Nostalpia

I'm back! Mijn vakantie zit erop: ik ben sinds maandagavond thuis van 10 dagen in de Franse Alpen. Ik ga niet beweren dat ik een soort 21ste-eeuwse Nostradamus ben, maar ik had 2 weken geleden voorspeld hoe de reis er min of meer zou uitzien. En weet je wat? Ik zat er boenk op! Ik zal het jullie bewijzen aan de hand van een fotoreportage...

In de auto op weg naar de Alpen geef ik na een lang gevecht tegen de slaap de strijd op...
Tijdens de heenreis ben ik in slaap gevallen, maar slaagde Pieterjan er niet in om dit voor het nageslacht te vereeuwigen. Op de terugreis lukte het hem wél... En ja, mijn nek deed enorm veel pijn achteraf :-)

De autorit verloopt vlot. Uiteraard zijn er lastige momenten wanneer Emil moe is en niet in slaap geraakt, maar die kleine crisissen geraken we wel te boven...

Van de crisissen heb ik geen foto's (die hoef ik me niet per sé te herinneren, het is trouwens niet meer dan normaal dat een kind het lastig krijgt als hij 8 uur moet stilzitten), van een happy kid op weg naar de zonnige bergen wél:

In Vaujany denk ik elke dag minstens één keer: het is hier zo lekker rustig en zo leuk. Ik zou hier wel héél lang kunnen blijven, misschien zelfs wonen...

Het was er opnieuw heel erg rustig (in vergelijking met tijdens het skiseizoen), al was het in de week dat wij er waren een tikkeltje drukker wegens de Tour de France die 3 keer in de streek passeerde. Ik genoot van de rust en de mooie natuur. De boerenbuiten waar ik woon is echt niks in vergelijking met the mighty Alps! Het was bovendien de hele week stralend weer, op een paar avondlijke onweders na (maar die zijn de max om naar de kijken in de bergen!). Voor mij hoeft het zeker geen 30 graden te zijn (dat was het bijna elke dag wél), maar ik ga er niet over klagen want alles is beter dan regen en kou :-)

Nog een gedachte die minstens één keer per dag de revue passeert in mijn zich leegmakende hoofd: het is hier zo mooooooooi in de bergen...

Vanuit ons mini-appartementje (officieel voor 4 personen maar met 3 was het al krap) hadden we een prachtig zicht op de bergflank met waterval én op de vallei. We hadden een klein balkonnetje, waar we konden genieten van het zonnetje en de rust. Het geluid van de waterval op de achtergrond is echt rustgevend! In Vaujany zelf viel weinig te beleven (dat wisten we op voorhand, we waren er immers al veel geweest) maar het is een goeie uitvalsbasis voor allerlei uitstappen en wandelingen. We hadden dus alles wat we nodig hadden!

Ik sleur sowieso te veel kleren mee, ook al was ik vastberaden om deze keer wat lichter te reizen.
Tja... What can I say? Ik had mijn best gedaan bij het inpakken, maar onze auto zat toch weer barstensvol, met dakkoffer en al. Omdat het vorig jaar af en toe geregend had en het niet zo warm was, had ik voldoende truien en andere warme kleren in de valies gestoken. Maar dat bleek dus niet nodig. Enkel de 2 laatste nachten, toen we op een camping sliepen op 1600 meter hoogte, heb ik mijn dikke trui nodig gehad en heb ik kousen aangedaan (een mega fashionable combinatie met mijn leopard sneakers!). Een lange broek zag ik dan weer niet zitten, vraag me niet waarom maar ik had gewoon geen zin om ze aan te trekken na een week non-stop shortjes. Ik hoop dat het een les kan zijn voor wanneer ik de volgende keer aan het inpakken sla... Maar ik vrees er nu al voor ;-)

Ik denk héél af en toe: wat een gemak was dat toch vroeger, op reis gaan met ons 2 zonder kind, en zonder al dat gesleur. Maar ik zou deze reis ook niet zonder Emil erbij willen maken! Wij met ons drie, dat is de max.
Ik ben niet van het melige type, maar op vakantie beleef je toch de mooiste gezinsmomenten. Ik genoot ervan om 10 dagen non-stop met Pieterjan en Emil samen te zijn - en zij hopelijk ook. Er waren soms moeilijkere momenten, omdat Emil volop in zijn neen-fase zit en zijn sterke eigen wil af en toe eens botste met wat moeder en vader wilden ;-) Maar dat is blijkbaar bij alle leeftijdsgenootjes het geval, dus we hebben er onze slaap niet voor gelaten. We had joy, we had fun, we had seasons in the sun...

We maken veel gezinsfoto’s, maar het lukt ons moeilijk om een "normale” foto te maken, want er is altijd wel iemand die met iets anders bezig is.
We hebben veel nieuwe family-selfies gemaakt. En er is meestal wel "een hoek af": iemand die niet lacht, die met eten in zijn mond zit, die zijn sunnies nog recht moet zetten... Maar dat is niet erg, want ik heb liever gekke foto's dan van die saaie foto's waar iedereen keurig op een rijtje staat :-)

Ik eet 10 dagen lichtjes anders dan wat ik thuis eet. Ik ben een zeer gezonde eter, maar op vakantie staan er andere dingen op het menu en dat is OK. 

We genoten van lekker eten en drinken op zonnige terrasjes. Ook overheerlijke afhaalpizza van bij het restaurant recht tegenover ons appartement stond op het menu - yum! Het leuke van op appartement te zitten is dat we meestal zelf ons potje kookten 's avonds, waardoor we bijvoorbeeld verse groene boontjes konden eten. Overheerlijk! De mannen aten ook veel frietjes. Want op reis mag alles, dus ook dat :-)

Ik draag 10 dagen lang geen make-up: op reis ga ik voor de all natural look. Ik draag toch vrijwel de hele dag mijn zonnebril...
Op sommige dagen gebruikte ik een vleugje mascara, maar niet meer dan dat. Mijn bruine kleurtje verving mijn BB crème! En ik denk dat ik er wel nog redelijk OK uitzag ;-)

Ik geniet. Elke dag. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat... 

Want daar dient vakantie voor: genieten van de rust, leuke uitstappen maken, mooie dingen zien, quality time met mijn mannen, de kleine dingen die deze reis zo groots en onvergetelijk maken. Ik zou hier nog bij willen schrijven "genieten van niks doen", maar dat kan ik op reis even min als thuis. Er mag best wel wat actie zijn voor mij, anders kan ik even goed thuis mijn vakantie doorbrengen hé :-)

We doen in sé hetzelfde als vorige zomer toen we in Vaujany waren: we bezoeken dezelfde dorpjes, maken min of meer dezelfde wandelingen, gaan aperitieven in hetzelfde café en eten in hetzelfde restaurant, gaan opnieuw kijken naar de renners van de Tour de France die passeren. We doen eigenlijk weinig nieuwe dingen.
We maakten minder verre wandelingen dan vorig jaar, omdat Emil nog in de rugzak zit maar intussen wel een beetje zwaar geworden is (om en bij de 15 kg). Ik kan hem niet langer dan een half uur dragen (op een vlak stuk!). Pieterjan kan wat meer aan, maar ook voor hem werd het lastig. We besloten dus om onze wandelingen wat in te korten en andere dingen te doen in de plaats. Zo gingen we veel zwemmen en bezochten we tal van dorpjes, waar we kleine wandelingen maakten. Ook leuk! Emil kan uiteraard al goed stappen, maar van een 2,5-jarige moet je natuurlijk niet verwachten dat hij vlotjes mee gaat klimmen op bergpaden. We zullen nog een paar jaartjes geduld moeten hebben voor we hem kunnen meenemen op trektocht :-) Naast wandelen zagen we ook 2 keer de Tour de France van zeer dichtbij passeren (dat hadden we zo gepland, want we zijn daar nogal fan van). We gingen ook naar Alpe d'Huez om te gaan aperitieven met blogster Kelly Steenlandt en haar man, die daar toen ook op vakantie waren. Het was een zeer aangename kennismaking! Het is grappig: Kelly woont op een paar kilometers van mij en toch hebben we elkaar nog nooit tegengekomen, enkel op elkaars blog :-) Er is wel één iets dat we voor de allereerste keer deden (enfin, toch samen met ons 3): we gingen na ons weekje op appartement nog een weekendje kamperen. We trokken daarvoor van Vaujany naar het hoger gelegen Saint-Sorlin d'Arvès (1600m), aan de voet van de bekende Col de la Croix de Fer. Het was een leuke belevenis met ons 3 in ons tentje en het ging allemaal heel vlot. Dus misschien wel voor herhaling vatbaar...

Wanneer ik naar huis terugkeer, ben ik verre van uitgeslapen. Maar ik ben wél tot rust gekomen. En voor iemand als ik, die het heel moeilijk heeft om stil te zitten en rust te vinden, is dat het voornaamste aspect van vakantie...
Uitslapen zat er niet in - als je op reis gaat met een kindje, moet je dat ook niet verwachten. Maar dat vond ik niet erg, zo hadden we telkens heel veel aan onze dagen. Ik voel me niet "uitgeslapener" dan voor ik vertrok, maar dat was ook niet echt mijn doelstelling... Wat ik wilde, was 100% genieten van de vakantie. En daar ben ik in geslaagd!

Het gevolg is dat ik hier thuis nu te kampen heb met zware "nostalpia". Je zal dat woord niet vinden in de Dikke Van Dale, maar ik zal het uitleggen: het is het gevoel dat je heel erg graag terug wil naar de bergen, een soort gemis, een terugblikken op supermooie momenten in de prachtige Franse Alpen. Het is een zeer positief gevoel, voor alle duidelijkheid - geen gemoedstoestand waarbij je de hele tijd zit te bleiten van heimwee.

Dat hoeft ook niet, want binnen 7 maand ga ik terug naar daar. En als je dat van de juiste kant bekijkt (zoals ik het doe), dan is dat écht niet zo lang meer :-)

Hopelijk hebben jullie ook al kunnen genieten van een mooie vakantie, of komt er nog iets aan!

Lots of love, Josie xo

Vakantievoorspelling

Ik vertrek over een paar dagen op vakantie. Uiteraard laat ik jullie daarna in geuren en kleuren (en vooral met veel foto’s!) weten hoe het geweest is. Maar ik kan nu eigenlijk al een beetje zeggen hoe het eraan toe zal gaan…

In de auto op weg naar de Alpen geef ik na een lang gevecht tegen de slaap de strijd op. Ik val in slaap in een oncomfortabele positie, met nekpijn als gevolg. Pieterjan vereeuwigt dit moment op foto om er achteraf nog smakelijk mee te lachen. Met een klein beetje geluk val ik in slaap met mijn mond open – dat is achteraf nog meer pret gegarandeerd.

De autorit verloopt vlot. Het is immers niet meer de eerste keer dat we naar het zuiden bollen met een kind op de achterbank. Uiteraard zijn er een paar lastige momentjes wanneer Emil moe is en niet in slaap geraakt omdat hij veel liever naar de auto's en camions op de baan kijkt. Maar die kleine crisissen geraken we wel te boven mits voldoende troeven die ik achter de hand houd: een halve bibliotheek, mijn ipad die ik vol gezet heb met kindvriendelijke apps (en dan nog amuseert hij zich het best met te scrollen door mijn foto’s, bij voorkeur die van zichzelf), knuffelbeesten, boterhammen, drankjes, koeken.

In Vaujany denk ik elke dag minstens één keer: verdorie toch, het is hier zo lekker rustig en zo leuk, ik zou hier wel héél lang kunnen blijven. Misschien zelfs wonen? Want ik zie hier wel mogelijkheden om iets te beginnen. Samen met Pieterjan fantaseer ik over ons eigen evenementen- en communicatiebedrijfje in de Franse Alpen. Of een cambre d'hôtes, of een café godbetert. Veel gaten in de markt, daar zijn we heilig van overtuigd. Dromen over de toekomst is leuk, en op vakantie hebben we daar veel tijd voor :-)

Nog een gedachte die minstens één keer per dag de revue passeert in mijn zich leegmakende hoofd: verdorie toch, het is hier zo mooooooooi in de bergen. OK, we zitten in het hol van flutol. Maar we hebben een tof mini-appartementje, een waterval op de achtergrond en een prachtige omgeving om oneindig veel leuke dingen te doen: meer hebben we toch eigenlijk niet nodig?

Ik sleur sowieso te veel kleren mee, ook al was ik vastberaden om deze keer wat lichter te reizen. Maar ja, het weer in de bergen kan snel veranderen, dus ik moet toch op alles voorbereid zijn?

Ik denk héél af en toe: wat een gemak was dat toch vroeger, op reis gaan met ons 2 zonder kind. Lees: zonder altijd dat gesleur wanneer we op stap gaan, hoewel dat al veel verminderd is in vergelijking met vroeger, nu Emil 2,5 jaar is en gewoon mee eet en drinkt met ons. Om dan onmiddellijk daarna te denken, niet zonder enig schuldgevoel om wat ik daarvoor durfde te denken: ik zou deze reis ook niet zonder die kleine aap erbij willen maken! Wij met ons drie, dat is gewoon de max.

