Life Is A Mountain

Met deze wijze woorden knijp ik er een weekje tussenuit, lieve lezer. In het holst van de komende nacht stappen we onze zwaarbeladen auto in en rijden we weg voor wat hoogstwaarschijnlijk een vree wijze memorabele week gaat worden...

Een week heerlijke vakantie! Dat kon voor mij persoonlijk niet beter uitkomen want ik heb net mijn allerlaatste dag op m'n vorig werk achter de rug en ik begin na een welverdiende vakantie met héél veel goesting en vol energie aan mijn nieuwe uitdagingen. Ready for a new start!

Een week weg met alleen maar mensen die ik graag zie. Met mijn twee mannen natuurlijk, en met mijn lieve schoonfamilie bestaande uit de schoonouders, de schoonbroer en -zus en dan nog een nonkel en tante die achter komen. Lees: voldoende babysits voor Emil, ja zo slim zijn wij wel hoor hier in de West-Vlaanders! De verhalen die ik vaak lees in de boekskes of hoor van vrienden over verschrikkelijke schoonmoeders and the likes, ik begrijp dat niet want ik heb echt een fantastische schoonfamilie, waar ik mijn beide pollekes voor kus. Een week met hen op zwier zijn is dus iets waar ik altijd erg naar uitkijk.

Een hele week veel tijd hebben voor mijn zoon, ideaal ter compensatie van het schuldgevoel dat af en toe de kop op steekt omdat ik anders tijdens de week nauwelijks met hem kan bezig zijn. Hij gaat uiteraard nog niet mee op de piste, maar zoals gezegd zijn er voldoende "babysits" van de partij en ik plan zelf ook een aantal dagjes in het dorp te blijven voor wat mommy & son quality time. Het is een doods hol, maar er is wél een speeltuin en een zwembad, dus iets zegt mij dat Zijne Majesteit Emilio het daar best wel naar zijn zin zal hebben. En zijn papa en peter, de roadrunners van de allersteilste pistes, zullen het zeker niet kunnen laten om hem al mee op sleeptouw te nemen op de groene pistes. Boys will be boys, gotta love them.

Een week in Vaujany, een gezellig bergdorpje vlak bij Alpe d'Huez waar ik intussen redelijk verliefd op geworden ben. Er valt daar bijster weinig te beleven (zeggen "geen hol" zou overdreven zijn, maar het scheelt niet veel) maar dat hoeft ook niet want we hebben een prachtig appartement waar meer sfeer en ambiance heerst dan in eender welke café. Olé! Er is trouwens wel een café in het dorpje (de enige, welteverstaan) waar de mannen na het skiën het nodige vocht kunnen gaan bijtanken in hun naar eigen zeggen immens gedehydrateerde lijven. Dus de mannetjes blij, en de vrouwtjes ook want dan is er tijd om lekker lang te douchen, te keuvelen, roddelboekskes te lezen en te ontspannen. Er zou nu zelfs ook een sauna zijn... Life as it should be.

Vaujany, love at first sight...

Een week genieten van lekker eten en drinken. Ik weet nu al dat ik op 30 maart ga thuiskomen met een enorme cheese overload en dat al wie mij dan nog de vraag "gaan we misschien eens een kaasschotelke eten?" durft te stellen gegarandeerd een vernietigende blik toegeworpen zal krijgen. Maar er is echt niks dat beter smaakt op de skipiste dan een dampend bord tartiflette met een gigantische kaaskorst. Of 's avonds een geslaagd skidagje afsluiten met raclette: zalig! Gezond eten staat de komende week niet zo hoog op mijn agenda als anders, en zo hoort het!

Een week van misschien wel afzien in de kou, want ze geven veel verse sneeuw en ik ben een koukleum. But then again, verse sneeuw kan ik alleen maar toejuichen want papsneeuw werkt voor mij bevorderend om allerlei ledematen te bezeren of koudweg op mijn muil te gaan. Vive la poudreuse! Ik kleed mij dan wel in tien lagen om me te wapenen tegen de koude; de skipiste is bij mijn weten nog altijd geen catwalk, en gelukkig maar! En als dat niet helpt, is er nog altijd Génépi: één glas en je hele lijf verandert in een brandend knisperend gezellig kacheltje. Voor heel even dan toch, maar best wel fijn. Zeker als je Josefien De Bock heet en op de tafels begint te dansen na één drup alcohol... Trouwens, kouder dan op onze vorige skireis kan het niet worden denk ik. Toen schommelde de temperatuur de hele week rond de -20° en ben ik eens te midden van de piste in tranen uitgebarsten omdat ik mijn vingers en tenen gewoon niet meer voelde, én omdat PJ mij on top of that nog eens doodleuk meedeelde dat mijn neus volledig wit zag en dus wellicht ook aan 't bevriezen was. Desalniettemin was het een zalige vakantie... Dus berekoud of minder koud, I can handle it!

Een week heerlijk buiten zijn. Met of zonder zon, daar lig ik eerlijk gezegd niet echt wakker van. Ik ben supergraag buiten en het klinkt heel geitenwollensok-achtig, maar als ik een berg afdaal voel ik mij ongelofelijk één met de natuur and I love love love it. Beeld je vooral geen blitse afdalingsscènes in want ik behoor zeker niet tot de allerbeste skiërs. Het zal pas mijn vijfde keer zijn dat ik op de latten sta. Ik heb vroeger nooit geskied, maar PJ is een fervent wintersportfanaat en toen we elkaar leerden kennen stelde hij mij voor een soort "ultimatum": of je leert skiën of ik ga elk jaar alleen op skireis. Klinkt misschien cru maar dat was het helemaal niet hoor, want PJ wist maar al te goed dat ik zonder een seconde te twijfelen voor optie A zou kiezen. Ik ben een buitenmens en een heel sportief beestje, dus ik leerde met alle plezier skiën. Wat een mens al niet doet voor de liefde! Maar ik doe het supergraag, al gaat het met vallen en opstaan. Dat zal de komende week niet anders zijn denk ik, want het is intussen twee jaar geleden dat ik nog op de latten gestaan heb (vorig jaar zat ik met mijn hoofd in de pampers en paste het niet zo goed in de agenda). Maar ik doe mijn best, ik vind van mezef dat ik heel goed mijn plan trek en ik heb een enorm lieve (enorm gratis op de koop toe!) privé-leraar die ervan geniet om zijn kennis aan mij door te geven. Hij heeft bovendien heel veel geduld (alleen in zijn hoedanigheid als leraar, daarbuiten niet, ik geef dit even mee voor de volledigheid) en dat is wel goed als je een leerlinge hebt die vrij koppig is en vaak denkt dat ze het beter weet. Can't get better than this.

Een weekje digitale detox, want in de Alpen kennen ze wel wi-fi hoor, maar 't is dan wel "op z'n Alpens". Mijn blog krijgt dus een weekje welverdiende rust! Ik zal de komende week niks posten maar ben er daarna natuurlijk in full force terug met bakken verse inspiratie straight from the mountains! Misschien dat ik wel occasioneel eens zal snowspammen op instagram om jullie jaloers te maken. Sorry bij voorbaat! Please don't hate me for that.

Een weekje weg zijn van huis en niet moeten denken aan wassen, kuisen, strijken, boodschappen doen. Ik ga er superhard van genieten, temeer omdat het wellicht onze enige reis zal zijn dit jaar. We verhuizen namelijk deze zomer, dus een zomerreis zal er begrijpelijkerwijze niet in zitten. Maar hey, duust keer van Brugge naar Torhout op en af rijden met een auto vol gerief is ook een beetje reizen, right? Dus mij zal je niet horen klagen!

My sweet Vaujany, be prepared want wij komen eraan en we hebben er potverdorie zin in, jong! Hoe graag ik ook op het strand zit met mijn haar in de wind, mijn snoet in de zon en mijn voetjes in het zand, volgende week is er maar één plek waar ik wil en zal zijn en dat zijn de bergen...

Tot binnenkort, lieve lezer!
Love, Josie xo

De Man Van Je Leven

Ik zou het hier kunnen hebben over mijn lieve vriend, de superdeluxe papa van mijn kind, de man die mij begrijpt zelfs zonder woorden (maar met des te meer veelbetekenende blikken, I'm a woman after all) en die dus wel degelijk de titel van deze blogpost verdient. Maar uit gevaar om in enorme cheesiness te vervallen wil ik het liever hebben over een boek dat ik net uit heb en dat ook deze titel draagt.

Het betreft dit boek van de Nederlandse schrijver Arthur Japin:

Het verhaal:

Tilly is ongeneeslijk ziek. Ze gaat op zoek naar een vervangster voor zichzelf, een vrouw die na haar dood haar plaats kan innemen naast haar nogal onbeholpen en klunzige man Marcus. De vrouw die ze vindt, Iris, past zo perfect bij haar echtgenoot. En wat blijkt? Marcus had haar eigenlijk zelf al gevonden en had een geheime relatie met haar. Wanneer Tilly de twee voormalige geliefden bij elkaar brengt, verandert de nakende tragedie stilaan in een klucht. Maar wie heeft eigenlijk de regie in handen? Want niks is wat het lijkt...
"De Man Van Je Leven" is een verhaal over één man en twee vrouwen in een afgelegen huis op een zonnig, paradijselijk vakantie-eiland. Een wrange tragikomedie over liefde, trouw, overspel en wraak.
Deze plot sprak me enorm aan, dus schafte ik me onmiddellijk het boek en en begon ik lustig te lezen...

Wat ik ervan vond...

Ik ben een grote fan van Arthur Japin. "De Overgave" en "Een Schitterend Gebrek" vond ik absolute meesterwerken. De stijl en tone of voice van dit boek zijn echter totaal verschillend van wat ik al van de auteur gelezen had, en dat was even wennen. Ik geraakte maar traag op gang, maar eens ik volledig in het verhaal zat, telde ik elke dag af naar het moment dat ik in bed mocht kruipen. Dat is namelijk mijn vast dagelijks leesmomentje.
Het feit dat ik het boek uitgelezen heb is op zich al een teken dat ik het top vond, want als ik niet vooruit geraak in een boek leg ik het aan de kant, dan ga ik me er niet maandenlang doorheen worstelen. Lezen moet vooral ontspannend zijn, en op dat vlak krijgt "De Man Van Je Leven" van mij een dikke 10/10. I'll tell you why.
Het is een boek dat mij niet zelden een dubbel gevoel gaf. Vaak moest ik lachen omdat er nogal wat grappige, soms zelfs hilarische taferelen in voorkomen die de auteur heel trefzeker onder woorden brengt. Ook de exotische locatie zorgt voor een fijn leesgevoel. Dat begon voor mij al met de cover, die er toch behoorlijk paradijselijk uitziet, niet? Maar in sé is het een heel triestig en tragisch verhaal, want het gaat over een vrouw die stervende is en over bedrog. Het boek bewijst dat een lach en een traan vaak heel dicht bij elkaar liggen.
De personages zijn bijzonder levensecht. Ik kon me bij elk van de drie protagonisten direct een concrete persoon/acteur voor de geest halen. En dat is voor mij een criterium van een goed boek: dat ik de personages zo voor me kan zien. Zo zag ik Peter van den Eede alks Marcus, Mieke De Groote als Tilly en Alice Reijs als Iris. Vraag me niet waarom, dat waren associaties die spontaan in me op kwamen en die het hele boek lang bleven voortbestaan.
Symboliek speelt ook een belangrijke rol in deze roman, maar niet op een té gekunstelde, té intellectuele manier. Het boek is vooral heel toegankelijk en leest, eens je op gang geraakt bent, als een trein.
Verschillende thema's komen aan bod maar bovenal is het een roman over het leven en de liefde. Japin schrijft in een eenvoudige taal zeer rake en scherpzinnige dingen die niemand onberoerd kunnen laten. Of toch alleszins mij niet. Of wat dacht je van deze passage, wat mij betreft de allermooiste uit het boek...

