Aangezien meneer geen goesting had om op zijn laatste dag (waarom stellen ze dat shoppen toch altijd uit tot op het einde, die mannen?) lang in die winkel rond te tsjoolen met mijn lijstje, gaf hij het gewoon aan de eerste beste verkoopster met de laconieke mededeling: I want it all, miss, so go get it please. Dat was helemáál niet mijn bedoeling, maar het spreekt voor zich dat hij na die week Washington héél goed thuisgekomen is. Vooral omdat hij ook nog even een pitstop gemaakt had in de Apple Store en een nieuwe knalroze ipod mee had (ik had maar een héél klein beetje geklaagd dat mijn oude wat versleten was hoor). En ook nog een verse fles van mijn lievelingsparfum Aqua Di Gioia. Ja, that guy does know how to please me. Dat mag ook al eens gezegd worden, vind ik.
Sindsdien is mijn eerste gedachte als PJ op business trip vertrekt: cadeautjes, yesssssss! Het is sterker dan mezelf, maar het is de schuld van die mooie felroze tas met al dat moois erin, die ik vorig jaar na Washington in ontvangst mocht nemen:
Deze week ging PJ voor 4 dagen op werktrip naar Budapest. Ik had deze keer, wegens tijdsgebrek en wegens helaas geen VS-store in een straal van 100km, geen lijstje opgesteld. Maar toen hij mij gisterenmorgen, zijn laatste dag daar, whatsappte met de verrassende vraag “Waar is de winkelstraat hier ergens, schat?” maakte ik een klein vreugdesprongetje. Vergezeld van een gilletje. Nu ja, eigenlijk een luide gil.
Vermits ik vorige maand όόk ging citytrippen in Budapest, maar dan voor mijn eigen plezier met the BFF (al denk ik dat mijn vent onder het mom van “networking” langer in de cafés heeft rond gehangen dan ik, doch dit geheel terzijde), ken ik de stad vanbinnen en vanbuiten. Of neen, ik mag niet overdrijven: weet ik waar de voornaamste winkelstraat gelegen is. En dat was toevallig niet ver van meneer zijn hotel. Wat zeg ik, ’t was er vlak achter. Van een gelukkig toeval gesproken.
Hij moest met andere woorden niet ver terten naar de winkelstraat, waar hij alle HUFs die hij nog over had vervolgens kon opdoen aan cadeautjes voor het geliefde thuisfront. In cadeautjes kiezen is PJ niet zo goed. Ze kopen wel hoor, maar kiezen verloopt iets moeizamer. Misschien is het wel omdat hij schrik heeft om iets te kopen wat ik niet mooi ga vinden –ik ben nochtans niet zo’n moeilijke, vind ik... Maar hij heeft in de plaatselijke H&M een supercoole tenue uitgekozen die onze kleine prot als gegoten past, en die ik zelf όόk zou gekocht hebben. Zie hem eens glunderen:
Nu kan je wel zeggen: ja maar ja, dat is een cadeau voor de kleine, niet voor jou. Ben je daar dan wel blij mee? Het antwoord is ja. Volmondig jaaaaaaa! Sinds ik mama ben, word ik niet alleen mega-excited wanneer ik voor mezelf iets leuks kan shoppen of in ontvangst mag nemen, maar ook als ik Emils kastje kan vullen met nieuwe stukken. Dus ja, ikke blij.
And there’s even more. Want natuurlijk had PJ ook aan mij gedacht. Ik had meermaals gezegd dat hij voor mij niks moest meebrengen. Maar wellicht had hij toch een beetje schrik dat ik anders boos zou zijn. Misschien wel terechte schrik, maar dat is eigenlijk zijn eigen schuld want sinds de Washington goodie bag heeft hij zichzelf opgezadeld met waaaaay too great expectations from the lady J
Gevolg is dat ik er dus een nieuwe aanwinst bij heb in mijn badkamerkast, zijnde een heerlijke Clinique gezichtsreinigingsmelk (voor wie het interesseert: Clinique Liquid Facial Soap Mild, voor gemengde huid ). Volledig zelf gekozen, ik heb hem hier geen tips voor gegeven, maar laat Clinique nu net een van mijn favoriete merken zijn. Oh yes, he knows me very well... Ofwel heeft hij een goed gokje gewaagd, kan ook best zijn.
De obligate
XL Toberone, die was natuurlijk ook van de partij. Die lust hij zelf eigenlijk
liever dan ik, dus hij heeft hier een beetje uit eigenbelang gehandeld. Maar ’t
is hem van harte gegund, de schat. Want ne vent die volledig ongevraagd (allee,
niet volledig want ik had misschien wel een paar héél kleine hints gegeven,
zoals Emils kledingmaat) met cadeautjes naar huis komt, die mag al eens een
lekker chocolaatje eten, nietwaar?
Love, Josie xo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten