Oorwurmen

Februari is echt voorbijgevlogen! En maar goed ook, want dat wil zeggen dat de lente nu echt in aantocht is. Tijd dus om mijn favoriete muziekjes van de afgelopen maand op een rijtje te zetten...

1. Then What heet de nieuwe single van Balthazar, de jonge rockband die het beste van Oost-Vlaanderen (Gent) en West-Vlaanderen (Kortrijk) verenigt. Het is de voorloper van hun nieuwe album Thin Walls, dat eind maart uitkomt. Ik vind het een enorm matuur en doorleefd nummer, echt chapeau voor een bende twintigers. Belgisch toptalent, daar hou ik van!

2. Van jeugdig talent van eigen bodem gesproken, het nummer Midnight Swim van St. Grandson heeft mijn hart gestolen. De dromerige indieband, met roots in mijn woonplaats Torhout, is een van de winnaars van De Nieuwe Lichting van Stubru, een zoektocht naar vers muzikaal talent. Als ik het nummer hoor heb ik echt moeite om te geloven dat dit het werk is van zo jonge mensen. Een minpuntje vind ik de naam van de band, daar ben ik momenteel nog niet van overtuigd. Maar ik vond School is Cool eerst ook een duffe groepsnaam, en nu vind ik hem best oké. Komt dus wel goed met die St. Grandson als je 't mij vraagt.

3. Voor mijn februariselectie blijf ik verder vissen in de vijver van eigen kweek. Want Billie, de Blankenbergse (wederom: West-Vlaanderen boven!) zangeres die in 2012 al meezong in Puppy van Netsky, heeft nu haar eerste solonummer uit. Give Me The Knife heeft het. Die stevige bas heeft mijn radioboxen al serieus doen afzien. Maar daar lig ik nu eens niet wakker van... Because I love it!

4. Something From Nothing, de eerste single uit het nieuwste album Wasting Light van de Foo Fighters, kon mij niet dermate bekoren. Ik vond het nummer OK, meer niet. Dat is met Congregation wel anders. Deze single bevat (in my opinion) bakken meer dynamiek, een beetje zoals Everlong en Learn To Fly (mijn favo nummers van the Foofs). Straks ga ik nog spijt hebben dat ik niet mee ga naar Werchter met mijn vriend om ze aan het werk te zien op de heilige weide daar...

5. Spring is in the air, en dat maakt dat ik nóg meer dan anders gevoelig ben voor happy sunny songs. Ik moet dus niet vertellen dat ik onmiddellijk verliefd werd op het enorm aanstekelijke You Make Me Feel Better van Alex Adair. Sommigen zullen dit eentonig en saai vinden, ik hou van het frisse deuntje. Makes me wanna dance - en da's toch altijd een hele goeie graadmeter voor een goed nummer in mijn geval. 

,

Verder heb ik deze maand opnieuw heel veel geluisterd naar het album Rumours van Fleetwood Mac. Ik heb dit ontdekt en grijs gedraaid in het voorjaar van 2012, een periode met veel veranderingen. Ik probeerde toen zwanger te worden en dat liep niet zo vlot, maar ik heb wel het gevoel dat ik er samen met Pieterjan sterker ben uitgekomen. Rumours doet mij terugdenken aan die periode en brengt heel wat emoties naar boven. I Don't Wanna Know en The Chain zijn trouwens mijn favorieten uit dat album.

Ten slotte nog een nummer dat ik herontdekt heb afgelopen maand: Free van Emeli Sande ft. Rudimental. Ik heb het altijd al supermooi gevonden, maar sinds kort staat het op mijn ipod, waardoor ik er vaak naar luisteren tijdens het lopen. Behalve de zin "I drink a little more than recommended" is de tekst van dit nummer echt 100% me:

Ooh c'est la vie

Maybe something's wrong with me

Ooh at least I am free 

I am free

Bovendien heeft het nummer een prachtige videoclip. Check it out, ik kreeg/krijg er echt kippenvel van, zo schoon.

Wat vinden jullie van mijn keuzes deze maand? Topsongs die ik toevallig uit het oog ben verloren? Just let me know!

Lots of love, Josie xo 

Clips: Youtube
Afbeelding: Pinterest

Relax?!

We zijn intussen aanbeland in de vierde en laatste week van het #boostyourpositivity project van Activia. Ook deze keer is er opnieuw een leuk thema: destress. Hoe kom jij tot rust? Wat doe je om volledig te ontspannen? 

Ik heb zelf nogal een dubbele relatie met ontspanning - vandaar de 2 leestekens in de titel. Ik ben iemand die héél moeilijk alles kan loslaten en volledig tot rust kan komen omdat ik graag druk bezig ben, al vervloek ik mezelf daar soms om. Anderzijds geniet ik wel enorm van kleine dingen - anders zou deze blog simpelweg niet bestaan - en dat beschouw ik zeker ook als ontspanning. 

Voor veel mensen is lang uitslapen of luieren in de zetel de ultieme vorm van ontspanning. Ik begrijp dat, maar mij doe je daar écht geen plezier mee. Pas op, na een nacht met weinig slaap lig ik ook wel eens te "vegeteren" in de sofa, maar ik vind dat al snel tijdverlies. Wat zijn dan wel mijn "momentjes"?

* Mijn nagels lakken. Mijn favoriete serie kijken. En de combinatie van beide in mijn bed, zoals hierboven. Heaven.
* In m'n eentje naar de supermarkt gaan en dus lekker de tijd hebben om rustig mijn boodschappen te doen (en dus hopelijk eens niks te vergeten).
* Gaan shoppen. Ik doe dat steevast in m'n eentje, op een zaterdag van zodra de winkels open zijn (lees: wanneer de rest van de wereld nog aan 't wakker worden is) en alleen in winkels waar ik weet dat ik alles vind wat ik nodig heb in de juiste maat. Tegen dat de grote mensenmassa de winkels bereikt, ben ik al lang weer vertrokken (samen met al mijn goedgevulde shopping bags). Van stress is hier dus absoluut geen sprake!
* Ik moet het waarschijnlijk niet meer zeggen: lopen is hetgeen mij misschien wel het meest ontspant. Ook zwemmen brengt rust, en met mijn fiets rijden. Ik ben zo blij dat het bijna lente is, want dan kan ik weer veel op pad met mijn stalen ros!
* Naar de speeltuin gaan met Emil. De kleine aap heeft weinig tot geen schrik op de speeltoestellen en legt gemakkelijk contacten met andere aanwezige kindjes. As in: moeder heeft tijd om op haar gemak op het bankje te zitten en al dagdromend een oogje in het zeil te houden.
* Bloggen, of course. Anders was ik er al lang mee gestopt.
* Een half uurtje Pinteresten. Het is misschien een beetje een fake virtuele wereld, maar wel eentje waar altijd alles netjes ligt en er lekker uitziet, en daar kom ik volledig tot rust. Ik schreef daar trouwens ooit al deze post over.
* De weekendkrant lezen. Ik kom daar meestal pas toe op zondagavond (maar dat is mijn eigen schuld want ik plan mijn weekends altijd te vol, dus ik ga daar niet over klagen). Dan nestel ik mij in de zetel onder mijn dekentje met een kop thee zodat ik totally relaxed ben om alle katernen te doorbladeren en van a tot z te lezen. Heerlijk vind ik dat, zo heb ik het gevoel dat ik weer volledig up-to-date ben om aan een nieuwe week te beginnen.
* Alleen in de auto zitten. De radio keiluid zetten. Mee kwelen en mij geen hol aantrekken van de vreemde blikken die andere bestuurders mij toewerpen.
* Naar mijn zoon staan kijken als hij in zijn bedje ligt te slapen. Meestal sta ik daar maar een paar minuutjes te koekeloeren, maar na een drukke werkdag of een baaldag is dat al voldoende om mij op slag weer in een happy hippo om te toveren.
* Jullie gaan mij zot verklaren, maar ik kom ook tot rust als ik mijn strijk doe. Ik sta dan op het platform achter onze zitput, en met het uitzicht dat ik dan heb op mijn mooie huis vind ik het echt niet erg om daar te staan...

Ik weet van mezelf dat ik het moeilijk heb om alles van mij af te zetten. Als ik niks doe, dan is er een stemmetje in m'n hoofd dat vrijwel onmiddellijk vragen begint te stellen. Is de strijk al gedaan? Moet je niet meer voor je bijberoep werken? Staan er boven geen verhuisdozen meer te wachten om uitgepakt te worden, al maandenlang? Je auto mag wel eens gekuist worden, niet? 

Ik heb intussen wel geleerd om mezelf meer rust te gunnen. Het breaking point kwam er in juni vorig jaar, toen ik van de dokter de diagnose kreeg dat ik met een heel zwaar ijzertekort te kampen had. Zoals veel jonge vrouwen had ik altijd al wat ijzertekort gehad, maar in combinatie met een enorm druk voorjaar had ik toen een historisch laag peil bereikt, beneden de ondergrens. De dokter trok aan de alarmbel en ik ben toen heel bewust rustmomenten beginnen inbouwen (en heb daarnaast natuurlijk ook mijn voeding aangepast). Ik blijf een zeer bezige bij dus ik moet er elke dag aan werken. Maar het lukt, en ik voel me al véél beter dan een jaar geleden.

Ik merk wel dat ik me sowieso veel gemakkelijker kan ontspannen buitenshuis. De reden is simpel: als ik niet thuis ben, dan kan ik ook niet opruimen, poetsen, kasten herinrichten of de was doen. Als ik ergens naartoe ga, dan blijft dat vervelende stemmetje van hierboven meestal gewoon thuis. Een uitstap naar een wellness center is dus de ultieme vorm van ontspanning voor mij, net als een weekendje weg. Om nog maar te zwijgen van een citytrip, of een vakantie...

Gelukkig staat er veel ontspanning op het programma binnenkort! In april gaan Pieterjan en ik maar liefst 2 keer een weekendje weg (één keer naar Bruxelles ma belle en één keer heel dichtbij naar Brugge), wat betekent dat we ook telkens een avond hebben om lekker te gaan eten en drinken en véél te babbelen. I love it! Binnen een goeie week vertrek ik op skivakantie met de familie, en in juli trek ik met mijn gezin naar onze inmiddels vaste stek in de Alpen. We hebben een huis gebouwd en dat brengt veel (onverwachte) kosten met zich mee, dus we moeten een beetje op ons budget letten. Toch vinden we het belangrijk om er eens volledig uit te zijn, want we hebben daar heel veel deugd van. In het najaar ga ik dan nog op citytrip met mijn beste vriendin. De bestemming moeten we nog vastleggen. Ook dit zal geen superdure reis worden, maar dat hoeft ook niet. Mijn vriendin en ik, wij hebben echt niet veel nodig om ons rot te amuseren!

Mooie vooruitzichten dus. Denken aan al deze leuke plannen brengt mij alvast volledig tot rust!

Wat zijn jullie relaxtips? Ik wil het graag weten!

Lots of love, Josie xo

Eerste Hulp Bij Oops Momentjes

Een ontsierende ladder in je panty, een vervelende gescheurde nagel (waardoor er nog meer ladders in die panty komen), een pijnlijke blaar op je voeten, je make-up die is uitgelopen, je kapsel dat volledig te wensen overlaat nét op het moment dat je een belangrijke meeting hebt (en dus het liefst van al in een duister hol diep onder de grond zou kruipen)… Allemaal oops momentjes die veel vrouwen wellicht herkennen, maar waar we helaas niet altijd even goed op voorbereid zijn.

Ik sinds kort wél. Want met de juiste must-haves in mijn handtas kom ik elke dag zonder zorgen door en is er van gênante momenten geen sprake meer! Wat zit er zoals in mijn EHBOM-kit?

* Een paar reserve panties. Als je handtas niet groot genoeg is hiervoor, leg ze dan in je auto of in je bureaulade op het werk.
* Transparante nagellak om te voorkomen dat een ladder in je panty – als je geen extra paar bij hebt – van kwaad naar erger gaat.
* Een lange dag op het werk gehad en je moet nog naar een feestje? In een regenbui gezeten, of gewoon te hard in je ogen gewreven? Panda’s zijn schattig, maar enkel in Pairi Daiza. Zelf zorg je er beter voor dat je altijd een doosje/pakje vochtige reinigingsschijfjes in je handtas hebt. Prepare yourself for a worst-case scenario, noemen ze dat.
* Een basissetje make-up met je meezeulen is ook geen overbodige luxe. Denk mascara, lipgloss en oogpotlood. Voor het gewicht moet je het alleszins niet laten.
* Een nagelvijl is superhandig om een gescheurde nagel te elimineren. Zo vermijd je dat de nagel in kwestie nog meer kwaad aanricht, bijvoorbeeld in je panties of je fijne wollen trui. Been there, done that.
* Als het slecht weer is buiten of je hebt gewoon een bad hair day, en je moet je baas/je geliefde onder ogen komen (of je wil er gewoon zélf goed uitzien, of course!) dan doet droogshampoo wonderen. Ik heb dit zelf nog niet gebruikt omdat ik zeer gemakkelijk haar heb, maar ik hoor zeer positieve dingen van frequente gebruiksters!
* Vooral voor jonge mama’s is een miniverpakking vochtige doekjes een onmisbaar attribuut in de sjakos. Mijn zoon die een koek eet en mij daarna met zijn besmeurde handjes een dikke knuffel geeft: het is geen dagelijkse maar toch zeker wekelijkse kost. Maar met het juiste EHBOM-item in mijn tas is er geen reden meer tot paniek!
* Een drukke dag op het werk, de airco die het niet doet – we hebben allemaal wel eens last van overmatig zweet. Enorm vervelend vind ik dat, omdat ik me zelf ook keihard erger aan mensen met een indringende transpiratiegeur. Daarom heb ik altijd een deodorant in miniformaat bij me. Bij Kruidvat en Hema vind je een ruim gamma.
* Ik hou van hoge hakken en heb vrijwel nooit last van pijnlijke voeten – mijn voeten zijn die hoogte intussen zodanig gewend. Maar soms, bijvoorbeeld op een feestje in de late uurtjes, krijg ik toch wat last en dan ben ik blij dat ik een doosje anti-druk patches bij me heb. Deze verlichten de pijn onmiddellijk en zorgen ervoor dat ik kan dansen tot zonsopgang!
* Ook voor kleine lichamelijke ongemakken is het altijd handig om wat rescue stuff ter beschikking te hebben. Zo heb ik altijd een pilletje bij me tegen maaglast, diarree en hoofdpijn. 
* Er slingert ook wel altijd een tampon rond in mijn tas (die mijn zoon er vaak uitvist en dan denkt dat het een lekker snoepje is, hij zou eens moeten weten). Zelf heb ik er niet mee te kampen, maar blijkbaar hebben sommige vrouwen ook last van onverwacht urineverlies bij het hoesten, lachen of sporten (volgens onderzoek 1 op de 2 vrouwen na een zwangerschap). Dat is echt een oops-moment van jewelste, als je 't mij vraagt... In dat geval is het handig om een inlegkruisje op zak te hebben, bijvoorbeeld van lights bij TENA. Zo heb je een fris en droog gevoel de hele dag lang en zit je niet met awkward feelings down under.
* Zorg ten slotte dat je altijd een doosje pepermuntjes in je tas zitten hebt. Als je een maaltijd met veel look of ajuin achter de kiezen hebt, zal je jezelf dankbaar zijn! Een tandenstoker (of flosdraad) komt ook altijd van pas, vooral als je een broodje gegeten hebt met zaadjes, of een schotel met veel groene kruiden. Unless you want to look like The Hulk...

Hebben jullie zelf nog EHBOM-tips voor mij? Laat ze zeker weten in de comments hieronder, dan hebben we er allemaal wat aan!

Als jullie trouwens nog op zoek zijn naar een leuke handtas om al deze spullen op te bergen, snuister dan zeker eens rond bij So Baggy. Niét vinden wat je zoekt is hier gewoon onmogelijk! Sinds kort shop je er de mega-originele tassen van Jump From Paper, een hip merk uit Taiwan dat uitpakt met gedurfde items die inspelen op de fantasie uit onze kindertijd. De tassen zijn kleurrijk, speels en met een flinke scheut humor. Ideaal voor als je graag eens opvalt en houdt van "een spécialleke". Ik ben alvast grote fan!

Lots of love, Josie xo

25 dingen die je nog niet wist over mij

Wie mijn blog volgt, kent mij intussen al redelijk goed. Toch zijn er wellicht nog dingen die je niet weet over mij. Zoals:

1. Ik eet supergraag rozijnen, maar enkel in de droge vorm zoals in studentenhaver. Van zodra ze ingebakken zijn bijvoorbeeld in koffiekoeken, rozijnenbrood of crumble, dan walg ik.
2. Ik ben doodsbenauwd voor spinnen. Als ik er één zie, dan begin ik ofwel luid te roepen (naar mijn vriend om ze te komen vangen) ofwel te bleiten (als mijn vriend er niet is).
3. Ik ben totaal geen romantische ziel, maar ik heb wél een zwak voor romcoms. "How To Lose A Guy In Ten Days" (ongeveer 10 keer gezien) en "The Holiday" (nog maar een 3-tal keer but I'm working on it) staan bovenaan mijn favorietenlijst. 
4. Toen ik 16 was, was ik een beetje verliefd op Bart De Pauw, alias Raf ("Rafke" voor de aanbidsters) uit "Buiten De Zone".
5. Ook op mijn 16de was ik een onnozele trien die naar opnames van Tien Om Te Zien ging en zelfs een single van Willy Sommers liet signeren in zijn privé-caravan. En dat was de tijd van mijn leven.
6. Op mijn 31ste heb ik in mijn auto nog altijd een TOTZ-compilatie liggen. Ik ga volledig uit mijn dak bij "Wondermooi" van Leopold 3 en "Yo Yo" van Plaza.  
7. Ik heb nog nooit van mijn leven foie gras gegeten en ik ben er zeker van dat ik dat op mijn sterfbed nog altijd ga zeggen.
8. Mijn lievelingsbloemen zijn lelies, bij voorkeur roze.
9. Over kleuren gesproken, mijn kleren hebben alle kleuren van de regenboog behalve donkergroen. Ik heb 12 jaar een "bavogroen" schooluniform gedragen en sindsdien koop ik onbewust geen groene kledij meer - ook niet voor mijn zoon.
10. Als ik zou moeten/mogen verhuizen naar de andere kant van de wereld, steek mij dan maar op de vlieger richting LA, California. Iéts zegt mij dat ik mij daar rap thuis zou voelen.

Malibu Beach, Santa Monica, LA, California - 19 juli 2009 - #takemeback

11. Mijn favoriete band is The Killers. Leren kennen door de serie "The O.C.". Die zich afspeelt in, jawel, sunny California.
12. Ik heb nog geen enkel boek van de "50 Shades of Grey" reeks gelezen, ik heb al zeker de film niet gezien, en ik ben ook niet van plan om dit ooit te doen.
13. Iedereen zingt de loftrompet over het boek "Extremely Loud & Incredibly Close" van Jonathan Safran Foer. Ik vond het maar niks. Wat dan wél mijn lievelingsboeken zijn? "Tonio" van A.F. Th. van der Heijden en "Zomerhuis met Zwembad" van Herman Koch.
14. Ik heb 1 broer (Ward, 34), 1 zus (Katrien, 33) en 1 stiefbroer (David, 32). 
15. Ik ben geboren en getogen in Destelbergen, vlakbij Gent. Ik ben 17 jaar naar school geweest in Gent en ben daarna de liefde gevolgd naar West-Vlaanderen, eerst 7 jaar in Brugge en sinds kort in Torhout.
16. Ik ben een flexitariër. Ik eet geen rood vlees, maar wel kip en vis. Ik doe dat al sinds mijn 20ste en ik voel me er supergoed bij, al moet ik wel voortdurend waakzaam zijn voor ijzertekort.
17. Mijn favoriete TV-series zijn "Friends" (ik herken veel van mezelf in Monica), "Modern Family" (idem voor Claire Dunphy) en "Gossip Girl" (I looooove Serena van der Woodsen's style!).
18. Ik ben een dikke nul in bal- of contactsporten en ik sport het liefst alleen. Dus loop ik maar de benen van mijn lijf. And I love it.

Nacht Van West-Vlaanderen, halve marathon - 20 juni 2014 - heel zwaar afgezien maar enorm trots op mezelf

19. Ik ben soms een beetje wereldvreemd. Bijvoorbeeld: toen ik mijn vriend ontmoette en hij mij vertelde dat hij van Torhout afkomstig was, was ik er heilig van overtuigd dat hij van Vlaams-Brabant kwam. Omdat ik dacht dat Torhout vlak bij Werchter lag, ah ja want dat was toch gemakkelijker voor de artiesten op het toenmalige TW? Ik zeg er wel volledigheidshalve bij dat Pieterjan totaal géén West-Vlaams accent had, omdat hij bij onze ontmoeting net 4 jaar in Brussel had gestudeerd en zijn dialect een beetje vervaagd was. Maar toch, het is en blijft schaamtelijk dat ik dat überhaupt dacht.
20.  Mijn favoriete sweet sin: cheesecake! Het lekkerste stuk ooit at ik in het Cheesecake Café (hoe kan het ook anders?) in Las Vegas.
21. Mijn favoriete winkels om mijn garderobe te updaten: Het Paleis, Alternatief en Garderobe in Gent, H&M en New Look.
22. Mijn stiliconen zijn Tiany Kiriloff en, iets verder van huis, Blake Lively. Zij volgen niet klakkeloos de trends, hun outfits zijn kleurrijk en origineel én het zijn 2 natural beauties!
23. Ik heb 16 jaar in de scouts gezeten maar vraag mij nu niet meer om op vakantie te gaan kamperen want daar heb ik geen goesting meer in. Je mag me wél nog vragen om een survivaltocht te doen, op ruiltocht of rivierentocht te gaan op spel-zonder-grenzen te spelen.
24. Ik kan niet langer dan een half uur stil zitten. Of ik moet al heel ziek zijn.
25. Op mijn 12 jaar wou ik graag Hélène zijn. En op mijn 16de Roxanne...

... Het is enigszins anders uitgedraaid. Maar ça va nog, denk ik dan.

En jullie... Wat moet ik weten over jullie? Schrijf het in de comments hieronder, of maak er zelf een leuke blogpost over!

Lots of love, Josie xo

Whatsup

Hoe het met mij gaat? Heel goed, dank u! In deze rubriek geef ik een overzicht van hetgeen ik zoal mee bezig ben (geweest) de laatste tijd…

UITKIJKEN NAAR: de skivakantie die nu met rasse schreden dichterbij komt. Binnen 2 weken zijn we weg naar onze vertrouwde stek in Vaujany, Alpe d’huez. Ski betekent bij ons family time, een superleuke mix van sport, ontspanning, rust en gezelligheid. Need I say dat ik daar enorm naar uitkijk? Hebben jullie ook wintersportplannen? Een sfeerbeeldje van vorig jaar om alvast opnieuw in de stemming te geraken…

PLANNEN SMEDEN: voor een citytrip met mijn beste vriendin. In 2012 gingen we naar Madrid – codewoord “sangria”, zie sfeerbeeld hieronder – en in 2013 maakten we het hippe Budapest onveilig. In 2014 hebben we een jaartje overgeslagen omdat la BFF een tweeling gekregen heeft. Maar 2015 wordt het jaar van een nieuwe girls trip! Eefke, als ge dit leest: ik heb ons reisje enorm gemist dit jaar en ik kijk er al weer vreeeeeee naar uit!!!! Binnenkort leggen we de datum vast en dan kunnen we een bestemming gaan kiezen… Hebben jullie tips voor ons? Wij houden van een mix van cultuur, shopping en lekker eten en drinken (en onnozeliteiten, maar daar zorgen we zelf wel voor).

NEW IN- Ik heb onlangs de cashew en macadamia nut drinks van Provamel ontdekt en ik ben volledig verslaafd! Ze smaken zeer zacht en creamy, just the way I like it. Daarnaast ben ik nog altijd een volbloed alpronista. Mijn favorieten du jour zijn de plantaardige yoghurtvariaties op basis van soya met amandel- en kokossmaak. Deze hebben een zeer subtiel aroma, echt lekker!

Van een subtiel aroma gesproken, de wasverzachter die ik sinds kort in mijn machine giet heeft dat ook. Ik heb de Silan Soft&Oils ontdekt, een wasverzachter met subtiel geurende voedende oliën. Van zodra ik mijn wasgoed ophang (ik heb geen droogkast) geurt de hele ruimte heerlijk naar musk en vanille. Een plezier om de was te doen! Ik ben nogal een “geurenmens” en zeker voor wasgoed vind ik het heel belangrijk dat het fris ruikt. Dus ik ben fan van deze Silan! Nu we toch bezig zijn met huiswijverij, wat zijn jullie favoriete wasverzachters?

HAPPY HAPPY HAPPY – Ik word eurforisch van alle mooie zonsondergangen de laatste dagen/weken. Vanuit mijn tuin (enfin, "gecontroleerde wildernis” is een beter woord) heb ik ’s avonds een prachtig zicht op de ondergaande zon. Als ik dit zie, dan weet ik dat de lente in aantocht is. En dat is mijn favoriete seizoen, samen met de zomer die erna komt. Een dubbele reden om gelukkig te zijn dus!

MET MIJN NEUS IN DE… Ik zou willen zeggen “boeken”, maar ik heb de laatste weken heel weinig gelezen. Ik ben ’s avonds als ik in bed kruip meestal te moe om nog te lezen – of ik val al na 1 pagina in slaap. Maar als de dagen langer worden, dan zal het wel weer beteren! Ik ben momenteel bezig in “One Day” van David Nicholls. Ik ben van plan om op skireis een inhaalmanoeuvre te ondernemen in dat boek, het is echt goed! Ik heb de laatste weken ook al een stapeltje magazines verzameld om rustig te kunnen doorbladeren in de Alpen. In de zetel van ons appartementje in mijn cosy après-ski tenue, met een apéro en een kaaske erbij… 100% vakantie! Ik kocht onlangs ook het boek “Glutenvrij, Gezond en Gelukkig” van Silvia Dello. Zij is de zus van een vriendin, maar ik ben sowieso heel erg geïnteresseerd in haar verhaal: hoe zij door haar voeding en levensstijl aan te passen bepaalde lichamelijke en geestelijke ongemakken kon aanpakken. Er staan ook lekkere recepten in die ik zeker nog eens wil uitproberen.

