Change Of Plans

Lieve lezer, ik heb zopas een beslissing genomen. Daardoor schrijf ik deze post met de tranen in mijn ogen. Dat klinkt vast erger dan het is, dus laat het me even uitleggen...

Mijn beslissing heeft alles te maken met deze foto, die mij nog altijd vervult met een intens gevoel van euforie, blijdschap en trots, nu bijna een jaar na datum:

Het was aan de finish line van de Brussels Half Marathon op zondag 6 oktober 2013. Toen finishte ik, 8 maanden na mijn bevalling, deze magnifieke 21K in een – al zeg ik het zelf – toptijd. Ik liep van begin tot einde samen met mijn vriend en ik vond het een onvergetelijke dag. Ik schreef daar toen dit over.

Na die plezante ervaring was ik vastberaden om nog meer halve marathons op mijn palmares te schrijven. Als fulltime werkende drukbezette mama van een peuter bleef ik lustig verder lopen met als volgend doel de halve marathon tijdens de Nacht van West-Vlaanderen in juni 2014. Alles ging goed, tot ik in mei last begon te krijgen van zware benen, kortademigheid en vermoeidheid in ’t algemeen. I’m not a quitter, dus ik bleef maar doorgaan. Geen haar op mijn hoofd dat dacht aan opgeven - dat zou wel van voorbijgaande aard zijn.

Je moet weten dat het toen al een bijzonder druk voorjaar was geweest. Ik was veranderd van job en had intussen ook een bijberoep opgestart – een superleuke maar drukke combinatie die veel van mij vergde. Bovendien wilde ik graag mijn huishouden perfect runnen, veel weggaan met vrienden, er 100% zijn voor mijn gezin… én veel blijven lopen. Je voelt mij al aankomen: dat ging gewoon niet meer. En mijn lichaam, dat begon te protesteren. Verdict van de dokter: zwaar ijzertekort, remedie: doe het toch maar wat kalmer aan, mevrouwtje. Kanttekening: dat ijzertekort is voor een deel te wijten aan mijn vegetarische levensstijl (een goeie biefstuk van tijd tot tijd zou al veel helpen, maar dat weiger ik) maar ik probeer wel alles zo goed mogelijk te vervangen, dus het kan zeker niet alleen daaraan liggen.

Ik probeerde het advies van de dokter te volgen, maar voor een veel-te-bezige bij als ik is dat niet zo simpel… Tijdens mijn zwangerschap vond ik het al een hele opgave om te stoppen met lopen na 4 maand, maar dat deed ik uiteindelijk toch met plezier for the sake of my baby. Maar nu ben ik niét zwanger, en ik vond dat ik best nog wel wat kon doorgaan... Die halve marathon eind juni heb ik dus wel degelijk gelopen – niet slim, besefte ik achteraf, want ik had toen een zeer lage hartslag. Ik heb vreselijk afgezien, heb meermaals op het punt gestaan om gewoon te stoppen en mij langs de kant van het parcours neer te zetten. Toen mijn schoonmama mij langs het parcours aanmoedigde, kon ik het nog nét droog houden. Maar toen ik mijn vriend zag staan om te supporteren, net voor de laatste kilometers, ben ik in tranen uitgebarsten (en verder blijven lopen, don't get me wrong). Nochtans zou je dat niet zeggen als je deze foto van toen ziet, maar dat was ook nog maar na 7K, zo’n afstand kon ik wel nog probleemloos aan:

Uiteindelijk liep ik die halve marathon uit in 2u05min, wat nog altijd beter is dan hem niét te lopen, dat weet ik wel. Ik was echter niet tevreden en wist dat ik veel beter kon. Maar bovenal viel toen mijn frank dat het toen wel eens hoog tijd was om naar mijn lichaam te luisteren en mijn trots en koppigheid opzij te zetten.

Ik had me intussen al dolenthousiast ingeschreven voor de Brussels Half Marathon en besloot dat ik zou afwachten hoe mijn fysieke toestand evolueerde. In de zomermaanden bleef ik heel regelmatig lopen, gemiddeld 3 keer per week, zelfs op vakantie in de Alpen op grote hoogte. Maar tot mijn grootste spijt en verdriet moet ik toegeven: meer dan een dik uur lopen kan ik nog niet aan, dus zeker geen halve marathon. Ik denk dat mijn limiet nu 15K is. Ik weet dat dat voor veel mensen al een serieuze afstand is, maar ik blijf het er moeilijk mee hebben omdat ik vorig jaar bij wijze van spreken met de vingers in de neus die 21K kunnen lopen heb. Dat wringt. Enorm.

Maar goed nieuws, want ik ben opnieuw op de zeer goeie weg. Ik kan al opnieuw een uur aan een stuk lopen zonder het gevoel te hebben dat mijn longen eruit gaan komen langs mijn keel en ik door mijn benen ga zakken. En het voornaamste van al: ik kan daar al heel tevreden mee zijn. Meestal loop ik toertjes van 50 minuten, dat is zo’n 9K. Ik haal daar momenteel meer voldoening uit dan lange parcours te lopen, mij slecht te voelen en te stressen dat ik nooit die halve marathon ga aan kunnen.

Daar draait het tenslotte om: genieten, plezier hebben in het sporten. Bovendien ben ik net verhuisd. Ik woon nu in een groene omgeving met tal van paadjes en veldweggetjes die ik nog moet verkennen. Ik ben ervan overtuigd dat mijn loopcarrière weer een fikse boost zal krijgen hier en blijf ernaar streven om 3 keer per week te gaan lopen. Dat vergt wat planning als je als koppel allebei fulltime werkt en nog veel andere activiteiten hebt, maar dat lukt wonderwel. Eén ding ben ik zeker: ik blijf naar mijn lichaam luisteren. Want risico’s nemen, het is het me allemaal niet waard.

Ik loop. Ik geniet ervan. Ik maak mijn hoofd leeg. ’t Is goed voor mijn gezondheid. Voor mijn conditie. Voor mijn lijn – laten we daar niet flauw om doen, zonder al dat geloop zou ik me met veel minder zelfvertrouwen in die korte kleedjes en rokjes van me hijsen. Ik blijf een runista in hart en nieren, die wellicht stilletjes gaat zitten huilen zondag om 11u, wanneer het startsein gegeven wordt voor de Brussels Half Marathon 2014. Dat is niet meer dan normaal. Maar mijn lichaam gaat mij dankbaar zijn, en volgend jaar probeer ik er zeker wél bij te zijn! Brussel, ge zijt nog niet van mij verlost!

Aan alle lopers onder mijn lezers: zijn er nog die willen trainen voor een halve marathon? Misschien kunnen we elkaar steunen?
Heeft iemand van jullie al te maken gekregen met zo’n loopdip?

Lots of love, Josie xo

Pinspiration

Pinteresten is een van mijn little pleasures. Als ik een paar minuutjes tijd heb, bijvoorbeeld tijdens mijn middagpauze op het werk of als ik ergens moet wachten, dan vind ik het ontspannend om eens snel-snel te scrollen en lustig te pinnen op mijn netjes gecreëerde boards. Ik ben niet zo verslaafd aan Pinterest als aan pakweg Instagram of Twitter, ik kan gerust een paar dagen zonder. Maar even rondsnuisteren op dat gigantische digitale prikbord tsjokvol mooie kleren, lekkere receptjes, toffe productjes, leuke hebbedingen en handige tips: I love it!

Pinterest is voor mij een oase van rust en orde, een online plekje waar ik tot rust kom. Mijn boards zijn hypergestructureerd en dat blijft ook zo want ik ben de enige die eraan komt (en ik = orde-freak). Er is niemand die – zoals dat thuis wél vaak gebeurt – rommel gaat maken of mijn borden overhoop gaat smijten. Het is in feite een soort utopia! Pas op, ik pin veel dingen waarvan ik dan direct ook denk: maar ik ga dat toch nooit kopen, ik ga dat receptje toch niet klaarmaken… Toch is pinnen leuk. Je kan volgen wie je wilt en je door die personen laten inspireren, en met je eigen pins kan je ook anderen lumineuze ideeën geven. Such a perfect world J

Pinterest heeft nogal een DIY-imago en je vindt er effectief veel tips om te naaien, breien, knutselen,… Ik ben geen typische DIY-pinster want ik kan nog niet eens deftig een knoop aan een hemd naaien. Wat je dan wél terugvindt op mijn online boards? Alles waar ik over blog: kleedjes, schoenen, outfit inspiration, beauty stuff, boeken, trips, handige tips,… Je kan me hier volgen!

Om jullie een idee te geven van hoe leuk Pinterest wel is, zet ik 8 van mijn recente pins op een rijtje:

Van boven naar onder, van links naar rechts:

1.    FASHION: deze sweater met leopard detail op de schouder vind ik werkelijk het einde. Truien, bij voorkeur grof gebreid, zijn volledig in dit najaar, en met een pittig detail vind ik deze trend zo mogelijk nog leuker. Must-have in my closet dus!
2.    BOOKS: ik kreeg “One Day” van David Nicholls als leestip van haar na mijn blogpost over De Interessanten. Het verhaal spreekt mij enorm aan, dus als ik nog eens een voorraadje boeken ga inslaan dan zal deze er zeker bij zitten.
3.    MY HOUSE: ik ben net verhuisd en één muur in mijn woonkamer is gereserveerd voor mijn boekenrekken. Ik heb een massa boeken en het aantal breidt zich alleen maar uit. Mijn grote droom is om ooit een grote ingebouwde book wall te hebben in huis, zoals op de foto. Boeken stralen warmte en gezelligheid uit vind ik. Zonder mijn boeken is mijn huis niet compleet, hebben jullie dat ook?
4.    RECIPES: van deze eenvoudige pasta met tomaten en feta krijg ik het water in de mond. Makkelijk om te maken, gezond en ziet er o zo lekker uit. Echt een gerechtje op mijn maat, yummie!

Van boven naar onder, van links naar rechts:

1.    HIHI: Pinterest is een heel grappige plaats waar ik vaak de slappe lach krijg. Deze funny cartoon over Rick Astley vinden jullie misschien maar onnozel, maar dit is volledig mijn soort humor J
2.    JEWELS: ik ben enorm into arm candy, het liefst van al kleurig en zelfs een beetje op het kitscherige af. Op Pinterest begin ik vaak te duizelen van alle mooie juweeltjes die ik zie passeren… Aren’t these babies way too lovely?
3.    INTERIOR: de muursprookjes van Caroline Ellerbeck leerde ik kennen via Miss Fabuleus. Ik overweeg om er eentje aan te schaffen voor in Emils nieuwe kamer. Het is decoratief en tegelijkertijd leuk om ’s avonds voor het slapengaan nog een verhaaltje te vertellen.
4.    QUOTES: wie mij volgt op Instagram en Facebook weet dat ik een zwak heb voor quotes die er boenk op zijn en mij aan het denken zetten. Mijn quotes-bord is een van mijn meest bepinde borden, denk ik. Deze mooie wijsheid vond ik een aantal dagen voor ik verhuisde, en ik kan daar alleen maar mee akkoord gaan.

Zitten jullie al op Pinterest? Hebben jullie tips voor interessante pinners die ik kan volgen? Let me know!

Als jullie na het lezen van deze post een Pinterest-account gaan aanmaken, dan kan ik dat alleen maar toejuichen. Maar kom niet klagen als je ’s avonds niet in je bed geraakt omdat je zodanig aan het pinnen bent dat je niet meer kan stoppen J

Lots of love, Josie xo

So Baggy, So Lovely!

 

Er is sinds kort een nieuwe webshop in town: So Baggy. Het is het “kindje” van Kel en Christopher, die dit project startten vanuit hun eigen voorliefde voor online shoppen. Als drukbezet koppel kopen zij al heel lang alles online: kledij, elektro, boeken, noem maar op. Portefeuilles en tassen kochten ze echter nog steeds in in store omdat ze daarvoor hun favoriete webstek nog niet gevonden hadden.

“Maar dan starten we die toch zelf?” dachten ze op een mooie dag. En zo geschiedde… Een goeie maand geleden zag So Baggy het levenslicht. De bedoeling is om te beginnen met een kleine maar fijne collectie aan handtassen en portefeuilles, om dan het gamma gaandeweg uit te breiden met allerlei soorten tassen zoals toilettassen, laptoptassen, sporttassen, reistassen,... Echt een webshop om in de gaten te houden hoor!

Ga zeker eens grasduinen in het mooie aanbod, je vindt zeker iets wat je leuk vindt! Ik zet mijn 4 favoriete items op een rijtje, want ik vind het héél moeilijk om te kiezen… Helpen jullie mij een handje?

 

Van links naar rechts, van boven naar onder:

1. De Briciole Blue, een grote superhandige bag-in-bag handtas in prachtig turquoise. Kostprijs: € 29.

2. De Eleganci Clutch, een zeer elegant en compact tasje in tijdloos camel, ideaal om mee te nemen naar een feestje. Kostprijs: € 54,95.

3. De LYDC satchel, een superschattig leren tasje met een vintage look. De satchel heeft een kort én een lang hengsel en 3 compartimenten binnenin. Ideaal voor iemand als ik die houdt van een gestructureerde, comfortabele handtas. Kostprijs: € 49,99.

4. De L&F Blue Bag is een praktische, grote tas die perfect is om mee te nemen naar het werk. Er is een speciaal binnenvak waar je je tablet of laptop kan opbergen. Stylish at work, I like! Kostprijs: € 45.99.

Welke tas vinden jullie de mooiste? Of moet ik ze maar meteen alle vier bestellen, dan heb ik eentje voor elke gelegenheid? J

Je kan So Baggy volgen op Facebook, Twitter en Instagram. Zeer handig om op de hoogte te blijven van nieuwigheden in de collectie en promo’s. Zo is er bijvoorbeeld gratis verzending nog tot het einde van deze week ter gelegenheid van de Dag van de Klant, als je de kortingscode “DAGVANDEKLANT” ingeeft. Op de webshop vind je ook een blog, waar ik af en toe te gast zal zijn met nieuwtjes uit the fab world of handbags. Een reden te meer dus om www.sobaggy.be in de gaten te houden!

Dus je weet het hé: tassen en portefeuilles, die shop je voortaan online!

Lots of love, Josie xo

Wedstrijd: Superprestige Cyclocross

Jubelt ende juicht, want dit weekend wordt het Belgische veldritseizoen afgetrapt. Het spreekt voor zich dat ik liever naar een van mijn favo series kijk, maar ik kan sport op tv ook best wel smaken. Vooral dan atletiek (die gespierde lichamen!), voetbal (WK’s en EK’s zijn de max), zwemmen (I just looooove die omgekeerde driehoeken) en de laatste kilometers van de grote wielerrondes (die spanning! die heroïek! die strakke billen!). Veldrijden, daar heb ik naar leren kijken door mijn wederhelft, een doorwinterd cyclocross-fanaat.

Ik herinner me nog de allereerste keer dat ik bij hem thuis kwam: toen zat/lag zijn hele gezin in de zetel gezellig naar de cross te kijken. Toen besefte ik: ik kan hier maar beter ook naar leren kijken als ik een beetje in de smaak wil vallen bij mijn toekomstige schoonfamilie… In het begin “keek” ik mee met een boek in de zetel, maar na verloop van tijd ben ik het leuk beginnen te vinden. Het afzien in de modder, de ambiance, de zatte bedoeningen en polonaises in de tenten naast het terrein (let’s face it: daarmee wordt cyclocross toch het vaakst geassocieerd): veldrijden is gewoon dikke fun!

Ik heb héél fijn nieuws voor alle fans van het veldrijden, want ik mag van KBC tickets weggeven voor alle Superprestige wedstrijden van het komende veldritseizoen. De volledige kalender vind je hier. De eerste 2 koersen vinden plaats op 2 november in Zonhoven en op 9 november in Ruddervoorde. Als je voor een van deze wedstrijden een ticket wil winnen (gratis toegang + een superleuke verrassing van KBC) dan moet je deelnemen aan de wedstrijd! Voor elke cross geef ik 5 tickets weg.

Wat moet je doen om te winnen? Wel, cyclocross staat voor mij gelijk aan poëzie, dat bewijzen Michel Wuyts en Josée De Cauwer keer op keer met hun lyrische commentaren. En Maarten Van Gramberen die in de studio verslag geeft, dat is pure poëzie voor mijn ogen… Ik hou enorm van poëzie, vooral de haiku kan ik heel erg smaken. Dit is een Japanse dichtvorm, geschreven in drie regels waarvan de eerste regel 5, de tweede regel 7 en de derde regel weer 5 lettergrepen telt. Bijvoorbeeld:

Veldrijden is cool

Ploeteren in de modder

Kijk naar die benen

Zoiets dus, maar jij kan vast en zeker beter! Schrijf je eigen haiku over de cross én word fan van mijn Facebookpagina. Mail je creatie naar josieslittlethings@gmail.com of post ze op mijn pagina of in de comments hieronder. Zet er ook zeker bij naar welke cross je graag wil gaan. De wedstrijd wordt afgesloten op vrijdag 10 oktober. De winnaars zullen getrokken worden door een onschuldige peuterhand en worden persoonlijk op de hoogte gebracht en krijgen hun ticket thuis opgestuurd.

Veel succes, en hou mijn blog verder in de gaten want ook voor alle andere Superprestige wedstrijden geef ik nog tickets weg!

Lots of love, Josie xo

Series To Watch

Ik schreef al in mijn laatste Whatsup-post dat ik toen samen met mijn vriend naar de serie LES REVENANTS aan het kijken was. Deze Franse horrorserie (laat je niet misleiden door het woordje "horror", 't is geen serie waar Freddy Kruegers, Chuckies en consoorten hun opwachting maken) werd onlangs uitgezonden op vrijdagavond op Canvas. Wij hebben inmiddels seizoen 1 uitgekeken: supergoed en ongelofelijk spannend, maar met een zodanig open einde dat ik toch wel heel nieuwsgierig ben naar het tweede seizoen, dat in 2015 uitkomt. Kortom, een echte aanrader voor wie graag al eens aan het scherm gekluisterd zit voor een topserie!

Nu ik toch tips aan het geven ben, deel ik graag mijn 9 andere all-time-favorite series met jullie:

FRIENDS: de eerste Amerikaanse serie die ik ooit echt beginnen volgen ben op 12-jarige leeftijd. Ik denk dat ieder kind van de jaren 90 vrijwel elke episode en een aantal legendarische oneliners, vooral van Chandler Bing, uit het hoofd kent. Wij hebben de volledige box en kijken er nog vaak naar, met buikpijn van het lachen als gevolg. Wist je trouwens deze dingen al over Friends?

THE O.C.: op aanraden van een goede vriendin ben ik de serie beginnen volgen, lang nadat ze afgevoerd was van de buis. Ik was vanaf aflevering 1 volledig verslaafd. Ze speelt zich af in The Orange County, een rijke community in California, en laat dat nu net de Amerikaanse staat zijn waar ik mezelf ooit nog wel zie wonen - of waar ik tenminste nog vele vakanties wil doorbrengen. The O.C. is voor mij dus heerlijk wegdromen, meeleven met endless love triangles, regelmatig een potje bleiten en vooral veel lachen met de zalige jokes van funny guy Seth. Genieten!

DESPERATE HOUSEWIVES: voor mij een van de series met de allerbeste verhaallijnen, die mij nooit een seconde verveeld heeft. In elk van de hoofdpersonages herken ik wel iets van mezelf. Herkenbaar, spannend (elk seizoen is er een nieuwe bewoner in de straat die voor veel omwentelingen zorgt) en gewoon ook enorm grappig. Ja, ik zou in plaats van naar Torhout best ook wel naar Wisteria Lane kunnen verhuizen ;-)

 

GOSSIP GIRL: New York, fabulous fashion, sappige intriges, all about the rich & the famous en steengoeie soundtracks. Need I say more? XOXO!

MODERN FAMILY: deze serie werd onlangs voor de vijfde keer op rij bekroond met de Emmy Award voor beste comedy. Volledig terecht, want de hilarische avonturen van de nieuw samengestelde "modern family" Pritchett-Dunphy-Tucker zijn niet te versmaden. Plus een aflevering duurt maar 20 minuutjes, wat ideaal is na een drukke dag wanneer je ogen al een beetje zwaar beginnen te wegen...

SEX AND THE CITY: doe mij niet dood als je het niet eens bent, maar ik vind dat deze serie verplicht zou moeten zijn voor elke zichzelf respecterende jonge vrouw. Carrie, Samantha, Charlotte & Miranda: I learnt so much from you! En dan heb ik het zeker niet alleen over hun adembenemende outfits, maar vooral over onvoorwaardelijke vriendschap tussen vrouwen.

 

THE KILLING: superspannende misdaadseries, in Scandinavië kunnen ze er wat van. Denk maar aan Borgen en The Bridge (die net mijn selectie niet gehaald heeft, want kiezen is altijd verliezen). Het Deense tv-fenomeen The Killing, met Sara Lund en haar intussen legendarische gebreide trui, is een klepper van formaat. Vorig jaar kwam het derde en meteen ook laatste seizoen uit, jammer. The Killing is zo'n serie die je veel te laat in je bed doet kruipen omdat je wil blijven verder kijken (en een aflevering duurt al gauw een uur), en die je daarbovenop nog slapeloze nachten bezorgt omdat je zodanig bezig bent het mysterie te ontrafelen. I love it!

ORANGE IS THE NEW BLACK: een serie waar ik onlangs op aanraden van een aantal mensen naar beginnen kijken ben. "Jij gaat dat de max vinden," zeiden ze. Ik heb nog maar 2 afleveringen bekeken en de tipgevers hadden gelijk. De setting is totaal anders dan het idyllische Wisteria Lane of het poepsjieke New York uit mijn andere favo series: een grauwe vrouwengevangenis. De serie is schrijnend en grappig tegelijkertijd, en ik ben razend benieuwd wat er nog allemaal te gebeuren staat!

 

NEW GIRL: mijn liefde voor de prettig gestoorde Jess en haar 3 male roomies betuigde ik vorig jaar al in deze blogpost. Vandaag kijk ik nog steeds met veel plezier naar hun dramatische, grappige avonturen. Om nog maar te zwijgen van de superleuke outfits van Zooey Deschanel, hét boegbeeld van de hipster nerd generation.

Haalden de selectie net niet, maar zijn zeker ook het kijken waard: Girls, Grey's Anatomy (Mc Dreamy > Mc Steamy, definitely!), Army Wives, Glee, Blackadder, en van eigen bodem ook het legendarische Buiten De Zone (Moesjamarramarra!), Het Eiland ("Zeg dan toch nééééééééé Guido!") en zeer recent nog Eigen Kweek (tweede reeks op komst, wiehie!).

Wat zijn jullie all-time favorite series? Let me know!

Love, Josie xo

Weleda Skin Food

Crèmekes en tubekes, ik heb er zodanig veel dat het mij te ver zou leiden om ze allemaal op te sommen. Maar ik heb sinds kort een nieuwe aanwinst die ik toch graag even wil voorstellen. Ik had al veel gelezen over de nieuwe Weleda Skin Food op allerlei beauty blogs, en dus moést ik die wel eens proberen!

De crème is niet nieuw: hij is al op de markt sinds 1926. Wél nieuw is de naam “Skin Food”. Daarvoor heette het goedje gewoon “Huidcrème”. De groene tube bevat een natuurlijke alles-in-één crème voor het hele lichaam. Weleda Skin Food voedt alle plekjes op je lichaam die ruw en droog zijn en is geschikt voor jong en oud. Van droge knieën en ellebogen, gesprongen lippen, schrale handen tot ruwe voeten en zelfs het gezicht: Skin Food is een rijke crème die diep in de huid doordringt en herstelt. Een ideaal product om overal en altijd bij de hand te hebben, zeker nu het koude najaar eraan komt! 

De ingrediënten zijn, zoals altijd bij Weleda, 100% puur natuur:
* driekleurig viooltje (kalmerend)
* calendula en kamille (verzachtend)
* zoete amandelolie (minder huidirritaties en reguleert het vochtgehalte)
* zonnebloemolie (versoepelt je huid)
* bijen- en wolwas (geven een mooie shine)
* etherische olie van sinaas en lavendel (héérlijk geurtje)

De crème bevat geen synthetische parfum- of kleurstoffen, conserveringsmiddelen of minerale oliën. Hij is smeuïg van textuur, maar trekt toch vrij snel in. Ik hou van de zachte en plantaardige geur, die niet overheersend is. Ik gebruik Weleda Skin Food nu vooral als handcrème, omdat ik het hele jaar door last heb van droge handen. Mijn handen blijven lekker lang gehydrateerd – de crème doet dus zeker wat de naam zegt. Ik zal dus ongetwijfeld ook de rest van mijn lichaam ermee laten kennismaken binnenkort.

Weleda Skin Food mag trouwens al een heel lijstje celebrity-fans oplijsten: Alexa Chung, Victoria Beckham, Brooke Shields, Helena Christensen,… Ik ben overduidelijk in goed gezelschap! :-)

Ik kocht mijn Skin Food-tube in de natuurwinkel en betaalde 5,49 € voor 30 ml. Je kan ook een tube van 75 ml kopen voor 9,99 €. Weleda vind je ook in veel supermarkten en drogisterijen, en je kan de producten online shoppen, bijvoorbeeld via Farmaline. Meer info kan je ook vinden op www.weleda.be.

Ik gebruik trouwens dezer dagen ook de Weleda body lotions citroen & rosa mosqueta. Deze hydrateren zeer goed, trekken snel in en hebben een zalige geur. Ook een ferme aanrader!

Conclusie: heel veel liefde voor Weleda! Jullie ook?

Lots of love, Josie xo

P.S. Nog een Weleda-tip trouwens, voor als je zwanger bent: deze olie. Ik gebruikte hem toen ik zwanger was, echt topspul!

Moving On

Dadelijk begin ik aan mijn allerlaatste nachtje slapen in Brugge. Morgenvroeg voor dag en dauw komt de verhuiswagen, en tegen de avond zal ons bed in ons nieuwe huis staan. Dat ik enorm uitkijk naar de verhuis hoef ik wellicht niet te zeggen. Sla er maar eens mijn Instagram op na en je zal overladen worden door hashtags als #ilovemynewhouse, #imsogonnaloveithere, #excited, #happy en nog zoveel meer gehashtag. Blijdschap en opwinding alom dus.

Toen ik deze avond thuiskwam na een dagje poetsen in ons nieuwe huis, was het appartement zeer leeg. Een groot deel van onze meubels is al weg of afgebroken; daardoor voelt dit hier nu niet meer als de "thuis" die het bijna 8 jaar lang geweest is. Want laat ons wel wezen, hoeveel zin ik ook heb om een nieuw hoofdstuk te starten in ons mooie nieuwe huis in Torhout, hier in Brugge heb ik ook fantastisch leuke momenten beleefd. In deze woonkamer bijvoorbeeld, waar ik ei zo na - het scheelde maar 5 minuutjes of zo - op 13 februari 2013 bevallen ben van mijn zoontje Emil...

 

In deze keuken heb ik eerlijk gezegd weinig culinaire hoogstandjes uit mijn hoed getoverd. Als ik in het nieuwe huis in mijn state-of-the-art keuken de kitchen princess sta te wezen (want zo hoort dat toch als je een mooie keuken hebt, niet?) dan zal ik misschien wel met een glimlach terugdenken aan ons groen "vintage" mini-keukentje waar we, als we er met ons 2 in stonden, gegarandeerd in elkaars weg liepen en dus tegen elkaar begonnen te zagen :-)

In deze slaapkamer heeft onze kleine gangster zijn nachten doorgebracht vanaf zijn tweede week thuis. Met heel veel succes, een occasionele onderbroken nacht door tandpijn/nachtmerries/peuterpuberstreken buiten beschouwing gelaten. Fingers crossed dat het slapen in zijn nieuwe paradijs even goed gaat, ik zal alleszins mijn best doen om zijn kamer even knus in te richten. Al is daar op deze foto niet veel meer van te zien...

Last but not least ga ik ons WC'tje missen. De roze tegels waren er al van bij het begin, de muurdecoratie hebben wij gaandeweg zelf ingevoerd. Ons toiletje was een van de meest knusse plekjes van ons appartement met een ruim aanbod aan tijdschriften, strips,... Ik vond het altijd opvallend hoe lang sommige (vooral mannelijke) bezoekers op toilet zaten, want niet toevallig lag er ook een hele hoop Ché's te blinken :-) Zo potsierlijk als dit ga ik het toilet in ons nieuwe huis niet maken, al zal ik wel zorgen voor voldoende lectuur voor alle bezoekers die over de vloer komen. Beloofd!

 

Ziezo, genoeg emo-gedoe! Morgen begin ik aan een nieuw hoofdstuk in mijn leven een 20-tal kilometer hiervandaan, en ik heb er enorm veel zin in! Het zal de komende dagen stil zijn hier op mijn blog want ik zal dozen aan het uitpakken zijn. But I'll be back sweeties!

Love, Josie xo

P.S. Voor wie trouwens mijn tips voor Brugge miste een tijdje geleden: je leest ze hier en hier!

Sweet Memorabilia

Morgen is het zover, lieve lezer: dan begint onze verhuis officieel. De voorbije weken stonden vooral in het teken van veel opruimen en inpakken. En ook: veel spullen tegenkomen uit een ver of minder ver verleden, waarvan ik het bestaan al min of meer was vergeten, en die mooie herinneringen naar boven brengen. Tijdens het inpakken heb ik al veel sweet memories-momenten gehad. Het zijn er te veel om allemaal op te noemen, dus ik zet er 5 op een rijtje...

CALIFORNIA HERE WE COME
In de zomer van 2006 maakten PJ en ik een onvergetelijke road trip in West-USA, door California, Arizona, Utah en Nevada. Het was één van onze twee allermooiste reizen - die andere is onze reis door The Canadian Rockies & Yellowstone het jaar erop, trouwens. We denken nog vaak aan aan onze USA trip terug. Ik wist niet dat de travel map nog ergens achteraan een kast lag te blinken. Het was dan ook een aangename verrassing om ze daar aan te treffen! Ooit wil ik terug, samen met PJ én Emil. Het zal nog niet voor de eerste jaren zijn, maar toch: California, we will come again! :-)

RUN BABY RUN
Borstnummers en medailles van loopevenementen terugvinden, nog zoiets leuks. De onderstaande verzameling (die zeker niet volledig is, veel borstnummers zijn aan de finish line blijven rondslingeren) aanschouwen geeft mij alleen maar meer goesting om te blijven lopen! Ik loop sowieso heel graag, maar aan zo'n event deelnemen is altijd iets heel speciaals, met een unieke sfeer van lopers-onder-elkaar. I love it!

YOU & ME TOGETHER
Onze schouw staat (enfin, "stond" moet ik zeggen want nu is hij leeg) vol met foto's. Af en toe kwam er een nieuwe bij, en dan werd die vakkundig voor een andere gezet. Zo komt het dus dat een mens tijdens het inpakken al eens stuit op een long-time-not-seen foto zoals deze van ons. Hij is genomen op een trouwfeest van vrienden, ik denk in 2011, en ik vind het een heel mooi plaatje. We staan er allebei, al zeg ik het zelf, knap op, al hadden we natuurlijk wel ons best gedaan om er goed uit te zien voor het feest. PJ en ik hebben massa's foto's van ons twee, maar dit is zeker een van m'n favorieten. Het was trouwens ook een supertoffe wedding party, dat maakt de herinnering des te mooier!

A LETTER FROM MY LOVE
Toen PJ en ik net een koppel waren en nog studeerden, werd er veel gependeld tussen West- en Oost-Vlaanderen. Onze eerste oudejaarsavond samen vierden we in zijn hometown, op een grote fuif in de plaatselijke sporthal. Those were the days. Om maximaal te kunnen shaken, had ik geen handtas bij me op de fuif. Ik had zelf geen broekzakken aangezien ik een jurkje droeg, en dus had ik mijn centjes en identiteitskaart aan PJ in bewaring gegeven. Toen ik de dag nadien huiswaarts keerde, zat mijn pasport natuurlijk nog in PJ's broekzak. We zaten toen in den blok, dus PJ had geen tijd om tot in Gent te komen. Daarom stuurde hij mijn pas op met de post, met een superlief begeleidend briefje. Ik heb blijkbaar die brief nooit weggesmeten maar ergens bewaard in een schuif. Ik was dat vergeten, tot vorige week dus... Het is een enorm lief en schattig briefje. De inhoud ga ik hier niet publiceren, maar ik werd er zowaar een beetje emotioneel van. Ik heb de enveloppe al veilig weggestopt om mee te nemen naar ons nieuwe huis!

