Footloose

Q-Music. Een zender waar ik eigenlijk nooit naar luister wegens not my kinda music en presentatoren die me niet liggen. Maar vanmorgen deed ik het toevallig wél. En leuk dat het was...

Mijn autoradio staat quasi vastgeroest op Stubru. Maar ze hebben daar aan de Reyerslaan soms de vreselijke ziekte om één bepaalde plaat gedurende een periode compleet grijs te draaien. Deze week is dat de nieuwe van Gabriel Rios, “Gold” (echt geen gezever, maar as we speak draaien ze hem dus nog maar eens, aaarrgh!). Ik ben een Stubru-fan van het allereerste uur, maar soms kunnen ze tot vervelens toe “overhypen”, wat ze bijvoorbeeld een tijdje geleden ook deden met Arctic Monkeys en Queens of The Stone Age, to name just a few. Maar soit, daar ga ik het niet over hebben. Ik ben hier niet om te zagen, integendeel, want deze post is all about happiness.

We zaten dus bij Gabriel Rios.

Allerliefste Gabi, ik vind je echtig techtig hot as hell. Als ik je zie, krijg ik het warm vanbinnen. Maar je muziek, die doet me niks. Behalve dan dat ze me doet zappen naar een ander radiostation. Zo kwam ik vanmorgen, toen ik in de auto zat (onder een stralende herfstzon, nota bene, wat een heerlijk weertje was me dat zeg!) dus op Q-Music terecht. Redelijk uitzonderlijk, maar wel op het juiste moment.

Oh ja. Alsof de goden ermee gemoeid waren.

Want nét toen ik van post switchte begon op Q de eerste noot van “Footloose” door mijn radioboxen te galmen. Jawel, dat heerlijke dansnummer van Kenny Loggins uit de gelijknamige film. En laat dat nu net een plaat zijn die mij nooit ofte nimmer kan vervelen. Die beats, dat ritme, die enorme vrolijkheid die ervan spat. ’t Is een van die vele nummers die me op het lijf geschreven zijn. Ik kan er gerust een hele dag naar luisteren zonder het beu te geraken. En dansen dansen dansen maar!!!

Gevolg van deze radiozenderswitch: ikke, door het dolle heen in mijn voiture. Met een smile tot achter mijn oren. En mijn dag, die was weer eens gemaakt van ’s morgens vroeg. Om maar te eindigen met wat ik altijd zeg (hopelijk nog niet tot vervelens toe, lieve lezer): geluk, het zit soms in de kleine dingen. Gewoon eens van radiopost veranderen and there you are J

En dan nu: time to dance! Kick off your Sunday shoes, loose your blues, everybody must get footloose!

P.S. De plaat werd gedraaid tijdens “Het Foute Uur”. Ik vind ze nochtans niet zo fout. Of toch, bij nader inzien, als je mijn spastische dansmoves (ja, zélfs achter het stuur van de auto) erbij ziet, dan zou je het inderdaad als “fout”, of toch op zijn minst als “niet geheel juist”, kunnen beschouwen...