GENOTEN VAN: Emil zijn tweede verjaardag, die we vierden met een family party op 14 februari. Juist ja, op Valentijnsdag. Ik ben helemaal geen Valentijnsmens, maar we vierden dus wel degelijk het feest van de liefde. Zij het dan de liefde voor de hele familie. Alle mensen die mijn zoon het liefst zien waren aanwezig, en het was druk maar heel gezellig. Emil vond het zelf ook de max – hoe kan het ook anders, hij is weer een halve speelgoedwinkel rijker – en was vooral uitermate gefascineerd door de tractor (mét melkkar!) op zijn chocolade-verjaardagstaart.

ON MY SKIN – Ik sukkelde al een tijdje met droge, schilferige huid, vooral rond mijn oren en oogleden. Mijn gezichtshuid is ook zeer gevoelig en ik heb al lang te kampen met rode vlekjes, maar ik heb het altijd goed onder controle kunnen houden. Onlangs bracht ik een bezoek aan de dermatoloog omdat het op korte tijd was verslechterd. Hij raadde mij de skincare producten van SVR en Uriage aan. Ik gebruik de SVR Topialyse verzachtende crème ter vervanging van mijn body lotion, en de SVR Topialyse Palpebral voor mijn oogleden. Na 2 weken merk ik al veel resultaat en zijn de droge plekjes zo goed als verdwenen, hallelujah! Voor mijn dagelijkse gezichtsverzorging gebruik ik de Uriage Roseliane CC Cream met SPF30. Deze is mild voor mijn gevoelige gezichtshuid en geeft me een gezonde, frisse teint. Ik ben er heel tevreden van! Ik ben echt blij dat ik (voorlopig) van mijn ongemakjes verlost ben, want jeukerige en trekkerige huid is enorm vervelend.

En nu... nu is het tijd om ten volle te genieten van het weekend!

Lots of love, Josie xo

A Smooth Life

In het kader van het #boostyourpositivity project van Activia werd deze week een nieuwe uitdaging gelanceerd met als thema Day To Day:

Hoe zorg jij ervoor dat alles blijft bollen? Heb jij trucjes die ervoor zorgen dat je nooit te laat komt, dat je ondanks je drukke leven toch twee keer per week in de fitness opduikt, dat jij altijd iets op tafel kunt toveren als er onverwacht vrienden langskomen, of een ander talent waarvan mensen denken: hoe doet die dat toch?

Met andere woorden: wat zijn mijn trucjes waarmee ik ervoor zorg dat alles vlot loopt, mijn zogenaamde lifehacks? Ik heb er een paar, al vind ik ze de naam “trucjes” niet echt waardig want zo ingenieus is het allemaal niet. Toch deel ik ze graag met jullie!

DE WAS EN DE PLAS

* Ik ben een netheidsfreak en heb graag dat alles proper ligt. Niet afgelekt spic & span zoals in de boekskes (hoewel, tegenwoordig is dat in de boekskes al niet meer "in"), maar wel netjes. Mijn regel is: als mijn mama onverwacht op bezoek komt, dan wil ik dat ze geen commentaar kan/moet geven op de toestand waarin dochterlief haar huis zich bevindt. Met een peuter in da house heb ik mijn perfectionisme flink moeten temperen, en met succes. Een vaste regel is en blijft dat speelgoed elke avond opgeruimd wordt, en als we bezoek gehad hebben, doen Pieterjan en ik altijd onmiddellijk de opkuis. Zelfs als het al na middernacht is en er al wat alcohol gevloeid is - dat zorgt dan weer voor wat ambiance. Sommige mensen vinden dat gek, wij worden ’s anderendaags gewoon liever wakker in een opgeruimd huis zonder dat er nog tafels moeten ontruimd en borden afgewassen worden.

* Het was een grote stap voor mij, maar na onze verhuis nam ik een poetsvrouw onder de arm. Sinds oktober komt Sabine elke 2 weken een halve dag poetsen en ik zou haar echt niet meer kunnen missen! Ja, het kost wat geld, maar ik heb het ervoor over omdat het mij in het weekend extra tijd geeft om leuke dingen te doen. En dat is – cliché but so true – echt onbetaalbaar.

* De poetsvrouw houdt zich vooral bezig met afstoffen en dweilen – daar heeft ze haar kuisgrage handen al mee vol. De was en de strijk doe ik volledig zelf, en ik doe dat eigenlijk wel graag. Ik heb mijn vaste tijdstippen hiervoor. Wassen doe ik op donderdag-, vrijdag- en zaterdagavond (doorgaans heb ik niet meer dan 3 wasmanden per week) en strijken probeer ik op zondagavond te doen. Ik streef ernaar om de strijk wekelijks te doen, anders wordt de berg te groot. Om het strijken wat aangenamer te maken, installeer ik me voor de televisie, bij voorkeur met een brainless programma op de buis.

* Mijn werkpunt? Dat ik moet leren nog een beetje meer uit handen te geven en mezelf zo wat meer rust te gunnen. Ik delegeer niet graag aan Pieterjan. Waarom? Dat ik het begot niet weet. Hij wil het, hij kan het zeker en vast, maar ik… Ik geef hem gewoon de kans niet.

MORNING RUSH

* Net als elke vrouw zie ik er graag fris en fruitig uit, en dus spendeer ik wat tijd in de badkamer ’s morgens. Sinds ik mama ben, heb ik een efficiënte badkamerroutine ontwikkeld. Ik sta als eerste op om 6u30, tenzij Emil er anders over beslist heeft (maar dat gebeurt niet zo vaak). Ik multitask door in de douche mijn tanden te poetsen en onder-de-douche body lotion te smeren. Ik heb een vast make-up ritueel (dagcrème, CC cream, mascara, eyeliner en wat blush op een normale week/werkdag) en alle spullen die ik dagelijks gebruik liggen netjes in een mandje zodat ik niet als een bezetene moet beginnen zoeken. In een half uur ben ik volledig klaar (inclusief gedroogd haar, want ik was mijn haar elke dag). Tegen dan is Pieterjan meestal al beneden met Emil voor zijn ontbijt.

* Om geen tijd te verliezen, ontbijt ik op het werk. Ik maak de avond voordien een healthy breakfast klaar – momenteel is dat een Alpro variëteit + vers fruit + zaden of noten. Lekker en gebalanceerd! Pieterjan ontbijt ook op het werk, hij smeert thuis zijn stuutjes met choco terwijl hij samen met Emil ontbijt.

* Ik heb een grote kop hete thee nodig om de dag te starten.Dankzij mijn supermooie Bodum travel mug kan ik daarvan genieten in de auto op weg naar het werk.

* Mijn werkpunt? Dat ik moet leren mijn outfit al de avond voordien samen te stellen. Meestal kan ik vlotjes kiezen, maar er zijn van die dagen waarop ik er maar niet uit geraak… En neen, dat is niet omdat de keuze te groot is hoor! ;-)

LET’S PLAN!

* Pieterjan en ik zijn allebei planners. Dat zit in ons en wij moeten daar niet veel moeite voor doen. We hebben allebei onze eigen digitale agenda op onze laptop en smartphone. Als ik iets belangrijks te doen heb, bijvoorbeeld een etentje met vriendinnen of een event op het werk waardoor ik niet thuis ben ‘s avonds, dan stuur ik een melding naar zijn agenda. En omgekeerd. Zo zijn we altijd op de hoogte van elkaars activiteiten en vermijden we gênante ochtendlijke taferelen à la “hoezo, gij zijt nie thuis vanavond? En wie gaat er dan voor de kleine zorgen?” Door al dat geplan en georganiseer  loopt ons leven min of meer op rolletjes, maar we proberen niet alles vol te plannen. Onze zondagen willen we bijvoorbeeld zoveel mogelijk vrijhouden voor onverwachtse uitstapjes – want dat zijn meestal de allerleukste, dat weet iedereen.

* Wij hebben allebei een drukke job en veel hobby’s. Naast ons leven samen doen we ook graag ons eigen ding. Dit is nog nooit een probleem geweest in onze relatie, ook niet na de geboorte van Emil. Ik heb het geluk dat Pieterjan heel veel doet voor Emil, ik durf zeggen dat het bij ons bijna 50-50 verdeeld is. Ergens vind ik dat wel een evidentie. OK, de typische huishoudelijke taken als de was en de strijk komen bij mij terecht, maar dat vind ik ook helemaal niet erg want stiekem doe ik dat wel graag. Pieterjan doet enorm veel zonder dat ik het moet vragen, en daar ben ik hem zeer dankbaar voor. Ik hoef geen nieuwe man, en al zeker geen sloef! Het enige wat ik wil, is naast mijn leven thuis en op het werk nog mijn eigen ding kunnen doen. En dat lukt perfect.

* Voor mezelf stel ik meestal op zondagavond een weekplanning op, waarin ik bepaal wat ik de komende week wil doen qua sport, bijberoep en andere activiteiten. Alles in een lijstje gieten geeft me rust in mijn hoofd, ook al slaag ik er niet altijd in om dat lijstje perfect af te vinken.

* Wie mijn blog een beetje volgt, weet dat ik echt niet zonder sport kan. Ik wil graag 3 keer per week lopen, en dat vergt wat planning. Meestal ga ik direct na het werk, want eens ik thuis “geïnstalleerd” ben, heb ik vaak geen zin meer om nog die sportplunje aan te trekken. Als het een drukke week is en ik minder tijd heb, dan "compenseer" ik het door een wandeling te maken met Emil langs de boerderij in onze straat. Goed voor de conditie én leuke quality time met le petit! Ik heb ook een springtouw liggen voor een home workout in drukke tijden, net als een yogamatje waarop ik één keer per week een kwartiertje buikspieroefeningen doe. Ik ben daarmee begonnen na mijn bevalling, en ik ben het zodanig gewoon geraakt dat ik het blijven doen ben. Ik train mijn abs steevast op donderdagavond, dan ben ik alleen thuis en leg ik me voor het slapengaan nog even op mijn matje in de slaapkamer J Een tip voor wie weinig tijd heeft om te sporten: ga tijdens je lunchpauze eens naar buiten voor een korte wandeling, of neem de trap naar je kantoor in plaats van de lift. Het hoeven niet altijd grote inspanningen te zijn, alle kleine beetje helpen om gezond te bewegen en je fit te voelen!

* Ik schakel geregeld een babysit in. Gemiddeld gaat Emil één keer in de 2 weken uit logeren, en ik vind dat niet overdreven veel. In ieder geval vind ik het belangrijk om af en toe een babysit in te schakelen om wat me time of time for two te hebben. Onze babysits zijn meestal familieleden, om de simpele reden dat Emil in beide families het eerste en enige kleinkind is en dus altijd met open armen ontvangen wordt. Maar we schakelen af en toe iemand “extern” in, want ik vind het belangrijk dat hij ook andere mensen leert kennen.

SHOPPERDESHOP

* Op donderdagavond bestel ik mijn grote boodschappen via Collect & Go van Colruyt. Die ga ik op vrijdag tijdens mijn middagpauze of na het werk afhalen. Zo hoef ik me op zaterdag niet in die uitzinnige mensenmassa te begeven. Want ik word knettergek van slenteraars in de supermarkt… En ik ben wellicht niet de enige.

* Vaak vergeet ik wel wat spullen te bestellen bij Collect & Go, dus tijdens de week moet ik soms nog boodschappen doen. Zeker ook omdat ik nooit een volledig weekmenu opstel. Ik kan in het weekend nog niet beslissen wat ik de komende 7 dagen ga eten. Ik heb het al geprobeerd en ik mag dan nog zo'n planner zijn op andere vlakken, maar dit lukt me niet. Soit, voor die kleine boodschappen tussendoor benut ik mijn middagpauze op het werk efficiënt. Vlak bij mijn kantoor zijn verschillende supermarkten, dus echt moeilijk is het niet.

* Om altijd brood in huis te hebben, koop ik in het weekend 1 à 2 broden (we zijn niet zo’n brood-eters) die ik invries. Zo hebben we de hele week vers brood in huis. Verder ben ik niet zo diepvries-minded. Ik maak wel elk weekend een grote kom soep, en in de diepvries zit altijd wel spaghettisaus en pizza voor een snelle hap. Maar meestal wordt er bij ons à la minute gekookt. Dat hoeven geen ingewikkelde gerechten te zijn, zolang het maar lekker, vers en gezond is.

* Mijn werkpunt? Dat ik beter moet leren noteren tijdens de week wat ik op donderdagavond allemaal moet bestellen bij Collect & Go. Vaak denk ik: ik zal het wel onthouden, ik ga dat nu niet opschrijven… Terwijl ik eigenlijk wéét dat mijn geheugen op dat vlak een regelrechte zeef is en het desgewenste item niét in een van mijn grijze Colruytbakken zal zitten. Ik heb nochtans een mooi knalroze notaboekje dat ik altijd bij me heb om zo’n zaken te noteren…

Dit lijkt heel wat, maar ik moet hier eigenlijk niet veel moeite voor doen. Hier komen geen speciale apps of 100 kalenders aan te pas. Ik doe eigenlijk maar wat, en ik ben blij te zien dat het werkt – of toch alleszins in mijn huishouden. De rode draad is veel plannen en samenwerken, maar daar ben ik nu eenmaal een krak in. Voor andere mensen werkt dit misschien to-taal niet, maar bij ons zorgt het ervoor dat everybody happy is...

Wat zijn jullie lifehacks? Hebben jullie tips om het allemaal vlotter te laten lopen? Laat ze weten in de comments hieronder en dan lezen we graag allemaal mee!

Lots of love, Josie xo

Zalando Love ♥

Afgelopen weekend was het Valentijn. Ik ben absoluut géén Valentijnsmens; 14 februari wordt niet speciaal gevierd bij ons. Aangezien Emil op 13/2 geboren is, hebben wij rond die tijd toch altijd een veel leuker feest te vieren! Ik kocht wel een schattig kaartje voor Pieterjan met een lieve tekst op, omdat ik vind dat hij dat wel verdient voor alles wat hij voor mij doet. Maar echt cadeautjes kwamen er niet aan te pas, en dat hoefde ook niet.

Ik ontving wél een mooie rode roos van de Zalando-man om zijn liefde aan mij te verklaren. Ik schrok me een hoedje toen de snelkoerier plots voor mijn deur stond met een bloem in zijn handen! Nu ja, ik shop af en toe bij de Zalando-man dus we hebben best wel een goeie relatie opgebouwd. En blijkbaar vond Mr Zalando het nodig om mij in de bloemetjes te zetten. Ik was zéér aangenaam verrast!

Het was al even geleden dat ik nog in zijn online walhalla had rondgesnuisterd, maar na die originele liefdesverklaring ben ik toch nog eens gaan kijken. Ik ben namelijk op zoek naar een leuke sweater voor de lente. Een exemplaar dat casual is, maar toch ook trendy genoeg. Dus niet het type “fleece uit den Decathlon” waarvan Jani Kazaltzis spontaan begint te kokhalzen. Pas op, die heb ik ook hoor, maar ik bewaar ze voor op skireis, want lekker warm zijn ze wel.

Ik hou van toffe prints en boyfriend-modellen die wat ruimer vallen. Deze zijn ideaal om te combineren met een skinny jeans, dé perfecte weekend outfit! Maar ik durf ook al eens een sweater op een rokje te dragen voor een nonchalant chique look. In de zomer komt zo’n sweater trouwens ook goed van pas, bijvoorbeeld op een tuinfeestje of een barbecue na zonsondergang. Combinatiemogelijkheden genoeg!

Het leuke aan Zalando is dat het allemaal ook heel erg betaalbaar is. Ik geef namelijk niet graag te veel geld uit aan kledij. Ik spotte een aantal leuke stuks, kijken jullie even mee?

Mijn topfavoriet: CALIFORNIA!!! En dan nog met bloemenprint, I love it! By Twintip.

Zwarte sweater met snoezige poezenprint van Even & Odd.

“I want to wake up in Paris, take me there” (yes, please!) van Even & Odd.

Sobere witte trui met leuk detail door de zakjes aan de zijkant, van Opus.

Koraalrode sweater van Twintip, een van de trendkleuren voor het voorjaar.

Wat vinden jullie van mijn keuzes? En zijn jullie net als ik verslingerd aan sweaters? Let me know!

Neem zeker ook eens een kijkje op www.zalando.be en laat weten wat jouw favoriete items zijn. Wie weet verklaart de Zalando-man binnenkort ook wel zijn liefde aan jou?

Lots of love, Josie xo

Brief aan een 2-jarige

Lieve Miely,

Ik schreef vorige week al een brief aan mijn 16-jarige zelf. Hoewel ik niet van plan ben om hier een traditie van te maken op mijn blog (ook al is het wel eens leuk en heb ik op die brief heel veel fijne reacties gekregen), toch maak ik graag een uitzondering voor jouw tweede verjaardag. Want dat is vandaag, op vrijdag de dertiende zowaar. Laat mij maar onder honderd ladders lopen en een heel nest zwarte katten strelen, het ongeluk kan mij vandaag écht niet raken. Ik ben exact 2 jaar jouw mama en ik ben daar enorm trots op.

Kleine lieve aap, toen je nog in mijn buik zat hebben je papa en ik een tijdje moeten zoeken naar een leuke naam voor jou. Ik heb hem nog staan op mijn computer, de Excel-file met de verschillende namen die we in gedachten hadden maar die het uiteindelijk niet haalden. Ik kan me nog perfect het moment voor de geest halen waarop we besloten: het wordt Emil. Het was toen we op wandel waren in Brugge, in de gietende November rain samen onder de paraplu, even een luchtje aan ’t scheppen tijdens de grote schoonmaak van onze “rommelkamer” die we zouden transformeren tot jouw kamer. Ik weet ook nog heel goed wat ik dacht toen ik je voor het eerst vasthield op 13 februari 2013 omstreeks 18:30: dit is ‘em dan, mijn mooie stoere Emil, ik kan me niet voorstellen hoe ik hem anders zou genoemd hebben. Wat ik me toen echter nog niét kon voorstellen, is hoe goed die naam zou gekozen blijken vandaag, op je tweede verjaardag.

Let's analyze this!

De “E” van energie

Als foetus was je al één brok energie, en dat is vandaag nog altijd zo. De gynaecoloog heeft mij de term “wrikkelgat” leren kennen. Van het eerste moment dat ik je kon vastnemen, heb ik ervaren wat zo’n wrikkelgat precies uitvreet. Wriemelen, wroetelen, frunniken, frutselen, constant bewegen, niet stilzitten, altijd bezig zijn. Dat heb je zonder enige twijfel van mij (zou dat eigenlijk erfelijk zijn?) en daar ga je mij absoluut niet over horen klagen. Want met jou is er altijd leven in de brouwerij! Meestal ben je supergoed gezind en het zonnetje in huis. Behalve wanneer je een boterham met choco wil maar eerst één met kaas moet eten, wanneer je een petit gervaiske wil en er enkel fruitpotjes in huis zijn, wanneer je naar Bumba wil kijken maar die gekke clown weer “ziek”, “aan ’t slapen”, of “naar zijn werk” is, of wanneer je moet gaan slapen terwijl er bezoek is en er dus veel ambiance in de keet heerst. 