We maken veel gezinsfoto’s met de zelfontspanner van ons foto-apparaat en de reverse camera op onze smartphones (en misschien dit jaar ook wel met de selfie stick?). Het lukt ons maar moeilijk om een “normale” foto te maken, want er is altijd wel iemand die de andere kant uitkijkt, met de ogen knippert of zijn zonnebril nog moet goed zetten. Maar dat zijn juist de leukste foto’s :-)

Ik eet 10 dagen lichtjes anders dan wat ik thuis eet. Ik ben een zeer gezonde eter, dat weten jullie wel, maar op vakantie staan er andere dingen op het menu en dat is ook niet erg. Ik wil graag genieten van lekker eten en drinken, en zondigen is OK op vakantie. Daardoor heb ik de eerste dagen wel altijd een beetje last van mijn maag. Maar ik ben dat intussen gewoon en ik ben erop voorbereid; ik neem bijvoorbeeld venkelthee mee, voor een goede spijsvertering.

Ik draag 10 dagen lang geen make-up. Niet dat ik buiten de vakantieperiode zo zwaar gemaquilleerd door het leven ga. Maar ik voel me toch beter met een vleugje mascara en wat blush op. Op reis ga ik echter voor de all natural look, en dat is oké. Het is in het begin altijd wat wennen, maar ik draag toch vrijwel de hele dag mijn zonnebril (zelfs als de zon niet schijnt, is het licht in de bergen zeer fel) dus dan valt dat minder op :-)

Ik geniet. Elke dag. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Ik denk 10 dagen niet aan werken en hoef me ook niet om het huishouden te bekommeren. Het enige wat ik doe, is de afwas en af en toe stofzuig ik eens ons appartementje in de rapte. Maar dat is maar een kleintje en dat vind ik niet erg. Want ook op vakantie leef ik niet graag in een vuile stal. 

We doen in sé hetzelfde als vorige zomer toen we in Vaujany waren: we bezoeken dezelfde dorpjes, maken min of meer dezelfde wandelingen, gaan aperitieven in hetzelfde café en eten in hetzelfde restaurant (veel andere keuze is er ook niet). En we gaan opnieuw kijken naar de renners van de Tour de France die passeren. We doen eigenlijk weinig nieuwe dingen.

Wanneer ik naar huis terugkeer, ben ik verre van uitgeslapen. Ik ben trouwens nog nooit volledig uitgeslapen van een reis teruggekeerd. Ik ben niet uitgerust, maar ben wel tot rust gekomen. Een kleine nuance maar een wereld van verschil. Zeker voor iemand als ik, die het heel moeilijk heeft om stil te zitten en rust te vinden, is dat het voornaamste aspect van vakantie.

Op 27 juli zal ik genoten hebben van 10 dagen quality time. Voltooid toekomstige tijd – of hoe noemen ze dat... Beetje voorspelbaar hé, mijn vakantie? Ik vind dat ook, en net daarom vind ik het zo leuk. Ik weet min of meer wat me te wachten staat, en ik weet tegelijkertijd dat er altijd wel onverwachte, leuke dingen gebeuren. En zo wordt het mega-de-max. Ik twijfel daar niet aan.

Love, Josie xo

My Week In Pictures

Alweer een weekje gepasseerd, en ik merk dat jullie heel graag mijn weekly pictures posts lezen. Dus bij deze: een fotoverslagje van de voorbije week!

Vrijdag kreeg ik een cadeautje in de bus van Labello, joepie! Labello Care & Colour is een nieuw gamma lipverzorgingsproducten, voor intens gehydrateerde lippen met een subtiel kleurtje. Het bevat 3 lippenbalsems in 3 kleurtjes: red, rosé en nude. Voor elke gelegenheid eentje dus! Ik ben alvast aan het testen geslaan met de rosé en de red. Ik vind ze super! Ik hou van een kleurtje op mijn lippen, maar niet te fel en te “aanwezig”. Dit is echt ideaal, plus mijn lippen worden er ook nog eens goed door gehydrateerd. Ook de Labello Original lippenbalsem (de blauwe, een echte klassieker) kreeg trouwens een nieuwe look, en hij is nu nog zachter dankzij het ingrediënt panthenol. Labello heeft trouwens ook een nieuw logo, hadden jullie dat al gezien?