 

MR E's FIRST LOCKS
Om af te sluiten nog eentje van iets minder lang geleden. Bij Emils eerste haarknipbeurt was mijn mama kapster van dienst, ik schat dat het kleine mormel toen een 9-tal maanden oud was. Net als vroeger bij haar eigen 3 kinderen, heeft mijn mama ook van haar (allereerste!) kleinkind het eerste geknipte haarlokje bewaard. Het is mijn bedoeling om deze lok ooit in Emil zijn album te plakken, maar voorlopig is dat album nog een project op het lijstje "still to do"... Tot het zover is, bewaar ik mijn baby's eerste licht krullende haartjes zorgvuldig in een envelopje. Hashtag waytoocute + hashtag timegoestoofast.

 

Zijn jullie tijdens een verhuis of grote kuis ook al zo'n sweet memorabilia tegengekomen?

Nog eventjes en er wordt hier niet meer geblogd vanuit Brugge, maar vanuit Torhout!

Lots of love,
Josie xo

Little Things Update

Tijd voor nog eens een foto update! Het is al lang geleden (dit was de laatste keer) en ik heb al die tijd niet stilgezeten. De laatste weken lag de focus voornamelijk op onze verhuis. Maar er was ook nog tijd voor andere dingen, en het is uit die little things of life dat ik – dat weten jullie intussen – mijn klein geluk haal. Volgen jullie even met mij mee?

In de zomer zat ik een tijdje alleen op kantoor tijdens de vakantie van mijn collega’s. Ik profiteerde van de gelegenheid om mijn high heels af en toe in te wisselen voor flashy flipflops. Zo had ik toch nog een beetje vakantiegevoel op het werk!

Een paar uur een hemels wellnesscomplex afhuren met z’n twee en daar eindeloos genieten, weg van alle dagelijkse beslommeringen: meer moet dat niet zijn. Je leest er trouwens alles over hier.
 

Voor mijn 31^ste verjaardag vorige maand ging ik superlekker eten met mijn vriend. Maar met de bloemetjes die ik kreeg van mijn kleine én mijn grote man was ik sowieso al heel blij!

 

Niks leuker dan een drukke dag met een overvolle to do-lijst te starten met een verkwikkende morning run!

Naar het werk rijden en intussen een bewonderende blik werpen op mijn brand new arm candy. Maakt het begin van de werkdag direct een pak aangenamer!

Ook het einde van een werkdag wordt op slag zo veel leuker als ik zie dat er vrijwel geen wolkje aan de lucht is… Want dat betekent dat ik nog tijd heb voor een zonnige avondwandeling met mijn zoon, iets waar wij na een werk/crèchedagje allebei veel deugd van hebben.
 

Onze koelkastdeur is een verzameling van allerlei briefjes, foto’s en andere prullaria. Soms kom ik zaken tegen waarvan ik eigenlijk was vergeten dat ze er hingen, zoals deze superlieve enveloppe waar mijn verjaardagskaart onlangs in zat.

De persoon die het concept speeltuin uitgevonden heeft, verdient wat mij betreft een Nobelprijs. Want speeltuin = instant happiness bij the little man, en dus ook bij zijn mama.

 

Ook de persoon die het springkasteel heeft uitgevonden, mag zijn prijs komen ophalen. Wat een held is me dat!
 

Op mijn bureau staan een paar Polabora fotootjes van mijn mannen. Intussen zijn ze al wat gedateerd, ik moet dringend eens nieuwkes bestellen! Die kleine fotootjes kunnen mij enorm oppeppen als het wat moeilijker gaat op het werk.

 

Onlangs had ik een paar dagen verlof om de verhuis voor te bereiden. Als ik niet moet werken, heb ik tijd om mijn zoon in de crèche te gaan afhalen met de fiets. Heerlijk vind ik dat: de heenrit is superrustig, en tijdens de terugrit heb ik mijn kleine rakker achterop die overal verwonderd naar kijkt.

 

Emil is doorgaans een zeer actieve peuter en zit niet graag stil - van wié zou hij dat hebben... De momentjes dat hij rustig op mijn schoot zit voor wat knuffeltijd zijn zeldzaam en koester ik dus enorm.

 

En laat ons er om in schoonheid te eindigen nog maar een mooie quote tegenaan smijten ook:
 

Lots of love,
Josie xo