"De betovering is verbroken," zeggen mensen wanneer hun grote liefde voorbij is. "Het sprookje is uit," als was het een illusie waarmee hun gevoel hen al die jaren had bedrogen. Alsof het een verblinding is geweest, en ze nu verdriet hebben omdat ze beter zijn gaan zien. "Ik ben droeviger maar wijzer," verklaren ze, alsof liefhebben een vorm van domheid was en hun ontgoocheling een dure, maar noodzakelijke levensles.
Het tegendeel is waar.
Liefhebben is de illusie niet, maar leven.

Nieuwsgierig naar meer? Ga dan als de bliksem naar de boekhandel en koop deze precious literary gem. Je zal het je écht niet beklagen: het is een parel. Zeg dat ik het gezegd heb.

Veel leesplezier!
Lots of love, Josie

P.S. Er ligt uiteraard al een nieuw boek klaar op m'n nachtkastje, eentje dat me al heel lang op de stapel still-to-read smekend ligt aan te kijken: De Geschiedenis Van De Liefde van Nicola Krauss. Ook hiervan volgt uiteraard een review, ik begin eraan op skireis!

The Simple Life

Vandaag was International Happiness Day. Eigenlijk een overbodige dag als je 't mij vraagt, want iédere dag zou een geluksdag moeten zijn, da's net hetzelfde met die crappy Valentine's Day die ik zo veracht. Maar soit, ik heb toch lustig van #happinessday getwitterd, gefacebookt, geïnstagramd én gepind. Want ja, ik zit sinds vandaag ook op Pinterest, yet another new addiction vrees ik :-)

De quote hierboven vind ik een hele goeie. Gewoon, omdat iedereen zou moeten proberen leven volgens die 5 regels. Met 1 & 2 heb ik doorgaans geen moeite, de rest valt me soms wat moeilijker. Nummer 3 bijvoorbeeld: “Live simply”. Ik ga nu niet beweren dat ik een way-too-fancy leven leid badend in nothing but luxury – daar heb ik nu eenmaal het juiste bankrekeningnummer niet voor, noch de geschikte sugar daddy gevonden. Ik verkondig hier wel altijd dat je van de kleine dingen des levens moet genieten, wat ik ook effectief doé. Maar toch vind ik mezelf behoorlijk materialistisch en hebberig en wil ik vaak meer, meer en nog eens meer. Ik heb een wishlist van hier tot in New York, dat zelf trouwens ook op de lijst prijkt, in de allerhoogste regionen zelfs... Ik weet niet hoe het bij jou zit, lieve lezer, maar van dat “simple life” komt er in mijn geval maar bijster weinig in huis.

Gelukkig scoort mijn allerkleinste huisgenoot betere punten voor het vak "simpel leven". Voor zijn eerste verjaardag kreeg hij van zijn oma en opa een zingende verjaardagskaart van Bumba toegestuurd. Jawel, die malle clown met z'n puntmuts die ik zo angstvallig uit ons appartement (en een straal van 5km errond) verwijderd tracht te houden als betrof het the devil himself. Terwijl ik deep down heel goed weet dat het kind hoe dan ook in aanraking zal komen met Bumba, Bumbali, Bumbalu of Bumbawhateveritis. Emil kijkt sowieso niet graag tv (tv-kijken = stilzitten = niet mijn zoon zijn favoriete bezigheid) en ik zou eerlijk gezegd ook niet weten op welke zender dat wezen zijn opwachting maakt. Mijn navraag heeft uitgewezen dat ook in de crèche Bumba niet tot het vaste gild der mascottes behoort. En toch.

 

Toch is Emil volledig betoverd door deze Bumba-kaart. Een maand na zijn verjaardag heb ik alle kaartjes van de kast gehaald. Behalve die ene. Neen, ik durfde het niet want 't spel zou gegarandeerd op de wagen zitten. Dus vanaf nu ligt de Bumba-kaart tussen Emils boekjes, en als ik vanuit de keuken hoor dat hij van “t-taaa” kraait, dan weet ik: hij is weer zijn kaart aan het lezen. Ik kan alleen maar concluderen dat Bumba = De Babyfluisteraar, al kan je dat gekweel bezwaarlijk fluisteren noemen. Tenzij hij bij zijn grootouders of door zijn papa stiekem geïnjecteerd wordt met het uiterst besmettelijke Bumba-virus, dat kan ook... Whatever, ik zie hoe blij hij wordt van zijn kaart, en dat is wat telt. Ik ben bereid om hem nog 100 nieuwe muzikale glitterkaarten te kopen (want uiteraard is het huidige exemplaar al rijkelijk bepoteld en bekwijld) zolang ik maar geen hoofdpijnverwekkende DVDs of pluchen clowns in huis hoef te halen. Mijn zoon is in de zevende hemel met een simpele kartonnen kaart, heerlijk toch?

Zo zijn er nog een aantal poepsimpele dingen die de kleine sloeber in extase brengen. Veel ouders zullen het herkennen: je kind heeft bergen state-of-the-art speelgoed, bomvol technologische snufjes en high-tech geluidjes. En waar speelt hij/zij liefst van al mee? Juist ja, niét met dat mooie speelgoed. In Emil zijn geval liever met deze leuke dingen...

Waarom een bal met supercoole opdruk kopen als je met een ballon krak hetzelfde kan uitvreten? Trouwens, lekken aan een ballon is véél leuker en als je er je kleine vlijmscherpe tandjes in zet, maakt een ballon van die mega-grappige geluidjes. Of ontploft hij, en dan verschiet je heel even, om daarna in een hilarische lachbui uit te barsten. Ocharme 2,75€ voor 100 bontgekleurde stuks in de Hema... Als dat niet the simple life is, dan weet ik het ook niet meer zenne...

 

Als meneer niet in the mood is voor een ballon, dan valt hij zeker te paaien met het geel balleke. Zeg nooit zomaar "geel balleke" tegen "HET geel balleke"! Bij ons is het intussen een vast onderdeel van het meubilair geworden, en volgens wat ik hoor is dat in nog andere huishoudens het geval. Het betreft hier een ieniemienie geel plastic balletje met een aantal fijne korreltjes in (maakt deel uit van een speelgoedsetje waarvan ik momenteel niet op de naam kan komen, wie het weet: let me know!), waardoor je er een sambaballen-achtig geluid mee kan voortbrengen. Emil zal er nog veel mee kunnen shaken als we in de zomer allemaal en masse van Brasil la-la-la-laaa gaan doen. Detail: het balleke heeft oogjes, een neusje en een mond. Dat zal er ook wel voor iets tussen zitten. Like I said, het ventje heeft niet veel nodig. Gotta love it.

Voor wie het zoekt, het geel balleke zit in zijn mond. Waar anders?

De kleine roze badeend maakte haar blijde intrede na een verjaardag van een vriendinnetje in de crèche. Ik weet niet hoe dat in andere crèches zit, maar in de onze is het de traditie dat de jarige "trakteert" met een zakje vol lekkers en een speeltje (lees: stress voor mama omdat ze niet wil onderdoen voor al de rest). De roze eend zat dus in zo'n zakje, tussen een hele hoop plakkerig snoep. Dat werd verorberd door PJ omdat Emil op dat moment nog niet over de nodige tanden beschikte om de spekken zelf op te smikkelen. Maar de eend, die nam hij tot zich en al snel werd ze een van zijn BFFs. Ja ik weet het, ze is as pink as can be en dat is wellicht not done voor een jongetje, zo'n nichterige meisjeskleur. Maar het kan me eerlijk gezegd geen barst schelen, want hij is er toppezot van en daar ga ik écht geen stokje voor steken. Het kind heeft trouwens in zijn leven al behoorlijk wat roze gezien, met een moeder die verslaafd is aan all things pink. Hij kan het dus wel aan, denk ik zo.

Voor wie ze zoekt, de roze badeend zit wederom in de mond van het kind verscholen.

Ook ajuinen oefenen een onwaarschijnlijke aantrekkingskracht uit op mijn zoon. In ons appartement staan ze wegens plaatsgebrek op de grond, in een bakje. Emil kan zich lang (ik ga niet zeggen "uren" want dat is nu ook weer niet het geval, hij is en blijft een éénjarige die graag veel afwisseling heeft) bezighouden met alle andzjoens stuk voor stuk uit het bakje te halen en ze een nieuwe, volgens hem betere plaats te geven. Bijvoorbeeld in zijn verzorgingstas, achter de zetel of, zijn all-time favorite, in de wasmachine (die bij ons ook in de keuken staat, ook wegens plaatsgebrek). I'm telling you Jerre Meus: ajuinen stoof je vanaf nu niet meer in de pan maar kook je gaar in de wasmachine! What to do met de pellen tussen de gewassen kleren, daar kan het kind nog geen antwoord op geven. Voorlopig is dat enkel moeder haar probleem..But then again, my boy is happy & so am I... Dan maar kleren met een ajuingeurtje erin, ik spuit wel wat extra parfum :-)

Aangezien het mijn zoon betreft, is het eigenlijk niet zo vreemd dat hij zich aangetrokken voelt tot alle soorten schoeisel. Vooral zijn roodleren schoentjes van Ocra (topmerk!) vindt hij de max om mee te zwaaien en te smijten, om aan te snuffelen en te lekken. Ze uit zijn pollekes nemen om ze aan zijn voeten te binden, da's dan weer andere koek maar daar gaan we het hier niet over hebben. Ik weet : als hij een moeilijk momentje heeft, dan steek ik hem best snel een schoen in zijn hand. Of ik kan ook mijn überschaamtelijke dierenpantoffels aantrekken en hem daarmee aan het lachen brengen. Ik heb ze zeker al 5 jaar en ik zeg al zo lang dat ik nieuwe ga kopen, maar ik vind er geen die ik echt mooi vind (néé, ik weet het, deze zijn ook niet mooi, maar wél warm!). En kijk, maar goed ook want Emil is er dol op! Het zou natuurlijk ook kunnen dat hij mij in mijn gezicht zit uit te lachen omdat ik zulke kloeften aan mijn voeten heb... Maar dan nog, hij lacht, en dat is wat telt :-)

 

Over naar de rayon schoonheidsartikelen. Want ook deze sector boeit het ventje uitermate, misschien ook een kleine erfenis van de mama. Emil ligt, zoals de meeste peuters wellicht, niet altijd even graag op het verzorgingskussen. Lees: alleen als het in zijn eigen kraam past (en dat kraam, dat staat na één jaar al bijzonder stevig op poten, zeg ik u). Op momenten dat dat niet het geval is, zorgt zijn haarborstel steevast voor soelaas . Hij borstelt er zijn hele lijfje mee. Behalve zijn hoofd, uiteraard. Want dat is logisch. In dezelfde categorie vindt hij het ook leuk om het "neusslijmzuigerke" in zijn mond te steken. Of de tube poepzalf, waarvan hij duidelijk nog niet goed doorheeft waarvoor die gebruikt wordt, een tongske te draaien. Zeg nu zelf, wie heeft er eigenlijk een duur tennisracket nodig als je dit eigenlijk ook met een simpele haarborstel kan?

Nog eentje om het af te leren: water. Zwembad, bad, koud, warm: doesn't matter at all for Mr E. Steek hem in het water en hij is doodcontent (genen van de papa, definitely). Sinds zijn vijf maand hebben we hem meegenomen naar het zwembad, en al die keren dat hij al in het water gezeten heeft (dat zijn er héél veel, believe me) heeft hij niks anders gedaan dan lachen en het testosteron uit zijn lijfje schreeuwen. Volgende week gaan we skiën dus ik hoop dat hij met sneeuw, wat in principe toch gewoon bevroren water is, hetzelfde heeft. Zie hem eens glunderen, en voor zo'n big smile moet je écht niet veel meer doen dan hem in het water steken... Simpel, toch?

Ik kan hier nog wel eventjes mee door, want ik vergeet plastieken flessen, het deksel van zijn brooddoos, de stofzuiger, lepels, post-itjes, sleutels... Rap content, dat venteke. In dat opzicht kunnen wij volwassenen (ik in ieder geval) nog veel leren van die kleintjes.

Ik besef goed dat hij binnen afzienbare tijd niet meer zo makkelijk te entertainen zal zijn, en dat hij mij zal sméken om het allernieuwste Lego-bouwpakket of Action-man of whatever it will be dat hip & happening is in Speelgoedland op dat eigenste moment. Voorlopig koester ik het feit dat hij zo gemakkelijk happy te maken is en dat hij the simple life zo awesome vindt. En blijf ik uiteraard mijn stinkende best doen om Bumba enkel in ons appartement toe te laten onder de vorm van een zingende kaart... En voor de rest: que sera, sera, dat zien we dan wel weer!

Happy happiness day, sweeties!

Lots of love, Josie xo 

Een Uiltje Lezen

Ik ben een boekenwurm, daarvan getuigt mijn Ikea Expedit-boekenrek dat quasi op instorten staat, deels ook omdat mijn zoon het al eens pleegt te gebruiken als zijn hoogstpersoonlijk klimrek. In ons nieuwe huis zijn we van plan een gigantische book wall te maken: oh the excitement!

Ik probeer zoveel mogelijk te lezen, al zal het wellicht altijd "te weinig" zijn naar mijn goesting. Drukdrukdruk, weetjewel... Toch probeer ik elke dag steevast af te sluiten met een paar pagina's lezen in bed, dat helpt mij om beter in te slapen (als ik al niet in slaap val tijdens het lezen, which happens to me quite frequently). En hoe langer de dagen worden, hoe meer ik lees. Momenteel ben ik bezig in de ontknoping van "De Man Van Je Leven" van Arthur Japin, een review volgt binnenkortop deze eigenste plek.

Eind april wordt naar goede jaarlijkse traditie de Gouden Boekenuil uitgereikt. Sinds ik in het vijfde middelbaar mocht zetelen in de scholenjury (een hele fijne ervaring!) ben ik de literaire wedstrijd elk jaar trouw blijven volgen. Op de shortlist van 2014 blijven nog 5 kanshebbers over, waarvan er eentje op 24 april het felbegeerde beeldje van Ever Meulen in ontvangst zal mogen nemen. De Gouden Uil genomineerdenlijst geeft mij elk jaar veel inspiratie en goesting om te lezen. Ik zet ze even op een rijtje voor jullie...

1. Ilja Leonard Pfeijffer - La Superba
Ik ken Pfeijffer vooral van zijn dichtwerk, dat ik nog gelezen hebt op 't unief. Hij is daarnaast ook een bekroond romanschrijver, die bekend staat om zijn ruige uiterlijk en uitgesproken meningen. Pfeijffer woont sinds een vijftal jaar in Genua, en daar gaat "La Superba" over. Het is een roman over een labyrinthische stad waarin verschillende personages - schrijvers, heren van stand, vluchtelingen, hoeren - ronddwalen, op zoek naar zichzelf. Meer nog dan over de stad, de liefde en het lot van de zoekende mens gaat deze grandioze meerstemmige roman over het schrijven van een meerstemmige roman zélf.
"La Superba" spreekt me enorm aan door de gelaagdheid, de verschillende niveaus en de locatie. De cover is duister en rauw, en dat maakt mij nieuwsgierig. Het is een boek dat ik me eerstdaags zeker ga aanschaffen!

2. Jamal Ouariachi - Vertedering
In "Vertedering" kruipt de Nederlander Ouariachi in het hoofd van een getraumatiseerde, verzuurde postkamerverantwoordelijke. Hij is zijn geloof in de liefde kwijt en heeft problemen met zijn eigen agressieve zelf. Wanneer hij een mand met verwaarloosde jonge katjes vindt, raakt hij echter bevangen door vertedering. Kort daarna wordt hij ook verliefd en begin hij stiekem te dromen van een beter leven. Maar in zijn geval is dat niet zonder gevaar...
Een duister hoofdpersonage, troosteloze setting, plotselinge ommekeer in het verhaal: dit boek ga ik heel graag lezen denk ik. Een toekomstige nieuwe aanwinst voor mijn boekenrek dus (dat bijgevolg nog een tikkeltje meer zal beginnen doorhangen).

3. Joost de Vries - De Republiek
Na de dood van Josip Brik, popfilosoof professor in de Hitlerstudies, probeert zijn rechterhand Friso de Vos Briks intellectuele nalatenschap naar zich toe te trekken. Helaas is hij niet de enige die deze ambitie koestert... Een roman over rouwverwerking, liefde, ambitie en jaloezie, die gaandeweg ontaardt in een academische satire met de allures van een spionageroman.
Ik heb al enkele reacties op het boek gelezen en die zijn zeer gemengd. Sommigen spreken van een ingewikkeld verhaald, een ware beproeving om het te lezen, een schrijver die zich maar al te graag profileert als slimste jongen van de klas met tal van intellectuele verwijzingen naar de geschiedenis en cultureel erfgoed. Anderen loven de roman om de spitsvondigheid, de humor en de schrijfstijl. Ik zou me er wel aan durven wagen, al was het maar omdat aanstormend talend de Vries (geboren in het gezegende jaar 1983, just like your truly) vorig jaar nog prijkte op de Humo-lijst met tien Nederlandstalige schrijvers voor de toekomst. Zijn debuutroman "Clausewitz" is bovendien veelgeprezen. I might give this one a try!

4. Stefan Hertmans - Oorlog en Terpentijn
Vlak voor zijn dood in de jaren '80 gaf de grootvader van Stefan Hertmans zijn kleinzoon een aantal volgeschreven dagboeken. Jarenlang durfde Hertmans de cahiers niet te openen, tot hij het uiteindelijk wél deed en kennismaakte met het leven van zijn overleden grootvader. Dat bleek getekend door armoedige kinderjaren, gruwelijke ervaringen als frontsoldaat in WO I en een jonggestorven grote liefde. Later in zijn leven ging hij schilderen om zijn immense verdriet te verwerken. Stefan Hertmans schreef deze aangrijpende roman als ultiem eerbetoon aan zijn grootvader.
Net als bij Pfeijffer ben ik vooral bekend met Hertmans' poëzie, die ik met veel plezier gelezen en geanalyseerd heb tijdens mijn lang vervlogen jaren als studente Germaanse Talen (*nostalgie*). Ik heb over dit boek al zodanig veel positieve geluiden gehoord dat ik het zeker wil lezen. De oorlog is normaal niet mijn geliefkoosde thema (ask my BF, hij smeekt mij al jaren om hem eens te vergezellen naar In Flanders Fields...) maar hiervoor zal ik toch een uitzondering maken denk ik. Het feit dat het verhaal volledig gebaseerd is op de getuigenis van de schrijver zijn grootvader spreekt me enorm aan.

5. Jan Brokken - De Vergelding
In het Zuid-Hollandse dorp Rhoon, het geboortedorp van de schrijver, vindt in 1944 door sabotage een Duitse soldaat de dood. De vergelding van de Duitsers is verschrikkelijk: zeven mannen uit Rhoon worden geëxecuteerd, hun vrouwen en kinderen worden uit hun huizen verjaagd, alles wordt in brand gestoken. Wie pleegde de aanslag op de soldaat en waarom? Of was het gewoon een ongeluk? Tot op de dag van vandaag maken de dorpsbewoners van Rhoon elkaar verwijten hierover. In "De vergelding", met als subtitel "een dorp in tijden van oorlog", reconstrueert Brokken de gebeurtenissen aan de hand van getuigenverhoren, 185 interviews met betrokkenen en talloze processtukken. Net als hij denkt te weten hoe het zit, krijgt het verhaal plots een andere wending...
Door het thema en het feit dat het een historische reconstructie is voel ik me niet direct aangesproken om dit boek te gaan lezen. Ik vrees dat dit me geen 256 pagina's lang kan boeien. Ik denk dat het meer iets voor mijn vriend is want hij leest zo'n boeken wel graag, misschien halen we het dus toch wel in huis!

Voorlopig denk ik dat het al een hele prestatie zal zijn als ik nummer 1, 2 en 4 kan lezen. Ik hou jullie op de hoogte!
Iemand van jullie al bezig in een van deze boeken? Wat vinden jullie ervan?

Happy reading!
Love, Josie xo

Bloggy Business

Bloggen is hip & happening in Vlaanderen. Dat bleek overduidelijk na de eerste Big Blogameetup, die plaatsvond vorige week zaterdag. Er werd al heel wat over geschreven door mijn collega-blogsters. Lobke, een superleuke blogmadam, vatte het al meer dan perfect samen. Dus dat geeft mij het perfecte excuus om het kort te houden... Maar wél des te krachtiger, evidemment!

Een zeventigtal Vlaamse bloggers van diverse pluimage kwamen op zaterdag 8 maart samen in de Wasbar in Antwerpen voor een verbroedering - of beter "verzustering" want er waren amper twee mannen aanwezig. Lees: een drukte van jewelste, vergelijkbaar met een kippenhok, maar dan wel een heel leuk hok! We smulden van de mierenzoete to-die-for cupcakes van Babycakes & Rabbits (zware concurrentie voor mijn all time favorite Julie's House in Gent) en van de overheerlijke bagels van Jackie's. Twee namen om zeker te onthouden, net zoals de Wasbar zelf natuurlijk. Ik was al fan van van die in Gent, en na de Blogameetup ben ik alleen maar meer overtuigd geraakt van de sterkte van het concept. Keep going, Dries & Yuri!

Herman Maes van Dailybits kwam een aantal interessante tips & tricks voor bloggers uit de doeken doen, en zoals op elk groots event mochten we een goedgevulde goodie bag mee naar huis nemen. What's not to love? Wie graag een overzicht wil van alle deelnemers en sponsors, kan dat vinden op de blog van Soetmin, de organisatrice van dienst en gewoon ook een topwijf eerste klas.

Hoewel ik quasi vergroeid ben met mijn smartphone en te pas en te pas vanalles op Instagram, Facebook en Twitter zwier, heb ik nauwelijks foto's genomen tijdens de Blogameetup... Tja, te druk bezig met tetteren zeker? In ieder geval, Caroline maakte superleuke plaatjes dus neem zeker eens een kijkje op haar blog als je de sfeer van de avond wil proeven.

Het was heel fijn om eens de gezichten te ontmoeten achter de vele blogs die ik lees. Ik carpoolde naar Antwerpen in het gezelschap van de West-Vlaamse blogdelegatie, bestaande uit Julie en Heidi. Een kleine delegatie, dat wel, maar het was heel plezant in de auto. Wat mij betreft is zo'n bijeenkomst voor herhaling vatbaar, al hoop ik dat er bij de volgende editie iets meer diversiteit zal zijn qua blogs, want het viel me op dat er heel veel naaiblogsters aanwezig waren en laat naaien, breien en andere soorten "manueel creatief" bezig zijn nu net iets zijn wat mij niet ligt. Maar soit, het is altijd leuk om mensen te ontmoeten die met totaal andere dingen bezig zijn dan ikzelf. Zorgt voor een frisse kijk!

Bovenal gaf de Big Blogameetup mij nog veel meer goesting om lekker verder te bloggen. Ik ben nu een goeie acht maanden bezig met Josie's Little Things, en ik ben intussen zwaar verslaafd geraakt aan mijn eigen happy & blingbling space on the internet.

Ik ga hier dus nog heel lang mee doorgaan, that's for sure! En ik hoop dat jij, lieve lezer, mijn verhalen hier met veel plezier zal blijven lezen :-)

Lots of love, Josie xo

De Maxx #29

Het weekend, dat wordt in mijn hoogstpersoonlijke woordenboek omschreven als zijnde "de 2,5 allerleukste dagen van de week" en daar moet ik geen verdere uitleg aan geven denk ik. Een van de vele redenen waarom het weekend zo leuk is, is omdat ik op zaterdag tussen 13u en 18u steevast luister naar mijn favoriete radioprogramma van de week: De Maxx op Stubru.

