Wortels all day long: tijdens mijn zwangerschap kreeg ik geen wortel door mijn strot (damn you hormones!), maar nu knabbel ik ze opnieuw lustig de hele dag door. Op het werk zorgde dat vroeger al eens voor rare blikken van mijn overwegend mannelijke collega’s (de meeste mannen redeneren namelijk als volgt: wortels zijn voor konijnen en water is voor vissen), maar nu kijkt niemand meer op van mijn keuntjestussendoortjes.
Veggie food: tofu, quorn, tempeh, seitan, groenteburger,... Mijn vriend begrijpt niet dat ik dat kan eten zonder in tranen uit te barsten (net zoals de meesten onder jullie wellicht), maar ik vind het overheerlijk. Who needs meat if you have the veggie shizzle anyway?
Vroeg opstaan: met een baby in huis ben ik sowieso
vroeg uit de veren, en ik vind dat to-taal niet erg. Het gebeurt zelfs vaak dat
ik voor Emil up and running ben; ik
vind 6u nu eenmaal een wreed schoon uur om op te staan en onze kleine meneer
slaapt meestal nog een uurtje langer. "The
early bird catches the worm" is een van mijn vele mantra’s – maar lang niet
iedereen gaat daarmee akkoord, dat besef ik:
Astrid in Wonderland: you love her or you hate her... Ik vind haar totally amaaaaaazing & out-of-control awesome. En ik ben niet te beroerd om toe te geven dat ik trouw haar avonturen volg op WijfTV. En die van De Lau ook, of course!
Afwassen: wij hebben in ons appartementje
sowieso geen plaats voor een vaatwasmachine, dus ik moét wel afwassen. En dat
vind ik ab-so-luut niet erg. Ik vind het ontspannend, het werkt voor mij zowaar
therapeutisch na een werkdag. Eventjes tot mezelf komen achter de pompbak, met
m’n pollen in het sop. Yep, my boyfriend
is one very lucky man!
Strijken: idem dito, ook hiervan kom ik tot
rust. Plus, het is ideaal om intussen al mijn opgenomen series te bekijken. Multitasken,
weetjewel, datgene waar wij vrouwtjes goed in zijn.
Zo hoog mogelijke hakken dragen, zelfs al doen mijn voeten er een
beetje (of heel veel) pijn van. Zelfs dán vind ik het nog leuk. Mijn voeten
zijn al zodanig misvormd van al die talons
dat ik op platte schoenen niet meer deftig kan gaan zonder te struikelen. Die hoge
hakken, da’s gewoon een deel van mezelf. Laat mij bij wijze van afsluiter nog eens een fantastisch vrouwmens citeren:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten