Click It! #4

Tinternet stond weer vol leuke dingen deze week....

* Dit gênante maar hilarische filmpje deed me heel hard lachen. Want doen we dat niet allemaal, zo poseren als we een fotograaf zien opduiken? (ik alleszins wél)
* Ik ben er deze zomer 30 geworden, maar sommige (allee 't is te zeggen: veel) van deze mistakes maak ik nog steeds hoor...
* Ik woon blijkbaar in een van de 25 meest overschatte steden ter wereld. En ik kan de schrijver van dit artikel niet volledig ongelijk geven hoor... Trouwens, binnenkort verkas ik toch naar den boerenbuiten, hoezee!
* Na een lach, ook tijd voor een traan. Dit verhaal maakt mij helemaal week vanbinnen. En deze mooie blogpost vind ik prachtig geschreven en zeer herkenbaar.
* Ik eet supergraag bananen dus dit vind ik wel heel erg goed nieuws.
* Ik ben ongetwijfeld de enthousiasteling met een vleugje stuntvrouw erbij. Welk soort loper ben jij?
* Ik schreef het nog eerder deze week: met de jaren voel ik me zelfverzekerder en beter in mijn vel. Dit filmpje levert bovendien het bewijs dat wij vrouwen veel mooier zijn dan we zelf denken.
* Kunst en creativiteit kan mij heel stil maken van bewondering. Deze "Petit Monde" vind ik geniaal. En een van deze mooie kindertekeningen zou ik wel in mijn huis willen hangen hebben, zo mooi en kleurrijk!
* Deze onesies wil ik alle 36! Stuk voor stuk übercool en to-die-for...
* Ik ben redelijk verslaafd aan mijn smartphone en aan social media - there's no need denying that. Er wordt vaak gezegd dat al die nieuwe media mensen asociaal maken en dat het vroeger toch veel beter was. Wel euh... Hier is het bewijs!
* "Frank is angry because you are schetecanard" was een van m'n favoriete oneliners van de afgelopen weken. Een creatieve mens heeft zich hiermee eens volledig uitgeleefd en dit is het resultaat. Behoorlijk onnozel, maar ik vind het grappig :-)
* Omdat ik graag duizend-en-één dingen doe op een dag, lig ik vaak veel te laat in bed dan eigenlijk lief voor mij is. Sommige van deze tekenen zijn dus wel vrij herkenbaar voor mij...
* Ook de wondere dierenwereld verdient hier deze week een eervolle vermelding. Zeg nu zelf, deze leeuwen zien er toch überschattig uit?
* Movember mag dan wel gepasseerd zijn, dat zal mij niet tegenhouden om deze leuke sweater aan te schaffen voor mijn kleine man. En moesten ze deze trui voor volwassen vrouwen hebben, ik zou hem ook meteen kopen!
* Muziek die zich aanpast aan de snelheid waarmee je met de wagen rijdt, ik vind het een knap project van VW Golf in samenwerking et Underworld. Maar voor iemand als ik, die houdt van uptempo snelle beats, is zoiets misschien niet ideaal met het ook op snelheidsovertredingen...
* Ik hou van biocosmetica, en dit Belgische merk heb ik deze week ontdekt. Ik kreeg een stuk van hun heerlijke zoet geurende honingzeep in mijn Deauty box van deze maand (review volgt nog!) en ik vind het heerlijk zoet ruiken. Ik zal de webshop dus zeker nog uitgebreid verkennen! 

Veel plezier met deze linkjes!
Love, Josie xo

I Enjoy The Little Things In Life #11

Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd. Dat was deze week niet anders dan anders. Deze kleine dingen toverden elke dag een very big smile op mijn gezicht...

Maandag: de combinatie van een goed gezinde baby + de heerlijke geur van bakkerij + op weg naar ‘t werk nog nagenieten van een heerlijk concert van Arcade Fire = perfect om de week goed te starten!

Dinsdag: mijn favoriete radiopresentator Gunter D brengt een nieuwe Botsautomix-cd uit en daar kan mijn innerlijke Marina alleen maar keihard om juichen!

Woensdag: wederom gecomplimenteerd worden over datzelfde schots geruit kleedje waar ik eerder al veel complimentjes voor in ontvangst mocht nemen, doet de fashionista in mezelf blinken van trots.

Donderdag: de dubbele winterdons opleggen zodat ik in een heerlijk warm en knus bedje kan kruipen na een lange, vermoeiende werkdag.

Vrijdag: een geblokkeerde lift met PJ erin én een baby die zijn stuutjes niet kan binnenhouden: niet zo’n goed begin van de dag, maar hey, ’t is vrijdag en het weekend komt eraan dus dan kan ik daar wel tegen hoor!

Er staat een fijn weekend voor de deur, met morgen een sinterklaasfeestje (fingers crossed dat Emil niet zo'n schrik heeft van de goedheilig man als zijn mama destijds!) en ’s avonds een gezellig etentje in Brugge met vrienden. Emil gaat logeren bij oma & opa dus dan kunnen PJ en ik zondag lekker uitslapen (hoewel ik er vrij zeker van ben dat ik om 8u toch klaarwakker ga zijn). Zondag staat er nog niks concreets gepland en dat gaan we zo houden – ideaal om nog eens op stap te gaan met ons drietjes!

Weekend, ik ben volledig klaar voor jou!

 

Geniet van het weekend! Love, Josie xo

Happy Thanksgiving

Vandaag wordt in Amerika Thanksgiving gevierd. De ideale gelegenheid om hier op mijn blog ook eens een aantal dankwoordjes neer te pennen...

Ik kan natuurlijk een woord van dank richten aan pakweg mijn onderburen, die het al jaren verdragen dat ik hen met mijn tikkende hakken ongetwijfeld veel geluidsoverlast bezorg. Of aan mijn vrienden die mij uitnodigen om bij hen te komen eten en dan steevast rekening houden met mijn "flexitarisme" , ook al vraag ik niet om daarmee rekening te houden. Ik zou ook op mijn blote knietjes kunnen kruipen voor ene Christian Louboutin, die ik enorm dankbaar ben voor de vele heerlijke schoenendromen, die hopelijk ooit eens werkelijkheid zullen worden -dan zal ik hem nog meer dankbaar zijn!

Ja, ik zou dat kunnen doen (en ik héb het eigenlijk ook net gedaan, maar soit). Maar als ik daarmee begin, dan kan ik lang bezig zijn denk ik... Neen, er zijn een aantal andere personen met wie ik vandaag mijn "persoonlijke thanksgiving" zou willen vieren. Mensen die ik in het bijzonder heel dankbaar ben. 

In de eerste plaats Pieterjan natuurlijk, om wel duizend-en-één redenen. Ze allemaal opsommen zou mij hier te ver leiden, dus laat ik het samenvatten als volgt: omdat hij gewoon mijn allerbeste maatje is. Mijn allerliefste schat, de vader van mijn kind, mijn "significant other" die mij aanvult en mij helpt het beste uit mezelf te halen. Ik ben hem dankbaar voor die zeven megawijze jaren samen, en voor die tien maanden dat hij nu al een superdaddy is voor Emil, dat heerlijke kind dat wij samen hebben gemaakt. Elke avond bij het slapengaan denk ik: joepie, morgenochtend is ons Mieltje ook weer van de partij! Het plezier dat dat kleintje mij geeft, zijn joie de vivre en levendigheid die hij op mij overdraagt: dat is toch iets om ontzettend dankbaar voor te zijn?

Mijn lieve mama. Gewoon omdat zij, no matter what, er altijd voor mij is. Altijd bereid mij te helpen, altijd klaar om te luisteren. Ik ben dankbaar voor de fijne band die wij hebben. Zeggen dat ze voor mij als een vriendin is, is niet juist. Ze is namelijk mijn mama en dat is nog duizend keer zo belangrijk als al mijn beste vriendinnen samen.

Die beste vriendinnen, mijn bavotrutjes, daar ben ik ook zo blij en dankbaar voor. Omdat wij maar één (of helemaal geen) woord nodig hebben om elkaar te begrijpen of in een slappelachbui uit te barsten. Ik wil die meiden voor geen geld ter wereld meer missen en ik besef maar al te goed dat ik ze moet koesteren.

Filip, de leukste stiefpapa die iemand zich kan inbeelden. Hem ben ik dankbaar omdat hij mij vanaf dag één behandeld heeft als zijn dochter, al begrijpt hij dat ik hem nooit "papa" zal kunnen noemen.

Mijn broer en zus. Omdat wij elkaars deur niet platlopen (we wonen nu eenmaal vrij ver van elkaar) maar ik wel weet: ik mag hen in het midden van de nacht bellen en ze zullen direct paraat staan. En zoiets is onbetaalbaar.

Mijn fantastische schoonouders: wat zij allemaal voor ons doen, daar sta ik eigenlijk veel te weinig bij stil. Die mensen verdienen een standbeeld. Net als PJ's lieve oma, de enige "grootouder" die wij twee nog hebben, iemand om te koesteren dus.

Evy, voor alle zotte doos-momenten en om het liefste meetje te zijn voor Emil. En Jasper omdat hij zo'n super peter is voor ons kleintje.

Natuurlijk zijn er nog veel mensen die in aanmerking komen voor een persoonlijke bedanking. Maar die die ik hierboven opsom, zijn voor mij de allerbelangrijkste. Moesten we hier in België ook Thanksgiving vieren, dan zou het met hen zijn dat ik rond de tafel zou zitten om die kalkoen te verorberen! :-)

Als er dus één iets is dat ik jullie voor het slapengaan nog wil meegeven, dan is het dit wel:

Mellow, but true...
Love, Josie xo

Tand Des Tijds?

Ik ben deze zomer 30 geworden en ik zag daar enorm tegenop. Ik had het gevoel dat er vanaf dan van mij verwacht zou worden dat ik nu toch eindelijk eens volwassen zou worden. Want ook al ben ik nu mama en heb ik dus een serieuze verantwoordelijkheid (die ik met alle plezier ook draag trouwens), echt "volwassen" voel ik me niet -en wil ik me ook niet voelen. Ik heb er geen probleem mee om serieus te zijn, zolang ik ook maar altijd zot en kinds kan blijven. Op dezelfde manier als toen ik als 16-jarige met mijn scoutsvriendinnen playbackshows organiseerde dat het een lieve lust was, of op 18-jarige leeftijd met mijn schoolvriendinnen (tot nader orde nog steeds mijn very very besties) het kieken uithing op Italiëreis. Of op mijn 29ste nog altijd kreupel lag met mijn vriend als we samen jeanmariepfaff-duits praten (das ist mit Haare auf) -maar kom, laat ik daar nu maar niet verder op in gaan :-)

Maar ik had dus een heilige schrik - don't ask me why - dat dat allemaal niet meer zou kunnen op Tram Drie. Om nog maar te zwijgen van de tand des tijds... Ik ben een fervent crèmekesmadam en ik smeer vanalles en nog wat om ieder rimpeltje op mijn lijf te vermijden. Voorlopig doen al mijn zalfkes en lotions braafjes hun werk, maar ik was dus ook bang dat die fameuze tand des tijds vanaf de 30 genadeloos zou toeslaan.

En wat bleek? Mijn vrees was ongegrond. Oef! Ik liet mijn verjaardag in stilte voorbijgaan, maar sindsdien heb ik niet het gevoel dat er veel veranderd is. Of toch wel, maar dan het tegenovergestelde: hoe ouder ik word, hoe beter ik me in mijn vel voel, en hoe meer zelfvertrouwen ik heb. Men zegt dat vrouwen mooier worden met de jaren en ik denk dat dat effectief wel zo is. En die tand des tijds, dat valt eigenlijk heel goed mee, al zeg ik het zelf. Dat zie ik heel goed als ik nog maar eens (ja, ik doe dat heel veel) terugkijk naar alle foto's van PJ en mezelf - en dat zijn er heel veel, wij trekken heel graag selfies van ons tweetjes als we op trot zijn...

Euro Disney 2006, ons eerste reisje samen, leve de schattige babyfaces!

Toscane, zomer 2007

 

Sunrise Bryce Canyon, road trip USA summer 2009 (een van mijn mooiste reizen ooit!)

Road trip Canada Rocky Mountains, summer 2010 (die andere mooiste reis ooit)

Fun fun fun @ de Zwitserse Alpen, zomer 2011

Andalucia 2012, met onze kleine man al in de buik, mommy & daddy to be :-)

Provence 2013, al 5 maand moedertje & vadertje... en zeg nu zelf, we stralen toch nog een beetje hé? :-)

Over al die jaren zijn wij eigenlijk heel weinig veranderd, vind ik. "Geen haar veranderd" mag ik niet zeggen, want PJ is zijn manen grotendeels verloren (maar liever een man met weinig haar dan met grijs haar!). Zelf ben ik vooral mijn schattig babyvet verloren. Maar voor de rest... Onze glimlach, de sparkle in onze ogen, de onnozeliteit die ervan straalt als wij samen zijn : same old, same old :-)

Laat ons daar op die manier nog maar veel jaartjes bijdoen. Mits een goeie antirimpelcrème (die heb ik al hoor, of wat had je gedacht?) zal dat wel lukken. Bovendien zijn we nu niet meer met twee maar met z'n drietjes, en dat kleine lieve hyperactieve varken van ons zal er wel des te meer voor zorgen dat we onze speelsheid en jeugdigheid niet verliezen. Oh yes he will!

Dus die tand des tijds, dat hij poverdikke zijn stinkende best zal moeten doen! :-)

Love, Josie xo

Alt-J (Δ)

Alt+J. Op een Apple-toetsenbord moet je deze combinatie vormen om het Griekse symbool “Δ” te schrijven. In wiskundige vergelijkingen wordt het deltateken gebruikt om veranderingen van natuurkundige grootheden aan te duiden.

Neen, lieve lezer, dit wordt geen nerdy blogpost over wiskunde, fysica of iets wat daar in de verste verten ook maar een klein beetje mee te maken heeft. Ik versta daar namelijk de ballen van – ik heb bovenstaande info moeten opzoeken op Wikipedia hoor J Waar het dan wél over gaat: muziek. Want naast mijn liefde voor all things girly, shiny, blingbling & shopping-related - waarover het op deze blog al meer dan genoeg gaat - heb ik ook een enorme passie voor muziek. Ik schreef het al eerder: my life is music, ik kan niet zonder. Je vraagt je nu wellicht af wat mijn liefde voor muziek te maken heeft met die saaie wiskundige vergelijkingen. Awel, 'k zal het ne keer expliceren...

Als nieuwsgierige, open-minded muziekliefhebber ontdek ik graag nieuwe dingen. Beginnende groepjes bijvoorbeeld, die volop aan hun weg naar de top aan het timmeren zijn. Een band die ik zo al een tijdje volg is Alt-J. Intussen is deze Britse indierockband al niet zo klein en “beginnend” meer, want de voorbije zomer stonden ze op veel grote festivals en daar veroverden ze vele harten (én oren). Gezien hun naam worden ze vaak bestempeld als “nerdgroepje” (maar hey, nerdy is the new sexy, right?).Ze kwamen op hun naam vanwege de vele keerpunten en veranderingen in hun leven (Δ wijst op veranderingen in de natuur, remember). Daarvoor heetten ze “Daljit Dhaliwal” of “Films” – dit geef ik enkel en alleen mee voor de volledigheid en voor wie het interesseert J

Alt-J maakt vrij speciale, ingetogen, niet altijd even toegankelijke muziek. Op het eerste gehoor niet direct my kinda music omdat ik het nogal heb voor stevige beats, lekkere bassen en strakke ritmes. Maar toen ik hun nummer “Matilda” voor ’t eerst hoorde – ik weet niet meer precies wanneer of waar dat was – was ik meteen verkocht. En kon ik alleen maar denken: wat een machtig schoon nummer is mij dat. Het gaat mij niet zozeer om de tekst, maar gewoon om de wondermooie melodie en het gevoel dat ik er telkens opnieuw van krijg bij iedere luisterbeurt. En dat zijn er intussen al héél wat geweest... ’t is zo een van die nummers die mij nooit zullen vervelen. Dat kan ik nu al met zekerheid zeggen.

 

De muziek van Alt-J is voor mij heel speciaal omdat ik ze link aan mijn lieve kleine Emil. Voor mijn bevalling, nu bijna tien maand geleden (verdorie, ’t gaat snel!) had ik namelijk een ellenlange playlist samengesteld met al m’n favoriete nummers. Afgaand op de vele horrorverhalen die ik had gehoord van vriendinnen, ging ik ervan uit dat het uuuuuuren zou duren en dat ik mijn muziek dus meer dan nodig zou hebben om dat slopende proces te doorworstelen. Gelukkig ben ik tijdens mijn weeën al beginnen luisteren naar die playlist én stond Matilda ergens bovenaan, want alles ging zodanig snel dat er in het ziekenhuis geen nanoseconde tijd meer was om mijn muziek op te zetten J Alt-J galmde uit de boxen van mijn laptop net op het moment dat ik besefte: OK, ’t is hier dus écht wel serieus met die weeën, die kleine is op komst. Zo komt het dat “Matilda” voor mij altijd zal gelinkt blijven aan de geboorte van Emil, en de emoties die ik vandaag voel wanneer ik het hoor zijn dezelfde als toen ik besefte dat mijn bevalling goed en wel begonnen was. Een hele wervelwind aan gevoelens dus. En ja, ook traantjes in de ogen, softie als ik ben J Een beetje emo, I know, maar oh-so-true.

En hou je vast, want het is nog niet gedaan. Er is namelijk ook nog hun nummer “Tessellate”. Ook dat heeft een speciale betekenis voor mij. Want we waren nog geen week thuis uit het moederhuis of ons Mieltje was al ziek. Een onschuldig virus dat hij opgelopen had via een van de vele bezoekers tijdens de eerste dagen, en dat hij zelf moest uitzieken, maar dat wisten we nog niet toen we op zondagnacht met hem in blinde paniek op de spoedafdeling van het ziekenhuis binnenstormden. Gezien zijn “pasgeborenheid” wilden de dokters het zekere voor het onzekere nemen en hem ter observatie in het ziekenhuis houden tot er uitsluitsel was dat het zeker géén bacteriële infectie was. Ik heb nog niet veel ellende meegemaakt in mijn leven, maar ik kan met zekerheid zeggen dat dat een van de meest miserabele nachten was die ik ooit heb meegemaakt. Maar daar ga ik nu verder niet over uitweiden want ik denk er liever niet aan terug, en het doet hier nu ook niet ter zake.

Ik gaf toen nog borstvoeding en dus moest (allee, “mocht” want andere ouders mogen daar niet overnachten) ik bij mijn baby in het ziekenhuis blijven. Ellende alom, want de kinderafdeling van het ziekenhuis (in tegenstelling tot de moderne materniteit) is vrij vervallen en totaal niet voorzien op inslapende mama’s. Er is een bed, maar geen sanitaire voorzieningen. En aangezien ik nogal op mijn persoonlijke hygiëne gesteld ben, “ontsnapte” ik elke dag tussen twee voedingen door eventjes snel-snel uit het ziekenhuis om over en weer te rijden naar huis. Zo kon ik een douche nemen en mijn gedachten even verzetten. Bij het douchen zet ik altijd de radio aan. En wat hoorde ik op het moment dat ik de radio aan zette? Juist ja, “Tessellate” van Alt-J. Op zich niks speciaals, ware het niet dat de band voor mij sowieso al gelinkt was aan mijn toen één week oude zoontje. En nu dus weer, op een niet zo leuk moment maar het gaf mij op een of andere manier wel kracht en hoop dat het snel weer goed zou komen met mijn baby boy. Dat ik gauw weer thuis zou zijn met hem en zou kunnen genieten van onze tijd samen. En die hoop, dat optimisme, dat immense nestverlangen dat ik toen had, die voel ik nog steeds als ik dit hoor:

Net als de betekenis van de groepsnaam is de muziek van Alt-J voor mij dus gelinkt aan belangrijke momenten in mijn leven. Wellicht een stom toeval hoor, ik ben veel te nuchter en rationeel om er meer achter te zoeken. Maar als bij een volgende belangrijke gebeurtenis die met Emil te maken heeft, “toevallig” opnieuw een Alt-J nummer speelt (laat het dan het mooie “Breezeblocks” zijn aub...), dan ga ik misschien toch van gedacht moeten veranderen J

Los van de speciale betekenis die de muziek van Alt-J om bovenstaande redenen voor mij heeft, vind ik het gewoon ook de ideale luistermuziek om me bij te ontspannen. Gisteravond bijvoorbeeld, heb ik de tv afgezet en me lekker in de zetel genesteld met een stapel ongelezen weekendkranten (na een bomvol weekend had ik daar geen tijd voor gehad), met op de achtergrond een wondermooi concert. Ik heb er enorm van genoten – en voor een hyperactief bezig bijtje als ik is dat een hele prestatie! Dus lieve lezer, sit back & relax en beluister hier zelf ook eens dat mooie concert... I hope you like it!

Love, Josie xo

P.S. Omdat een post zonder mooi fotootje anders maar wat saai is, wil ik graag nog even dit plaatje meegeven... Na een weekje ziekte en trunterigheid is mijn mannetje weer zijn gewoonlijke levendige zelf. Met melksnor, sloeberoogskes en alles erop en eraan J

Slappe Lach Van De Dag #3

Op een maandagochtend heb ik altijd een klein extra duwtje in de rug nodig om de dag goed te starten. Vanmorgen ging dat bijzonder vlotjes dankzij deze reeks hilarische animated gifs die ik vorige week heb ontdekt... Ik wil ze bij deze dan ook bekronen tot mijn persoonlijke Slappe Lach Van De Dag!

Deze vier brachten mij het meest aan het lachen...

Hiervan krijg ik de slappe lach... En tegelijkertijd heb ik medelijden met dat arme jochie, ik ben heus geen slechte mama hoor. Maar zeg nu zelf, dit is toch grappig?!

This one could happen to me too:


Dit is een wel héél kritische muziekjournalist-in-wording:

Sommige dingen zijn zo zielig dat ze hilarisch worden. Zoals dit:

Veel plezier ermee!
Love, Josie xo

Whatsup? #4

Na een leuk maar druk weekend met weinig (lees: eigenlijk geen) tijd om te bloggen, is een Whatsupke ideaal om jullie op de hoogte te houden van al mijn currentlies in één simpele blogpost. Hoe heet dat nu ook weer? Juist ja, efficiënt time-management... Typisch voor vrouwen én jonge mama’s!

Luisteren naar: Arcade Fire a.k.a. The Reflektors. Ik ben al jaren een grote fan van deze Canadese indierockband – hun “Rebellion/Lies” vind ik een van de beste nummers ooit gemaakt, ik denk niet dat ik dat liedje ooit beu zal geraken. Ik had ze nog nooit live aan ’t werk gezien, en gisteren was het dan eindelijk zover. PJ (my hero!) had kaarten bemachtigd voor het vrij exclusieve optreden in de Hallen van Schaarbeek. De dress code was “avondkledij verplicht” (voor mij dé gelegenheid om nog eens mijn favoriete LBD uit de kast te halen, yay!), en gecombineerd met een vrij intieme setting leidde dat tot een fantastisch en supersfeervol concert – én een heel fijn avondje uit met mijne vent, dat uiteraard ook, en dat was welgekomen na een week waarin we elkaar nauwelijks gezien hadden. Het optreden was echt áf (dat vond ook Humo), en het bevestigde nogmaals mijn overtuiging dat Arcade Fire een van de beste bands ter wereld is! Ik kan iedereen het album Reflektor ten zeerste aanraden. De muziek van Arcade Fire is misschien niet altijd even toegankelijk, maar dit album is heel dansbaar en er staan een paar absolute pareltjes op. Mijn favorieten zijn "Afterlife" (momenteel hun single) en "It’s Never Over". De clip van "Afterlife" is heel speciaal, nogal duister maar ik vind hem heel mooi:

 

Uitkijken naar: Emils eerste Sinfeestje komende zaterdag, op PJ’s werk. Het is met alles erop en eraan, met circus en al... Ik denk dat ík er meer naar uitkijk dan het kleine mormeltje zelf J Waar ik ook veel goesting in heb, maar ’t is er voorlopig nog niet van gekomen wegens veel te drukke weekends, is onze eerste wandeltocht met de draagzak die we ons een aantal weken geleden hebben aangeschaft. De twee volgende weekends zijn de zondagen nog maagdelijk wit in onze agenda’s, dus ik hoop jullie binnenkort een verslagje te kunnen bezorgen van ons (hopelijk geslaagde) eerste draagzakavontuur! Looking forward...

Ik lees: Na rijp beraad heb ik het boek waarmee ik al een drietal maanden aan het worstelen was (“Friends and Rivals” van Tilly Bagshawe) aan de kant gelegd omdat ik er écht niet in vooruit geraakte. Het verhaal is best ontspannend, maar het mist iets voor mij, waardoor het mij niet langer dan een 5-tal pagina’s per leesstonde kan boeien. En aangezien het boek meer dan 500 pagina’s telt en ik na 3 maanden nog altijd maar aan pagina 200 zat... Do the math, en dan begrijp je vast wel waarom ik er uiteindelijk de brui aan gegeven heb J Ik ben nu begonnen in “Poppenspel” van mijn favoriete thrillerauteur Mo Hayder. Het boek lag al sinds september te wachten op de kast tussen een stapel andere nog-te-lezen boeken (zie deze blogpost). Ik ben er donderdagavond in gestart en ik zit nu al aan pagina 100. Het is zoals altijd weer gruwelijk spannend, vanaf de eerste bladzijde, I love it! Nog een nieuwkomer ten slotte in mijn boekenkast is Het Leuke Mamaboek van blogster Lobke Gielkens (check zeker eens haar blog, ik ben fan), een superleuk boek vol tips & tricks voor jonge actieve mama’s zoals yours truly. Lijkt me ideaal om af en toe eens een stukje in te lezen, een blogpostje hierover volgt dan wel nog!

 

On my wishlist: Ik heb onlangs de to-die-for juweeltjes van Les Soeurs ontdekt, en ik ben er helemaal weg van. Op mijn verlanglijstje staan deze absolutely fabulous ringen:



G.O.R.G.E.O.U.S.

Ik vind ze prachtig alle vier samen, maar deze combo is helaas te zwaar voor mijn stokkevingerkes. Er eentje uit kiezen vind ik héél erg moeilijk... Maar bon, da’s een luxeprobleem zeker? Ook hun nieuwe collectie Francine-armbandjes met kwastjes vind ik heel schattig; daar zou ik dus ook al heel content mee zijn J Wie net als mij ook een instant crush op de zusjes Hendrickx heeft gekregen na het zien van deze mooie plaatjes: check zeker hun Facebookpagina. Daar zetten ze de hele collectie online, en kopen kan je heel eenvoudig door hen een personal message te sturen. Ik heb voorlopig nog niks besteld, maar lang zal het niet meer duren denk ik... Tenzij een van m’n familieleden die voor mij een kerstcadeau moeten kopen dit leest en me voor is natuurlijk! I keep my fingers oh-so-crossed... J

Op mijn boodschappenlijstje: een jaarlijks terugkerend item wanneer de winter eraan komt is de blauwe pot van Nivea. Voor kloofjes, droge huid en rode vlekjes als gevolg van de koude en de wind zweer ik bij de alombekende blauwe pot. Hij doet wat hij belooft, en hij ruikt nog eens heerlijk ook. Plus: ’t is pure nostalgie uit m’n kindertijd!

Te ontdekken: ik bestel al een paar maanden mijn boodschappen online bij Delhaize Direct en ik ben daar vree content van. Tijd om een stapje verder te gaan dus: ik heb nu ook de mobile app geïnstalleerd op mijn smartphone zodat ik gewoon dingen aan mijn lijstje kan toevoegen wanneer ze in me opkomen (bijvoorbeeld wanneer ik in de auto zit en geen computer voorhanden heb). Want anders ben ik ze vaak vergeten tegen dat ik ’s avonds achter mijn computer zit om mijn boodschappen te bestellen. Een nieuw experimentje dus, let’s see if it works J

Bezig met: over exact één maand is het kerstmis, dus hoog tijd om aan de kerstcadeautjes te beginnen denken. Bij ons in de familie en schoonfamilie koopt iedereen voor iedereen een cadeautje, dus ik heb wel wat werk voor de boeg (plus PJ stelt het kerstshoppen meestal tot op het allerlaatste moment uit waardoor ik hem dan nog uit de nood moet helpen ook). Gelukkig hebben mijn mama en zus al het goede voorbeeld gegeven en een lijstje opgesteld, dat maakt de zoektocht al heel wat minder complex. Nu nog een moment vinden om rustig te kunnen gaan kersthoppen... Want ik vertik het om me tijdens de eindejaarsperiode in de winkelstraat te begeven tijdens het weekend. Ik ben wel gek, maar niet zό zot J Om de mensen die voor mij een cadeautje moeten kopen een beetje te helpen, ben ik ook naarstig bezig met mijn eigen lijstje. Daar heb ik het niet zo moeilijk mee hoor; wie mijn blog een beetje volgt weet dat ik héél veel dingen mooi vind en dat ik rap content ben met crèmekes, juweeltjes, accessoires en consoorten. Wie durft er eigenlijk beweren dat vrouwen moeilijke wezens zijn? J

Wat mij blij maakt: zien hoe mijn 2 mannen zo’n schattig superduo vormen! Ik was het afgelopen weekend twee dagen op stap met vriendinnen en ik vind het zalig dat ze zo goed hun plan getrokken hebben. Niet dat ik daar ooit een seconde aan getwijfeld heb, want PJ is een fantastische papa en het was niet de eerste keer dat ik erop uit trok en hen “moederziel” alleen achterliet. Maar het is altijd heel plezant om dan fotookes te krijgen van mijn vriend waarop ik kan zien dat die twee mannen het perfect naar hun zin hebben en dat het ook heel leuk is zόnder mama erbij:

 

 

Ziezo, met dit wijze besluit en schattige foto’s kan ik afronden voor vandaag... Weet je wat mij ook enorm blij gaat maken? Straks in mijn warme bedje kruipen en slapen als een roosje! J

Sweet dreams, Josie xo

I Enjoy The Little Things In Life #10

De week nam een iets minder goede start omdat Emil ziek was. Niet erg hoor, maar toch brengt een zieke baby een hele hoop geloop (dokter, apotheek), geregel (wie o wie zal overdag voor hem zorgen als hij niet naar de crèche kan met koorts?) en vooral veel bezorgdheid (ik wil mijn kleintje toch graag weer zo vrolijk en uitbundig zien als anders!) met zich mee. Maar toch was er elke dag wel iets wat me blij maakte...

Maandag: Emil is vanmorgen ziek wakker geworden. Het zit hem echt niet mee vandaag dus van zodra hij ook maar een klein beetje lacht ben ik al superblij.

Dinsdag: kleine man al aan de beterhand maar nog niet crèche-waardig. Mijn mama is de reddende engel van dienst (zoals zo vaak) en zorgt vandaag de hele dag voor haar hartediefje. Op zo'n momenten besef ik eens te meer: familie moet je koesteren.

Woensdag: mijn pakketje van Just Julia, met de lovely bracelets waarover ik dit weekend postte, wordt vandaag geleverd. Dus ik hoef het je wellicht niet te vertellen: me so happyyyyyyyyyyyyyy :-)

Donderdag: na een drukke, vermoeidende werkdag een uurtje baantjes gaan trekken (het moet niet altijd lopen zijn) en achteraf het gevoel hebben dat ik weer de hele wereld aan kan!

Vrijdag: ik heb vanaf vanavond een weekendje met een aantal vriendinnen op het programma staan. Hoe graag ik ook quality time spendeer met mijn venten in 't weekend (zeker na een drukke week als deze waarin we elkaar maar weinig gezien hebben), ik ga er wel eens deugd van hebben om onder de meiden te zijn!

Oh en omdat we allemaal blij worden van mooie dingen ("A thing of beauty is a joy forever" zei een wijs man ooit), ook nog even dit: 

 

Deze absolutely gorgeous day bag van Nena & Co, ideaal voor mama's om als luiertas te gebruiken, gaat me de komende dagen/weken/maanden/totdat ik m'n Visa-kaart bovenhaal en hem bestel mooie dromen bezorgen. Die kleurtjes, dat authentieke karakter: I love it!

Ziezo, met al dat moois mag het weekend nu wel bijna gaan beginnen... Geniet ervan!

Love, Josie xo

 

Click It! #3

Ik heb deze week weer veel op het web rondgesnuffeld en gesnuisterd, en deze leuke links wil ik graag met jullie delen...

* Dit mooie verhaal van een ziek jongetje dat dankzij Make-A-Wish de dag van zijn leven mocht meemaken. Twitter was er bijna door ontploft! :-)

* Om in de sfeer van Batman te blijven: dit vind ik nu eens ontzettend grappig zie...

* De schoonheid en wonderen van de natuur doen mij vaak versteld staan. Dit vind ik prachtig, en tegelijkertijd ook wel angstaanjagend.

* Welk soort Instagrammer ben jij? Check het hier!

* Op mijn wishlist staat dit véél te schattige handtasje, en van de creaties van deze twee getalenteerde zussen word ik enorm hebberig. En voor ik het vergeet: aan deze to die for jewellery ben ik sinds dit weekend ook hopeloos verslaafd...

* Mijn oooooooooh-moment van de week had ik zonder twijfel bij het bekijken van deze supersnoezige foto’s, die intussen al viral gingen over het hele www. Eveneens in de dierensector, deed dit prachtige filmpje mijn mond open vallen van verstomming (kijk zeker eens naar de making of), zo enorm schoon is dat. En Lilly Allen die Keane covert is al even wow.

* De reeks “Athlete” (ook gebundeld in een boek) van deze fotograaf vind ik bijzonder mooi en fascinerend. Boeiend om te zien hoe zoveel verschillende sporters allemaal een verschillende lichaamsbouw hebben.

* Van zodra Emils voetjes groot genoeg zijn, schaf ik hem een paar Havaianas-sletsen aan, dacht ik meteen toen ik deze coole foto zag.

* Omdat geld nu eenmaal moet rollen: dit is een leuke kids stuff webshop van een oud-klasgenote van me, en deze leerde ik kennen in mijn zoektocht naar een nieuw tafelkleedje (ik bestelde trouwens de roze roosjes en ben in blijde verwachting van mijn pakketje, dat nu elk moment kan arriveren!).

* Omdat katten nu eenmaal ALTIJD grappig zijn, en ik graag naar mooie mannen kijk: check this out.

* En oh ja, dit (de versie rechts onder, that is) lijkt me een heel leuk geschenkje voor mezelf. Om dan later, als hij groot genoeg is om te begrijpen wat ik erin geschreven heb, aan Emil te geven *pinkt alvast een traantje weg*

Veel plezier, en laat zeker ook weten in de comments als je zelf nog leuke www-tips hebt!

Ziezo. En voor ik me in de zetel plof om wat brainless tv-series te bekijken, sluit ik de dag graag af met een mooie wijsheid:

Yes, it was a good day! :-)

Love, Josie

Viva Victoria!

Sing Hallelujah! Want ik las vandaag dit op een van m’n favoriete blogs. En dat maakt me, hoe kan het ook anders, heel erg blij. Want ik ben al jaren een supergrote Victoria’s Secret fan. Net zoals deze blogster laat ik dus, opportunistisch als ik ben, geen kans onbenut om vrienden en kennissen die naar The States gaan een hele truckload voor mij te laten overvliegen. Het is intussen al een tijdje geleden dat mijn vooraadje nog eens duchtig werd aangevuld (sinds de laatste USA-trip van the boyfriend, it’s about time dat hij nog eens naar een congres overseas gaat me dunkt...). ’t Is echt triestig, ik heb enkel nog maar een ietsiepietsie bodempje van deze heerlijk geurende body mist over:

Een triestig flaconnetje...

Dit is trouwens mijn favoriete VS-scent: secret garden. Fris en fruitig, 100% Josie! Nu ja, wellicht zijn er intussen al honderden zinnenprikkelende geuren bij gekomen in het VS-gamma, maar dat weet ik dus niet. Want ik heb niks meer liggen. En ik kan het hier in België niet kopen. Correctie: kόn, want daar komt dus weldra verandering in. Yay!

En oh ja, ik ben ook nog in het bezit van de enige echte Victoria’s Secret hond – een knalroze beest met witte stippen dat ik me ooit aanschafte tijdens een wilde shopping spree in Ceasar’s Palace in Las Vegas (oh sweet memories...). Vraag me niet waarom ik hem kocht – er zijn zo van die dingen die ik doe en waar ik écht geen zinnige uitleg kan aan geven, zoals dit dus. Maar die hond, die prijkt tegenwoordig op Emils kamertje, en hij staat daar beeldig vind ik!

Dé hond, tussen alle andere ornamenten in de babykamer

Ik ben vooral fan van de VS-verzorgingsproducten, niet zozeer van de lingerie- en kledinglijn. Tegenwoordig bestaat mijn wishlist uit de volgende lekkere geurtjes (ik zal je de volledige waslijst besparen, ik hou het op m'n top-drie):

 

Fabulous Body Soufflé
 

Dream of Glamour Body Mist
 

Love Is Heavenly Moisture Cream

  Over dit lijstje kan ik in feite alleen maar dit zeggen: #iwantitall & #iwantitnow. Dus iedereen die vanaf december (exacte datum is nog niet geweten) vliegt langs Brussels Airport, je weet wat je te doen staat hé... Of misschien moet ik zelf nog maar een reisje boeken zodat ik voor het opstijgen nog even halt kan houden bij mijn favoriete Angels...

Trouwens, er zijn nog een aantal leuke merken die hebben aangekondigd dat ze binnenkort naar ons landje komen, zoals & Other Stories (Antwerpen), Primark (nu al in Luik, binnenkort ook Gent en Charleroi) en last but not least ook Louboutin (locatie nog niet bekend, maar voor mijn part mag het eens in de West-Vlaanders zijn!).

Drukke tijden in ’t verschiet dus! Opnieuw iets om heel hard naar uit te kijken J

Love, Josie xo