeuwfiguren bedank ik vriendelijk...
(Maar hey, mensen die dat wél doen omdat ze het mooi vinden en het hen gelukkig maakt: dat ze maar doen hé!)

Zoals ik al schreef in een vorige blogpost, zullen wij dit jaar onze kerstboom eens niét van onder het stof halen (hij ligt trouwens bij PJ’s ouders op zolder wegens plaatsgebrek hier bij ons, da’s nog zo gemakkelijk want dan moeten we hem niet naar Brugge transporteren). De reden: het was altijd al een beetje krap op ons appartement en zo’n kerstboom neemt – ik verschiet daar altijd van – enorm veel plaats in. Tot vorig jaar vonden we altijd wel een plekje in een hoek van onze living, maar sinds de geboorte van Emil zijn alle open ruimtes in ons appartement ingenomen door functionele baby-objecten als een park, een sitter, een kinderstoel, een hobbelpaardje, een loopstoeltje, en wellicht vergeet ik er nog een paar. Dus sorry lieve kerstboom, je zal een jaartje op de knusse zolder in Torhout moeten overwinteren...

Maar uiteraard zal ons appartementje (voor de laatste keer, vanaf volgend jaar mag ik een groot mooi huis versieren, yay!) wél op gepaste wijze gedecoreerd, verfraaid en opgesmukt worden om de nodige christmas spirit te creëren. Niet met een grote kerstboom, maar wel met kleine spulletjes die voor de nodige gezelligheid zorgen. Daarvoor ga ik deze namiddag onder andere eens op pad met mijn mannetjes. Het gouden rendier van Koziol, dat op mijn sinterklaaslijstje prijkte maar dat ik helaas nog niet heb mogen ontvangen (boehoe), zal ik me dus wellicht zelf aanschaffen! Ik ben ook al volop bezig met de aanschaf van kerstcadeautjes –geen moment te vroeg hoor, want tegen kerstavond moet ik voor iedereen van mijn gezin een leuk cadeautje hebben, en tegen nieuwjaar voor het gezin van PJ. En de tijd gaat zo verdomd snel hé! Maar soit, ik geef graag cadeautjes (want geven betekent natuurlijk ook krijgen, haha) dus mij hoor je absoluut niet klagen. Ik heb er al eentje gekocht waar ik heel trots op ben, maar ik ga er hier niet te veel over lossen want de ontvanger zou dit wel eens kunnen lezen J

Ook kerstmuziek kan voor de nodige gezelligheid zorgen. Ik denk hierbij niet aan Mariah Carey’s “All I Want For Christmas Is You” –al vind ik dat best wel een leuk nummer, ik ga daar niet over liegen. Een nummer dat mij eerder deze week in één klap in de x-mas mood bracht (en tevens de eigenlijke reden van deze blogpost, want ik wil dit nummer heel graag met jullie delen), is het kerstnummer van The Killers dat ik in première op de radio hoorde. The Killers, voor wie dat nog niet weet, zijn mijn favoriete band (of toch een van de velen) en kunnen voor mij weinig tot niks misdoen. Brandon Flowers en zijn gevolg, afkomstig uit Fabulous Las Vegas, zijn voor mij de verpersoonlijking van the crazy & awesome American West, een regio die sinds de zomer van 2009 mijn hart gestolen heeft (no kidding, moest ik daar deftig mijn brood kunnen verdienen, ik zou onmiddellijk naar daar verhuizen, California here we come...). Als ik The Killers hoor, denk ik aan die fantastische, onvergetelijke reis met PJ in onze Chevy Malibu J En daarnaast maken ze ook gewoon heerlijke poppy, dansbare, meezingbare muziek, punt.

Elk jaar brengen mijn chouchous uit Las Vegas een kerstsingle uit. Een aantal jaren geleden was dat deze “Boots” en die vond ik heel mooi (neen, het gaat niet over bottekes dus dat was niét de reden), maar de single van vorig jaar was dan weer heel wat minder. Je moet ervoor zijn, en dat geldt ook voor het kerstnummer dat ze zopas uitgebracht hebben, getiteld “Christmas in LA”. Ik moet toegeven dat ik er, na een aantal luisterbeurten, niet echt enorm wild van ben. Maar bon, zoals ik al zei: Brandon en de zijnen kunnen voor mij maar heel weinig misdoen. Dus ik ga dit nummer wellicht wel een aantal keer door de boxen laten schallen tijdens de feestdagen:

Ik vind trouwens de titel van het nummer ook zalig... Het doet me heerlijk mijmeren over een zachte en zonnige kerst in LA -al is het nummer eigenlijk niet zo positief hoor, maar laat ons dat nu eventjes over het hoofd zien, OK? De openingszin "Woke up, the sun streaming in my room, warm beach from palm December afternoon" zet me aan het dromen. Een van die vele dromen waarvan ik hoop ze ooit eens in werkelijkheid te kunnen omzetten. Oh if I were a rich girl... Of misschien moet ik maar eens persoonlijk vriendjes worden met mijn allergrootste tv-idool Astrid Bryan? J

Nog zo’n heel recent liedje dat mij in kerstsfeer brengt, al is het niet echt 100% bedoeld als kerstsingle, is “Leave A Light On Me” van Marble Sounds. Heel knap vind ik dat, en het is van Belgische makelij en dat vind ik altijd een pluspunt. Nadeel bij dit mooie lied is wel dat ik altijd de neiging heb om te beginnen meezingen met de frêle stem van de zangeres als ik het hoor...
(Siska Schoeters deed het trouwens ook en haar versie vind ik heel geslaagd!)

Dus bij nader inzien is het misschien geen slechte zaak dat er dit jaar geen kerstboom met blinkende breekbare bollen in mijn huis te staan. Anders zouden ze door mijn gekweel wel eens in honderdduizend stukjes kunnen breken...

Dit gezegd zijnde: enjoy the x-mas spirit!!!!!
Love, Josie xo

P.S. Trouwens, het is ook beter dat ik géén zangstondes aanhef, want er zal zo al genoeg leven en lawaai zijn de komende tijd. Emil heeft van de Sint namelijk een (zoveelste) muzikaal speeltje gekregen...

Mijn oren zullen je misschien iets minder dankbaar zijn binnenkort, lieve Sint, maar als het kind content is, dan ben ik dat ook hoor :-)

Credits: De Krokodil, Sint-Jacobsstraat 47, 8000 Brugge - dé place to be voor origineel en duurzaam kinderspeelgoed.