Zaterdagvoormiddag ging ik een koffie/thee drinken bij Clouds in my Coffee in Gent. Het is een van mijn favoriete coffee bars in het Gentse. Het is er altijd leuk zitten en je kan er superlekker eten en drinken. Ik had er afgesproken met een vriendin van vroeger, die een nieuw project op til staan heeft waarvoor ze graag met mij wil samenwerken. Je hoort er zeker meer over wanneer het zover is! Ik vond het alleszins heel leuk en inspirerend om met haar bij te praten. Ze is een ondernemende madam voor wie ik veel bewondering heb.

Zaterdag was het opnieuw een heerlijke zomerse dag. In de namiddag ging ik met Pieterjan en Emil naar zee. Dat is een van de voordelen van wonen in West-Vlaanderen, op nauwelijks 20 kilometer van het strand: wij hoeven geen uren in de file te staan aanschuiven zoals de rest van België. We gingen naar De Haan, zo’n beetje onze vaste stek. Het was zalig op het strand: niet te warm, niet te koud. Soms ontzie ik het me wel een beetje om naar het strand te gaan, omdat het toch altijd een kleine verhuis betekent (handdoeken, strandspeelgoed, eten en drinken). Maar eens ik er dan ben, vind ik het de max en is het echt genieten. Dat er dus nog maar veel zonnige weekends komen! Een hele week aan zee op vakantie zou niks voor mij zijn, maar zo’n paar dagen kunnen mij zeker wel bekoren hoor.

Vorige week schreef ik over mijn favoriete gerechten. Mossels stonden daar niet tussen, omdat ik er eigenlijk niet zo’n superfan van ben. Maar één of twee keer per jaar kan een pot mosseltjes mij toch enorm smaken. Zeker als ze met veel liefde gemaakt zijn, door mijn wederhelft bijvoorbeeld. Hij eet dat enorm graag en had er al lang zin in. En dus stonden er zondagavond, als afsluiter van een leuk weekend, mossels bij ons op het menu. En het moet gezegd: ze waren superlekker. Mijn potje was alleszins volledig leeg :-)

Maandag was een grijze en regenachtige dag. Niet ideaal om de werkweek te beginnen dus, maar ik probeer maandagen altijd van de positieve kant te bekijken. Ik postte een quote op mijn Facebook waar veel mensen iets van kunnen leren, mezelf incluis. Vrij vertaald: het heeft geen zin om te janken en te mijmeren over dingen die je niet hebt, het is nu dat je moet leven en genieten!

Dit weekend vertrek ik op vakantie, dus dat betekent een voorraad boeken inslaan want op vakantie hebben we toch altijd een beetje meer tijd om te lezen. Zelf heb ik nog een stapeltje boeken liggen dus ik had niks nieuws nodig (ik ben bezig in “Us” van David Nicholls, en daarna liggen “Woesten” en “Oorlog en Terpentijn” nog op mij te wachten). Pieterjan kon wel een nieuw boek gebruiken, en dus kocht ik voor hem de nieuwe Philip Kerr (zijn favoriete auteur) en de nieuwe thriller van Jo Claes. Een spannend boek dat vlot leest, is ideaal voor op reis. Ik vond Claes zijn vorige boek, “De mythe van Methusalem” heel goed, dus ik ga dit zeker ook lezen wanneer Pieterjan klaar is.

Het is nu dinsdagavond en ik heb daarnet mijn zwemzak gemaakt. Vorige week schreef ik dat ik weer wat meer wilde zwemmen. Het nieuwe zwembad in Brugge is open vanaf 7u ’s morgens. Pieterjan is al vaak ’s morgens gaan zwemmen, en ik ga het nu ook eens doen. Dus morgen om 7u spring ik in het water om een 70-tal baantjes te trekken! Naar ’t schijnt is het dan superrustig. Ik ben een ochtendmens dus met vroeg opstaan heb ik absoluut geen probleem. En ik ben er vrij zeker van dat ik mij na het zwemmen supergoed zal voelen voor de rest van de dag! Als ik van 7u tot 7u45 zwem, dan geraak ik nog netjes op tijd op het werk want het is niet zo ver rijden.

Na morgen heb ik nog één dagje te werken, en vanaf vrijdag begint mijn verlof. Ik ben dan thuis om in te pakken voor onze reis. Vrijdagnacht zijn we riebedebie naar Vaujany… Joepie!

Lots of love, Josie xo