Whatsup? #3

Njam-njam-njam: het is weer zover, ik zit in een karnemelk-periode! Ik had dit vorig jaar ook rond deze tijd. Ik was toen zwanger en dronk het goedje met liters. Ik beschouwde het als een raar goestingske, maar dat blijkt dus niet zo te zijn (neen, onmogelijk dat ik alweer zwanger ben hoor, no worries! J). Ik drink het warm met een beetje suiker, heerrrrlijk tijdens de koude dagen. Ik word er zowaar nostalgisch van want als kind dronk ik veel karnemelk met bruine suiker (ik heb er mijn mama soms voor vervloekt maar achteraf gezien ben ik wel blij dat ze het me heeft leren drinken, het is supergezond). Deze week met een vriendin ook superlekker gegeten bij Enoteca del Berebene in Oostende. Beperkte kaart en slow food & dito kitchen dus je moet behoorlijk wat geduld hebben. Maar superlekker en alles heerlijk vers. Ik nam een heel eenvoudige pasta bolognese maar man was me dat een to-die-for topgerechje! Een absolute aanrader dus in Oostende, meer info vind je hier.

Music, maestro! Op mijn “on repeat” playlist dezer dagen staan heel uiteenlopende nummers – mijn muzieksmaak valt dan ook echt niet onder één noemer te vatten. Ik luister heel vaak naar deze live versie van The Wire van de gezusjes Haim, die ze een tijdje geleden brachten bij Studio Brussel. Ik vind de samenzang magnifiek, en geef toe, het zijn toch ook gewoon 3 coole madammen? In de categorie “het dak moet eraf” zet ik het volume op max bij Falling van Goose (de meeste mensen vinden dit wellicht ketelmuziek, ik en mij daarvan bewust), en deze van Armand Van Helden is een superleuke herontdekking van op De Maxx Longplayer 12, die ik nog eens opgediept heb uit mijn cd-archief:

 

Een beginnend groepje dat ik een beetje volg is London Grammar, een jong Brits triphoptrio. Momenteel wordt hun single Strong geregeld gedraaid op Stubru, en ik ben fan. Heel rustig, melancholisch en een tikkeltje etherisch zelfs, normaal niet echt mijn genre (ik hou wel van een goeie beat en een stevig ritme) maar dit kan me zeker en vast bekoren. Ik hou ze in de gaten.

Op de buis: dit weekend met hoge verwachtingen gekeken naar de eerste aflevering van Eigen Kweek en ze heeft mij niet teleurgesteld. Het krakkemikkelige “Frenglish” van Wim Willaert is nu al legendarisch en ik kijk al uit naar nog veel meer memorabele quotes à la shit of mouse veur ip je stuutjes en you like teurt of eerdbeeren? Ik vind Maaike Cafmeyer als flik trouwens ook de max. Birth Day van Lieve Blancquaert ga ik ook blijven volgen. Ik hou nochtans niet zo van Lieve haar stijl en manier van interviewen, maar het programma op zich spreekt me wel aan, wellicht omdat ik zelf nog niet zo lang geleden bevallen ben... Gisteren ook voor ’t eerst naar Missie Mosango gekeken. Erg confronterend en bij momenten ontluisterend (bijvoorbeeld wanneer een baby’tje dood geboren wordt *slik*), maar tegelijkertijd ook mooie en oprechte televisie. Ik blijf zeker kijken.

Uitkijken naar: de quality time met PJ die zaterdag op ’t programma staat. Emil gaat een dagje en nachtje zijn zotte meter en haar vriend gaan entertainen. Intussen gaan PJ en ik van sit-back-and-relax doen in Thermen Boetfoort (nog nooit geweest daar, ben benieuwd!) en ’s avonds de beste pizza van Gent gaan verorberen bij Al Castello. Ik had het er eerder al over op mijn blog: daar serveren ze dus zonder overdrijven de allerbeste pizza van Gent en verre omstreken! Place to be: Geldmunt 2, recht tegenover het Gravensteen. Oh en nog iets waar ik nu al reikhalzend naar uitkijk: in het kerstverlof breng ik een bezoekje aan deze tentoonstelling samen met mijn mama en Emil. We maken er dan meteen een leuk dagje Brussel van. Moeder, dochter en kleinzoon samen op trot: can’t wait!

Genieten van: zien hoe snel Emil groeit en verandert. Het is zalig hoe dat mannetje dag na dag vol verwondering de wereld ontdekt en nieuwe dingen leert. Meestal gaat dat gepaard met veel gekraai en plezier, maar soms ook met boosheid en frustratie wanneer hij iets wil pakken maar er niet aan kan (geloof mij, die kleine sloeber heeft nu al een serieus temperament, dat belooft voor later J). Hij is nu volop tandjes aan ’t krijgen (dat gaat gepaard met weinig ongemakken, hout vasthouden dat het zo blijft, maar het kind is eigenlijk wel supergemakkelijk J), brabbelt quasi non-stop (aartje naar z’n vaartje...) en heeft nu de kruipfase bereikt. Lees: ik ga binnenkort geen seconde rust meer hebben en zou best nu al beginnen het appartement te babyproofen. Oh yes, I’m looking forward! J

Sloeber, moi?

De blik waarmee hij later menig vrouwenhart gaat veroveren... En ook breken?

De Eames-olifant: een design-object op kindermaat!

Bezig met: de typhoon Haiyan in de Filippijnen laat wellicht niemand onberoerd... Van de beelden waarmee we dagelijks geconfronteerd worden in het nieuws krijg ik vaak een krop in de keel – zeker als het over kinderen gaat. Ik vind het onze dekselse plicht om de bevolking en hulpverleners daar te steunen en onze duit in het zakje te doen. Noem me een idealist of wereldverbeteraar, I don’t care, maar als iedereen ook maar een klein beetje zou geven... Dit vind ik bijvoorbeeld een heel mooi initiatief om mee te steunen

Ik las laatst ook een artikel in Vitaya Magazine over een lezeres die 10 weken zonder suiker leefde (of dat toch probeerde). Het deed me inzien hoeveel suiker er in onze voeding zit – zelfs bij mij, al vind ik van mezelf dat ik heel gezond en evenwichtig eet. Om volledig “cold turkey” te gaan zonder suiker, moet je echt wel heel veel laten. Gezondheidsfreak als ik ben, vind ik dit best wel fascinerend. Wellicht komt er dus binnenkort een post aan rond dit thema... You better be prepared J

Love, Josie xo