De Maxx staat voor 5 uur lang nothing but de pittigste, hipste weekend tunes. Een bonte mengeling van dance, techno en rock doorspekt met hier en daar een niet klein te krijgen classic. Muziek die mij op het lijf geschreven is en waarvan ik telkens een instant happiness boost krijg. Weekend vibes, dat is gewoon De Maxx.

Regelmatig verschijnt er een knaller van een long player van dit heerlijke radioprogramma. Sinds gisteren is nummer 29 verkrijgbaar bij de betere platenboer en ik hoef wellicht niet te vertellen dat ik hem als de bliksem heb aangeschaft. Ik was al een tijdje aan het grasduinen op iTunes voor een verse lading loopmuziek die ik - tot mijn allergrootste frustratie! - maar niet leek te vinden, plus we vertrekken zaterdag op skireis en ik heb altijd graag wat ambiance in de auto. De timing van deze nieuwe long player kon dus niet beter zijn!

De Maxx 29 is trouwens een absolute aanrader voor wie houdt van party classics, leuke ritmes en happy tunes. Ik heb alvast een kleine selectie gemaakt van mijn 3 favoriete nummers... So here's what to do : press play, turn volume to the max and go get that long player, sweeties!

Subfocus - Turn Back Time: zonder overdrijven is dit voor mij de aller-aller-allerbeste danceplaat van het moment!

Klaxons - There Is No Other Time: new rave uit London, ditmaal met een opvallend scherp poppy kantje... I like!

Disclosure ft. Mary J Blige - F For You: funky beats van 2 hypergetalenteerde Britse broertjes, in dit nummer geruggensteund door het krachtige stemgeluid van Mary J Blige. Blow the speakers, babies!

Veel luisterplezier! En laat me vooral weten welke nummers jij de leukste vindt!

Lots of love, Josie xo

De Maxx Long Player 29 is verkrijgbaar in de platenwinkel en vanaf 17/03 ook via iTunes.
Foto bovenaan via Stubru

R is for Relax

R staat voor heel veel. Robuchonpuree, radiant orchid, running mate, Ryan Gosling - to name just a few. Maar daar ga ik het nu niet over hebben want deze onderwerpen zijn hier al eens de revue gepasseerd. Vorige week vrijdag ging ik op stap met mijn beste vriendin en toen stond R voor het volgende...

RUST...
We kwamen op adem in een sfeervol en uiterst verzorgd 10.000 m² complex met maar liefst 8 sauna's, elk met hun eigen therapeutische werking (Finse sauna, biosauna, meditatiesauna, infraroodsauna,...). We hadden geluk want de avond voordien was de gloednieuwe Himalaya-sauna geopend, waar "chakra's" en de weldadige effecten van zoutsteen centraal staan. Deze sauna is heel draaglijk van warmte en het was zalig om er de vermoeidheid van de werkweek van me af te voelen stromen. Ondanks het feit dat het vrijdagavond was, vond ik het heel rustig in het complex. Dat het "opgietweekend" eraan zat te komen daags nadien, kan er natuurlijk ook mee te maken gehad hebben. In ieder geval, de rust en kalmte deden enorm veel deugd!

RELAX...
Naast flink zweten en ontgiften in de verschillende sauna's was er ook tijd voor ontspanning in het zwembad, de scrubhut en de jacuzzi. Bij mooi weer kan je van de zon genieten op de ligweide of het speciaal aangelegde strand. In een van de vele rustruimtes of tijdens een weldadige opgietsessie (telkens in een ander thema, ze maken er echt wel hun werk van) word je totally zen. 

RODDELWIJVERIJ...
Al wellnessend roddelen, ratelen en gezellig bijpraten met mijn allerbeste vriendin, de zotste doos die ik ken, de lieve meter van mijn zoon: tell me what's not to love? Tussen al dat chitchatten door stond R ook bijna voor een serieus rugletsel, toen ik in al mijn elegantie tegen de vlakte knalde in het dompelbad en zo op mijn rug belandde. Ik ben efkes moeten gaan liggen (daarvoor zijn er in dit complex gelukkig faciliteiten genoeg) en het is allemaal goed gekomen want ik huppel en spring heden ten dage nog steeds vrolijk rond. Misschien toch een tip voor de uitbaters om de richel van het dompelbad iets veiliger te maken, want ik hoorde van een andere saunagast dat hij nog al mensen zien vallen had...

ROYAAL GENIETEN...
Tussendoor genoten we van een gezonde maaltijd en verfrissende drankjes in Bistro R. Deze grenst aan het saunacomplex en je kan er dus gewoon in je comfy badjas gaan eten. Er zijn jammergenoeg geen drinkfonteintjes in het complex aanwezig (een verbeterpuntje?) en het is verboden om zelf drank mee te nemen, dus wij hadden vooral véél dorst! In de Bistro is het rustig zitten en op de kaart vind je een ruime keuze aan pasta's, salades en snacks. Mijn vriendin koos de salade met geitenkaas en spekjes, ik ging voor de salade met gebakken kip. Lekker en verzorgd, we moesten er wel vrij lang op wachten maar hey, het was relaxy-time dus we hadden geen haast. Intussen konden we nog een beetje babbelen en mensen kijken, always big fun :-)

Om eindelijk to the point te komen: R staat voor relaxen in Thermen R te Roeselare, dat terecht een van de mooiste wellnessresorts van België wordt genoemd. Naast de thermen, die wij bezochten (publiek en zonder badkledij, always good to know), kan je er ook terecht voor diverse wellness- en beautybehandelingen. Alle info vind je op de website.

Mijn eigen bijna-rugletsel ten spijt kan ik alvast met zekerheid zeggen dat ze mij ginder in Roeselare nog heel vaak gaan terugzien. Hopelijk hangt er tegen dan wel anti-slip op de rand van het dompelbad... En anders zal ik mijn uiterste best doen om wat eleganter te zijn. Wouldn't be such a bad thing after all ;-)

Nood om eens volledig te ontstressen, lekker te relaxen of gewoon op je luie krent te genieten? Dan staat R voor rep je als de bliksem naar Thermen R te Roeselare, want dat is een absolute aanrader! Ik ga vaak naar de sauna en deze is toch wel een van de beste die ik al gedaan heb.