Ik hoop dat je die onuitputtelijke energie van je nooit ofte nimmer verliest, en dat je die net als je papa en ik zal kwijt kunnen in sport. De skischool staat sowieso al op het programma van zodra je daar de wettelijk toegestane leeftijd voor hebt. Ik ben er vrij zeker van dat je binnen de kortste keren veel beter zal kunnen skiën dan mij - al ga je daar nu ook weer niet zoveel moeite voor moeten doen... Ik heb een voorgevoel dat ik je binnen een paar jaar zal mogen gaan inschrijven in de atletiek-, zwem- of voetbalclub. Voor jou komen supporteren, komen kijken hoe je je uitleeft en vrienden maakt: ik zou dat de max vinden! Maar lieve Miely, zelfs als je je graag wil aansluiten bij het kinderkoor of de muziekschool, dan zal ik je even graag zien. Je zal altijd mijn supercoole vent zijn. (enkel als je besluit om het tot misdienaar te schoppen, dan zal ik mijn vetorecht gebruiken, 't is maar dat je het weet)

De “M van mannelijkheid

Hoewel ik zelf redelijk meisjesachtig ben en zweer bij high heels, girly kleedjes, nagellakjes en sjakossen à volonté, ben ik superblij dat jij een jongen bent. Je zit boordevol testosteron en ik vind het zalig om te zien hoe je een echt “manneke” aan het worden bent. Tuft er een tractor voorbij in onze straat (dat gebeurt dagelijks wel 20 keer), dan roep je met een diepe, luide stem: "oooooooooo, krakkoooooooo!" Als je All Bundy-gewijs schart aan je kruis, dan moedig ik je niet luidkeels aan, maar ik hou je zeker ook niet tegen. In mezelf denk ik dan: way to go baby boy, word jij maar lekker een echte vent. Zo’n vent die mannelijkheid uitstraalt en bij wie ik me veilig en beschermd voel. Een beetje zoals je papa. 

Je hebt trouwens volledig dezelfde lichaamsbouw als die superdeluxe papa van jou – slanke gespierde billen, een smal poepke – en ik hoop echt dat je met de dag meer op hem gaat lijken (sssst, zeg dat niet te luid want dan gaat hij blozen). Maar mag ik je wel één iets vragen? Wil je alsjeblieft géén kettingske dragen als je 16 bent? Zelfs al ben je dan redder aan zee en is dat "hip" in die kringen… De meisjes zullen zo ook wel naar je toe komen, geloof me, met jouw looks en charmes komt dat wel in orde. Ik kan nu al uren naar je staan kijken als je in je bedje ligt te slapen omdat je zo mooi bent. Ik moet ervan profiteren nu ik dit nog kan/mag doen, want op je 16de zal ik wellicht "persona non grata" zijn in je slaapkamer en zal een of ander meisje in mijn plaats je schoonheid liggen bewonderen in je bed. Daar zal ik wel mee kunnen leven, denk ik. Ik hoop gewoon dat we altijd een supergoeie band blijven hebben en dat ik een van de eersten zal zijn aan wie je honderduit zal vertellen over dat meisje in kwestie. 

Ik hoop dat je je nooit zal schamen voor mij of onder je stoel zal kruipen als ik je ergens kom ophalen. Enfin, daar hoef ik me eigenlijk niet al te veel zorgen over te maken want je papa heeft mij al ten zeerste duidelijk gemaakt dat hij altijd taxi voor je zal spelen op fuiven en op café. Om dan zelf nog eentje te kunnen meedrinken uiteraard, dat besef ik wel, maar wat kan ik daarop tegen hebben? Boys will be boys. Het is trouwens een van de vele karaktertrekken die jullie twee gemeen hebben: jullie zijn allebei supersociaal…

De “I” van interactie

Net als je papa hou je van gezelschap. Je bent niet graag alleen en legt makkelijk contacten. Iemand die je totaal niet kent zal je eerst even van kop tot teen bekijken en dan denken: OK, weer een nieuwe vriend erbij, joepie! Weet je nog die middag in die indoor speeltuin vorige maand, toen je van springkasteel naar ballenbad naar speeltuig sjeesde? Jij voorop, en ik maar achter je aan crossen (met mijn hoge laarzen aan, nu al genomineerd voor de misrekening van de eeuw) omdat een verantwoorde moeder nu eenmaal moet zorgen dat haar kind geen speelaccident heeft terwijl ze zelf rustig van een koffietje zit te nippen… Het was superplezant en op het einde van de middag voelde ik mijn benen niet meer. Maar daarover klagen? Bijlange niet! Ik heb het liever zo dan dat je de hele tijd aan diezelfde benen hangt en niet in je eentje het springkasteel in durft, of dat je je achter mij verstopt als we iemand zien die je niet kent.

Vandaag voer je al conversaties met een stoffen konijntje, met een pluchen luipaard en met god-weet-wat-nog-allemaal. Later zal je nog altijd praten tegen "nen hond met een strikske aan" gelijk we hier zeggen, zij het dan in de figuurlijke zin. Vraag maar aan je papa hoe je dat moet doen, hij weet er alles van en hij zal het je wel leren. Zelf ben ik helemaal niet zo extravert en sociaal, en net daarom ben ik des te trotser op jou, klein varken.

De “L” van liefde

De laatste letter van je naam is eigenlijk die waar het allemaal om draait. Jij bent gewoon de allerliefste. Voor mij, voor je papa, voor je twee onmisbare konijntjes. Voor meme, pepe, oma, opa, meter, peter, nonkels en tantes. Voor de poedel die elke morgen passeert langs ons huis om zijn piske te doen een beetje verder in de straat, voor elke boer in een tractor die je ziet rijden. Je bent een lief knuffelbeest en als kwatongen zeggen “wacht maar, binnen een paar jaar zal hij niet meer zo spontaan kusjes en knuffels komen geven” dan kan ik me écht met de beste wil van de wereld niet inbeelden dat het ooit gedaan zal zijn met die liefde van jou voor mij.

Love is all I got for you, Miely. Jij bent altijd in mijn hart. Meer nog: jij bént gewoon mijn hart, dat los van mij rondloopt. Dat klinkt raar en vooral zeer melig (en ik ben normaal niet zo!), maar het is echt wel een feit. Een van mijn favoriete blogsters verwoordde dit heel mooi. Ik kan je goed loslaten en geniet ervan als ik op stap ben zonder jou. Ik durf er gerust voor uit te komen dat ik je op zo’n momenten eigenlijk niet mis. Maar altijd draag ik je met me mee. Ik ben er niet altijd voor je en ben vaak met mijn eigen dingen bezig, maar ik zie je doodgraag. Liever dan wie of wat ook. 

Dat weet je wel, denk ik. Want ik fluister het elke avond in je oor voor ik je in bed onderstop. Nu al 2 jaar aan een stuk. En neen, ik kan me niet voorstellen dat je dat niet begrijpt.

Happy birthday lieve prot. Vanmiddag neem ik een half dagje verlof om samen nog iets leuks te kunnen doen. En morgen maken we er een knalfeest van, volledig zoals jouw naam het voorschrijft!

Dikke zoen van je mama x