Yes We Did It!

Het is gebeurd: ik heb een halve marathon gelopen in 1u58’31’’. Toegegeven, het is niet de allerscherpste tijd. Maar om 8 maand geleden bevallen te zijn, is het een prestatie om trots op te zijn, niet? Mijn doel was om onder de twee uur over de meet te lopen, which I did. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen: we did, want ik had de hele tijd een fantastische running mate naast mij om me te helpen deze uitdaging tot een goed einde te brengen, met name mijn schat van een vriend. Ik heb wellicht de beste conditie van ons twee (ik denk dat ik dat wel mag zeggen, ik ben gewoon veel gedisciplineerder om regelmatig te trainen), maar hij beschikt over een ijzeren doorzettingsvermogen, wat ik dan weer niét heb en waar ik toch wel een beetje jaloers op ben. Hij zou zich kapot lopen om een toptijd te halen, al betekent dat dat hij aan de finish kermend van de pijn op de grond moet gaan liggen. Die lieve vriend van mij had dus volgens mij zeker sneller kunnen lopen en zo voor mij kunnen finishen. Maar hij heeft het niet gedaan en daar ben ik hem, hoe melig het ook mag klinken – ik ben normaal niet zo! – heel dankbaar voor. Dus bij deze nog een keer: merci lieve schat, ik had dit niet zonder jou gekund J

Hoe het ging? Wel, eigenlijk supervlot. Meer zelfs, ik heb enorm genoten van mijn eerste halve marathon. Alles ging perfect en we hebben de hele tijd een mooie constante snelheid gelopen van 5.38 min/km. Het weer was ideaal: een klein herfstzonnetje maar niet te warm. En het parcours is, zonder overdrijven, machtig. Ik ben op plaatsen geweest in Brussel waarvan ik het bestaan niet afwist, wat me deed inzien hoe mooi en groen onze hoofdstad is. Ik had uiteraard een dijk van een playlist samengesteld op mijn ipod, die me heel veel energie gaf, maar lopen tussen 14.000 collega-lopers geeft je sowieso een adrenalineboost van jewelste. De kick die je krijgt wanneer je de Wetstraat in loopt en honderden meters voor je niks dan lopers ziet, is onbeschrijflijk. Kippenvelmomentje, jaja.

Pas op, ik heb op bepaalde momenten ook afgezien hoor, ik ben superwoman niet. Hoe raar het ook mag klinken, ik had het vooral moeilijk in het begin. Bij elke kilometeraanduiding dacht ik: allrighty, nog 20km te gaan, nu nog 19, nu nog 18,... En dan lijkt het natuurlijk eindeloos. Maar vanaf kilometer 9 kwam ik in de runners’ high en kon ik alleen maar genieten. Het parcours is met veel stijgen en dalen zeker niet van de poes. Op 15 kilometer kwam er nog een helling straight from hell, een echte dooddoener waar ik het knap lastig gehad heb. Maar ik wist: nu nog even doorbijten, straks ben ik boven en dan is het nog een paar kilometer alleen maar bergaf tot aan de finish. Ik heb toen nog een tandje bijgestoken, en zo finishten we in een hele mooie 1u58’. Samen over de meet, hoe mooi kan liefde zijn? J Ik was van plan om met een big smile te finishen, en daar ben ik in geslaagd. Mijn aankomstfoto is momenteel nog in bestelling, maar van zodra ik hem heb, post ik hem hier als bewijs!

Intussen is het al woensdag en lijkt het alsof die halve marathon al héél ver achter mij ligt. Maar de euforie zal nog wel even blijven. Misschien overdrijf ik, maar ik ben trots en blij dat ik mijn doel verwezenlijkt heb. Ik heb ferm de smaak te pakken en ga het niet bij die ene prestatie laten. Ik ben al volop aan het denken aan een nieuwe uitdaging. Vast staat dat ik opnieuw Dwars Door Brugge (15 km) loop in 2014, na een jaartje afwezigheid in 2013 na de geboorte van Emil. Ook de Antwerp 10 Miles en de 20 km van Brussel wil ik doen, en een halve marathon tijdens de Nacht van West-Vlaanderen eind juni in Torhout, mijn toekomstige woonplaats. Aan sportieve plannen geen gebrek! Ik zou heel graag ooit een volledige marathon lopen, maar dat vereist een intensieve, zeer gerichte training en ik denk dat ik daar als jonge fulltime werkende mama met een druk sociaal leven voorlopig te weinig tijd voor heb. Maar zeg nooit nooit natuurlijk... Wat moet het zalig zijn om na 42 km volledig uitgeput maar o zo euforisch over de meet te komen... Je ziet, ik ben al van gedachten aan het veranderen!
Josie xo

Hier nog enkele tips die ik wil meegeven voor wie een uistap naar onze mooie hoofdstad plant...

Wij overnachtten zaterdag in The Hotel Brussels (Waterloolaan 38, 1000 Brussel, www.thehotel-brussels.be), het vroegere Hilton. Het hotel kreeg onlangs een grondige opfrisbeurt en het resultaat is verbluffend. The Hotel is een hip en trendy hotel, hoofdzakelijk gericht op business travellers maar ook fashion heeft er een centrale plaats (I like, of course!). De kamers bieden een prachtig uitzicht over Brussel. Het hotel is perfect gelegen, vlakbij de Louizalaan, het Justitiepaleis en de bruisende Marollen (de vlooienmarkt op het Vossenplein in het weekend is een must-do!) en op wandelafstand van de Zavel, de Grote Markt en het centrum.

Onze (weliswaar alcoholvrije) tête-à-tête op zaterdagavond vond plaats in restaurant Al Piccolo Mondo (Jourdanstraat 160, een zijstraat van de Louizalaan, www.alpiccolomondo.com). We kregen deze tip in ons hotel toen we vroegen naar een Italiaans restaurant om een goeie pasta te eten aan de vooravond van onze sportieve prestatie. Ik nam de tagliatelle frutti di mare, PJ de spaghetti met scampi, en het smaakte ons enorm. Dit restaurant is een aanrader. Niet zo goedkoop, maar heel gezellig en vriendelijke bediening. En dat Eddy Merckx aan het tafeltje achter ons zat te tafelen en we dus de nodige papparazzo pics konden nemen, was ook leuk J

Na het lopen zondagmiddag keerden we terug naar het hotel, want we hadden een late checkout geregeld zodat we ons rustig konden douchen. Wegens het mooie weer, en omdat de babysit liet weten dat we ons zeker niet moesten haasten om onze kleine vriend op te halen in het Gentse, besloten we om nog wat van het Brusselse zonnetje en tijd met ons twee te genieten. We gingen lunchen in l’Orangerie du Parc Egmont in het mooie Egmontpark achter ons hotel. Op zondag kan je er brunchen voor 12 euro. We vulden ons bordje (en ons buikje) aan het rijkelijke brunchbuffet met allerlei salades, vele soorten brood, vlees, kaas, groentjes,... 100% Josie-food dus J Op het terras in het zonnetje, met 21 kilometer in de benen, smaakte dat bordje goddelijk!