Lots of love, Josie xo

Tussen al dat relaxen, genieten en babbelen door had ik helaas geen tijd om zelf foto's te nemen. De foto's in deze blogpost komen van de website van Thermen R Roeselare.

Ready For Spring With Deauty

De Deauty februaribox stond onlangs volledig in het teken van de lente. OK, we hebben geen strenge winter gehad die ons lichaam heeft doen afzien van de kou. Maar toch is het geen overbodige luxe om een aantal spring preparations in te lassen in je beautyritueel voor een zachte huid, een stralende teint en glanzende lokken. Ik vond het een zeer geslaagde box want ik heb al (bijna) alle productjes volledig opgebruikt. Kijk even met mij mee wat er allemaal in zat...

Kérastase Bain Force Architecte Shampoo (80 ml) en Ciment Thermique (50 ml)

Ik kende het merk Kérastase natuurlijk al maar had er nog nooit echt producten van gebruikt. De shampoo doet wat de naam zegt: het haar sterker maken en beschermen tegen externe factoren als wind, regen, koude en ook die vervelende gespleten haarpunten. Het goedje ruikt heel lekker en maakt mijn haar mooi glad en veerkrachtig. What's not to love? Ook het haarmasker, de zogenaamde "ciment", is top. Het is een leave-in treatment die je niet hoeft uit te spoelen: handig! Ik merk dat mijn haar glanst en er gezond uitziet. De tubetjes zijn intussen volledig leeg maar ik kan wel zeggen dat Kérastase er een nieuwe klant/fan bij heeft...

Voor de full size shampoo (250 ml) betaal je € 19,90.
Voor de full size ciment thermique (150 ml) betaal je € 26,50.

Weleda Duindoorn Voedende Body Lotion (10 ml) en Granaatappel Regeneratie Handcrème (10 ml)

Ik ben al jaren een grote fan en actief gebruikster van de biologische Weleda-producten. Ze zijn lief voor de huid, ruiken lekker en zijn bijzonder schappelijk van prijs. Ik was dan ook heel blij met de duindoorn body oil. Misschien een miniflaconnetje, maar wél gevuld met superzalige voedende olie. Ideaal voor droge velletjes (yours truly: check), en de zonnige citrusgeur doet al stiekem dromen van de zomer... De granaatappel handcrème heb ik al vaak gekocht. Granaatappel is niet alleen superlekker en gezond (ik eet de pitten vaak in yoghurt, yum!) maar de vrucht maakt je ook mooier. Ze gaat in het bijzonder huidveroudering tegen en voorkomt pigmentvlekken. Daarom is granaatappelcrème geschikt voor de rijpere huid. Ik heb heel vaak last van droge handen en ik vind het heerlijk om ze dan te pamperen met deze smeuïge crème. Een aanrader voor alle droge pollekes, en de geur is echt onweerstaanbaar!

Check trouwens zeker ook eens de website van Weleda want het gamma is  bijzonder uitgebreid en loont zeker de moeite om eens uit te testen!

Voor de full size duindoorn body lotion (100 ml) betaal je € 15,50.
Voor de full size handcrème (50 ml) betaal je € 8,99.

Couvent des Minimes - Eau Des Mission "Botanical" (30 ml)

Deze geur is pure nostalgie, een eerbetoon aan missionarissen die zich jarenlang hebben ingezet voor mensen over de hele wereld en zich verdiepten in de weldadige effecten van planten. Het is een rijke, weelderige geur waarin ik accenten van citrus, musk en vanille herken. Geen vervanger voor mijn vaste parfum, maar wel aangenaam om bijvoorbeeld op een sjaal te druppelen en de hele dag te genieten van de zalige geur. Of sprenkel eens een paar druppeltjes op je hoofdkussen en dan... Sweet dreams babies!

Voor de full size flacon (100 ml) betaal je € 26.

Arkopharma - Forcapil (full size)

Dit voedingssupplement bevat een formule van zink, vitaminen en mineralen en belooft glanzend, veerkrachtig haar en sterke nagels. Ik vind het persoonlijk niet nodig om voedingssupplementen in te nemen omdat ik er een supergezonde levensstijl op nahoud, maar onder het motto "baat het niet, dan schaadt het niet" ben ik toch nog steeds trouw de aangeraden dosis van 2 capsules per dag aan het innemen tot mijn potje leeg is. Ik denk echter niet dat ik me daarna een nieuw potje ga aanschaffen, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor bepaalde mensen een extra hulpmiddel kan zijn om gezond te leven.

Prijs full size: € 13 voor een potje van 60 capsules ( aanbevolen hoeveelheid: 2 stuks/dag).

Wat vonden jullie van de Deautybox van vorige maand?

Ben je nog geen Deautista maar wil je er graag eentje worden? Ga als de bliksem naar de Deauty website en bestel er je abonnement naar keuze. I swear you won't regret! De box van maart wordt trouwens een samenwerking met winkelketen iU, dé Belgische expert in parafarmaceutische producten met meer dan 300 topmerken in het gamma. Ik ben alvast héél benieuwd!

Na de stralende lentedagen van de afgelopen week kan ik alleen maar zeggen: op naar nog veel meer lente!

Love, Josie xo

Manic Monday Medicine #6

Morgen dient alweer een nieuwe werkweek zich aan, lieve lezer... Ik hoop dat jullie even hard genoten hebben van het zonnige weekend en dus even opgeladen zijn als ik. Ongelofelijk wat zonne-energie kan doen! En volgens de laatste weersvoorspellingen blijft het nog wel even zo, zalig! De wijsheid die ik wil meegeven voor morgen maandag is deze keer geen quote, maar eentje van mezelf:

Enjoy the sun & life becomes soooooo much prettier!!!!!

Liedjesgewijs vertaalt mijn wijze raad zich in feite perfect in deze tophit, maar om het niveau op mijn blog toch een béétje deftig te houden, heb ik een betere soundtrack gezocht én gevonden. "Best Day Of My Life" van American Authors is poppy, happy en als je het hoort dan kan je er alleen maar vrolijk van worden:

Of vergis ik mij? :-)

Love, Josie xo