R.E.L.A.X.

Ik ben vandaag volledig uitgerust en relaxt aan de werkweek begonnen (en ik ben nochtans niet aan maandagen). Dat heb ik te danken aan de combinatie van mijn geweldige vent + de meter van Emil (aka the BFF).

’t Zit zo: het meetje wilde graag eens een weekendje voor onze kleine zorgen. Zo gezegd, zo gedaan – daarvoor is ze tenslotte z’n meter, nietwaar? Een datum werd geprikt en dit weekend was het van dattem.

Enter: een zee van tijd voor PJ en mezelf. As in: tijd die we anders nauwelijks (zeg maar gerust “niet”) hebben in het weekend, omdat we dan graag leuke dingen doen met ons drietjes in plaats van ons bezig te houden met andere “dingen”. Tijd die ik, moesten we gewoon thuisgebleven zijn terwijl Emil gezellig met z’n meetje aan ’t ravotten was in het zwembad, nuttig zou besteed hebben aan al die “dingen”. Zoals daar zijn: ruiten kuisen (je kan er bijna niet meer door kijken, ’t is echt gênant aan ‘t worden), badkamer poetsen (ik vrees dat ik het kalk nooit meer van die kraan ga krijgen, en net daarom blijf ik het ook alsmaar uitstellen), stof afdoen (ik kan mijn naam schrijven in het stof op al onze kasten en voor een netheidsfreak als ik betekent dat een echt dieptepunt), en ga zo maar verder. Enough things to do on that to-do-list!

Maar. Want nu komt dus de “maar”.

Daar stak die vent van me een stokje voor. Zeg maar een ferme stok. En maar goed ook. Die vent kent intussen de aard van het Josie-beestje en weet maar al te goed dat ik mezelf geen seconde rust en ontspanning gun wanneer ik thuis ben – of ik zou al heel erg ziek en mottig moeten zijn, en dan nog (tijdens mijn weeën heb ik nog staan stofzuigen en een waske gedraaid, that says it all I guess). En dus vond hij het een veel beter idee om samen, lekker met z’n tweetjes, naar de sauna te gaan. Hij heeft mij heel eventjes moeten overtuigen, deels omdat ik met die gigantische to-do-list in m’n hoofd zat, en ook omdat ik niet iemand ben die uren aan een stuk in de sauna kan zitten zweten en puffen zonder dat ik het redelijk spaans benauwd krijg. Maar het vooruitzicht op een namiddagje hemelse rust en een zen-relaxruimte om u tegen te zeggen, waar ik op mijn dooie gemak mijn krantje en al m’n opgespaarde boekskes van een paar weken zou kunnen lezen, trok mij over de streep. So off we went.

Packing my stuff for a relaxing spa afternoon...

Het decor voor onze relax-namiddag was Thermae Boetfort in Melsbroek (Sellaertstraat 42). PJ en ik gaan geregeld samen naar de sauna (veelal naar Villa Aqua in Oostende of Hezemeer in Laakdal, al was dat ondertussen ook al geleden van voor mijn zwangerschap) maar in Boetfort waren we nog nooit geweest. En ik moet zeggen: onze verwachtingen werden ruimschoots overtroffen en deze sauna staat vanaf nu bovenaan onze favorietenlijst. De reden hiervoor? Simpel hoor: veel en propere sauna’s, heel fijn en sprookjesachtig kader (een waar prinsessenkasteel, welke vrouw vindt dat nu niét leuk?!), lekker eten, en bovenal hééééérlijk rustig. En daar doe je het uiteindelijk toch voor? Het was er zelfs zo rustig dat ik in slaap ben gevallen in de relaxruimte terwijl PJ in het stoombad zat (ik doe dat niet graag). Ik kan het niet meer precies zeggen, maar ik denk dat het geleden was van in het prille begin van mijn zwangerschap dat ik overdag nog eens een dutje gedaan had. Om maar te zeggen: ik had het waarschijnlijk wel eens nodig nu. Al geef ik dat niet graag toe, ah neen!

Het mooie kader van Kasteel & Thermae Boetfort

Volledig zen reden we daarna terug richting Gent want het was na al dat zweten hoog tijd voor een lekker apero’ke. Place to be: Café De Zoo (een van mijn favorieten in Gent, Oudburg 2) voor een verfrissende, welverdiende gin tonic (die mij ook snel naar het hoofd steeg, trouwens, hihi). Daarna sloten we onze quality time af met een overheerlijke dinner for two (onze vaste maandelijkse traditie sinds we Emil hebben) bij Al Castello – zoals al zo vaak gezegd de lekkerste Italiaan in Gent, de pizza’s daar zijn onbeschrijflijk lekker, ik ga het echt nog lang blijven zeggen hoor. Ik kan dus iedereen aanraden om dit etablissement eens een bezoekje te brengen. Diep zal je ervoor niet in je buidel moeten scharten, want ’t is er werkelijk spotgoedkoop.

Achteraf reden we met ons buikje rond terug naar Brugge voor een nachtje zonder onze kleine prot – ook al zien we dat kleine mormel doodgraag, ’t is altijd leuk om te gaan slapen met het gedacht dat je kan uitslapen. Hoewel, we zijn dan toch altijd vroeg wakker (damn you bioritme!). Gisterenmorgen dus ook, maar dat gaf ons tijd om ons huis-in-aanbouw nog eens te gaan bekijken/bewonderen voor we Emil terug gingen oppikken bij zijn meter.

En dat huis, awel, dat ziet er al bijzonder goed uit. ’t Gaat enorm vooruit, en ik begin al stilletjes te dromen van taferelen van mijn twee mannen ravottend in de tuin daar... Mooie vooruitzichten, I love it J

Met de gevelsteen ervoor ziet het er "net echt" uit, niet?

 

Voorlopig nog geen dak boven ons hoofd, maar er wordt naarstig aan gewerkt...

Den trap

Den overloop boven

Deze voorlopig nog vrij schamele ruimte wordt binnenkort MIJN DRESSING!!! De leukste plaats van het hele huis dus :-)

Onze voorkant

Het spreekt dus voor zich dat ik goedgemutst aan de nieuwe werkweek kon beginnen. Hopelijk jullie ook allemaal! Hoewel, wij zitten wel met een zieke kleine Emil nu. Koortsig, slijmpjes, hoesten, beetje trunten... De typische kwaaltjes van crèchebaby’s, daar hebben we inmiddels mee leren leven. Maar gelukkig hebben mommy & daddy hun portie ontspanning en we-time gehad dit weekend. We krijgen dat mormeltje er dus wel gauw weer bovenop!

Get well soon my pretty baby boy!

Love, Josie xo