Moose

Felle kleurtjes en een oranje babyrendier als centrale figuur. Zo zag het geboortekaartje van Emil eruit. Dat beestje staat daar trouwens niet zomaar op. Want de moose (ofte rendier ofte eland), die heeft nu eenmaal een speciale betekenis voor PJ en mij...

In de zomer van 2010 roadtripten we door de Rocky Mountains, langs nationale parken als Banff, Glacier en Yellowstone. Een onvergetelijke reis, mede doordat we – zoals gehoopt – veel wildlife konden spotten. Beren, herten, vossen, coyotes, berggeiten, eekhoorns: you name it, we spotted it! We hadden ook gehoopt een moose tegen te komen omdat we dat een machtig beest vinden. Dat imposante gewei! Dat gespierde lijf! We bleven echter herten aan de lopende band tegenkomen, maar er waren nul de botten elanden te spotten. Telkens we een gewei zagen opdoemen, dachten we “zou het misschien...?”. Maar neen hoor. De elanden hadden overduidelijk géén zin om met ons kennis te maken, zelfs geen tijd voor een korte fotosessie. Op den duur waren we zelfs niet meer onder de indruk van een paar black bears meer of minder. We wilden gewoon een moose zien!

Na twee weken wildlife spotten in de Rockies keerden we huiswaarts. Met een stuk of 1.000 foto’s op onze camera, maar geen enkele van een moose. Het was een heerlijke reis hoor, maar toch: BOEHOE. Wat wilden wij toch zooooooo graag een eland over zijn bolletje aaien... Of om het met een leuke, volledig zelf gevonden (!) woordspeling te zeggen: de reis was very amusing, maar not at all a-moose-ing.

Alle gekheid op een stokje, ziehier een kleine selectie van de beesterijen die we wél tegen het lijf liepen:

* Een lieve beer:

* Een iets minder lieve beer:

 

* Een kudde berggeiten (neen, niet die linkse!):

* Een kudde buffels:

 

* Een stoute buffel (PJ heeft het niet bepaald voor de Buffalo's...):

 

 

* Een stel tortelduifjes:

Na die reis besloten we dat we nu wel een mooi deel van de wereld gezien hadden (de zomer ervoor tripten we road in West-USA, which was awesome) en begonnen we te denken aan gezinsuitbreiding. De nodige voorbereidingen werden getroffen zodat de natuur haar werk kon doen. Maar Moeder Natuur, die had er net zoals de elanden in de Rockies niet bijster veel zin in. Een jaar ging voorbij en er was nog steeds geen gezinsuitbreiding in zicht. Behoorlijk frustrerend omdat het bij al onze vrienden wél direct lukte (tenminste, die indruk hadden wij). Gelukkig konden we de natuur een handje helpen. Na een paar maanden braaf pilletjes slikken, spuitjes prikken en vooral véél geduldig wachten bleek ik in juni 2012 zo zwanger als ik maar zijn kon. Na een kleine twee jaar was het dus eindelijk prijs voor ons. Toegegeven, zό lang wachten was dat nu ook weer niet want ik ken koppels bij wie het veel langer duurt, of zelfs helemaal niet lukt. Maar toch, wij waren in de zevende hemel met de komst van onze kleine vriend.

De voorbereidende babywerkzaamheden gingen van start. Belangrijk onderdeel hiervan: de creatie van een origineel geboortekaartje. Ik werk in een reclamebureau en word dagelijks omringd door creatieve mensen. Logisch dus dat ik geen dertien-in-een-dozijn kaartje uit een cataloog wilde en aan een collega vroeg om voor Emil (zijn naam lag definitief vast voor ons beiden vanaf maand vier, voor mezelf eigenlijk al vanaf dag één hoor J) een leuk kaartje te ontwerpen. Mijn enige “eis” was dat het kleurrijk moest zijn (zoals mezelf), er mocht een hoek af zijn (euh... ook zoals mezelf zeker?), er er moest een schattig beestje (eveneens zoals mezelf, ah oui bien sur!) op staan. Gewoon, omdat ik vind dat dat zo hoort op een geboortekaartje; is een baby tenslotte ook niet een schattig minidiertje? Na veel vijven en zessen besloten PJ en ik dat het de moose moest zijn – what else? We hadden het beest in Canada immers niet in levende lijve kunnen aanschouwen, en nu waren we eindelijk in blijde verwachting van ons eigen kleine elandje... Zeg nu zelf, een betere symboliek kán je toch gewoon niet bedenken? J

En dan nu: hoog tijd voor nog wat plaatjes!

Het kaartje was zoals gevraagd kleurrijk en opvallend. Let ook op de woordspelingen “very important mooseage” en “time for some amoosement”... Volledig zelf gevonden hé! J

De “doopsuikertjes” waren zogenaamde “moose-mallows”, alweer een schitterende (?) vondst van yours truly... Special thanks ook aan Ikea voor de pluchen beesten – ’t was in de kerspeiode, het hoogseizoen van de rendieren, zeker in Ikealand.

 

En mijn lieve collega’s ten slotte, die speelden slim in op de dierkeuze met dit leuke hobbelpaardje waar Emil nog dolle tijden op zal beleven (en hopelijk zijn tanden niet zal verliezen, I keep my fingers crossed...) als hij wat groter is: